Είναι δύσκολο να μπεις στα παπούτσια του Μικέλ Οϊαρθάμπαλ

Υπάρχει μια κατηγορία ποδοσφαιριστών που είναι οι γνωστές μπαλαδόφατσες. Τους βλέπεις και μόνο από το παρουσιαστικό τους ξέρεις ότι γεννήθηκαν για να χαϊδεύουν το τόπι. Όχι τόσο αθλητικό σουλούπι, μαλλί βγαλμένο από παλιότερες δεκαετίες, φάτσα αλάνας, κατεβασμένες κάλτσες. Ο σημερινός μας πρωταγωνιστής δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Παρότι είναι μόλις 23 ετών,  δείχνει αρκετά μεγαλύτερος και μοιάζει εμφανισιακά με τύπο που δεν θα σου έκανε εντύπωση να είχε μια δουλειά γραφείου, περνώντας νούμερα σε ένα πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι όμως κάπου στη μέση, όπως θα δούμε στη συνέχεια, καθώς ο Μικέλ Οϊαρθάμπαλ (όπως περίπου προφέρεται το επώνυμό του) τα συνδυάζει όλα στη ζωή του. Μια ματιά στη λίστα της φετινής Λα Λίγκα τον δείχνει να φιγουράρει δεύτερος στις ασίστ του πρωταθλήματος, πίσω μόνο από τον Λιονέλ Μέσι με τα εξωγήινα στατιστικά του. Ο Οϊαρθάμπαλ συμπληρώνει φέτος πέντε χρόνια παρουσίας με τη φανέλα της Ρεάλ Σοσιεδάδ και μέσα σε αυτά έχει καταφέρει να πάρει τη φανέλα με το νούμερο 10, να φορέσει το περιβραχιόνιο και να έχει τρεις σερί σεζόν με διψήφιο αριθμό γκολ χωρίς να είναι σέντερ φορ.

Ο Βάσκος από το Έιμπαρ οφείλει αρκετά στο γυμναστή του στο σχολείο που ως παλιός αθλητής του στίβου, δεν έδινε απλώς μια μπάλα στα παιδιά και τους έλεγε πάρτε και παίξτε. Ο μικρός Μικέλ αγάπησε τον αθλητισμό και έπαιξε μπάλα εκεί στην μικρή πόλη των ούτε 30.000 κατοίκων και την ομώνυμη ομάδα, το παιδομάζωμα όμως που γίνεται στη χώρα των Βάσκων δεν τον άφησε για καιρό εκεί. Η Αθλέτικ Μπιλμπάο τον ανακάλυψε στα 11 του, αλλά οι γονείς του έκριναν ότι ήταν πολύ μικρός για να φύγει. Τρία χρόνια αργότερα, η Ρεάλ Σοσιεδάδ ήταν η τυχερή που τον πήρε στις ακαδημίες και του επέτρεψε να παίζει ως δανεικός στην Έιμπαρ. Ο Οϊαρθάμπαλ φορώντας είτε τη φανέλα της Έιμπαρ, είτε της Σοσιεδάδ ξεχώριζε ανάμεσα στους πιτσιρικάδες συμπαίκτες του.

