Σήμερα το βράδυ στο ΣΕΦ γράφεται ιστορία. Για αυτό και οφείλουμε να θυμηθούμε το παρελθόν πριν προστεθεί αυτή η καινούργια σελίδα..

Τέσσερα Game 5 που ξεχωρίζουν στην “αιώνια” κόντρα..

1994-95: ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 45-44

Επεισοδιακή σειρά με τους Ιωαννίδη-Κιουρμουτζόγλου να έχουν ανεβάσει τους τόνους τη στιγμή που οι δύο ομάδες είχαν βρεθεί στον ημιτελικό της Σαραγόσα όπου το σολάρισμα του Έντι Τζόνσον έκρινε τη πρόκριση. Το πέμπτο ματς του ΣΕΦ γίνεται σε κλίμα τεράστιας έντασης. Σκληρό ματς με πολύ χαμηλό σκορ. Οι πράσινοι παίζουν ζώνη πατώντας στη μεγάλη αστοχία και των δύο πλευρών. Με το σκορ στο 42-42 ο Έντι Τζόνσον βάζει ένα μεγάλο τρίποντο το οποίο έμελλε να είναι και καθοριστικό (36ο λεπτό). Η τελευταία κατοχή του Παναθηναϊκού (σκορ 45-44) έμεινε χαραγμένη στη μνήμη των δύο “αιωνίων” για χρόνια, με τον Οικονόμου να αστοχεί σε ανοιχτό τρίποντο και τον Σιγάλα να κλέβει τη μπάλα στο ντράιβ του Τιτ Σοκ..

1995-96: ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 73-38

Ο Παναθηναϊκός έρχεται από τη πρώτη του κατάκτηση κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης όμως το μεγάλο του αστέρι, Ντομινίκ Ουίλκινς (τρομερές οι κόντρες του με τον Σιγάλα) αφήνει την ομάδα μόνη στον καθοριστικό πέμπτο τελικό του Φαλήρου με το σοκ για τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να είναι μεγάλο. Το “ήρθες στην Ελλάδα για πικ-νικ, Ντομινίκ-Ντομινίκ..” δονεί το ΣΕΦ την ώρα που η δωδεκάδα του Ολυμπιακού ζει ομαδικώς το Shrug game του Μάικλ Τζόρνταν ευστοχώντας με τρομακτική άνεση πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Ο Παναθηναϊκός βιώνει πανωλεθρία και μια ιστορική πραγματικά ήττα.. Λίγες ημέρες μετά ο Γιάννης Ιωαννίδης προτάσσει διάσταση απόψεων με τη διοίκηση και αποχωρεί από το λιμάνι παρά τις ολονύχτιες ..προσευχές των ερυθρόλευκων οπαδών έξω από το σπίτι του..

1998-99: ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 53-62

Ώρα για αλλαγή σκήπτρων. Ο Παναθηναϊκός του Σλόμπονταν Σούμποτιτς ξεπληρώνει τα γραμμάτια χρόνων απέναντι στους ερυθρόλευκους του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο Ντίνο Ράτζα σκοράρει ένα τρίποντο από τη σέντρα στη λήξη του ημιχρόνου το οποίο αποτέλεσε ένεση ψυχολογίας για τους πράσινους όμως δύο καλάθια στο τελευταίο τρίλεπτο σημαδεύουν την αναμέτρηση. Μιλάμε για το εκπληκτικό lay up του Νάντο Τζεντίλε όταν τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή..

..και το τρίποντο-ρεβάνς του Νίκου Οικονόμου για το άστοχο σουτ του 1995 που ουσιαστικά έκρινε το ματς.

Το “ποτέ ξανά-ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά” είναι το καινούργιο χιτ της εποχής στις τάξεις των πρασίνων..

2000/2001: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 79-63

Ο Ολυμπιακός του Ηλία Ζούρου και των Ράτζα-Ρίβερς σέρνει τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς σε πέμπτο και δείχνει ότι με τη προσωπικότητα των δύο αστέρων του μπορεί να κάνει το break και να φτάσει στον τίτλο. Κάπου εκεί ο Φραγκίσκος Αλβέρτης μπαίνει σε “Larry Bird mode” σκοράροντας 9 από τους 13 συνεχόμενους πόντους των γηπεδούχων για τη τελική επικράτηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ρεσιτάλ closing στην ιστορία των τελικών..

