Ιούλιος 2005. Η αποστολή της Σεβίλλης βρίσκεται στην Ουέλβα όπου και πραγματοποιεί το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της. Οι πρώτες μέρες στο προπονητικό κέντρο κυλούν ήρεμα με τα καθιερωμένα τρεξίματα και τις πρώτες ασκήσεις εκγύμνασης. Την τρίτη μέρα όμως κάτι αναπάντεχο συμβαίνει. Κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος ο προπονητής, Χουάντε Ράμος, βλέπει τον Χεσούς Νάβας να φεύγει από το γηπεδάκι της προπόνησης χωρίς να έχει ζητήσει άδεια. Ένας βοηθός του τρέχει να μάθει τι συνέβη και όταν επιστρέφει μεταφέρει στους υπόλοιπους τα νέα: Ο 19χρονος εξτρέμ, που έχει κερδίσει από την προηγούμενη σεζόν θέση βασικού στην ομάδα, είναι αποφασισμένος να αποχωρήσει από την προετοιμασία και να επιστρέψει σπίτι του!
Μερικές ώρες αργότερα στην Ουέλβα καταφτάνουν ο πατέρας και ο αδερφός του παίκτη. Οι προσπάθειες των ανθρώπων της Σεβίλλης να τον μεταπείσουν έχουν πέσει στο κενό και το επόμενο πρωινό ο Νάβας λέει αντίο στους συμπαίκτες του και αποχωρεί με το αυτοκίνητο του πατέρα του. Η είδηση προκαλεί αίσθηση στην Ισπανία, καθώς ο νεαρός μεσοεπιθετικός θεωρείται ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα όχι μόνο της ομάδας αλλά και της χώρας. Το ιατρικό απόρρητο δεν επιτρέπει στην Σεβίλλη να ανακοινώσει τα ακριβή αίτια της φυγής, οπότε η επίσημη θέση λέει απλά πως ο παίκτης αντιμετώπισε προβλήματα άγχους. 
Όσοι ασχολούνται με το ισπανικό ποδόσφαιρο όμως γνωρίζουν το πρόβλημα του Νάβας καθώς λίγες μόλις εβδομάδες πριν είχε εγκαταλείψει με τον ίδιο τρόπο την προετοιμασία της U-21 της Ισπανίας ενώ για τον ίδιο λόγο είχε μείνει εκτός επιλογής και για το Μουντιάλ U-20. Αν και έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε, κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά πολλά πράγματα για το όλο θέμα. Αυτά που έγιναν γνωστά, είτε από ρεπορτάζ, είτε από συνεντεύξεις του ίδιου και των ανθρώπων που τον ξέρουν, είναι πως ο Ισπανός δεν μπορούσε να ζήσει μεγάλο διάστημα μακριά από το σπίτι του, μια κατάσταση που πιθανόν ακούγεται λίγο υπερβολική όταν μιλάμε για κάποιον ενήλικο αλλά διαβάζοντας τα συμπτώματα που βίωνε ο Νάβας προφανώς και δεν είναι: Ταχυκαρδίες, κρίσεις πανικού, μέχρι και επιληπτικές κρίσεις.
Το πρόβλημα κυρίως εμφανιζόταν όταν ο Σεβιγιάνος έπρεπε να μείνει μακριά από την οικογένεια του και την περιοχή που γεννήθηκε και μεγάλωσε για αρκετές ημέρες, γι’αυτό και δεν αντιμετώπιζε θέμα στα διάφορα ταξίδια με την ομάδα για κάποιο εκτός έδρας παιχνίδι. Στις προετοιμασίες όμως και στα τουρνουά που κρατούσαν μέρες τα πράγματα άλλαζαν. Ακόμα και σε περιπτώσεις όπως αυτή στην Ουέλβα, που βρίσκεται πολύ κοντά στη Σεβίλλη, ο οργανισμός του αντιδρούσε επιθετικά, φτάνοντας τον στα όρια του ψυχολογικά αλλά και σωματικά. Ο τεχνικός διευθυντής τότε της ομάδας, Μόντσι, γνώριζε καλά το θέμα του παίκτη του και γι’αυτό είχε αναθέσει στο ιατρικό τιμ αλλά και σε ψυχολόγο να τον έχουν από κοντά αλλά όπως αποδείχτηκε τα μέτρα αυτά δεν επαρκούσαν.