Ο Μικέλ με τον πατέρα του

Στα 17 του έφτασε στη 2η ομάδα της Ρεάλ Σοσιεδάδ και έναν χρόνο αργότερα μετακόμισε στην 1η μια που άρεσε στον Ντέιβιντ Μόγιες, αλλά και στον διάδοχό του Εουσέμπιο Σακριστάν. Κάνει στα 18 του ντεμπούτο στη Λα Λίγκα σε ένα εκτός έδρας ματς με τη Λεβάντε και παίζει συνολικά σε 22 αγώνες τη σεζόν 2015-16, στους 16 βασικός. Ο Μικέλ αγωνίζεται στα αριστερά και πολλοί μιλάνε για έναν νέο Γκριζμάν. Ο Οϊαρθάμπαλ, παρά το μόλις 1.81 φοράει 47 νούμερο παπούτσι (από τα μεγαλύτερα πόδια στην κατηγορία, κάτι για το οποίο τον κοροϊδεύουν συχνά οι συμπαίκτες του στα αποδυτήρια), αλλά αυτό δεν τον επηρεάζει να αγγίζει την μπάλα με χάρη. Δεν δείχνει να επηρεάζεται από τη μικρή του ηλικία. Είναι ένα πολύ σοβαρό παιδί, μετρημένο και ώριμο για τα χρόνια του. Η Ρεάλ Σοσιεδάδ πολύ γρήγορα του ανανεώνει το συμβόλαιο, μια που η Αθλέτικ Μπιλμπάο καραδοκεί για κάθε καλό Βάσκο. Ο νεαρός κάνει 38 και 35 εμφανίσεις τις δυο επόμενες χρονιές και μετά την αποχώρηση του μεγάλου Τσάμπι Πριέτο που έπαιξε 15 χρόνια στο σύλλογο (το ένα από τα δύο ινδάλματά του, το άλλο ο Νταβίντ Σίλβα καθώς όταν ο Μικέλ ήταν μικρό παιδάκι στο Έιμπαρ, ο Σίλβα έκανε σπουδαία σεζόν ως δανεικός στην τοπική ομάδα), ο Μικέλ παίρνει σπίτι του τη φανέλα με το 10.

Το γεγονός όμως ότι μια ποδοσφαιρική καριέρα φαινόταν πιθανή για τον Οϊαρθάμπαλ  δεν τον έκανε να σταματήσει τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή του. Ο Μικέλ ήταν καλός στα μαθήματα, δεν τα παράτησε ποτέ και χάρη και στην καθοδήγηση των γονιών του πάντα πίστευε ότι είναι καλό να ξέρεις να κάνεις και κάτι άλλο πέρα από το να κλωτσάς μια μπάλα. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να σπουδάσει. Ο Βάσκος ήταν ποδοσφαιριστής, αλλά παράλληλα και φοιτητής στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων. Κι όχι μόνο αυτό, τη στιγμή που άλλοι ποδοσφαιριστές ζουν τη μεγάλη ζωή με τα πρώτα χρήματα που θα πιάσουν στα χέρια τους, απολαμβάνοντας τη διασημότητα, ο Οϊαρθάμπαλ αποφάσισε να συγκατοικήσει με τρεις φίλους και συμφοιτητές του, σαν… κοινός θνητός. «Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Είναι τρία παιδιά που τα ξέρω πολλά χρόνια και μοιραζόμαστε ένα διαμέρισμα. Μου επιτρέπει να συνεχίσω να ασχολούμαι με την μπάλα και τα παιδιά με βοηθούν πολύ με τις σημειώσεις και με το να διαβάζουμε μαζί. Δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτούς», λέει σε συνέντευξή του. Το εντυπωσιακό είναι ότι η συγκατοίκηση έληξε όχι επειδή το ήθελε ο ίδιος, το 10αρι της Σοσιεδάδ, αλλά επειδή οι δύο από τους τρεις έφυγαν για ένα χρόνο με Erasmus και ο τελευταίος αποφάσισε να κάνει και πρακτική παράλληλα. Η ζωή του Μικέλ ήταν προπόνηση το πρωί και μετά πίσω σπίτι για διάβασμα. Κάποιες φορές ήταν κουρασμένος, δεν είχε διάθεση, αλλά το αίσθημα της υποχρέωσης πάντα επικρατούσε τελικά.

