Ας κάνουμε ένα γρήγορο τεστ. Αρχικά σκέψου την εθνική Αγγλίας. Τώρα αφαίρεσε όλα τα αστεία που έχεις ακούσει για τις αποτυχημένες πορείες της και επικεντρώσου στους ποδοσφαιριστές της. Σκέψου τον παίκτη που έχεις κοροϊδέψει ή χλευάσει περισσότερο τα τελευταία χρόνια (Απαραίτητη σημείωση: Εξαιρούνται οι οπαδοί της Λίβερπουλ που πιθανόν θα σκεφτούν πρώτο απ’όλους τον Χέντερσον), αυτόν για τον οποίο έχεις διαβάσει τις μεγαλύτερες κακίες και τα περισσότερα ανέκδοτα. Ναι, καλά κατάλαβες. Αυτό είναι ένα κείμενο για τον Ραχίμ Στέρλινγκ.

Φταίει το παρουσιαστικό του; Φταίει το ότι η απόδοση του μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν συμβάδιζε με το μισθό του και με τα όσα ακουγόταν γι’αυτόν από τους κλασικά υπερβολικούς Άγγλους; Φταίει η φάτσα του; Φταίνε τα τεράστια ποσά που ξοδεύτηκαν κάποτε για να αλλάξει ομάδες; Φταίει το γεγονός ότι κατά καιρούς έχει χάσει κάποιες μεγάλες ευκαιρίες που έχουν κολλήσει στο μυαλό αρκετών; Φταίει το αστείο τρέξιμο του; Φταίει το πως τον παρουσιάζουν εδώ και χρόνια τα αγγλικά ΜΜΕ; Ό,τι και να φταίει, δίκαια ή άδικα (αυτό είναι στην κρίση του καθενός), στην εποχή των social media ο Στέρλινγκ είναι πρωταγωνιστής σε αμέτρητα memes, ανέκδοτα και κακίες, που ουκ ολίγες φορές ξεκινάνε από οπαδούς των ομάδων που αγωνίζεται. Όπως συμβαίνει αρκετές φορές όμως και στη ζωή και στο ποδόσφαιρο, τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι ακριβώς όπως φαίνονται.

Ας ξεκινήσουμε με την εξωγηπεδική ζωή του Στέρλινγκ, που τόσο πολύ έχει σχολιαστεί τα τελευταία χρόνια ειδικά στην Αγγλία. Λίγο καιρό πριν, ένας ανώνυμος χρήστης του twitter είχε το κουράγιο να κάτσει και να μαζέψει όλα τα “υπερβολικά” ρεπορτάζ των βρετανικών tabloids που είχαν ως στόχο των βραχύσωμο Άγγλο παίκτη. Η ανάγνωση της λίστας προκαλεί αρχικά γέλιο που στη συνέχεια εξελίσσεται σε αμηχανία, η οποία στο τέλος μετατρέπεται σε θυμό και ενόχληση, ακόμα κι αν αυτός που τη διαβάζει για οποιονδήποτε λόγο αντιπαθεί τον Στέρλινγκ.