Η διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης δεν ήταν καθόλου εύκολη και για τη διοίκηση. Από τη μια όλοι ήξεραν πως δεν γίνεται ένας βασικός ποδοσφαιριστής να μην μπορεί να αντεπεξέλθει ακόμα και στις βασικές υποχρεώσεις του, όπως είναι η καλοκαιρινή προετοιμασία. Από την άλλη όμως ήταν οφθαλμοφανές πως ο Νάβας δεν ήταν ένας απλός, ελπιδοφόρος πιτσιρικάς αλλά ένα αξιόλογο ταλέντο που είχε όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει στην ομάδα της Ανδαλουσίας και πιθανόν να φέρει κάποια στιγμή στα ταμεία της ένα πολύ σεβαστό ποσό.
Τα επόμενα χρόνια τα ακραία περιστατικά, όπως εκείνη η αναπάντεχη αποχώρηση από την προετοιμασία, ελαττώθηκαν αλλά το πρόβλημα παρέμενε στην επιφάνεια. Πριν από ένα ταξίδι της ομάδας στις ΗΠΑ για την καλοκαιρινή περιοδεία του 2006, ο Νάβας γνωστοποίησε στους ιθύνοντες πως αδυνατεί να ακολουθήσει την ομάδα. Η πίεση από την πλευρά της διοίκησης και του προπονητή αλλά και η προτροπή των ανθρώπων της οικογένειας του, που έβλεπαν πως ο Χεσούς βάζει πλέον σε κίνδυνο την καριέρα του, είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει γνώμη την τελευταία στιγμή και να ταξιδέψει μαζί με την υπόλοιπη αποστολή.
Κι αν το ζήτημα με το υπερατλαντικό ταξίδι λύθηκε κάποια άλλα παρέμεναν άλυτα. Το πρώτο ήταν η εθνική ομάδα. Ένας από τους καλύτερους νέους εξτρέμ της Πριμέρα αλλά και της Ευρώπης, που σε διάστημα δυο χρόνων κατέκτησε 5 τίτλους με την εξαιρετική εκείνη Σεβίλλη, δεν είχε μέχρι τα 24 του ούτε μια συμμετοχή στην εθνική Ισπανίας! Η ιδέα ότι πρέπει να εγκαταλείψει την πόλη του για το κομμάτι της προετοιμασίας αρχικά και του τουρνουά των εθνικών ομάδων στη συνέχεια τρόμαζε αφάνταστα τον Νάβας και ουσιαστικά τον έθετε εκτός των κλήσεων.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η πιθανότητα κάποιας καλής μεταγραφής. Οι κούρσες του ταχύτατου Ισπανού στο δεξί άκρο της επίθεσης και εντός και εκτός συνόρων τράβηξαν τα βλέμματα πολλών ομάδων, ειδικά από την Πρέμιερ Λιγκ. Δυο από τις ενδιαφερόμενες ήταν η Τσέλσι και η Άρσεναλ αλλά και στις δυο περιπτώσεις η μεταγραφή κόλλησε στην αδυναμία του να μετακομίσει τόσο μακριά από την πατρίδα του.
Αν και ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη μέρα που πήρε την πολύ δύσκολη απόφαση να τα βάλει με τον εαυτό του, από τα συμφραζόμενα προκύπτει ότι αυτό έγινε κάποια στιγμή μετά την κατάκτηση του Euro 2008 από την Ισπανία. Ο 23χρονος τότε Ισπανός συνειδητοποίησε πως αν δεν καταφέρει να υπερνικήσει σύντομα το πρόβλημα του η συμμετοχή σε μια μεγάλη διοργάνωση με τα χρώματα της εθνικής θα μείνει ένα άπιαστο όνειρο και αποφάσισε να ξεκινήσει θεραπευτικές συνεδρίες. Λίγο η βοήθεια των ειδικών και λίγο η δική του προσπάθεια βοήθησαν στην ολοένα και καλύτερη διαχείριση του άγχους του και τον Νοέμβριο του 2009 ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε έγινε ο πρώτος προπονητής που κάλεσε τον ανανεωμένο Χεσούς Νάβας στην εθνική ομάδα.