Ένα από τα άλλα περίεργα είναι ότι παρότι το όνομά του ακούγεται εδώ και χρόνια για ένα σωρό ομάδες, ο Μικέλ δεν έχει μάνατζερ. Μάνατζέρ του είναι οι γονείς του, λέει ο ίδιος, αλλά όχι με την έννοια του ατζέντη, με την έννοια του συμβουλάτορα. Δυο άνθρωποι που τον στήριξαν και τον στηρίζουν πάντα. Ο πατέρας του πουλάει καροτσάκια (αυτά που χρησιμοποιούμε στους κήπους ή σε οικοδομικά έργα), η δε μητέρα του είναι τραπεζική υπάλληλος. Ο Οϊαρθάμπαλ πιστεύει ότι οι ποδοσφαιριστές αποτελούν ινδάλματα για τα μικρά παιδιά σήμερα και είναι υποχρέωσή τους να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του κόσμου και εκτός γηπέδου, να ζουν ζωές που αποτελούν παράδειγμα για τα νέα παιδιά. Παραδέχεται ότι δεν είναι ειδικός στα πολιτικά θέματα, αλλά ενημερώνεται και κάθε πρωί βλέπει ειδήσεις για να γνωρίζει τι γίνεται πέρα από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Θέλει εκτός γηπέδου να αποσυνδέεται από το ποδόσφαιρο, να βλέπει σειρές, να πηγαίνει σινεμά, να κάνει παρέα με τους φίλους του. Όπως δηλώνει, οι ποδοσφαιριστές ζουν κατά κύριο λόγο σε μια φούσκα που τη δημιουργούν οι άνθρωποι που κινούνται γύρω τους. Χάρη στην απουσία μάνατζερ, ο Μικέλ έχει σκάσει αυτή τη φούσκα.

Οι πρωταθλητές Ευρώπης

Το περσινό καλοκαίρι του 2019, ο Οϊαρθάμπαλ βρισκόταν με την Κ21 της Ισπανίας στα γήπεδα της Ιταλίας με συμπαίκτες όπως ο Μπόρχα Μαγιοράλ, ο Πάμπλο Φορνάλς, ο Φαμπιάν Ρουίθ και ο Κάρλος Σολέρ. Η Ισπανία έφτασε στον τελικό και όπως ήταν λογικό, λίγο πριν το ματς με τη Γερμανία στο Φρίουλι του Ούντινε, οι ποδοσφαιριστές είχαν άγχος. Ο Μικέλ όμως, όπως αποκαλύπτει η El Pais, είχε διπλό άγχος. Αντί να είναι σε κάποιο από τα social media, είχε συνδεθεί στην ιστοσελίδα της σχολής του (τυχερός όλα αυτά τα χρόνια που το πανεπιστήμιο βρίσκεται αρκετά κοντά στο Ανοέτα) κάνοντας refresh για να δει τα αποτελέσματα από το τελευταίο του μάθημα. Όταν πάτησε το χορτάρι του γηπέδου ήταν πλέον πτυχιούχος. Λίγη ώρα αργότερα ήταν και πρωταθλητής Ευρώπης. Πώς το διασκέδασε; Δεν έκανε κάποιες εντυπωσιακές διακοπές, αλλά πήγε με φίλους (και με την κοπελιά του με την οποία συγκατοικεί από τότε που σταμάτησε να ζει την… έξαλλη φοιτητική του ζωή) στο Σαλού, λίγο έξω από την Ταραγόνα και πέρασε μερικές ημέρες χαλάρωσης. Σχεδόν 4.500 λεπτά με τη φανέλα της Σοσιεδάδ, ένα Euro με την Κ21, παιχνίδια με την εθνική Ανδρών και φυσικά η τελευταία εξεταστική του. Το άξιζε.

Ο Οϊαρθάμπαλ είναι ένας παίκτης μπορεί να κινηθεί σε διάφορες θέσεις στο γήπεδο. Νιώθει καλά αριστερά, αλλά έχει παίξει και σαν 10αρι, έχει παίξει και σαν δεύτερος επιθετικός, ενώ έχει φτάσει να παίζει μέχρι και φορ. Ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα, “παίζει όπου του πει ο προπονητής” κι ο προπονητής συνήθως τον βάζει στα αριστερά, αλλά με μεγαλύτερη ελευθερία να κινείται και σε άλλους χώρους. Δεν είναι κάποιο δαντελένιο χαφ, τρέχει, μοχθεί, βλέπει γήπεδο, δίνει καλές πάσες και σκοράρει συχνά. Είναι αρκετά πλήρες πακέτο, ένας σύγχρονος ποδοσφαιριστής που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει.

Ο Οϊαρθάμπαλ ήταν σταθερά στις κλήσεις του Μορένο στην εθνική Ισπανίας

Δεν έριξε ρυθμούς ούτε τη φετινή σεζόν. Συνεχίζει να είναι βασικός στην ομάδα του, να σκοράρει αρκετά συχνά (10 γκολ στο πρωτάθλημα), να δίνει πολλές ασίστ (άλλες 11 ασίστ ή 12 ανάλογα με το πού διαβάζεις τα στατιστικά) και να παίζει σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια εξόδου της Ρεάλ Σοσιεδάδ στην Ευρώπη. Για έναν ταλαντούχο παίκτη που το όνομά του ακούστηκε για πρώτη φορά πριν αρκετά χρόνια, είναι εντυπωσιακό ότι βρίσκεται ακόμα στον ίδιο σύλλογο. Από τη μία είναι ο χαρακτήρας του, η αγάπη του για τη ζωή στο Σαν Σεμπαστιάν, από την άλλη το γεγονός ότι δεν έχει κάποιον μάνατζερ που θα θέλει να τον σπρώξει σε κάποια ομάδα για να πάρει το ποσοστό του. Οι φίλοι του συλλόγου ελπίζουν σε ένα φαινόμενο Τσάμπι Πριέτο, έναν παίκτη που θα μείνει για μια ζωή στην ομάδα τους. Πέρσι ανανέωσε ξανά το συμβόλαιό του ως το 2024 με μια ρήτρα που φτάνει τα 75 εκατομμύρια. Το ενδιαφέρον της Σίτι, της Μπαρτσελόνα και άλλων είναι γνωστό, αλλά η περίεργη φετινή κατάσταση στον κόσμο είναι άγνωστο τι θα φέρει στις μεταγραφές. Ο ίδιος πάντως δηλώνει καλά στο Σαν Σεμπαστιάν. Πριν μερικούς μήνες τον ρώτησαν σε συνέντευξη αν η Ρεάλ Σοσιεδάδ είναι “μικρή” γι’ αυτόν. Ο ίδιος απάντησε ότι ένας σύλλογος με τόσο μεγάλη ιστορία δεν μπορεί να είναι μικρός για κανέναν, ότι θέλει να γράψει κι αυτός ιστορία με τη φανέλα της ομάδας της οποίας φιλάει το έμβλημα μετά από τα γκολ. Απολαμβάνει το ποδόσφαιρο στη Ρεάλ Σοσιεδάδ και στην ερώτηση αν το σκέφτεται να φύγει, απαντάει κοφτά “όχι”. Το τι θα γίνει στο μέλλον θα το δούμε, αλλά ως ουδέτεροι δεν θα ήταν άσχημο, σε 10-12 χρόνια από τώρα να γράφαμε ένα κείμενο που θα μιλούσε για τον πιστό αρχηγό της Σοσιεδάδ που κρεμάει τα παπούτσια του στον μοναδικό σύλλογο που αγάπησε. Αυτές οι ιστορίες σπανίζουν πλέον. Από την άλλη βέβαια, δεν θα ήταν άσχημο και να βλέπαμε τον Μικέλ να εξελίσσεται σε μια μεγαλύτερη ομάδα, με καλύτερους συμπαίκτες και γίνεται ένα σημείο αναφοράς για το ισπανικό ποδόσφαιρο. Το μέλλον θα δείξει.