Την ώρα που το ετερόδοξο σχέδιο δημιουργίας της περιβόητης ‘European Super League’ κατέρρεε σαν ένας πύργος από (χρυσοποίκιλτα) τραπουλόχαρτα…

Οι εδώ και πέντε μήνες άνεργοι ερασιτέχνες της GFA Rumilly-Vallières (ομάδα ενός γαλατικού χωριού 15 χιλιάδων κατοίκων που παίζει στην 4η κατηγορία), ‘μετακινούσαν βουνά’ και πετύχαιναν μια ιστορική και σημειολογικά υπέροχη πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Γαλλίας.

Ένα τσούρμο ερασιτέχνες που εν μέσω καραντίνας, μαζεύονταν κάθε μέρα αξημέρωτα στις 6 το πρωί – που τελείωνε η απαγόρευση κυκλοφορίας και πριν ξεκινήσει καθένας τους για να βγάλει το μεροκάματο – να κάνουν προπόνηση, πιστεύοντας ενδόμυχα στο θαύμα!

Για να καταδείξουν εντέλει σε όλο τον κόσμο και στη μαφία των χαρτογιακάδων που το νέμονται, ότι αυτό ήταν πάντα και θα είναι το ποδόσφαιρο και από που έλκει την καταγωγή της, η τόσο σαρωτική, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, δημοτικότητα του: τη δυνατότητα που δίνει στον Δαβίδ να ονειρεύεται ότι θα νικήσει τον Γολιάθ.

Γιατί το μαγικό πεδίο δράσης του ποδοσφαιρικού τερέν, ο Δαβίδ καταφέρνει να ρίξει στο καναβάτσο τον Γολιάθ, πολύ συχνότερα από οποιοδήποτε άλλο πεδίο δράσης που εφάπτεται με τις ζωές μας. Και μια ποδοσφαιρική διοργάνωση με ‘γιγαντομαχίες’ μεταξύ Γολιάθ σε χρυσοποίκιλτες αρένες, είναι καταδικασμένη να ξενερώσει το κοινό, είναι δηλαδή θνησιγενής ακόμη και βάσει των εμπορικών κριτηρίων που ευαγγελίζεται…