Ήταν το 73ο λεπτό. Η Ιταλία κέρδιζε ήδη με 1-0 απέναντι στη Φινλανδία, αλλά δεν μιλάμε για τη σκουάντρα ατζούρα του παρελθόντος. Τότε που απλά θα έκλεινες την τηλεόραση σίγουρος ότι δεν θα έτρωγε γκολ ποτέ, για να λήξει το ματς με το σκορ που στις ποδοσφαιρικές εγκυκλοπαίδειες βρίσκεται στο λήμμα “ιταλική νίκη”. Μιλάμε για την Ιταλία που έμεινε εκτός Μουντιάλ, που δεν έχει το ταλέντο που είχε παλιότερα, που δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες του κόσμου και δυσκολεύεται πολύ. Ο Τσίρο Ιμόμπιλε, που συνέχισε να βρίσκεται μακριά από το γκολ σε ματς της εθνικής (τελευταίο το 2017), βρήκε τον χώρο κι έκανε την μπαλιά τρύπα ανάμεσα στους αμυντικούς των Φινλανδών και εκεί πετάχτηκε ο Μόιζε Κεν. Με ένα άγγιγμα νίκησε αμυντικούς και τερματοφύλακα και κλείδωσε τη νίκη της Ιταλίας σε αυτό το δύσκολο ξεκίνημα για τα προκριματικά του Euro 2020.
Ο Κεν με αυτόν τον τρόπο έκανε ένα ακόμα ρεκόρ στην καριέρα του. Έγινε ο νεότερος σκόρερ της εθνικής Ιταλίας σε επίσημο παιχνίδι κι ο δεύτερος πιο νέος από το 1958 όταν ο Μπρούνο Νικολέ σκόραρε σε ένα φιλικό επί της Γαλλίας. Μόλις 19 ετών και 23 ημερών. Είχε ήδη γίνει ο πρώτος παίκτης που γεννήθηκε το 2000 και σκόραρε στη Σέριε Α, ενώ το 2016 είχε ήδη αποκτήσει το ρεκόρ του πρώτου παίκτη που έπαιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ και γεννήθηκε στον αιώνα που ζούμε τώρα, σε ένα ματς απέναντι στη Σεβίλλη. Αυτά όμως είναι ρεκόρ για τους λάτρεις των στατιστικών που μπορεί απλά να μείνουν υποσημειώσεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Κεν θα πρέπει να κάνει πολλά βήματα μπροστά για να συνεχίσει να κερδίζει τα φώτα της δημοσιότητας.
Όσον αφορά στην ηλικία του, δεν θα έχουμε κάποιο άλλο σκάνδαλο με διαβατήρια Αφρικής. Ο Κεν είναι μεν παιδί μεταναστών από την Ακτή Ελεφαντοστού, αλλά γεννημένος στο Βερτσέλι, λίγο έξω από το Τορίνο. Ο Μόισε (Μωυσής) δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ το Πιεμόντε κι είναι ας πούμε μια περίπτωση Μπαλοτέλι. Όχι βέβαια στην τρέλα. “Πέρα από τα ανόητα πράγματα που κάνει, μου αρέσει πολύ σαν παίκτης. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί με συγκρίνουν μαζί του, είμαστε πολύ διαφορετικοί“, έχει δηλώσει για τον τρελο-Μάριο. Είχε φροντίσει πάντως παλιότερα να φοράει μπλουζάκι με το “Why always me?”, μιμούμενος τον Μπαλοτέλι.