Οι κατηγορίες που εξαπολύουν τα tabloids, αυτός ο γραπτός βρετανικός εμετός, είναι τόσο απίθανες που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι δεν είναι απλό τρολάρισμα. Υπάρχουν πρωτοσέλιδα που τον κατηγορούν γιατί απλά πήγε διακοπές με την κοπέλα του ή γιατί έφαγε παγωτό μετά από τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ, ρεπορτάζ που ειρωνεύονται το ότι ενώ κερδίζει τόσα λεφτά πέταξε στην οικονομική θέση μιας φτηνής αεροπορικής ή αγόρασε πάστες, ρούχα και μπαταρίες από κάποια απλά, φτηνά, συνοικιακά μαγαζιά (ειδήσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν στα υπέρ του), πρωτοσέλιδα που θεωρούν εξοργιστικό το γεγονός ότι αγόρασε νέο αμάξι με τον μισθό του, ρεπορτάζ που σχολιάζουν πως τόλμησε και πήγε για πρωινό μια μέρα μετά την… αποτυχία του να βραβευτεί σαν καλύτερος νέος παίκτης της χρόνιας, πρωτοσέλιδα μετά από νίκη της Αγγλίας που αντί για το ματς επικεντρώνονται στο ότι ο Στέρλινγκ δέχτηκε κίτρινη κάρτα, ρεπορτάζ που έχουν αρνητικό πρωταγωνιστή κάποιον άλλο παίκτη αλλά με κάποιο μαγικό και χωρίς λογική τρόπο συνδέουν και τον Στέρλινγκ με το θέμα και τον προσθέτουν στη φωτογραφία του άρθρου (!), ρεπορτάζ μετά από αγώνα με την εθνική που σκόραρε 2 φορές τα οποία όμως αναλύουν με κάθε λεπτομέρεια το πως στην προθέρμανση ήταν ο μόνος παίκτης της Αγγλίας που αστόχησε σε όλα τα σουτ του (!) και ειρωνικά πρωτοσέλιδα που θεωρούν ότι προκαλεί επειδή με τα λεφτά που βγάζει αγόρασε σπίτι στη μητέρα του και στην αδερφή του!

Μένοντας λίγο παραπάνω στο τελευταίο παράδειγμα, το χειρότερο όλων είναι ότι κάποιες από αυτές τις φυλλάδες γνωρίζουν πολύ καλά την αληθινή ιστορία του παίκτη, γιατί πολύ απλά όταν ήταν μικρότερος και δεν… “προκαλούσε” ακόμα με τη ζωή του, οι ίδιοι δημοσιογράφοι είχαν καταγράψει αναλυτικά την πορεία του από μια φτωχή γειτονιά της Τζαμάικα ως την Πρέμιερ Λιγκ και την εθνική Αγγλίας και είχαν εστιάσει και αυτοί στη συμβολή της μητέρας και της αδερφής του στην εξέλιξη του!

Γεννημένος στο Κίνγκστον της Τζαμάικα, ο Στέρλινγκ έμεινε χωρίς πατέρα στα 2 του, όταν σε μια συμπλοκή συμμοριών κοντά στο σπίτι τους, κάποιος τον πυροβόλησε από κοντινή απόσταση. Για να σώσει την οικογένεια της από τη φτώχεια και την εγκληματικότητα της περιοχής, η μητέρα του άφησε τον μικρό Ραχίμ και την αδερφή του στους παππούδες και πήγε στο Λονδίνο για να ψάξει δουλειά και να προετοιμάσει το έδαφος για να υποδεχτεί τα παιδιά της. Τρία χρόνια αργότερα, τα δυο αδέρφια μετακόμισαν κι αυτά στην Αγγλία, όπου και τελικά μεγάλωσαν σ’ένα περιβάλλον που πάντως δεν διέφερε και πάρα πολύ από τη φτωχή γειτονιά τους στη Τζαμάικα. Σύμφωνα με τον Στέρλινγκ: “H μητέρα μου δούλευε καθαρίστρια σε ξενοδοχεία για να τα βγάλει πέρα. Αρκετές φορές ξυπνούσαμε από τις 5 για να τη βοηθήσουμε στο καθάρισμα πριν πάμε στο σχολείο και μαλώναμε με την αδερφή μου για το ποιος θα κάνει τις τουαλέτες”.

