Euroleague Final: Θάρρος ή αλήθεια;

Ανέτρεψαν τα προγνωστικά και τους προσωπικούς τους δαίμονες. Σήμερα θα διεκδικήσουν τον τίτλο του πρωταθλητή της φετινής Ευρωλίγκας. Η Αναντολού Εφές αντιμετωπίζει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε έναν τελικό όπου όλα μπορούν να συμβούν…

Αναντολού Εφές εναντίον ΤΣΣΚΑ Μόσχας λοιπόν. Το Νο4 και το Νο2 της κανονικής περιόδου πήραν πανάξια την πρόκριση στο παιχνίδι του τίτλου και σήμερα το βράδυ θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους σε μια μονομαχία που αναμένεται να παράγει έντονα συναισθήματα αλλά και νέους ήρωες. Θα επικρατήσει το θάρρος του αγωνιστικού ρυθμού της Αναντολού ή η αλήθεια του βάθους και της ποιότητας της ΤΣΣΚΑ;

Η ΤΣΣΚΑ επιβίωσε σε μια πολύ δυνατή μονομαχία με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ανεβάζοντας κατακόρυφα την απόδοση της τη στιγμή που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Η τριάδα των Ντε Κολό,-Ροντρίγκεθ-Κλάιμπερν πιστοποίησε το ότι η «αρκούδα» έχει τους καλύτερους «σολίστ» στην Ευρώπη ενώ η μαχητικότητα του -πρώην Μαδριλένου- Οθέλο Χάντερ στο ζωγραφιστό, έγειρε τη πλάστιγγα υπέρ των Ρώσων. Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη επέστρεψε από το -13 με καταπληκτικό τέταρτο δεκάλεπτο και τώρα έχει μπροστά της μια μεγάλη ευκαιρία για τον δεύτερο της τίτλο στην εποχή του Έλληνα κόουτς και όγδοο συνολικά στην ιστορία της.

Η Αναντολού από την άλλη πλευρά γοήτευσε το ευρωπαϊκό κοινό με το παιχνίδι της απέναντι στη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς. Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν ισοπέδωσε τον αντίπαλο της παίζοντας σπουδαίο μπάσκετ και στις δύο πλευρές του παρκέ, με άξονα το τρομερό δίδυμο των γκαρντ, Larkin-Micic. H Aναντολού επικράτησε πλήρως στις μάχες που αφορούν το φυσικό και αθλητικό κομμάτι, κερδίζοντας κατά κράτος τα ριμπάουντ (τομέας στον οποίο θεωρητικά υπερτερούσε η Φενέρ) απέναντι στους περυσινούς φιναλίστ της διοργάνωσης . Η Φενέρ έμεινε ξεκάθαρα από ενέργεια και είναι σαφές ότι οι τραυματισμοί του τελευταίου καιρού πλήγωσαν την ποιότητα της προπόνησης της, το μυαλό της και την αποτελεσματικότητα που συνήθως παρουσιάζουν οι ομάδες του Ομπράντοβιτς στο αμυντικό κομμάτι.

Στατιστικά στοιχεία (σε όλα τα ματς της διοργάνωσης μέχρι σήμερα)

                                                                              ΤΣΣΚΑ               Αναντολού

Επίθεση (πόντοι) ανά 100 κατοχές:               121.9                 120.5

Άμυνα ανά 100 κατοχές:                                  112.6                 112.1

Eπιθετικό ριμπάουντ (ανά 100):                     33.4%               24.0%

Aμυντικό ριμπάουντ (ανά 100):                      70.8%               69.9%

Σουτ εντός πεδιάς:                                            48.5%               51.2%

Tρίποντο:                                                            40.1%               40.7%

Οι Ρώσοι (όπως συνέβη και με τη Ρεάλ) κέρδισαν και τα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου απέναντι στην Αναντολού. Στη Μόσχα ήταν πολύ καλύτεροι ανοίγοντας το τέμπο και φτάνοντας σε μια εύκολη νίκη (102-84) ενώ στη Πόλη έμειναν όρθιοι με ένα καλάθι του Χίγκινς στο τελευταίο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης (στην οποία η ΤΣΣΚΑ ήταν επίσης ελαφρά καλύτερη συνολικά).