Τα υπόλοιπα πέμπτα ματς στη ιστορία των “αιωνίων”..

2006/2007: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 89-76
2007/2008: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 90-76
2011/2012: Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 82-76
2013/2014: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 82-71

Αντί επιλόγου, σας παραθέτω το σημερινό, σύντομο μου σχόλιο σχετικά με την ατμόσφαιρα αυτού του Game 5..

“Ξημέρωσε η μεγάλη ημέρα λοιπόν.. Ένα πέμπτο ματς μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού βάζει πάντα δυνατή υποψηφιότητα για να αποτελέσει ένα ευρωπαϊκό classic. Είναι μάλιστα τέτοια η θέληση, η συσπείρωση και ο βαθμός αυταπάρνησης στις τάξεις των δύο “αιωνίων” για τη κατάκτηση του τίτλου που το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει ήδη το υπόβαθρο να μείνει στη μνήμη μας για πολλά χρόνια (για καθαρά αγωνιστικούς λόγους). Εάν οι δύο τους αποτελούν τη βιτρίνα της λίγκας μας, αυτό το ματς στην άκρη του γκρεμού είναι το πιο ακριβό προϊόν που μπορεί να προσελκύσει κάποιον ενδιαφερόμενο.

Τα πάντα μπαίνουν στην άκρη.. Είναι κουρασμένοι, χτυπημένοι, χωρίς τη καλύτερη σωματικά κατάσταση, όμως είναι εδώ.. Θα είναι σκληρό. Δυνατό. Ίσως και “άσχημο”. Όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από ένα ματς δίχως αύριο. Δε μιλάμε για μερικά ψίχουλα μπαγιάτικης δόξας και μουχλιασμένου μύθους. Αλλά για την αλήθεια.. Δύο δυνατές ομάδες, μετά από μια κοπιαστική σεζόν με πολύ δυνατά συναισθήματα μάχονται για τη μια ..μπριζόλα στο δωμάτιο. Με το βλέμμα στο αύριο μιας και μιλάμε για σαράντα λεπτά τα οποία μπορεί να κρίνουν συμβόλαια και αποφάσεις για την ημέρα που ξημερώνει σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η έδρα έχει πάντα ένα πλεονέκτημα σε αυτές τις περιπτώσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για την έδρα (και την ομάδα) του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν τις προσωπικότητες και τους παίχτες με τα intangibles για να κλείσουν μια σειρά στην οποία όσο αυτή κυλάει μοιάζουν να χάνουν έδαφος. Ο Ολυμπιακός είναι στο όριο αυτή τη στιγμή. Δε θα έπαιρνα όρκο ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει σε Best of 7 τελικούς.. Εκεί ποντάρει ο Παναθηναϊκός ο οποίος (με αυτό το σύνολο) αποδεικνύει το πόσο δύσκολο ματσάρισμα είναι για τον πρωταθλητή. Οι πράσινοι του Πασκουάλ είναι (έστω και στα σημεία) η καλύτερη ομάδα στη σειρά μέχρι σήμερα. Έχουν περισσότερες δυνάμεις, ενέργεια (που τροφοδοτείται από το μυαλό του Τσάβι Πασκουάλ) και φρεσκάδα όμως οι υπερβάσεις γίνονται πραγματικότητα πωτίστως μέσα από τη δύναμη του μυαλού. Πάμε για κλειστό ματς με διακυμάνσεις στο σκορ (και τη πιθανότητα του ανατρεπτικού χαρακτήρα ανοιχτή) με τον δείκτη AST/TO να στρώνει το χαλί για τη τελική ευθεία. Παιχνίδι μεγάλων σουτ, οξυδέρκειας και κυρίως φιλόπονου χαρακτήρα.

Άλλωστε, η ευτυχία θεραπεύει το σώμα όμως ο πόνος αναπτύσσει τη δύναμη του νου..

Καλό μας παιχνίδι..”