Το βράδυ της Τρίτης το Τσάμπιονς Λιγκ επιστρέφει στην καθημερινότητα μας και ένα από τα παιχνίδια που ξεχωρίζουν είναι αυτό που θα διεξαχθεί στο Σαν Σίρο. Εκεί η Μίλαν θα υποδεχθεί τη Νιούκαστλ που επιστρέφει στους ομίλους της διοργάνωσης μετά από 20 χρόνια. Εκείνη όμως δεν ήταν η πρώτη εμφάνιση των Άγγλων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Αυτή είχε λάβει χώρα λίγα χρόνια πριν, κάποιες μέρες σαν κι αυτές, στα μέσα Σεπτέμβρη. Κι όσοι φίλοι της Νιούκαστλ την έζησαν είναι σίγουρο ότι δεν θα την ξεχάσουν ποτέ.
17 Σεπτεμβρίου 1997. Το Σεντ Τζέιμς Παρκ έχει φορέσει τα γιορτινά του καθώς φιλοξενεί το πρώτο του παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ και ο εκλεκτός καλεσμένος είναι όσο λαμπερός χρειάζεται για μια τέτοια περίσταση. Η νικήτρια του προηγούμενου Κυπέλλου Κυπελλούχων Μπαρτσελόνα του Λουίς Φαν Χάαλ μπορεί να μην έχει πλέον στη σύνθεση της τον Ρονάλντο, που λίγο καιρό πριν πήρε μεταγραφή στην Ίντερ, αλλά διατηρεί έναν εξαιρετικό κορμό παικτών. Εκεί συναντάει κανείς τους Φίγκο, Λουίς Ενρίκε, Τζιοβάνι, Γκουαρντιόλα, Στόιτσκοφ και ντε λα Πένια ενώ κάπου στο βάθος του ρόστερ βρίσκουμε τον τερματοφύλακα-μπαμπά του Σέρχιο Μπουσκέτς και κάποια ελπιδοφόρα πιτσιρίκια που περιμένουν τη σειρά τους. Τα ονόματα τους; Πουγιόλ και Τσάβι. Σε αυτή την ομάδα ο Ολλανδός προπονητής έχει προσθέσει εκείνο το καλοκαίρι τον Ριβάλντο και τον συμπατριώτη του επιθετικό Σόνι Άντερσον.
Για να βρεθεί σε αυτό το σημείο, να υποδέχεται τη Μπαρτσελόνα σε έναν αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, η Νιούκαστλ χρειάστηκε να κάνει μια εξαιρετική σεζόν που την έφερε κοντά και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Με έναν Άλαν Σίρερ σε δαιμονιώδη φόρμα και άξιους βοηθούς τον Λες Φέρντιναντ, τον Νταβίντ Ζινολά, τον Κιθ Γκιλέσπι, τον Φαουστίνο Ασπρίγια και τον Ντέιβιντ Μπάτι, οι «καρακάξες» τερμάτισαν δεύτερες στην Πρέμιερ Λιγκ και έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά του ΟΥΕΦΑ. Οι Ζινολά και Φέρντιναντ αποχώρησαν το καλοκαίρι αλλά η διοίκηση έκανε ένα καλό άνοιγμα, φέρνοντας τον Αλεσάντρο Πιστόνε της Μίλαν, τον Τιμούρ Κετσπάγια από την ΑΕΚ, τον Γιον νταλ Τόμασον, τον Στούαρτ Πιρς, τον Σέι Γκίβεν και τον γερόλυκο Ιαν Ρας. Το αισιόδοξο κλίμα δεν κράτησε πάρα πολύ καθώς ο Σίρερ τραυματίστηκε σοβαρά σε ένα φιλικό στην προετοιμασία. Η ιατρική διάγνωση μιλούσε για τουλάχιστον έξι μήνες εκτός γηπέδων. Ο Κένι Νταλγκλίς, που είχε αναλάβει προπονητής στα μέσα της προηγούμενης σεζόν, έπρεπε να βρει άλλες λύσεις στην επίθεση και ο πρώτος υποψήφιος για να καλύψει το κενό ήταν ο Ασπρίγια.
