Ντέιβιντ Μόγιες: η αναγνώριση της ικανότητας

«Υπάρχει κάτι πολύ πιο σπάνιο και πολύ πιο σημαντικό από την ικανότητα. Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις και να ανακαλύπτεις την ικανότητα». Το απόφθεγμα που μόλις διαβάσατε ανήκει στον Ρόμπερτ Χαφ και ταιριάζει μοναδικά στην περίπτωση του Ντέιβιντ Μόγιες και της δικής του Γουέστ Χαμ. Του προπονητή και της ομάδας δηλαδή που έχουν κλέψει τις εντυπώσεις της φετινής Πρέμιερ Λιγκ. Τι έκανε η διοίκηση των «σφυριών» τους τελευταίους μήνες; Αναγνώρισε την ικανότητα ενός εξαιρετικού προπονητή, του έδωσε την ελευθερία του σχεδιασμού της, πιστεύοντας στο πλάνο του, και χαίρεται να βλέπει -όπως όλοι μας- την ιστορική ομάδα του δυτικού Λονδίνου. Μια ομάδα που συνδυάζει δηλαδή καλό ποδόσφαιρο και αποτελέσματα.

⚽ Premier League: Aμέτρητα Ειδικά Παικτών & Live MatchCombo

Ο Μόγιες ανήκει στην κατηγορία αυτών που μόχθησαν και ανέβηκαν στην ιεραρχία του ποδοσφαίρου με αργά και σταθερά βήματα και όχι επειδή τα βρήκε όλα έτοιμα. Ανήκει όμως και σε αυτούς που δέχτηκαν σκληρή και απαξιωτική κριτική. Το δεύτερο του συνέβη όταν βρέθηκε ως «Chosen One» από τον κορυφαίο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της πρωταθλήτριας Γιουνάιτεντ, το καλοκαίρι του 2013, αναλαμβάνοντας μια αποστολή που -όπως απεδείχθη- ήταν χαμένη πριν καν ξεκινήσει. Από πολλά υποσχόμενος αμυντικός στην Σέλτικ, στις αρχές του 1980, κατακτώντας μαζί της και ένα πρωτάθλημα, βρέθηκε να βολοδέρνει στις χαμηλότερες κατηγορίες της Αγγλίας πριν αναλάβει την Πρέστον το 1998 (στα 35 του) ως παίκτης-προπονητής. Σε μια περίοδο που η ομάδα πάλευε για να παραμείνει στην Division 2. Στην τρίτη δηλαδή κατηγορία. Η χρονιά σώθηκε και δύο χρόνια αργότερα, το 2000, η Πρέστον κατέκτησε το πρωτάθλημα και ανέβηκε μαζί του στην Division 1. Ο νεαρός προπονητής με το κατακόκκινο μαλλί είχε αρχίσει να προκαλεί ντόρο γύρω από το όνομά του χάρις στις επιτυχίες αλλά και του μοντέρνου τρόπου που έπαιζε η ομάδα του. Η Έβερτον δεν έχασε την ευκαιρία και τον έκανε δικό της το 2002. Για 11 ολόκληρα χρόνια ο Σκοτσέζος διαχειρίστηκε το υλικό της ομάδας παρουσιάζοντας μερικές σεζόν εξαιρετικές ομάδες, δίχως όμως να φτάσει ποτέ σε κάποιο τίτλο. Η δουλειά του φυσικά και δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητη, παίρνοντας  μάλιστα τρεις φορές (2003, 2005 και 2009) το βραβείο του προπονητή της σεζόν από τους συναδέλφους του. Και μετά ήρθε η Γιουνάιτεντ.

