Έφτασε η μεγάλη ώρα του Στέφανου στο Παρίσι και ο Maestro αναλύει στο StoiximanBlog τον σπουδαίο ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός!
Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, το φετινό Ρολάν Γκαρός θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένο στη μνήμη του Έλληνα φιλάθλου, καθώς οι ισχυρές ενδείξεις έγιναν πλέον αποδείξεις και ο αποψινός ημιτελικός (18:00) του Στέφανου Τσιτσιπά με τον Νόβακ Τζόκοβιτς,αναμένεται να σπάσει κάθε κοντέρ ακροαματικότητας και θα αποτελέσει τον ιδανικό πρεσβευτή αυτού του υπέροχου αθλήματος και στην πιο μακρινή γωνιά της χώρας. Μέχρι βέβαια, όπως είχε πει ο Νίκος Γκάλης στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ – «η μεγαλύτερη νίκη, μέχρι την επόμενη». Μέχρι δηλαδή το καθόλου απίθανο σενάριο της κορύφωσης του δράματος την Κυριακή, στον επικείμενο τελικό κόντρα στον Ναδάλ.
Στην αρχή του έτους, όταν είχαν ρωτήσει τον θρυλικό Ματς Βιλάντερ (με επτά κατακτήσεις τίτλων «Γκραν Σλαμ» στη δεκαετία του ’80) για το κατά πόσο ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι έτοιμος να κερδίσει αντίστοιχο τίτλο, είχε απαντήσει ως εξής: «Ρώτησε τον Ράφα, τον Ρότζερ και τον Νόβακ αν θεωρούν ότι είναι έτοιμος, αλλά νομίζω ότι και οι τρεις θα πουν ότι δεν είναι έτοιμος. Γιατί πρόκειται για πέντε σετ. Δεν ξέρω γιατί οι νέοι τα καταφέρνουν λιγότερο καλά στα πέντε σετ και σε σχέση με τους μεγάλους, αλλά μάλλον δεν έχει να κάνει με την ηλικία, αλλά την εμπειρία. Όσο πιο έμπειρος, τόσο ανεβάζεις την απόδοση σου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν συμβαίνει το αντίθετο!»
«Θα σου πει λοιπόν πχ ο Τζόκοβιτς, ότι δεν είναι έτοιμος γιατί έχει ακόμη πολλά σκαμπανεβάσματα και θα την βρω εγώ την άκρη. Εγώ, όμως, λέω ότι παρότι είναι όντως πιο συναισθηματικός, έχει και τη μεγαλύτερη θέληση και πίστη. Και τους έχει νικήσει όλους, οπότε νομίμως θεωρεί ότι έφτασε η ώρα του».
Φαίνεται πως ο τρόπος με τον οποίο ήρθε ο πρόωρος αποκλεισμός του Στέφανου Τσιτσιπά από τον Τσόριτς στο Αμερικανικό Οπεν, μπορεί να ήταν πολύ σκληρός, αλλά συνάμα πολύτιμος για τον Στέφανο, ο οποίος δούλεψε πολύ το “mental” σκέλος και τη διαχείριση των συναισθημάτων του και στο Παρίσι, δείχνει περισσότερο συγκεντρωμένος από ποτέ. Οι εμφανίσεις του στο Παρίσι εκπέμπουν την αύρα του πρωταθλητή, όχι γιατί δεν κάνει λάθη ή έχει λογοκρίνει τα εκφραστικά του μέσα, αλλά γιατί όλα δείχνουν να έχουν βρει τη σωστή δοσολογία, εναρμονισμένα στην εξυπηρέτηση του απώτερου σκοπού.
Στον αντίποδα, οι αποδόσεις των μπουκμέικερ, δεν φαίνεται να συμμερίζονται την άποψη του Βιλάντερ και κρατάνε ακλόνητα φαβορί τη δυάδα των Ναδάλ και Τζόκοβιτς οι οποίοι βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δείχνουν επίσης σε εξαιρετική φόρμα και διάγουν ένα σχεδόν αψεγάδιαστο τουρνουά, ειδικά ο Τζόκοβιτς που κατά τους ειδικούς βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του σε χωμάτινη επιφάνεια.
