Ίσως να μην διανύει τις καλύτερες αγωνιστικές του ημέρες. Όμως στο ΟΑΚΑ έχει πάντα τον πρώτο λόγο. Ακόμα και εάν απέναντι του βρίσκεται η πολύ δυνατή φετινή Μπαρτσελόνα. Είναι μια μάχη θέλησης και κατοχών που πρέπει να κερδηθεί από τον Παναθηναϊκό…
Η μέτρια -είναι αλήθεια- αγωνιστική εικόνα των πρασίνων το τελευταίο διάστημα, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα απαισιοδοξίας ενόψει της αναμέτρησης με τη Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ όμως η πραγματικότητα αυτών των “ευρωπαϊκών ντέρμπι” είναι λίγο διαφορετική. Ο Παναθηναϊκός καλείται να παίξει ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι για να επιβληθεί και η αναγκαιότητα της περίστασης μπορεί να τον ωθήσει σε αυτή την κατεύθυνση, “καίγοντας” το σενάριο της “μιας ακόμα άσχημης βραδιάς”.
Η Μπαρτσελόνα έρχεται από μια αποτυχημένη απόπειρα για την κατάκτηση του πρώτου τίτλου της σεζόν, στο πρόσφατο Copa Del Ray της Ανδαλουσίας. Ηττήθηκε καθαρά στα προημιτελικά από τη Βαλένθια η οποία πήρε εκδίκηση για την ήττα που γνώρισε στο γήπεδο της, το βράδυ της 5ης Φεβρουαρίου από τους Καταλανούς όταν ο Μίροτιτς με μια “Μποντιρογκοειδής” κίνηση ολοκλήρωσε την αντεπίθεση της ομάδας του.
Οι Καταλανοί μετρούν πέντε συνεχόμενες νίκες στην Ευρωλίγκα αλλά στην πραγματικότητα το παιχνίδι τους, ακόμα τουλάχιστον, δεν πείθει. Είναι προφανές ότι ενώ ξεχειλίζουν από ατομική ποιότητα και έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μια αρκετά αποτελεσματική άμυνα, στην επίθεση όμως χρειάζονται πιθανόν κάποια διαφορετική προσέγγιση, αναφορικά με τον τρόπο που αναπτύσσονται και μοιράζουν τον όγκο των εκτελέσεων τους. Στην τελευταία αξιολόγηση μας στο Hoopfellas μάλιστα αναφερθήκαμε στη μερική δυσλειτουργία που εντοπίζεται στην επιθετική της συμπεριφορά.
“Της λείπει (της Μπαρτσελόνα) η ροή και η παραγωγή επαρκών αριθμητικά ευκαιριών για όλους, σε σημείο που μερικοί από τους πιο skilled παίχτες του Πέσιτς προσπαθούν να μπουν λίγο άτσαλα στην επιθετική εξίσωση (ακριβώς επειδή το σύστημα δεν τους βάζει στα σωστά σημεία αδυνατώντας παράλληλα να το κάνει στον σωστό αριθμητικό όγκο και με μια λογική ακολουθία). Για αυτό και παίκτες όπως ο Χίγκινς ή ο Ντέιβις που ίσως είναι οι καλύτεροι τριγύρω στη θέση τους, δεν αγωνίζονται ως τέτοιοι. Η θυσία είναι μεγάλη υπόθεση και αποτελεί το σκαλοπάτι που προηγείται της υγείας”.
Και όμως αυτή κατάσταση δεν συνιστά τόσο μεγάλη έκπληξη. Ο έμπειρος κόουτς Πέσιτς γνωρίζει καλά πως να χτίσει ένα συμπαγές αμυντικό οικοδόμημα όμως η συσσώρευση τόσο ατομικού επιθετικού ταλέντου είναι μια πολύ διαφορετική υπόθεση. Σίγουρα, η επίθεση της Μπαρτσελόνα (σε παραγωγικούς όρους) δεν είναι καθόλου άσχημη. Όμως αφήνει έντονη τη γεύση ότι με το πλαίσιο ανάπτυξης που έχει επιλέξει, παίζει μακριά από το μάξιμουμ των δυνατοτήτων της. Οι Καταλανοί έχουν πολλούς σολίστ για ένας εναντίον ενός παιχνίδι, αρκετές εναλλακτικές πηγές δημιουργίας και 8 παίχτες που σουτάρουν με ποσοστό μεγαλύτερο του 40% από το τρίποντο (η Μπαρτσελόνα συνολικά σουτάρει με 39.2% στη σεζόν). Διαθέτουν επίσης ψηλούς οι οποίοι μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο (Οριόλα 52.2%, Κλαβέρ 48.3%, Σμιτς 47.4% πίσω από τη γραμμή) και μερικούς από τους καλύτερους post up-παίχτες στην Ευρώπη (Ντέιβις, Τόμιτς).
Από τα Χριστούγεννα και μετά ο Μάλκολμ Ντιλέηνι έχει ανεβάσει ρυθμούς, μετρώντας 12.1 πόντους με 51.7% στα τρίποντα ενώ στο ίδιο διάστημα του παιχνίδι γύρω από τα σκριν του Kyle Kuric είναι πολύ αποτελεσματικό (52.5% από το τρίποντο). Παρ’όλα αυτά είναι πολλές οι βραδιές που οι Καταλανοί αδυνατούν να βάλουν στην επιθετική τους εξίσωση υπερόπλα όπως οι Χίγκινς-Ντέιβις. Η χαρά για την πολυαναμενόμενη επιστροφή του Ερτέλ κράτησε λίγο καθώς ο Γάλλος πόιντ γκαρντ επέστρεψε στα “πιτς” σε μια περίοδο όπου ο Πέσιτς περιμένει την επάνοδο του Πάνγκος (λογικά αυτή θα πραγματοποιηθεί αρχές Μάρτη).