Εξηγώντας το παιχνίδι της Έβερτον

Ήταν 22 Απριλίου του 2014 όταν ανακοινώθηκε η απόλυση του Μόγιες από τον πάγκο της Γιουνάιτεντ σε μια σεζόν που δεν κυλούσε ομαλά από την αρχή της κιόλας. Ο Μόγιες αν και ξεκίνησε επιτυχημένα την θητεία του, κατακτώντας το Κομιούνιτι Σιλντ, ως ο πρώτος προπονητής της ομάδας που κατακτά κάποιο τίτλο στην πρώτη του σεζόν μέχρι τότε, δεν κατάφερε ποτέ να δει το πλάνο του να αποδίδει καρπούς. Το ρόστερ που είχε να διαχειριστεί ήταν γερασμένο και οι πολλοί τραυματισμοί που ταλαιπώρησαν για καιρό όλα τα μεγάλα αστέρια της ομάδας (Φαν Πέρσι, Φελαϊνί, Γουέλμπεκ, Βαλένσια) δεν άφησαν ποτέ την ομάδα να βρει αγωνιστικό ρυθμό βιώνοντας κάτι πολύ δύσκολο. Την πίεση να τον πνίγει. Εκείνη τη σεζόν η Γιουνάιτεντ γνώρισε δύο σερί ήττες στο Ολντ Τράφορντ μετά το 1992, και είδε την Νιουκάστλ να την κερδίζει με 0-1 μετά από 41 χρόνια, ενώ για να αποκλείσει τον εξαιρετικό Ολυμπιακό στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ έπρεπε να κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι, ως κεντρικός μέσος, ο 40χρόνος Ράιαν Γκιγκς. Την ίδια ώρα η μεγάλη αντίπαλος Λίβερπουλ την κέρδιζε μέσα-έξω φτάνοντας μια ανάσα από το πρώτο της πρωτάθλημα μετά το 1990. Ήταν τόσο κακή η σεζόν που ο Μόγιες είδε ακόμα και την Έβερτον να κάνει διπλό στο Ολντ Τράφορντ, κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ όσο ήταν ο ίδιος στον πάγκο της. Απ’ την άλλη, το  ποσοστό επιτυχίας νικών του ίδιου άγγιξε το 53% και παραμένει ακόμα και σήμερα το υψηλότερο που είχε στην καριέρα του. Πολλοί θα μπορούσαν να είχαν δει την καριέρα τους να καταστρέφεται μετά από παρόμοια εμπειρία, αλλά και από όλα αυτά που γράφτηκαν εκείνη την περίοδο, αλλά όταν ξέρεις ότι αξίζεις δεν γίνεται -και δεν πρέπει- να τα παρατάς ποτέ. Ο Ντέιβιντ Μόγιες φυσικά και άξιζε, φυσικά και δούλεψε, και στις μέρες μας φυσικά και βλέπει τους κόπους του να ανταμείβονται.

Το πέρασμα από τη Σοσιεδάδ στην Ισπανία τον βελτίωσε ως προπονητή βάζοντάς τον σε ένα εντελώς διαφορετικό πρωτάθλημα από το Αγγλικό, με τις Σάντερλαντ και Γουέστ Χαμ (στο πρώτο του πέρασμα) που ακολούθησαν να του δίνουν και πάλι τον χώρο για να μπορέσει να δημιουργήσει μέσα σε ένα πλαίσιο που το γνωρίζει και το αγαπά. Όταν στις 29 Δεκεμβρίου του ’19 ανέλαβε τη Γουέστ Χαμ, στη θέση του Πελεγκρίνι, είχε ήδη παρουσιάσει το πλάνο του στη διοίκηση μιας και ένιωθε πιο ώριμος από ποτέ για κάτι καλό. Φυσικά το πρώτο που έπρεπε να κάνει ήταν να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία κάτι που ήρθε δύσκολα μιας και η Γουέστ Χαμ τερμάτισε στην 16η θέση, στο +5 από τη ζώνη του υποβιβασμού. Πλέον μπορούσε να δουλέψει ήρεμος πάνω στο δικό του πλάνο, με τους δικούς του παίκτες, για κάτι πραγματικά καλό. Και το κατάφερε. Το πως συνέβη όλο αυτό θα το δούμε παρακάτω.

