Όταν το καλοκαίρι του 1996 ο Πατρίκ Βιεϊρά κατέφτασε στο Λονδίνο για να υπογράψει στην Άρσεναλ ήταν ένα 20χρονο παιδί που είχε ήδη γευτεί μια μεγάλη απογοήτευση από το αποτυχημένο πέρασμα του από τη Μίλαν. Όπως θυμάται ο τότε πρόεδρος των ‘κανονιέρηδων’ Ντέιβιντ Ντέιν: “Ο Πατρίκ ήρθε από τη Μίλαν σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον και είχε θέμα με την επικοινωνία γιατί δεν ήξερε ούτε μια λέξη στα αγγλικά. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τον βοηθήσουμε. Του δώσαμε ένα ωραίο σπίτι, ένα αμάξι και έναν προσωπικό δάσκαλο για να μάθει τη γλώσσα. Λίγο καιρό μετά τον πέτυχα μια μέρα στα αποδυτήρια και τον ρώτησα αν έχει μάθει τίποτα. Μου απάντησε ναι, οπότε του ζήτησα να μου πει τι έμαθε. Τότε με κοίταξε στα μάτια και είπε «Tottenham are shit». Τον ρώτησα ποιος του το δίδαξε αυτό και η απάντηση ήταν «o Ρέι Πάρλουρ».”
Στα εννιά χρόνια που έμεινε στο Χάιμπουρι πανηγύρισε 10 τίτλους, πρωταγωνίστησε στο αήττητο πρωτάθλημα της σεζόν 2003-04, έγινε αρχηγός και απέκτησε δικαιωματικά μια θέση στη λίστα των θρύλων του συλλόγου. Τα σωματικά και αθλητικά του προσόντα σε συνδυασμό με την ηγετική του προσωπικότητα αποτέλεσαν σημαντικό όπλο για τον Αρσέν Βενγκέρ, που γύρω του έχτισε σταδιάκα τη σπουδαία Άρσεναλ εκείνης της εποχής. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι όταν αποχώρησε από εκεί, για να κάνει χώρο στον ανερχόμενο Σεσκ Φάμπρεγας, η Άρσεναλ έκανε εννιά χρόνια για να φτάσει ξανά στην κατάκτηση κάποιου τίτλου.
Παρά τη σημαντική θέση που κατέχει στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου όμως, η Άρσεναλ δεν κατάφερε ποτέ να αξιοποιήσει τον (γεννημένο στη Σενεγάλη) Γάλλο μετά την απόσυρση του από τα γήπεδα. Η Μάντσεστερ Σίτι, στην οποία έκλεισε και την καριέρα του, άρπαξε την ευκαιρία και τον στρατολόγησε άμεσα, δίνοντας του αρχικά μια θέση προπονητή στις ακαδημίες της και αργότερα το ρόλο του προπονητή στη δεύτερη ομάδα. Ο ίδιος θεωρεί πως αυτή η ομαλή μετάβαση από το χόρτο στον πάγκο ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν: “Δεν ήμουν έτοιμος να προπονήσω με τη μια. Κάποιοι το κάνουν και πετυχαίνουν, κάποιοι το κάνουν και τρώνε τα μούτρα τους. Το σημαντικό για μένα ήταν να καταλάβω τι ακριβώς ήθελα να κάνω και πώς μπορώ να το κάνω αυτό. Τελικά αγάπησα την περίοδο που δούλεψα στις ακαδημίες γιατί ήρθα σε επαφή με νέους παίκτες, αντάλλαξα σκέψεις και ιδέες μαζί τους, κατάλαβα πώς μπορώ να τους βοηθήσω να εξελιχθούν.” Όταν ολοκληρώθηκε το αγροτικό του εκεί, μετακόμισε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να αναλάβει την πρώτη του κανονική δουλειά ως προπονητής, στην ομάδα της Νέας Υόρκης, που θα αγωνιζόταν για δεύτερη χρονιά στο MLS.