Η ζωή δεν ήταν εύκολη για τον Μόισε, όπως επίσης και για τον μεγαλύτερο αδερφό του Τζιοβάνι που είναι κι αυτός ποδοσφαιριστής, αλλά χωρίς το ταλέντο του μικρού. Ο πατέρας τους αποφάσισε να παρατήσει την οικογένεια στην Ιταλία. Επέστρεψε πίσω στην Ακτή Ελεφαντοστού, έφτιαξε μια νέα οικογένεια και συνεχίζει να βρίσκεται εκεί. “Ο Μόισε πέρασε δύσκολα, είδε πράγματα που δεν έπρεπε να είχε δει. Ο πατέρας μας έφυγε και δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον, καμία αγάπη για μας. Επικοινωνούσε μία φορά στους τέσσερις μήνες και αυτό ήταν. Ήταν απών για πολλά χρόνια. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι. Μπορείς να χωρίσεις, αλλά τα παιδιά δεν είναι παιχνίδια, είναι πάντα τα παιδιά σου“, δήλωσε με παράπονο στην Γκατζέτα ο Τζιοβάνι Κεν που λατρεύει τον μικρό του αδερφό. Όταν ο Μόισε έκανε το ντεμπούτο με τη φανέλα της Γιουβέντους το 2016 απέναντι στην Πεσκάρα, κυκλοφόρησε ένα βίντεο με τον Τζιοβάνι να βάζει τα κλάματα στις εξέδρες του Γιουβέντους Στάντιουμ. “Ήταν δάκρυα απελευθέρωσης, μετά από όσα είχαμε περάσει”.
Η κυρία Ιζαμπέλε, ο θείος του Μόισε (φανατικός οπαδός της Μίλαν) κι ο Μίραλεμ Πιάνιτς.
Τα δυο αδέρφια χρωστούν τα πάντα στη μητέρα τους Ιζαμπέλε. Δούλευε για χρόνια σαν νοσοκόμα, έκανε πολλές διπλοβάρδιες και προσπαθούσε να προσφέρει τα πάντα στα παιδιά της. Η ζωή της ήταν ένας συνεχής μόχθος για να μπορέσουν οι μικροί να έχουν μια όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική ζωή, μέσα στη φτώχεια και τις δυσκολίες. Ο Μόισε έμενε πολλές ώρες μόνος του και το ποδόσφαιρο ήταν η διέξοδός του. Όποτε βέβαια προλάβαινε η μητέρα του να τον πάει στην προπόνηση. Πολλές φορές έφταναν πολύ αργά ή έχαναν εντελώς την προπόνηση. Για κάποιο διάστημα είχε σταματήσει εντελώς να παίζει. Το ταλέντο του ξεχώρισε όμως. Παίζοντας με παιδάκια 2 και 4 χρόνια μεγαλύτερα έκανε τη διαφορά. Αρχικά πήγε στην Τορίνο. Γρήγορα όμως η Γιουβέντους τον ανακάλυψε και τον πήρε. Ο Κοράντο “Τσίτσο” Γκράμπι ήταν αυτός που τον είχε από κοντά. Ο πρώην παίκτης της Γιούβε και προπονητής στις μικρές ομάδες, έγινε ο νονός του και έφτασε μάλιστα στο σημείο να πάρει τον πιτσιρίκο Μόισε διακοπές μαζί με την δική του οικογένεια, τον στήριξε πολύ στα δύσκολα χρόνια που πέρασε. Η μαμά φυσικά είναι κι αυτή πάντα παρούσα. Αυστηρή, δεν ήθελε σε κανένα σημείο ο γιος της να παρατήσει το σχολείο και κυρίως επιζητά να γίνει το παιδί της “καλός άνθρωπος”. Ο χαρακτήρας του κι η προσωπικότητά του οφείλονται σε αυτή. “Σέβεται τον κάθε άνθρωπο. Από τον εργάτη μέχρι τον προπονητή του, έτσι του έχει μάθει η μητέρα μας”, λέει ο μεγάλος αδερφός. Μια οικογένεια πολύ θρήσκα, από τη μητέρα μέχρι τους δυο γιους. Οι γιατροί είχαν πει στην Ιζαμπέλε ότι δεν μπορεί να κάνει άλλο παιδί. Όταν τελικά έμεινε έγκυος, αποφάσισε να του δώσει το όνομα Μωυσής γιατί είχε δει στο όνειρό της τον Μωυσή και πίστεψε ότι θα γίνει το θαύμα και θα αποκτήσει κι άλλο παιδί. Σήμερα, η κυρία Ιζαμπέλε δεν χρειάζεται να δουλεύει πια νύχτα-μέρα και μιλάει με τα καλύτερα για τη Γιούβε. “Είναι το σπίτι του, η οικογένειά του. Μεγάλωσε εκεί, του έδωσαν παιδεία εκεί και τους ευχαριστώ γι’ αυτό”, δηλώνει στο Calciomercato.