Τα οικονομικά περιθώρια της οικογένειας ήταν τόσο στενά που οι μετακομίσεις από το ένα σπίτι σε κάποιο άλλο που είχε λίγο χαμηλότερο ενοίκιο ήταν πολύ συχνό φαινόμενο. “Υπήρχε μια περίοδος 2 χρόνων που μετακομίζαμε συνέχεια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να γυρίζω με το λεωφορείο από την προπόνηση και η μητέρα μου να μου στέλνει σε sms μια διεύθυνση και να μου λέει: ‘Εδώ μένουμε πλέον'”! Η κυρία Στέρλινγκ δεν ήταν όμως η μόνη που έκανε θυσίες για να μη στερηθεί τίποτα ο γιος της. Όταν η μαμά αδυνατούσε να πάει τον μικρό Ραχίμ στην προπόνηση, αναλάμβανε η μεγάλη αδερφή. “Παίρναμε τρία διαφορετικά λεωφορεία σχεδόν κάθε μέρα. Ξεκινούσαμε στις 3 το μεσημέρι και γυρνούσαμε στις 11 το βράδυ. Σκέψου να είσαι μια κοπέλα 17 χρονών και να πρέπει καθημερινά να κάνεις κάτι τέτοιο για τον μικρό αδερφό σου. Τότε δεν αντιλαμβανόμουν πόσα θυσίαζε για μένα και αυτή και η μαμά μου. Χωρίς αυτές δεν θα με ήξερε κανείς τώρα.” Η μέρα που ο Στέρλινγκ αγόρασε στη μητέρα του ένα δικό της σπίτι, ήταν η πιο ευτυχισμένη στη ζωή του. Όπως είδαμε και πριν όμως, τα αγγλικά ΜΜΕ είχαν διαφορετική άποψη.

Γιατί όμως; Ο Στέρλινγκ πιστεύει ότι ένας βασικός λόγος είναι το χρώμα του δέρματος του. (Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που έπεσε θύμα ρατσιστικής βίας και όχι μόνο λεκτικής, αφού σε μικρή ηλικία είχε δεχτεί κανονική επίθεση στο δρόμο, γι’αυτό κιόλας ήταν από τους πρώτους που βγήκε δημόσια να στηρίξει τον νεαρό Μόιζε Κεν στο πρόσφατο περιστατικό). Για να στηρίξει το επιχείρημα του, πριν από λίγο καιρό, και μετά από ένα ακόμα ρατσιστικό κρούσμα στο αγγλικό ποδόσφαιρο, ανέβασε στο προφίλ του στο instagram δυο ρεπορτάζ εφημερίδων που αναφερόταν σε μια παρόμοια είδηση με τελείως διαφορετικό τρόπο. Στη μια περίπτωση το γεγονός ότι ένας νεαρός μαύρος παίκτης (ο Τόσιν Ανταραμπιόγιο) αγόραζε σπίτι για τη μαμά του παρουσιαζόταν με μια αρνητική χροιά, λες και ήταν προκλητικός για την κοινωνία ο τρόπος που ξόδευε τα χρήματα του, ενώ στην άλλη που ένας νεαρός λευκός παίκτης της ίδιας ομάδας (ο Φιλ Φόντεν) έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα, η είδηση συνοδευόταν από θετικό σχολιασμό!

Σε αντίθεση με τα ‘πικάντικα’ αυτά ρεπορτάζ που προωθούνται σε χρόνο dt από το ανάλογο κοινό στην Αγγλία, τα θέματα που δείχνουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα του παίκτη δεν γνωρίζουν ανάλογη προβολή. Έτσι λίγοι (ή, τέλος πάντων, λιγότεροι απ’όσοι πληροφορήθηκαν από την περιβόητη Sun πως έκανε τατουάζ) έμαθαν ότι ήταν ένας από τους πρώτους που στήριξε οικονομικά όσους έχασαν τα σπίτια τους μετά την πυρκαγιά στον Πύργο Γκρένφελ, ότι πρόσφατα πλήρωσε τα εισιτήρια και τα μεταφορικά για να μπορέσουν 550 μαθητές του παλιού του σχολείου να πάνε στο Γουέμπλει και να δούνε τον ημιτελικό του Κυπέλλου με την Μπράιτον, ότι για αρκετό καιρό έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει οικονομικά και ψυχολογικά τον 12χρονο Ντάμαρι Ντόκινς που έπασχε από καρκίνο, ταξιδεύοντας στο ρεπό του από το Μάντσεστερ στο Λονδίνο για να του κάνει παρέα στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ότι χρηματοδοτεί την ανέγερση αθλητικού ιδρύματος για τα παιδιά του βόρειου Λονδίνου που προέρχονται από φτωχές οικογένειες και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κυνηγήσουν το όνειρο τους.