Όλοι μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για τον εξαιρετικό αμυντικό μέσο των «σφυριών» Ντέκλαν Ράις και πολύ καλά κάνουμε. Για να λειτουργήσει όμως τόσο υπέροχα ο νεαρός στον άξονα έπρεπε να βρεθεί δίπλα του ο Τσέχος, άγνωστος σε πολλούς, Τόμας Σούτσεκ. Ένας από τους κορυφαίους box to box μέσους δηλαδή που υπάρχουν στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο Τσέχος ήρθε ως δανεικός στη μέση της σεζόν 2020/2021 μαζί με τον Μπόεν και έδωσε στην ομάδα όλα αυτά που πρέπει να έχει ένας σύγχρονος μέσος για να σταθεί στο 4-2-3-1 του προπονητή του,  σε ένα τόσο απαιτητικό πρωτάθλημα. Τι έχει; Έχει το γκολ, έχει την πάσα, είναι δυνατός στον αέρα και κοντρολαρισμένος με τη μπάλα στα πόδια. Κάπως έτσι το καλοκαίρι επέστρεψε στο Λονδίνο με κανονική μεταγραφή για να συνθέσει με τον Ράις ένα από τα καλύτερα δίδυμα κεντρικών χαφ στην Αγγλία. Οι μόλις 14 εκατομμύρια λίρες που βγήκαν από τα ταμεία της ομάδας μπορούν να θεωρούνται εκτός από «κλοπή» και μία από τις καλύτερες επενδύσεις που υπάρχουν στο Νησί. Η αλλαγή στο στιλ της ομάδας, πιέζοντας δηλαδή πολύ λιγότερο από τον άξονα και δίνοντας περισσότερο τη μπάλα στον αντίπαλο, έφερε τους δύο κεντρικούς χαφ πιο κοντά στους στόπερ, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ελέγξουν περισσότερο τον ρυθμό δημιουργώντας τους χώρους για τους γρήγορους επιθετικούς που διαθέτει η ομάδα. Φυσικά, σε όλο αυτό, τρομερή δουλειά κάνουν και οι πλάγιοι μπακ, με τον αριστερό μπακ Κρέσγουελ να διανύει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, ως ένας εξαιρετικός αμυντικός γραμμής που απειλεί συνεχώς τον αντίπαλο τόσο σε συνθήκες οργανωμένης επίθεσης όσο και από στατικές φάσεις. Οι στατικές φάσεις είναι επίσης κάτι στο οποίο ο Μόγιες έχει δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα και η ομάδα του είναι άκρως επιτυχημένη τις δύο τελευταίες σεζόν.

Τον Ιανουάριο του 2021 η Γουέστ Χαμ απέκτησε με τη μορφή δανεισμού τον Τζέσε Λίνγκαρντ για να τη βοηθήσει στο μεγάλο στόχο που είχε, να βγει στην Ευρώπη. Ο διεθνής Άγγλος μεσοεπιθετικός ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικός, βάζοντας το λιθαράκι του ώστε να τερματίσει η ομάδα στην 6η θέση και να βγει στην Ευρώπη. 9 γκολ, 5 ασίστ αλλά και πρώτος στην ομάδα στο πρέσινγκ του αντιπάλου ψηλά. Mε 21,2 το 90λέπτο όλοι ήξεραν πως θα άφηνε ένα τεράστιο κενό όταν το περασμένο καλοκαίρι επέστρεψε στο Ολντ Τράφορντ. Κι όμως, ο Μόγιες κατάφερε να καλύψει και αυτό το κενό με τον Πάμπλο Φορνάλς. Με μεταγραφή δηλαδή παίκτη της ομάδας του. Ο Φορνάλς μετρά ήδη 4 γκολ σε 11 παιχνίδια αλλά αυτό που είναι πραγματικά τρομερό είναι το γεγονός πως είναι πρώτος στο κομμάτι του πρέσινγκ για την ομάδα του κινούμενος ακριβώς εκεί που το έκανε και ο Λίνγκαρντ. Μπροστά συνήθως από τους κεντρικούς μέσους και πίσω από τον εξαιρετικό Αντόνιο.

Επιτέλους ο Μόγιες μπορεί να νιώθει δικαιωμένος. Έχοντας ξορκίσει τους «δαίμονες» του παρελθόντος και το πέρασμα από τη Γιουνάιτεντ που θα μπορούσε πολύ εύκολα να του έχει καταστρέψει την καριέρα βρίσκεται σε μια ομάδα που τον πιστεύει και του έχει δώσει το χώρο για να δουλέψει όπως αυτός θέλει. Η Γουέστ Χαμ συνεχίζει εξαιρετικά τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ευρώπη και μένει να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει. Ο μεγάλος ρεαλιστικός στόχος είναι η έξοδος στην Ευρώπη αν και οι πολύ αισιόδοξοι έχουν αρχίσει να μιλούν για «τετράδα» και Τσάμπιονς Λιγκ. Το θεωρώ υπερβολικά δύσκολο αν και θα ήθελα πολύ να το δω. Το έργο που έχει κάνει ο Μόγιες είναι ήδη μεγάλο έχοντας δώσει τις απαντήσεις του στο κομμάτι της τακτικής και του σχεδιασμού και μένει να δούμε ποια θα είναι η κατάληξη της σεζόν για τα «σφυριά» μιας και πλέον ξέρουμε τι να περιμένουμε σε κάθε τους παιχνίδι.