Ο πρωτοπόρος κύριος Τζίμι Χιλ

«Είναι πραγματικά σπουδαίος. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος με βαθιά και αληθινή γνώση για το άθλημα. Θεωρώ πως ουδείς μπορεί να τον αμφισβητήσει και όλοι αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο, δυστυχώς πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζουν, θα πρέπει να ζυγίζουν πολύ καλά κάθε νέα του ιδέα. Αν η γνώση και τα κότσια μπορούν να συνδυαστούν άψογα, ο Τζίμι Χιλ είναι κάποιος που το έχει καταφέρει». Είναι 16 Σεπτεμβρίου του 1972 και μόλις έχει ολοκληρωθεί το Άρσεναλ – Λίβερπουλ, στο Χάιμπουρι, με τις δύο ομάδες να έχουν μείνει στο 0-0. Οι δηλώσεις που διαβάσατε ανήκουν στον Μπιλ Σάνκλι, προπονητή των «κόκκινων» και αφορούν τον Τζίμι Χιλ που εκείνη τη μέρα, ως συνήθως, είχε βρεθεί στα δημοσιογραφικά του γηπέδου, αν και ολοκλήρωσε την αναμέτρηση κάνοντας τον επόπτη πλάγιας γραμμής. Λογικά θα μπερδευτήκατε. Και με το δίκιο σας.

Ο Χιλ γεννήθηκε το 1928 στο Λονδίνο και έκανε μια αρκετά επιτυχημένη καριέρα, παίζοντας συνήθως ως μεσοεπιθετικός σε Μπρέντφορντ και Φούλαμ για 12 ολόκληρα χρόνια. Η καριέρα του τελείωσε το 1961 και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον ώθησε να αναλάβει την ίδια χρονιά μάλιστα, ως πρώτος προπονητής, την Κόβεντρι αλλάζοντάς της την ιστορία και φτάνοντας μαζί της από την τρίτη κατηγορία της Αγγλίας στην πρώτη. Από αρκετά νεαρή ηλικία, πριν καν φτάσει στα 30, όλοι μιλούσαν για τις πρωτοποριακές ιδέες του. Ιδέες που εκτός της τακτικής εντός των τεσσάρων γραμμών έφταναν στα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο. Από τα χρώματα και το σχέδιο μιας φανέλας στις αμοιβές των ποδοσφαιριστών και στο πώς μπορεί να βελτιωθεί ένα γήπεδο και να γίνει πιο λειτουργικό για τον θεατή. Για όλα είχε πάντα φρέσκες και εύστοχες ιδέες. Φυσικά αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο ήταν το ίδιο το παιχνίδι και οι κανόνες του, με γνώμονα πάντα τη βελτίωση του ίδιου του σπορ. Δεν είναι τυχαίο επίσης πως ψηφίστηκε, μόλις στα 28 του, Πρόεδρος του Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών της Αγγλίας αφού πρώτα είχε απαιτήσει από την Ομοσπονδία, φτάνοντας μάλιστα σε δίκη μαζί της, να καταργηθεί το ανώτατο όριο των 20 λιρών στις μηνιαίες αμοιβές των ποδοσφαιριστών, οδηγώντας λίγο καιρό αργότερα στο ρεκόρ των 100 λιρών την εβδομάδα του σπουδαίου, και συμπαίκτη του στη Φούλαμ εκείνων των ετών, Τζόνι Χέινς.


Με τον Μπόμπι Ρόμπσον ως παίκτες της Φούλαμ

Με το τέλος και της σύντομης, και άκρως επιτυχημένης, προπονητικής του καριέρας ο Τζίμι Χιλ εργάστηκε ως ποδοσφαιρικός αναλυτής στην εκπομπή του BBC Match of the day κάνοντας για χρόνια απολαυστικές αναλύσεις, προωθώντας παράλληλα καινοτόμες και ριζοσπαστικές ιδέες για το ποδόσφαιρο. Ήταν μάλιστα ο βασικός παρουσιαστής της εκπομπής της αγγλικής τηλεόρασης για το Μουντιάλ του 1970 βγάζοντας τότε στον αέρα το πρώτο πάνελ αναλυτών σε εκπομπή μεγάλης αθλητικής διοργάνωσης, κάτι που φυσικά βλέπουμε μέχρι και στις μέρες μας, με το αποτέλεσμα -δυστυχώς- να μην είναι πάντα επιτυχημένο. Την ίδια περίοδο, ως πραγματικός λάτρης του ποδοσφαίρου και ως κάποιος που ήθελε να γνωρίζει άριστα αυτό που έχει επιλέξει να υπηρετεί, πήρε και δίπλωμα διαιτητή μιας και ήθελε να γνωρίζει ακόμα και τον πιο περίεργο, και ξεχασμένο, κανονισμό του παιχνιδιού. «Ξέρουν τους κανονισμούς αλλά όχι το παιχνίδι» είχε δηλώσει κάποτε ο Σάνκλι για τους διαιτητές, με τον Χιλ να του στερεί αυτή τη μεγαλειώδη -και εύστοχη πολλές φορές- ατάκα. Ας επιστρέψουμε όμως στο παιχνίδι του Χάιμπουρι.

Λίγα λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα ο διαιτητής υπέστη θλάση και κρίθηκε ανίκανος να συνεχίσει τον αγώνα. Όπως ήταν λογικό ο βοηθός πήρε τη θέση του αφήνοντας όμως λειψή τη μία θέση του επόπτη πλάγιας γραμμής. Ο αγώνας φυσικά και δεν μπορούσε να συνεχιστεί υπό αυτές τις συνθήκες. Η Ομοσπονδία ενημέρωσε πως θα έστελνε όσο πιο σύντομα μπορούσε κάποιον επόπτη μόνο που αυτό το «όσο πιο σύντομα» θα άγγιζε τη μία ώρα, τουλάχιστον, και η λύση έπρεπε να βρεθεί άμεσα.

Από τα μεγάφωνα του γηπέδου ζητήθηκε μήπως υπήρχε κάποιος διαιτητής στις εξέδρες, μόνο που αυτός ο διαιτητής υπήρχε στις θέσεις των αναλυτών και δεν ήταν άλλος από τον Τζίμι Χιλ που -επιτέλους- έβρισκε την ευκαιρία του να λάμψει και ως «άρχων του αγώνα», έστω ως ένας από αυτούς. Κατέβηκε γρήγορα, άλλαξε, έκανε ένα γρήγορο ζέσταμα και πήρε θέση κρατώντας το σημαιάκι και τρέχοντας πάνω κάτω στη γραμμή, όπως έκανε δηλαδή και όταν έπαιζε ποδόσφαιρο, μόνο που τώρα άκουγε αυτός τις βρισιές και τα παράπονα των πρωταγωνιστών. Η βαθμολογία του ήταν εξαιρετική από τις εφημερίδες και ήταν μάλιστα αυτός που είχε υποδείξει σωστά, σε δύο οριακές φάσεις, τον σπουδαίο Κέβιν Κίγκαν σε θέση οφσάιντ στερώντας από την ομάδα του Σάνκλι ένα σπουδαίο διπλό. Αυτή ήταν η μία, και μοναδική, φορά που βρέθηκε να διευθύνει μία αναμέτρηση συνεχίζοντας την υπέροχη δουλειά του ως ποδοσφαιρικός αναλυτής και δημοσιογράφος φτάνοντας λίγα χρόνια αργότερα και στην πρόταση που άλλαξε το ποδόσφαιρο κάνοντάς το ακόμα πιο ελκυστικό.