Ο Κολομβιανός επιθετικός είχε καταφτάσει στην Αγγλία τον Φεβρουάριο του 1996 από την Πάρμα. Αν και δεν ήταν ποτέ ο ορισμός του ασταμάτητου γκολτζή, στη Σέριε Α είχε φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα αφού ήταν δυνατός και πολύ γρήγορος, είχε καλή τεχνική κατάρτιση και μπορούσε να παίξει με την ίδια άνεση σε όλες τις θέσεις μπροστά. Στον 1,5 αυτό χρόνο που ήταν στο Νιούκαστλ μετρούσε 12 γκολ και 16 ασίστ, μια άκρως ικανοποιητική επίδοση αν σκεφτούμε ότι πάντα το «πρώτο βιολί» ήταν ο Σίρερ. Με τον Άγγλο εκτός αγώνων, ο Ασπρίγια θα έπρεπε να αλλάξει ρόλο και να βγει μπροστά ώστε να πάρει πάνω του το επιθετικό σκέλος της ομάδας. Αυτός ο νέος ρόλος όμως απαιτεί, εκτός όλων των άλλων, υπευθυνότητα, σοβαρότητα και φουλ επαγγελματισμό. Κι εκεί ο Κολομβιανός είχε ένα θεματάκι. Για την ακρίβεια, αρκετά θεματάκια…
Ο Φαουστίνο Ασπρίγια λάτρευε την καλή ζωή. Και καλή ζωή σήμαινε ξενύχτια, γυναίκες, ποτό, πάρτι και χαβαλές. Αυτή την πτυχή του χαρακτήρα του την γνώριζαν όλοι από την εποχή που έπαιζε ακόμα στην Κολομβία και δεν ήταν διατεθειμένος να την απαρνηθεί ούτε όταν έπιασε την καλή στην Ιταλία, ούτε όταν μετακόμισε σε ένα μέρος στη βόρεια Αγγλία για το οποίο ήξερε λίγα πράγματα. “Όταν πήγα εκεί για πρώτη φορά δεν ήξερα τίποτα για το μέρος. Είδα στο χάρτη ότι έχει θάλασσα, οπότε αμέσως σκέφτηκα παραλίες, ήλιο κι εμένα να κάνω βόλτες με κάποιο γιοτ”. Ακόμα και στο κρύο Νιούκαστλ, το «χταπόδι», όπως ήταν το παρατσούκλι του, έβρισκε καθημερινά τρόπους να διασκεδάσει. Οι γυναίκες να’ναι καλά. “Οι γυναίκες εκεί ήταν θεϊκές. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες ερωμένες είχα τότε. Και το αστείο είναι ότι στην αρχή δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα μου έλεγαν”.
Μέσα σε λίγους μήνες, τα κατορθώματα του εκτός γηπέδων τον μετέτρεψαν σε καλτ θρύλο της πόλης και γι’αυτό δεν οφείλονται μόνο οι μπλούζες Μίκι Μάους ή Ντόναλντ Ντακ με τις οποίες κυκλοφορούσε. Ο Ζινολά μας δίνει μια ιδέα για τη ρουτίνα του συμπαίκτη και γείτονα του: “Όταν έπαιζα στη Νιούκαστλ, έμενα στην ίδια γειτονιά με τον Ασπρίγια, οπότε είχαμε καλή σχέση. Κάθε τρεις και λίγο με έπαιρνε τηλέφωνο μετά τα μεσάνυχτα και μου έλεγε αν μπορούσα να πάω να τον βοηθήσω να διώξει τον κόσμο που είχε μαζευτεί σπίτι του, γιατί τα αγγλικά του δεν ήταν καλά. Μια φορά πήγα και βρήκα έναν τύπο που είχε σπάσει κατά λάθος ένα τζάμι. Το χέρι του ήταν σε άθλια κατάσταση, γεμάτο αίματα, και τον τρέχαμε στο νοσοκομείο. Δεν είχαμε ιδέα ποιος ήταν γιατί ο Τίνο ήταν από τους τύπους που έβγαινε σε ένα μαγαζί, διασκέδαζε και μετά καλούσε όσους ήταν εκεί σπίτι του για να συνεχίσουν το πάρτι. Δεν τον ένοιαζε ποιος ήσουν.”
Αυτό που δεν ήξερε ο Ζινολά είναι ότι σε αυτά τα περίφημα πάρτι υποτίθεται πως βρισκόταν κι αυτός. Ο γοητευτικός Γάλλος τραβούσε τις γυναίκες σαν μαγνήτης και ο Ασπρίγια δεν ήταν από αυτούς που θα έχαναν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν κάτι τέτοιο. “Κάποιες φορές όταν γνώριζα μια παρέα με κοπέλες, τις έλεγα ότι διοργανώνω πάρτι στο σπίτι μου και ότι εκεί θα είναι και ο Ζινολά. Όταν έφταναν και με ρωτούσαν «μα καλά, πού είναι ο Ζινολά;» τις καθησύχαζα λέγοντας ότι έχει πάει κάπου και θα επιστρέψει σε λίγο.”
Με δεδομένα όλα αυτά δεν προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν από το ματς με τη Μπαρτσελόνα, ο Ασπρίγια ήταν εξαφανισμένος. Η επίσημη δικαιολογία έλεγε πως λόγω ενός προσωπικού θέματος έχασε την πτήση με την οποία θα επέστρεφε από την Κολομβία, όπου είχε πάει για να παίξει με την εθνική. Ανεπίσημα, όλοι στο σύλλογο ήξεραν ότι δεν υπήρχε κανένα προσωπικό θέμα. Ο Ασπρίγια καθυστερούσε σχεδόν πάντα να γυρίσει από τους αγώνες της εθνικής και τις περισσότερες φορές ο λόγος βρισκόταν πράγματι σε ένα… προσωπικό θέμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, και χάρη στην εξομολόγηση του ίδιου του Κολομβιανού πολλά χρόνια μετά, γνωρίζουμε ότι το σοβαρό θέμα ήταν ένα πάρτι με πολλές γυναίκες που διοργάνωσε στη φάρμα του το βράδυ πριν την πτήση που υποτίθεται πως θα έπαιρνε.
Ο εξοργισμένος Νταλγκλίς του έβαλε τις φωνές, του επέβαλλε χρηματικό πρόστιμο και του έκανε σαφές ότι θα μείνει έξω από το μεγάλο παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα. Η έλλειψη επιθετικών όμως, δεν σήκωνε τέτοιες εν θερμώ αποφάσεις. Όπως θυμάται ο Φαουστίνο: “Ημουν στα αποδυτήρια, έτοιμος να πάω να κάτσω στον πάγκο και τον ακούω ξαφνικά να διαβάζει την ενδεκάδα και να λέει ότι στην επίθεση θα παίξουν ο Τόμασον και ο «Τίνο».” Ο Νταλγκλίς έβαλε στην άκρη τον εγωισμό του και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε με τρόπο που σίγουρα ούτε ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί.
Η Νιούκαστλ μπήκε στο παιχνίδι με τον ενθουσιασμό και την έλλειψη πίεσης του πρωτάρη και αιφνιδίασε τους Καταλανούς, που βγήκαν στο γήπεδο με τη σιγουριά της μεγάλης ομάδας που βρίσκεται και σε φουλ φόρμα, καθώς είχαν ξεκινήσει τη σεζόν στην Ισπανία μόνο με νίκες. Λίγο πριν τα μισά του ημιχρόνου ο Ασπρίγια εκμεταλλεύτηκε την τρομερή επιτάχυνση του, πετάχτηκε πίσω από την άμυνα και τσίμπησε τη μπάλα λίγο πριν τον βρει ο εξερχόμενος Χεσπ. Ο Κολίνα έδειξε το σημείο του πέναλτι και ο Κολομβιανός πέτυχε το πρώτο γκολ των Άγγλων στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Πριν προλάβει η Μπαρτσελόνα να συνέλθει, ο Γκιλέσπι έκανε ωραία κίνηση από δεξιά, σέντραρε στην καρδιά της περιοχής και ο Ασπρίγια με ένα εντυπωσιακό άλμα και μια δυνατή, καρφωτή κεφαλιά, κέρδισε τους αντιπάλους σέντερ μπακ (ένας εκ των δυο ήταν ο θείος του Ράφα Ναδάλ) και βρήκε ξανά το δρόμο προς τα δίχτυα. Το καλό τρίτωσε στο ξεκίνημα της επανάληψης, με ένα σχεδόν ολόιδιο τρόπο. Προσωπική ενέργεια του Γκιλέσπι στα δεξιά, συστημένη σέντρα στην περιοχή, άνετη επικράτηση του Ασπρίγια στον αέρα, κεφαλιά και γκολ. Νιούκαστλ-Μπαρτσελόνα 3-0! Το Σεντ Τζέιμς Παρκ βίωνε έναν ποδοσφαιρικό οργασμό, χάρη σε έναν τύπο που φημίζεται για την πολύ καλή σχέση που είχε με τους οργασμούς γενικότερα.