Μάχη κατοχών
Ο Παναθηναϊκός γνωρίζει πολύ καλά ότι απέναντι του έχει ένα σύνολο που μπορεί να ματσάρει σχεδόν τα πάντα. Έχει μέγεθος, πλήθος δεξιοτήτων και μια τεράστια δεξαμενή διαθέσιμων και διαφορετικής φύσεως σχημάτων για να ανταποκριθεί στην ιδιαιτερότητα κάθε αγωνιστικού περιβάλλοντος. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η υψηλής αποτελεσματικότητας φετινή επίθεση των γηπεδούχων θα βρει τέτοιο ρυθμό, ώστε να παρασύρει το αμυντικό φράγμα των φιλοξενουμένων. Είναι σαφές -και με γνώμονα ότι για πρώτη φορά στη σεζόν, παρουσιάστηκαν τα πρώτα μέτρια επιθετικά ματς των πρασίνων- ότι για το “τριφύλλι”, η σύγκρουση με τους Καταλανούς θα είναι πρωτίστως μια σκληρή μάχη κατοχών. Ένα παιχνίδι στο οποίο οι ίδιοι πρέπει να εμφανίσουν όσο πιο δυνατόν “φυσικό προφίλ” μπορούν ώστε να κερδίσουν έξτρα μπάλες και εκατοστά στο παρκέ.
Οι φιλοξενούμενοι είναι επιρρεπείς στο λάθος. Νομίζω ότι εδώ κρύβεται ένα στοιχείο-κλειδί στην αναμέτρηση. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι πιεστικός, επάνω και μακριά από τη μπάλα, για να τους ωθήσει στην πνευματική κατηφόρα των μαζεμένων λαθών. Πίεση στον χειριστή, πίεση στην εισαγωγική (στο χαμηλό ποστ) πάσα, πίεση στην κίνηση μακριά από τη μπάλα. Για μια άμυνα που δεν έχει σπουδαίες συνεργασίες όπως αυτή του Παναθηναϊκού, το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν είναι τόσο εύκολο.
Η δεύτερη πρόκληση (στο ίδιο πλαίσιο στόχων) αφορά το ριμπάουντ. Η Μπαρτσελόνα αποτελεί μια από τις καλύτερες rebounding teams της διοργάνωσης (παρότι δεν στέλνει πολλούς παίκτες στο επιθετικό ριμπάουντ). Ο Παναθηναϊκός έχει παρουσιάσει ένα βελτιωμένο πρόσωπο στο κομμάτι το οποίο αποτέλεσε πληγή στο αγωνιστικό του σώμα τη φετινή σεζόν. Βοήθησε σημαντικά η προώθηση του Μήτογλου στην αρχική πεντάδα μιας και ο διεθνής πάουερ-φόργουορντ είναι ο καλύτερος ριμπάουντερ που διαθέτουν οι πράσινοι. Η παρουσία του Μίροτιτς στην απέναντι πλευρά μάλιστα, σε συνδυασμό με τον πρόσφατο τραυματισμό του Τόματς στο ματς με τον Άρη, μας προϊδεάζουν ότι ο Μήτογλου ίσως πάρει “χοντρά” λεπτά στην αναμέτρηση με τους Καταλανούς. Πιθανόν να τον δούμε και στη θέση “5”. Ο Παναθηναϊκός άλλωστε θα επιδιώξει τον γρήγορο ρυθμό, προσπαθώντας να τρέξει ώστε να συναντήσει το μήκος και τις αμυντικές συνεργασίες των φιλοξενουμένων στο μισό γήπεδο, όσο το δυνατόν λιγότερο.
Κρίσιμη μάχη λοιπόν για τον Παναθηναϊκό. Το “τριφύλλι” δεν διανύει τις καλύτερες αγωνιστικές ημέρες της σεζόν σε μια περίοδο όπου ο βαθμός δυσκολίας των παιχνιδιών που ακολουθούν, είναι σημαντικός. Η Μπαρτσελόνα, παρότι και αυτή βιώνει μια περίεργη αγωνιστική φάση, παραμένει μια από τις καλύτερες της διοργάνωσης. Το ΟΑΚΑ θα είναι ένα από τα μεγάλα όπλα των πρασίνων. Κανείς (φιλοξενούμενος) δεν μπαίνει σε αυτό το γήπεδο με τον αέρα του φαβορί γιατί απλά, δεν μπορεί να είναι τέτοιο, ανεξαρτήτου φόρμας και μομέντουμ. Βαρόμετρο για την ομάδα του Ρικ Πιτίνο θα είναι η απόδοση του Καλάθη. Είναι ο παίκτης που μπορεί να δώσει τα απαραίτητα stops στα μετόπισθεν και να τρέξει την επίθεση στο ανοιχτό γήπεδο όπως κανένας άλλος. Αυτό άλλωστε είναι το πλαίσιο παιχνιδιού που θα ψάξουν οι πράσινοι. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να πιάσει κάποια τουλάχιστον αγωνιστικά standards στην περιφερειακή άμυνα ώστε να μην προσφέρει απλόχερα την “καλή νεράιδα” του τριπόντου, στην πλευρά των Καταλανών. Το ματς είναι εντός των δυνατοτήτων της ελληνικής ομάδας, ειδικά με την εικόνα που παρουσιάζει η Μπαρτσελόνα τον τελευταίο καιρό. Θα είναι μια μάχη θέλησης και κατοχών…