Κάπως έτσι μεγάλωσε ο Μόισε στην οικογένεια της Γιούβε κι όλοι άρχισαν να μιλάνε για το ταλέντο του. Ο Μπουφόν τον πήρε από κοντά, κάτι που ο νεαρός δεν ξεχνά. “Με ονόμασε ‘κουταβάκι’ και μου συμπεριφερόταν σαν πατέρας μου. Με τη διαφορά ηλικίας που έχουμε, θα μπορούσε να είναι“, λέει ο Κεν. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια υπάρχουν κι οι μεγαλοκαρχαρίες. Και καθώς ο Κεν έγινε ένα “καυτό” όνομα, δυο άνθρωποι άρχισαν να μπλέκονται περισσότερο. Ο ένας είναι ο Μίνο Ραϊόλα. Ο μάνατζερ του Ζλάταν και του Πογκμπά προσέγγισε τον Μόισε και τον έκανε πελάτη του. Ο δεύτερος είναι αυτός που θα αναμέναμε σε οποιαδήποτε χολιγουντιανή ταινία με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι που πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και κατάφερε να ξεχωρίσει σε κάτι. Κι όμως, φαίνεται τελικά ότι οι ταινίες είναι βγαλμένες από τη ζωή. Ο Μπιορού Κεν απέκτησε σχετικά πρόσφατα ένα πολύ πολύ ξαφνικό ενδιαφέρον για τη ζωή του γιου του. Επιτέθηκε στο Ραϊόλα (που πολλά μπορείς να του καταλογίσεις, αλλά όχι να πεις ότι δεν νοιάζεται για τους πελάτες του) λέγοντας ότι δεν μπορεί να είναι ατζέντης του γιου του χωρίς τη δική του συγκατάθεση και στη συνέχεια επιτέθηκε στη Γιουβέντους. Ο λόγος; Ο ανήλικος Κεν χρειαζόταν τις υπογραφές των γονιών του για να συνάψει συμβόλαιο με την ιταλική ομάδα. Ο μπαμπάς Μπιορού τα έβαλε με τη Γιουβέντους γιατί όπως δήλωσε, αθέτησε τη συμφωνία τους. Να του δώσει δηλαδή κάποια αγροτικά μηχανήματα. Ναι, όπως το ακούτε. Ο Μπιορού Κεν έχει αγοράσει εκτάσεις στην πατρίδα και θέλει να καλλιεργήσει ρύζι και καλαμπόκι. Όπως υποστηρίζει, για να πει το “ναι” στη Γιουβέντους μεταξύ άλλων πήρε κι υποσχέσεις από την ιταλική ομάδα, ότι θα του χαρίσουν τρακτέρ. Το πατρικό του φίλτρο έφτανε μέχρι εκεί.