Η Μπαρτσελόνα όμως δεν ήταν διατεθειμένη να διασυρθεί από μια «πρωτάρα». Οι Ριβάλντο και Φίγκο ανέλαβαν περισσότερες πρωτοβουλίες και το τελευταίο μισάωρο μετατράπηκε σε ένα ανελέητο σφυροκόπημα στην εστία των γηπεδούχων. Λίγο ο Σέι Γκίβεν, που βρισκόταν σε τρομερή κατάσταση, λίγο το δοκάρι και λίγο η αστοχία των φιλοξενούμενων έπαιξαν ρόλο στο να μην γυρίσει ολοκληρωτικά το παιχνίδι. Ο Λουίς Ενρίκε μείωσε στο 73′, σκοράροντας με το στήθος, ο Φίγκο έκανε το 3-2 στο 89′ με σουτ μέσα από την περιοχή αλλά κάπου εκεί η αντεπίθεση ολοκληρώθηκε. Παρά την πίεση, η Νιούκαστλ άντεξε ως το τέλος και πανηγύρισε μια σημαντική νίκη, που 26 χρόνια μετά παραμένει μάλλον η σπουδαιότερη της σύγχρονης ευρωπαϊκής της ιστορίας.
https://www.youtube.com/watch?v=bu_K4rvhgzg
Εκείνο το βράδυ ήταν και το μοναδικό που θα θυμούνται με νοσταλγία οι φίλοι της από εκείνη τη σεζόν. Η πορεία της στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν συνεχίστηκε μετά τους ομίλους αφού το μοναδικό εισιτήριο για την επόμενη φάση το πήρε η Ντιναμό Κιέβου, που τερμάτισε πρώτη. Όσο για το πρωτάθλημα, εκεί ο κατήφορος ήταν ασταμάτητος. Από τον Δεκέμβριο έως τον Μάιο οι παίκτες του Νταλγκλίς κέρδισαν μόνο 4 παιχνίδια! Το τέλος του πρωταθλήματος βρήκε το σύλλογο στη 13η θέση και με ένα προεδρικό σκάνδαλο στην πλάτη, καθώς βγήκε στη φόρα ένα κρυφό βίντεο στο οποίο ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος «έθαβαν» κυριολεκτικά τους πάντες (από τον Σίρερ μέχρι τις γυναίκες του Νιούκαστλ!), ενώ βρίσκονταν σε έναν ισπανικό οίκο ανοχής.
Όσο για τον Ασπρίγια; Η πορεία του ήταν ανάλογη με αυτή της ομάδας. Στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου αποχώρησε από την Αγγλία για να επιστρέψει στην Πάρμα. Τα τρία γκολ του απέναντι στη Μπαρτσελόνα ήταν και τα τελευταία του με τα ασπρόμαυρα, αφού μεταξύ Σεπτεμβρίου και Ιανουαρίου δεν μπόρεσε να βρει ξανά το δρόμο προς τα δίχτυα. Παρά το απογοητευτικό φινάλε της συνεργασίας τους, η θέση του στην καρδιά των οπαδών είναι δεδομένη και ως αξέχαστη καλτ μορφή αλλά και ως ο παίκτης που τους χάρισε ένα από τα ωραιότερα βράδια της ποδοσφαιρικής τους ζωής. “Κάθε φορά που επιστρέφω οι άνθρωποι που με συναντάνε θέλουν να τους μιλήσω για εκείνο το παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα. Από εκείνη τη μέρα δεν έχει χρειαστεί να πληρώσω ποτέ ένα ποτό στο στο Νιούκαστλ”.