Ακόμα και εντός των τεσσάρων γραμμών πάντως, η σημερινή εικόνα του Ραχίμ Στέρλινγκ δεν συμβαδίζει με αυτή που έχει δημιουργηθεί στο μυαλό των περισσότερων που δεν παρακολουθούν συστηματικά την καριέρα του. Ο “χασογκόλης” και λίγο ατσούμπαλος εξτρέμ που συνήθως τα έκανε μαντάρα στην τελική επιλογή κοντά στην εστία έχει εξελιχθεί, χάρη και στον Πεπ Γκουαρντιόλα, σ’έναν ικανότατο σκόρερ και δημιουργό που αρκετές φορές έχει αποδειχθεί καθοριστικός στην προσπάθεια της Σίτι να κερδίσει το περσινό πρωτάθλημα και να διατηρήσει φέτος τα εντός συνόρων σκήπτρα της. Σύμφωνα με τους 21 ποδοσφαιρικούς αναλυτές του BBC (ανάμεσα τους και κάποιοι θρύλοι της Πρέμιερ Λιγκ), είναι αυτή τη στιγμή το 2ο φαβορί για το βραβείο του καλύτερου παίκτη του πρωταθλήματος, πίσω μόνο από τον Φαν Ντάικ.

Τα στατιστικά του απλά επιβεβαιώνουν αυτή τη θεαματική μεταμόρφωση. Ο Στέρλινγκ των πρώτων 5 σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ (3 με Λίβερπουλ και 2 με Σίτι) δεν ξεπέρασε καμία χρονιά τα 10-11 γκολ και τις 6-7 ασίστ. Ο Στέρλινγκ των δυο τελευταίων χρόνων από την άλλη, έχει 46 γκολ και 23 ασίστ συνολικά κι ακόμα η σεζόν δεν έχει λήξει! Οι χαμένες μεγάλες ευκαιρίες δεν έχουν εκλείψει αλλά η συνολική αποτελεσματικότητα του, σύμφωνα με τη μέτρηση των xGoals, όχι μόνο δεν τον κατατάσσει στους χασογκόληδες αλλά τον φέρνει ψηλότερα κι από άλλους επιθετικούς που θεωρούνται δεινοί εκτελεστές. Από την 10αδα των πρώτων σκόρερ στην Πρέμιερ Λιγκ αυτή τη στιγμή μόνο ο Αζάρ και ο Μανέ είναι πιο εύστοχοι από τον μεσοεπιθετικό της Σίτι, που την Τετάρτη στον τρομερό προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Τότεναμ έφτασε μια ανάσα από ένα μαγικό χατ-τρικ, πριν τελικά πιάσει δουλειά το VAR και τον στείλει μαζί με την ομάδα του εκτός συνέχειας της διοργάνωσης.

Σήμερα το μεσημέρι Μάντσεστερ Σίτι και Τότεναμ θα βρεθούν ξανά αντιμέτωπες, σ’έναν εξίσου σημαντικό αγώνα που μπορεί να μην κρίνει μια θέση στους ‘4’ της Ευρώπης αλλά μπορεί στο τέλος να κρίνει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Σε αντίθεση με τον Ποκετίνο, ο Γκουαρντιόλα έχει στη διάθεση του ένα μεγάλο ρόστερ γεμάτο ικανότατους παίκτες που του δίνει τη δυνατότητα να φρεσκάρει την ομάδα του χωρίς να επηρεαστεί αισθητά η ποιότητα της. Κι όσο κι αν για κάποιους ακούγεται απίστευτο, αυτή τη στιγμή ο πολυτιμότερος και πιο φορμαρισμένος παίκτης αυτού του πανάκριβου ρόστερ είναι (μαζί με τον Αγκουέρο) ένας 24χρονος μεσοεπιθετικός με αστείο τρέξιμο, τον οποίο όλοι μας έχουμε χλευάσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια.