Στο ποδόσφαιρο της «μπίζνας», του επαγγελματισμού και των συγκρατημένων συναισθημάτων, τύποι σαν τον Μπουφόν, διαρκώς λιγοστεύουν. Ο Ιταλός δεν είναι απλά πιστός στη Γιουβέντους και σε ότι πρεσβεύει η «Μεγάλη Κυρία», είναι απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτήν.

Και δεν έφυγε, δεν την έκανε για άλλες πολιτείες, ούτε καν όταν οι Γιουβεντίνοι έπεσαν κατηγορία. Πήγε από τα σαλόνια στα αλώνια, μαζί της με στόχο ακριβώς αυτό που θα επιχειρήσει το βράδυ της 3ης Ιουνίου:

Να επιστρέψει μαζί της όχι απλά στο Καμπιονάτο ή στην κορυφή της Ιταλίας αλλά σε αυτή της Ευρώπης. Μια ευκαιρία που χάθηκε όταν η Γιουβέντους βρήκε απέναντι την Μπαρτσελόνα πριν από δύο χρόνια και παρουσιάζεται ξανά τώρα. Ανεξάρτητα με το ποια ευρωπαϊκή ομάδα υποστηρίζεις, δεν μπορείς να μην υποκλιθείς σε αυτόν τον τύπο και ενδόμυχα, συνειδητά ή όχι, να εύχεσαι να σηκώσει το Κύπελλο σε αυτόν τον τελικό.

Όχι γιατί δεν αξίζει και η Ρεάλ Μαδρίτης τον τίτλο ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο αλλά διότι η συνέπεια, η αφοσίωση και αυτές οι όμορφες ιστορίες πρέπει να έχουν Happy End. Και για τον άνθρωπο που της έφτιαξε μέσω της ζωής και των επιλογών του αλλά και γιατί η συνέπεια, η αυταπάρνηση και εν τέλει το συναίσθημα, δεν πρέπει να υποχωρήσει στις μέρες μας. Ούτε στη μπάλα, ούτε στη ζωή.

Ο φετινός τελικός λοιπόν του Champions League είναι ευκαιρία να αποδειχτεί ότι η πίστη σε μια ομάδα, μια ιδέα, ένα όραμα όχι απλά αντέχει αλλά μπορεί- αν είσαι και λίγο τυχερός- να σε φέρει στην κορυφή! Κι αυτό θα συμβεί όταν αυτός ο τρελός Ιταλός, το βράδυ του Σαββάτου κρατάει το τρόπαιο στα χέρια του…