Ο Τζίμι Χιλ κατάφερε πολλά σπουδαία πράγματα, τόσο ως αθλητής και προπονητής όσο και σαν μια πρωτοπόρα τηλεοπτική περσόνα που άνοιξε το δρόμο για να φτάσουμε στις απολαυστικές ποδοσφαιρικές εκπομπές των ημερών μας. Σε πάνελ γεμάτα λάμψη που συνδυάζουν υπέροχα το χιούμορ με τη γνώση, κάνοντας στα ματιά των θεατών όλους αυτούς που αναλύουν το λαοφιλέστερο σπορ ως σούπερ σταρ πρώτης γραμμής κλέβοντας -πολλές φορές- δικαίως αν με ρωτάτε, τα φώτα ακόμα κι από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές που δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές. Αν όμως ο Τζίμι Χιλ πρέπει να μνημονεύεται για ένα και μόνο πράγμα αυτό δεν είναι άλλο από την αλλαγή της αξίας της νίκης από τους δύο βαθμούς σε τρεις.

Μια ιδέα, και μια πρόταση, που κατάφεραν να κάνουν το ποδόσφαιρο ακόμα πιο ελκυστικό. Κάτι που είναι και η πραγματική ουσία, ιδίως για τα σπορ. Η σκέψη υπήρχε στο μυαλό του ήδη από τα μέσα των 70s αλλά βγήκε επισήμως από τα χείλη του στην έναρξη της σεζόν 1979-1980. Ήταν τότε που η σεζόν είχε ξεκινήσει με πολλές βαρετές ισοπαλίες. Ο Χιλ θεωρούσε πως ο ένας βαθμός διαφορά από τη νίκη στην ισοπαλία δεν ωθούσε πολλές ομάδες, κυρίως τις μικρομεσαίες, να προσπαθήσουν να νικήσουν οδηγώντας το ποδόσφαιρο σε μονοπάτια πλήξης για τον θεατή. Αφού μοιράστηκε τις σκέψεις του πρώτα με το τηλεοπτικό κοινό του, κι αφού είδε πως η πρότασή του δεν θεωρήθηκε ως κάτι αιρετικό κατέθεσε το θέμα επίσημα προς συζήτηση στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία το καλοκαίρι του 1980. Τον Φεβρουάριο του 1981 ολοκληρώθηκε η μεγάλη αλλαγή. Η πρόταση πέρασε παμψηφεί και η νίκη θα έδινε όχι δύο αλλά τρεις βαθμούς ωθώντας τις περισσότερες ομάδες στο να ψάχνουν περισσότερο το γκολ (και τις νίκες) από τις βαρετές και αντί-εμπορικές ισοπαλίες. Η διορατική ματιά του Τζίμι Χιλ είχε αλλάξει για ακόμα μία φορά τον δικό του κόσμο. Έναν κόσμο με βασίλειο το όμορφο άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο. Έναν κόσμο που άφησε το 2015 χτυπημένος από Αλτσχάιμερ. Έναν κόσμο που στο δικό του κομμάτι πάλεψε γι’ αυτόν και κατάφερε να τον εξελίξει και να τον ομορφύνει.

Με την Πρέμιερ Λιγκ να ξεκινά φέτος πολύ νωρίς λόγω του χειμερινού Μουντιάλ του Κατάρ και τη Φούλαμ, την ομάδα που φόρεσε για οχτώ σεζόν τη φανέλα της να επιστρέφει στα σαλόνια μετά από απουσία ενός έτους πολλοί φίλοι των cottagers θα σκεφτούν πόσο πιο ωραία θα ήταν να άκουγαν από τα χείλη του σπουδαίου Τζίμι Χιλ αναλύσεις για όλα αυτά που φαντάζει ικανή η ομάδα τους. Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και για τις περισσότερους παλιούς φίλους του αγγλικού ποδοσφαίρου για μία από τις σημαντικότερες μορφές ποδοσφαίρου της χώρας που βοήθησε όσο λίγοι για να γίνει το άθλημα, σε όλα τα επίπεδά του, απλά καλύτερο.