Παρά τις προσπάθειες του πατέρα του να σταθεί εμπόδιο, ο Κεν προχώρησε. Πέρσι, η Γιουβέντους τον έδωσε δανεικό στη Βερόνα. Φέτος έμεινε στην ομάδα, αλλά δεν πήρε πολλές ευκαιρίες από τον Αλέγκρι. Ανάμεσα στην τεράστια κριτική που δεχόταν ο κόουτς “Μαξ” ήταν κι αυτό το γεγονός, καθώς οι οπαδοί της Γιουβέντους διψάνε για νέο αίμα, ειδικά όταν αυτό προέρχεται από τα σπλάχνα του συλλόγου. Το όνομα του Κεν άρχισε να ακούγεται για πολλές ομάδες. Από αντάλλαγμα για τον ντε Λιχτ του Άγιαξ και δανεικός σε κάποια άλλη ιταλική ομάδα, μέχρι για μεταγραφή σε άλλους συλλόγους. Έτσι κι αλλιώς το συμβόλαιό του λήγει το 2020. Ο Κιελίνι τον συμβούλεψε να μείνει και να παλέψει κι αυτό έκανε. Η Γιουβέντους επιθυμεί να τον κρατήσει, αλλά ο Ραϊόλα κι ο Κεν ήθελαν διαβεβαιώσεις για το ποιο θα είναι το μέλλον του παίκτη στον σύλλογο. Τα πράγματα όμως άλλαξαν τον τελευταίο καιρό. Χάρη στο γεγονός ότι το πρωτάθλημα καθάρισε κι ο Κριστιάνο έπρεπε να ξεκουραστεί, ο Κεν ξεκίνησε με την Ουντινέζε και έβαλε δυο γκολ. Κι όχι μόνο. Στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, αυτό με την Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Αλέγκρι του έδειξε εμπιστοσύνη και τον πέρασε μέσα. Ο Κεν είχε μια μοναδική ευκαιρία να σκοράρει σε ένα τετ-α-τετ, μια ευκαιρία να γράψει ιστορία, αλλά αστόχησε οριακά. Έχει μπει όμως πλέον πολύ περισσότερο μέσα στο ροτέισον της Γιούβε. Και φυσικά, ήρθε αυτή η κλήση του Μαντσίνι. Για έναν παίκτη με ελάχιστα λεπτά συμμετοχής στο πρωτάθλημα, είναι κάτι σπουδαίο. Και χάρη στους τραυματισμούς των Ινσίνιε και Κιέζα, πήρε την ευκαιρία με τη Φινλανδία και σκόραρε.
Ο Κεν είναι γρήγορος, αρκετά δυνατός, ξέρει να κινείται χωρίς την μπάλα, δείχνει να έχει καλά τελειώματα (ειδικά σε κάτι δύσκολο, όπως αυτά με τη μία), εργατικότητα. Έχει όμως τεράστια περιθώρια βελτίωσης, ειδικά σε θέματα τεχνικής, στις πάσες και φυσικά στην τακτική. Πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια και έχει φτάσει σε αυτό το σημαντικό σημείο στην καριέρα του. Δεν είναι εύκολο να είσαι γιος μεταναστών στην Ιταλία, ακόμα κι ως μαύρος ποδοσφαιριστής, ως σελέμπριτι, μπορεί να υποστείς τις συνέπειες του ρατσισμού. Τα ρατσιστικά φαινόμενα είναι πολλά (όπως κι ο Κουλιμπαλί, έτσι κι ο ίδιος δέχτηκε τέτοιου είδους αποδοκιμασίες σε ένα ματς στην Μπολόνια), αλλά πλέον φοράει τη φανέλα μιας σπουδαίας ομάδας (κάτι όχι πολύ εύκολο, μια που η Γιούβε δεν έχει ιδιαίτερη παράδοση στο να στηρίζει τα παιδιά της, ο Κλαούντιο Μαρκίζιο ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος) και τη φανέλα της χώρας που είναι η πατρίδα του. Το τι θα κάνει από εδώ και πέρα είναι θέμα συγκυριών, προπονητών, αλλά κυρίως δικής του ικανότητας. Γιατί όπως σωστά είπε κι ο αδερφός του: “η ιστορία είναι γεμάτη ταλαντούχους 16χρονους που στα 18 τους εξαφανίστηκαν”. Ο Μόισε είναι πλέον 19 και τώρα θα κριθεί το αν θα μείνει μόνο στα… ρεκόρ νεότητας ή θα γίνει ένας παίκτης για τον οποίο θα μιλάμε στο μέλλον.