Η δικαίωση της προσπάθειας του ήρθε γρήγορα. Κερδισμένο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μουντιάλ της Αφρικής, κερδισμένο Euro το 2012 και ένα χρόνο μετά μια μεγάλη μεταγραφή στην ανερχόμενη δύναμη της Αγγλίας, Μάντσεστερ Σίτι. “Πέρασα αρκετές δύσκολες στιγμές τα προηγούμενα χρόνια αλλά πλέον είμαι χαρούμενος γιατί κατάφερα να τις ξεπεράσω και να αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο που σημαίνει τα πάντα για μένα” ήταν η μόνη σχετική δήλωση που καταδέχτηκε να κάνει εκεί, παρά τις αμέτρητες προσπάθειες των Άγγλων δημοσιογράφων να εκμαιεύσουν κάποια λεπτομέρεια για το, γνωστό σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο, θέμα του. “Είμαι ήσυχος τύπος, μου αρέσει να πηγαίνω σινεμά με τη γυναίκα μου ή να κάνω μια βόλτα με τον γιο μου, οπότε ουσιαστικά κάνω ό,τι έκανα και πίσω στην πατρίδα μου. Μόνο ο καιρός είναι διαφορετικός”.
Στα 4 χρόνια που έκατσε στο βροχερό Μάντσεστερ ο Νάβας δεν κέρδισε μόνο 1 πρωτάθλημα, 2 Λιγκ Καπ και, φυσικά, καλά λεφτά. Απέδειξε στον εαυτό του ότι μπορεί να ζήσει κανονικά και μακριά από την αγαπημένη του Σεβίλλη. Και σαν εξτραδάκι, ανακάλυψε και μια νέα πτυχή των ικανοτήτων του, όταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα τον δοκίμασε σαν δεξί μπακ. Κατά τη γνώμη του Καταλανού τεχνικού ο Νάβας τα πήγε περίφημα στο νέο του ρόλο και η καθιέρωση σε εκείνη τη θέση δεν άργησε να έρθει.
Ο νέος ρόλος φαίνεται πως ταίριαζε περισσότερο με την ηλικία του, γι’αυτό όταν το 2017 επέστρεψε στη Σεβίλλη για να κλείσει εκεί την καριέρα του, αποφάσισε να παραμείνει στα μετόπισθεν. Ο περιβόητος ‘μπουκαδόρος’ της, σχεδόν μόνιμης Κυπελλούχου ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ που έκανε άνω-κάτω τις ισπανικές, και όχι μόνο, άμυνες πριν 10-15 χρόνια, έγινε ένας αξιόπιστος φουλ μπακ, που συνδυάζει την αμυντική πειθαρχία με αρκετές από τις γνώριμες επιθετικές του κούρσες (είναι πρώτος σε ασίστ στην ομάδα!). Κι όλα αυτά με εκπληκτική συνέπεια. Αν και έχουμε πιάσει Αύγουστο, με τη Σεβίλλη να βρίσκεται ακόμα στο παιχνίδι για την κατάκτηση ενός ακόμα ευρωπαϊκού τροπαίου, ο 35χρονος πλέον Νάβας συνεχίζει να καταπίνει ασταμάτητα χιλιόμετρα με ελάχιστες απουσίες και είναι με διαφορά ο παίκτης με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής φέτος στους Σεβιγιάνους!
Η αφοσίωση του αρχηγού στην ομάδα της πόλης του (πρώτος πλέον σε συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου) δεν περνάει απαρατήρητη πάντως, γι’αυτό πριν δυο χρόνια η διοίκηση έδωσε τιμητικά το όνομα του στο γήπεδο του προπονητικού κέντρου. Έτσι τα νέα παιδιά της περιοχής που ξεκινάνε από εκεί την καριέρα τους θα μαθαίνουν εξ αρχής πως για να πετύχεις στο ποδόσφαιρο πρέπει να είσαι αποφασισμένος να αντιμετωπίσεις κάθε εμπόδιο. Ακόμα κι αυτά που σου βάζει ο ίδιος σου ο εαυτός.