Μεταξύ του Ναδάλ και του Φέντερερ, ο Νόβακ βρίσκεται σαφώς πιο κοντά στον Φέντερερ, όσον αφορά την τεχνική και την εφευρετικότητα, αλλά ταυτόχρονα είναι εντελώς “ναδαλισμένος” στη νοοτροπία και τη φυσική κατάσταση. Οι Σέρβοι είχαν πάντα περίσσευμα ταλέντου και τεχνικής, αλλά υστερούσαν στο κοντρολάρισμα των συναισθημάτων τους. Γιατί σε ένα άθλημα που δεν έχει σημασία ο τέλειος πόντος, αλλά η ικανότητα να πιάσεις σε κάθε πόντο σταθερή απόδοση, συναισθηματικά ανεπηρέαστος, ο Νόβακ ήταν ο πρώτος Σέρβος που συνδύασε το ταλέντο με αυτή τη μενταλιτέ.
Ο Τσιτσιπάς πάλι, δείχνει να είναι ο πρώτος Έλληνας και Ρώσος που τείνει να συνδυάσει αντίστοιχης εμβέλειας ταλέντο με πίστη και συνέπεια για την κατάκτηση της κορυφής. Στην πραγματικότητα το ότι έφτασε στον ημιτελικό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν minimum στόχος για τον Στέφανο, δεδομένου του «χωρίς ταβάνι» potential του, ακριβώς γιατί τα συνδυάζει όλα: είναι φυσικό ταλέντο με απαράμιλλη τεχνική και πλαστικότητα που θυμίζει Φέντερερ στις κινήσεις και τα πατήματα του (εδώ ασφαλώς, δεν είναι άμοιρο το Ρωσικό γονίδιο των πρωταθλητών μαμάς/παππού) και παράλληλα έχει νοοτροπία νικητή και λυσσαλέο «ναδαλικό» πείσμα, μαζί με ένα εκρηκτικό μεσογειακό ταπεραμέντο και θεατρικότητα που έχουν από πολύ νωρίς πλαστεί πάνω στις αρχές της ακαδημίας του Μουράτογλου.
“Ο Τσιτσιπάς παίζει με την κομψότητα του Φέντερερ, ενώ βγάζει το ίδιο πάθος την υπέρμετρη μαχητικότητα του Ναδάλ. Είναι απίστευτο. Όταν μιλάμε για τους Big 3 δεν βάζουμε μέσα τον Τσιτσιπά, επειδή δεν έχει κερδίσει ακόμα κάποιο Γκραν Σλαμ, αλλά πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου. Δώστε του λίγο χρόνο. Είναι ακόμα πολύ νέος».
Ένας χρόνος πέρασε από την παραπάνω δήλωση του Βιλάντερ και νάμαστε απόψε στο κατώφλι του πρώτου τελικού. Τις περισσότερες φορές οι ειδικοί ξεχνάνε ότι το ρεκόρ του Στέφανου στις μεταξύ τους αναμετρήσεις με τον Τζόκοβιτς είναι 3-3, κάτι που δείχνει ότι αν κάποιος πρέπει να φοβάται, αυτός είναι μάλλον ο 33χρονος Σέρβος, παρά ο φέρελπις αντίπαλος του που θα είναι απαλλαγμένος από κάθε ψυχολογικό βάρος. Και αν αναλογιστούμε πως ο Στέφανος έχει ήδη κερδίσει τον Ναδάλ μέσα στο σπίτι του, στο περσινό τουρνουά της Μαδρίτης, ίσως μέχρι την Κυριακή το βράδυ, να έχει επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά ότι τελικά ήταν «η μεγαλύτερη νίκη, μέχρι την επόμενη».