Euroleague Final Four 2019: Tο κάλεσμα της ιστορίας

Φενέρμπαχτσε, Αναντολού, Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας βρίσκονται στη Χώρα των Βάσκων και τη Βιτόρια για να γεμίσουν μια ακόμα σελίδα της χρυσής Βίβλου του ευρωπαϊκού μπάσκετ…

Είναι η ώρα του τίτλου. Στη Βιτόρια σήμερα το βράδυ, οι τέσσερις αντικειμενικά καλύτερες ομάδες της φετινής Ευρωλίγκας θα μπουν στη μάχη για τη κατάκτηση του στέμματος του βασιλιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το απόγευμα, η λαβωμένη από τραυματισμούς Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα αντιμετωπίσει την εξαιρετική φέτος Αναντολού Εφές του Εργκίν Αταμάν ενώ αμέσως μετά η πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης θα μονομαχήσει με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στη ρεβάνς του περυσινού ημιτελικού του Βελιγραδίου.

Πάμε να ρίξουμε όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα δύο ματσαρίσματα…

Φενέρμπαχτσε-Αναντολού Εφές

Αξιοσημείωτα στατιστικά στοιχεία:  Πρόκειται για τις δύο καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης στο κομμάτι του σουτ και τις μόνες που εκτελούν από το τρίποντο με ποσοστό μεγαλύτερο του 40%. (43.4% η Φενέρ, 40.6% η Αναντολού).  Η ομάδα του Ομπράντοβιτς διαθέτει την πιο αποτελεσματική επίθεση στη φετινή Ευρωλίγκα (124.2 ανά 100 κατοχές).

Μεγάλη στιγμή για το τουρκικό μπάσκετ που θα βιώσει το συναίσθημα του «εμφυλίου» σε ένα F4 Ευρωλίγκας έχοντας σίγουρα μια ομάδα στον τελικό της διοργάνωσης. Η Φενέρμπαχτσε έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη φέτος, απόρροια του υψηλού βαθμού χημείας και αυτοματισμών που έχει δημιουργήσει η χρόνια συνύπαρξη του προπονητή (ή μάλλον ΤΟΥ προπονητή) με έναν πυρήνα αθλητών που αποτελεί τον κορμό της ομάδας. Η ανάπτυξη της Φενέρ στο επιθετικό κομμάτι είναι όσα πρεσβεύει το ευρωπαϊκό μπάσκετ, στον υπερθετικό βαθμό. Αλτρουισμός, πνεύμα ομαδικότητας, έμφαση στη δύναμη της συνεργασίας, σπουδαίο ατομικό ταλέντο στη διάθεση του συνόλου. Ο Κώστας Σλούκας συνεχίζει το εκπληκτικό του σερί φτάνοντας στο 7ο φάιναλ-φορ τα τελευταία οχτώ χρόνια. Ελπίζει μάλιστα ότι το αήττητο του στους ημιτελικούς θα συνεχιστεί. Το βασικό πρόβλημα για τη Φενέρ είναι τα πολλά και σημαντικά προβλήματα τραυματισμών που προέκυψαν. Οι Λοβέρν-Ντατόμε έχουν τεθεί εκτός F4 ενώ οι Βέσελι-Κάλινιτς κάνουν αγώνα δρόμου για να προλάβουν τον ημιτελικό.

Η Αναντολού από την πλευρά αποτέλεσε μιας από τις πιο ευχάριστες παρουσίες της φετινής διοργάνωσης. Δούλεψε σωστά το καλοκαίρι στην αγορά, βελτίωσε την απόδοση της όσο προχωρούσε η σεζόν και όταν κατάφερε να σταθεροποιήσει σε ένα καλό επίπεδο την άμυνα της ξεχώρισε στη μάχη του πλεονεκτήματος έδρας, το οποίο και κεφαλαιοποίησε στα playoffs. To δίδυμο Μίσιτς-Μόερμαν, στη πρώτη του χρονιά στην ομάδα, τράβηξε όλα τα βλέμματα. Και οι δύο παίχτες έκαναν καταπληκτική σεζόν κουβαλώντας την Αναντολού στις δύσκολες στιγμές ενώ η εκτόξευση του Σέιν Λάρκιν στο δεύτερο μισό της χρονιάς έκανε τελικά τη διαφορά. Η Αναντολού είναι μια ομάδα που δουλεύει με συνεργασίες και πειθαρχία στην ανεύρεση της έξτρα πάσας στην επίθεση της. Αυτό πιστώνεται σε ένα σημαντικό ποσοστό στον κόουτς Αταμάν. Έχει μια πλειάδα παιχτών οι οποίοι σουτάρουν από το τρίποντο με ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του 40% ενώ συνολικά η επίθεση της παρουσιάζει αξιοθαύμαστη ισορροπία και σωστό μοίρασμα των σουτ, έχοντας ουκ ολίγους αθλητές που ακουμπούν το διψήφιο νούμερο παραγωγικότητας.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ρεάλ Μαδρίτης

Αξιοσημείωτα στατιστικά στοιχεία:  Η Ρεάλ είναι η καλύτερη ομάδα στη διοργάνωση στο αμυντικό ριμπάουντ ενώ η ΤΣΣΚΑ η πιο δυνατή στο επιθετικό ριμπάουντ. Αναμένονται μεγάλες μάχες στην ισπανική ρακέτα. Οι Μαδριλένοι διαθέτουν τη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης (107.4 ανά 100 κατοχές).

Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τερμάτισε στη δεύτερη θέση της κανονικής περιόδου καταφέρνοντας να αφήσει πίσω τα σκαμπανεβάσματα που παρατηρήθηκαν στην απόδοση της στο πρώτο μισό της σεζόν, τα οποία αφορούσαν κυρίως την αποτελεσματικότητα της στο αμυντικό κομμάτι. Και φέτος το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη έπαιξε γρήγορο μπάσκετ με έμφαση στη προσωπική φάση, επενδύοντας στα εξαιρετικά ατομικά προσόντα των πολλών σολίστ που διαθέτει το συγκεκριμένο ρόστερ. Το δίδυμο Χίγκινς-Κλάιμπερν πήρε τα ηνία όντας υποδειγματικά σταθερό όταν χρειάστηκε ενώ στα playoffs έλαμψε το άστρο Νάντο Ντε Κολό ο οποίος καθάρισε για την «αρκούδα» στα δύο ματς της Μπουέσα Αρίνα απέναντι στη Μπασκόνια. Η ΤΣΣΚΑ έχει βελτιώσει φέτος τη συμπεριφορά της στο κομμάτι του ριμπάουντ και συνεχίζει να σουτάρει εξαιρετικά πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Είναι ίσως η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που οι Ρώσοι πηγαίνουν σε ένα F4 (και ειδικά σε έναν ημιτελικό) με τη ταμπέλα του αουτσάιντερ (ισχυρού μεν αλλά αουτσάιντερ). Ίσως αυτό ακριβώς το status να αποτελέσει τον μεγαλύτερο τους σύμμαχο στη Βιτόρια.

Η πρωταθλήτρια Ρεάλ έκανε επίδειξη του ποιοτικού της βάθους σε μια σεζόν όπου ο ηγέτης της, Σέρχιο Γιούλ, δεν φόρτσαρε ιδιαίτερα. Παίχτες όπως ο Καμπάτσο, ο Ρούντι Φερνάντεθ και ο Ράντολφ (εξαιρετική χρονιά)  κουβάλησαν την ομάδα σε ολόκληρη τη χρονιά ενώ η προσωπικότητα του πάγκου της και κυρίως η συνοχή που έδειξε στην άμυνα της με ακρογωνιαίους λίθους τους αυτοματισμούς και τη παρουσία του Ταβάρες στο κέντρο της ρακέτας , αποτέλεσαν καθοριστικά στοιχεία στη πορεία. Η αλήθεια είναι ότι καμία άλλη ομάδα δεν μπαίνει στο F4 διαθέτοντας δέκα εν δυνάμει MVP στο ρόστερ της. Αθλητές της ποιότητας του Κοζέρ, του Κάρολ, του Τέηλορ, του Τόμπκινς και του Αγιόν είναι ικανοί να βγουν μπροστά όταν χρειαστεί και να κάνουν τη διαφορά. Αυτό το γεγονός συνιστά μια επιτυχία για τον κόουτς Πάμπλο Λάσο. Η Ρεάλ μπαίνει σε αυτό το F4 υπό το status του φαβορί, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη μας τα προβλήματα που ταλανίζουν τη Φενέρμπαχτσε. Θα χρειαστεί τον clutch χαρακτήρα των παιχτών της, την πολύ αποτελεσματική της άμυνα αλλά κυρίως, ειδικά σε αυτά τα οριακά ματς, το ηγετικό πνεύμα του Σέρχιο Γιούλ. Τα μεγάλα κορμιά που διαθέτει μπορούν να της δώσουν ένα προβάδισμα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ όμως επιβάλλεται πρωτίστως να πιάσει το υψηλότερο επίπεδο συγκέντρωσης για να κεφαλαιοποιήσει τα πλεονεκτήματα που τη χαρακτηρίζουν. Και αυτό, δεν είναι πάντα εύκολο στα ματς της μιας ανάσας.

Απολαύστε τα παιχνίδια του Final Four. Η απουσία των ελληνικών ομάδων μας «πονάει» όμως πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις. Το να μπορούμε να παρακολουθήσουμε αγώνες τέτοιας σημασίας χωρίς το συναισθηματικό πέπλο του άγχους και της έντασης αποτελεί προνόμιο. Ας το εκμεταλλευτούμε.