Οι δυο σεζόν που έκατσε στις ΗΠΑ αποδείχτηκαν αρκετά επιτυχημένες αφού η ομάδα του έκανε διαδοχικά βήματα προς τα πάνω. Από τη 17η θέση της σεζόν πριν τον Βιεϊρά, σκαρφάλωσε στην 4η την πρώτη του χρονιά και στη 2η θέση την επόμενη. Η συνολική εμπειρία κρίθηκε κάτι παραπάνω από θετική, αφού ο θηριώδης Γάλλος (γνωστός στα αποδυτήρια της Άρσεναλ και ως “Le Long”) είχε την ευκαιρία να δοκιμαστεί για πρώτη φορά σε ένα περιβάλλον πιο ανταγωνιστικό από αυτό των αναπληρωματικών ομάδων και να συνεργαστεί με νέους ποδοσφαιριστές αλλά ταυτόχρονα και με παίκτες-θρύλους όπως ο Πίρλο, ο Λάμπαρντ και ο Βίγια.
Το επόμενο βήμα έγινε το 2018 όταν και ανέλαβε τη Νις που είχε τερματίσει 8η την προηγούμενη χρονιά. Αν και θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου που βασίζεται κυρίως στην κατοχή μπάλας έπρεπε άμεσα να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα, αφού η γαλλική ομάδα έχασε εκείνο το καλοκαίρι τους δυο πρώτους σκόρερ της, τον Μάριο Μπαλοτέλι και τον Αλασάν Πλεά. Για να αντισταθμίσει την απώλεια αυτή χρειάστηκε να δουλέψει παραπάνω με την άμυνα και κατάφερε τελικά να φτιάξει μια ομάδα που την πρώτη του σεζόν εκεί δεχόταν γκολ με το σταγονόμετρο. Στα δυο πρώτα χρόνια του στη Γαλλία η Νις είχε μια μικρή αλλά σταθερή ανοδική πορεία (τερμάτισε 7η και 6η) αλλά το ξεκίνημα της τρίτης σεζόν περιλάμβανε αρκετές διαφωνίες με τη διοίκηση, κακές επιλογές στις μεταγραφές και κάποια μαζεμένα άσχημα αποτελέσματα, οπότε η συνεργασία των δυο πλευρών έληξε πρόωρα στην αρχή του χειμώνα.
Η περίοδος της ανεργίας δεν κράτησε πολύ αφού λίγους μήνες μετά, το καλοκαίρι που μας πέρασε, η Κρίσταλ Πάλας έψαχνε για προπονητή σχεδόν απεγνωσμένα, μετά τις ‘χυλόπιτες’ που είχε φάει από τα ονόματα που είχε στις πρώτες θέσεις της λίστας της. Μετά από τέσσερα χρόνια με τον Ρόι Χόντζσον στον πάγκο, που βοήθησε με το δικό του τρόπο να σταθεροποιηθεί η ομάδα λίγο κάτω από τη μέση της βαθμολογίας της Πρέμιερ Λιγκ, η διοίκηση των ‘αετών’ έψαχνε για κάτι διαφορετικό, έναν προπονητή με ένα λιγότερο συντηρητικό στυλ που θα μπορούσε να επαναφέρει τον ενθουσιασμό στο Σέλχαρτ Παρκ. Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Βιεϊρά ταίριαζε με αυτό το προφίλ αλλά το μικρό βιογραφικό του και ο τρόπος που έφυγε από τη Νις δεν ήταν και τα πιο ενθαρρυντικά στοιχεία.