Είναι κατανοητό ότι η αμυντική τακτική που θα επιλέξουν οι Ρώσοι και ο βαθμός αποτελεσματικότητας στη προσπάθεια τους να αναχαιτίσουν το δίδυμο των Larkin-Micic θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της αναμέτρησης. Στα δύο ματς της κανονικής περιόδου η άμυνα της ΤΣΣΚΑ τους κράτησε αρκετά χαμηλά. Το δίδυμο που σκόραρε στον ημιτελικό της Παρασκευής 55(!) πόντους με 11/14 δίποντα και  8/15 τρίποντα απέναντι στη Φενέρ, είχε 17 πόντους με 2/5 δίποντα-4/14 τρίποντα και 6 τελικές για 5 λάθη στο ματς της Πόλης και 14 πόντους με 1/3 δίποντα-2/9 τρίποντα και 8 τελικές πάσες για 6 λάθη. Στη πιο πρόσφατη αναμέτρηση (αυτήν της Κωνσταντινούπολης) ο Δημήτρης Ιτούδης δεν είχε στη διάθεση του τον Ντάνιελ Χάκετ ο οποίος θα έχει πολύ δουλειά το βράδυ στο αμυντικό κομμάτι. Η ΤΣΣΚΑ είναι λογικό να επιλέξει να στείλει τους γκαρντ του Αταμάν σε τελείωμα απέναντι σε μήκος και αθλητικότητα. Έστειλε τον Χίγκινς διαδοχικά απέναντι και στους δύο, «άλλαξε» στοχευμένα στα σκριν που αναμειγνυόταν ο Χάινς (ο Ιτούδης θέλει να στείλει τους αντιπάλους με ντραβν επάνω του), είχε τον Κλάιμπερν επίσης ως εναλλακτική ενώ είδαμε για αρκετή ώρα τον Πίτερς να ανεβαίνει ψηλά και να κυνηγάει τον Micic (πήγε πολύ καλά απέναντι στον Σέρβο ο Αμερικανός ρούκι, με τον Κλάιμπερν να αμύνεται στο «4» σε αυτά τα σχήματα) θέλοντας να ματσάρει τον συνδυασμό μεγέθους και δύναμης του πόιντ γκαρντ του Αταμάν. Η άμυνα της ΤΣΣΚΑ θα προσπαθήσει να κλείσει όλους τους διαδρόμους στο ζωγραφιστό και να ελαχιστοποιήσει το πλεονέκτημα των γκαρντ της Αναντολού στο ένας εναντίον ενός. Είναι δεδομένο ότι η «αρκούδα», αντιμετωπίζοντας ένα σύνολο με αυτόν τον ρυθμό και την αυτοπεποίθηση, οφείλει να είναι έτοιμη από το πρώτο δευτερόλεπτο στα μετόπισθεν για να μη βιώσει τη ψυχρολουσία που βίωσε η Βίρτους Μπολόνια το 1999 απέναντι στη πυραυλοκίνητη Ζάλγκιρις…

Φυσικά η Εφές δεν είναι μόνο το δίδυμο των περιφερειακών της αλλά ένα πολύ καλό σύνολο παιχτών που σουτάρει και πασάρει εξαιρετικά. Συχνά η άμυνα αλλαγών μπορεί να μην λειτουργήσει απέναντι σε ένα σύνολο με τόσο καλά reads (διαβάσματα) στην επίθεση του. Από την άλλη πλευρά βέβαια θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα προσπαθήσει ο Αταμάν να αναχαιτίσει τον «βαρύ οπλισμό» της αρκούδας. Η Αναντολού έχει παίχτες που μπορούν να δώσουν stops στα μετόπισθεν αλλά οφείλει να αποφύγει τη φθορά δεδομένου του ότι μερικοί εξ αυτών (Micic, Dunston) είναι «πυλώνες» της επίθεσης των Τούρκων. Η ΤΣΣΚΑ έχει πολύ μεγάλη ικανότητα στη προσωπική φάση και αυτό της εξασφαλίζει εύκολη και συχνή πρόσβαση στη γραμμή των προσωπικών. Η Αναντολού δίνει τις λιγότερες προσωπικές στον αντίπαλο φέτος από κάθε άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας πέραν του Ολυμπιακού (είναι Νο2 πίσω από τους ερυθρόλευκους). Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν θα μπορέσει να αμυνθεί η τουρκική ομάδα χωρίς να στείλει τους παίχτες του Ιτούδη συχνά στη «γραμμή της φιλανθρωπίας».

Πάμε για ένα πολύ ενδιαφέρον ματς ανάμεσα σε δύο από τις θεαματικότερες ομάδες της φετινής Ευρωλίγκας. Δύο σύνολα που συνδυάζουν θέαμα και ουσία, έχουν πολύ ταλέντο και αυτοματισμούς στις συνεργασίες τους και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δύο προπονητές που παρουσίασαν εξαιρετική δουλειά και θέλουν αυτό το τρόπαιο πάρα πολύ, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Η επιθετική φύση των δύο ομάδων και η ροπή τους στο γρήγορο μπάσκετ  αποτελεί εγγύηση  για τη `παραγωγή θεάματος έστω και υπό το πέπλο της συναισθητικής πίεσης που πάντα υπάρχει σε ένα τέτοιο ματς. Ας το απολαύσουμε…