Αν σε αυτά προσθέσεις το μεγάλο φρεσκάρισμα που πραγματοποιήθηκε στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο (όταν αποχώρησαν αρκετοί απο τους πιο μεγάλους σε ηλικία παίκτες, που ήταν όμως βασικότατοι πέρσι, και στη θέση τους ήρθαν ανερχόμενα ταλέντα με ελάχιστη όμως πείρα σε επίπεδο σαν αυτό της Πρέμιερ Λιγκ) και το ζόρικο πρόγραμμα που έκατσε στην Κρίσταλ Πάλας στην αρχή της σεζόν, καταλαβαίνεις γιατί πριν το ξεκίνημα του πρωταθλήματος οι αναλυτές και αρκετές στοιχηματικές έδιναν τον Γάλλο ως ένα από τα πρώτα φαβορί για να χάσει την καρέκλα του.
Οχτώ μήνες και 29 παιχνίδια πρωταθλήματος μετά ο Πατρίκ Βιεϊρά είναι ακόμα στο Λονδίνο (την ώρα που – τι ειρωνεία – πρώτο φαβορί για απόλυση είναι ο Ρόι Χόντζσον που φέτος κοουτσάρει τη Γουότφορντ), έχει την Κρίσταλ Πάλας κοντά στη μέση της βαθμολογίας, μόλις δυο βαθμούς μακριά από την 9η θέση (η τελευταία φορά που τερμάτισε στην πρώτη 10αδα της Πρέμιερ Λιγκ ήταν στις αρχές των 90s), την έχει φτάσει στα ημιτελικά του κυπέλλου Αγγλίας, μετράει μόνο μια ήττα στα τελευταία 10 ματς σε όλες τις διοργανώσεις και απολαμβάνει την εκτίμηση των φιλάθλων που βλέπουν την ομάδα τους να συνδυάζει τα αποτελέσματα με δημιουργικό ποδόσφαιρο. Μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει στρωτό ποδόσφαιρο και να κυριαρχήσει στο γήπεδο αλλά που ξέρει και πως να αμυνθεί καλά όταν χρειάζεται, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δυο παιχνίδια της με τη Μάντσεστερ Σίτι στα οποία όχι μόνο δεν ηττήθηκε αλλά κράτησε και ανέπαφη την εστία της (0-0 εντός και μεγάλη νίκη με 2-0 μέσα στο Έτιχαντ), ωθώντας τον Γκουαρντιόλα να δηλώσει πως η “η έλευση του Βιεϊρά έχει αλλάξει τη δυναμική της Κρίσταλ Πάλας”.
H διαφορά της περσινής ομάδας του Χόντζσον με αυτή του Βιειρά
Σύμφωνα με τον ίδιο: “Προφανώς και ήταν ρίσκο αυτό που πήρε η ομάδα. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις το στυλ σου και ειδικά όταν αλλάζεις ταυτόχρονα τόσους παίκτες. Η διοίκηση όμως στήριξε τη φιλοσοφία μου στην αρχή της περιόδου που είχαμε μαζεμένα δύσκολα παιχνίδια και έτσι καταφέραμε να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Βάσει στατιστικών θα έπρεπε να είμαστε ακόμα ψηλότερα αλλά αυτό μας δίνει κίνητρο για να βρούμε τρόπους στο να βελτιωθούμε κι άλλο.”
Είκοσι έξι χρόνια μετά τη μέρα που πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Αγγλία ο Πατρίκ Βιεϊρά δείχνει ότι δεν αποκλείεται στο μέλλον να πρωταγωνιστήσει στο αγγλικό ποδόσφαιρο και ως προπονητής. Για την ώρα απολαμβάνει ακόμα τις δάφνες από το σπουδαίο πέρασμα του από εκεί ως ποδοσφαιριστής, αφού πρόσφατα γιόρτασε την είσοδο του στο Hall of Fame της Πρέμιερ Λιγκ. Εντελώς συμπτωματικά η διάκριση αυτή ήρθε μερικές μόνο μέρες πριν η Κρίσταλ Πάλας υποδεχτεί την ομάδα με την οποία συνδέθηκε κυρίως το όνομα του, την Άρσεναλ.