csska-panathinaikos

TΣΣΚΑ Μόσχας-Παναθηναϊκός: Ζήτημα τιμής

Ο Παναθηναϊκός κλείνει τη φετινή του προσπάθεια στην Ευρωλίγκα με το παιχνίδι στη Μόσχα, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη. Η  εικόνα των τελευταίων αγωνιστικών είναι άσχημη για αυτό και επιβάλλεται αντίδραση. Είναι απλά ζήτημα τιμής.

Δυστυχώς για τους πράσινους, το παιχνίδι της Αγίας Πετρούπολης κύλησε άσχημα, σκορπίζοντας ακόμα πιο έντονο προβληματισμό για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα τον τελευταίο καιρό. Ο Παναθηναϊκός –όπως σχεδόν σε κάθε ένα από τα πρόσφατα, κακά παιχνίδια του- προσπάθησε να ακολουθήσει τον αντίπαλο όμως στο σημείο όπου έπρεπε να ανεβάσει στροφές για να πάρει το τιμόνι της αναμέτρησης, η άμυνα του τον πρόδωσε και πάλι. 

Τα νούμερα των αθλητών του Τσάβι Πασκουάλ είναι αποστομωτικά. Η Ζενίτ σκόραρε 112 (!) πόντους, σουτάροντας με 65% στα δίποντα, 52% στα τρίποντα ενώ παράλληλα μέτρησε 23 τελικές πάσες για 8 λάθη. Ασύλληπτοι αριθμοί. Στο συγκεκριμένο ματς από την ελληνική ομάδα δεν έλειψε μόνο μια στοιχειωδώς καλή αμυντική παρουσία. Ήταν φανερό ότι απουσίαζε η σωστή πνευματική προσέγγιση του παιχνιδιού. Φιλτράροντας το performance του συνόλου του Κάτας τον τελευταίο καιρό, καταλήγουμε ότι οι πράσινοι έχουν γίνει μαλθακοί πνευματικά, παρατώντας ουσιαστικά -από ένα σημείο και μετά-παιχνίδια όπου ο αντίπαλος έχει επιβάλει τον ρυθμό του.

Η Μπασκόνια επιβλήθηκε με την πίεση και τρεξίματα της, με το Μιλάνο το πρώτο ημίχρονο ήταν τόσο κακό που σόκαρε τους γηπεδούχους (τροφοδοτώντας ενδόμυχα την αντίδραση της επανάληψης), η Ζάλγκιρις διέλυσε κάθε πράσινη αντίσταση και η Ζενίτ δεν απειλήθηκε ποτέ σε ένα ματς όπου είχε την πίεση στην πλευρά της. Ο Παναθηναϊκός θέλει πολύ δουλειά. Η εικόνα του είναι άσχημη και δεν πηγάζει μόνο από τα κενά στη στελέχωση ή στις ελλείψεις που ούτως ή άλλως έχει αυτό το ρόστερ. 

Φτάνουμε λοιπόν στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν όπου το «τριφύλλι» καλείται να δείξει μια κάποια αντίδραση, απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Η ΤΣΣΚΑ έχει εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση και προετοιμάζεται για τη σειρά με τη Φενέρ. Θα δοκιμάσει πράγματα σε όρους τακτικής ή σχημάτων. Είναι δεδομένο ότι ο  κόουτς Ιτούδης θα προσπαθήσει –χωρίς να ρισκάρει ιδιαίτερα- να κρατήσει τους παίχτες τους «στις μύτες των ποδιών τους», στρώνοντας το ψυχολογικό χαλί ενόψει playoffs. Εκτός αυτού, μετά την οριστική απομάκρυνση του Τζέιμς, κάθε αναμέτρηση για την «αρκούδα» είναι μια πρόκληση για τον ίδιο της τον αγωνιστικό μηχανισμό μιας και θέλει να αποδείξει (πρωτίστως στον εαυτό της) ότι μπορεί να είναι ελίτ σύνολο χωρίς τον αθλητή που αποτέλεσε για ολόκληρη τη σεζόν τον κινητήριο μοχλό της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορεί. Το ερώτημα είναι «εάν μπορεί άμεσα».

Οι Ρώσοι έχουν τον Ντάνιελ Χάκετ εκτός (πολύ σημαντική απουσία σε αυτή τη συγκυρία μιας και χρειάζονται το veteran leadership του Ιταλού γκαρντ) όμως η απόδοση του Iffe Lundberg σκορπίζει χαμόγελα. Ο ταλαντούχος Δανός γκαρντ (ένας από τους παίχτες που ήθελε πολύ και κυνήγησε ο Παναθηναϊκός τον χειμώνα) ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις της καινούργιας του ομάδας, ενδεικτικό της αδιαμφισβήτητης αξίας του. Με την ASVEL , η ΤΣΣΚΑ έκανε ένα πολύ καλό αμυντικά παιχνίδι  ενώ την ίδια στιγμή στην επίθεση οι εκτελέσεις μοιράστηκαν αρμονικά και συνολικά η λειτουργία ήταν εύρυθμη όπως μαρτυρούν και 17 τελικές πάσες για 6 μόλις λάθη. 

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει την πολυπόθητη ισορροπία στα μετόπισθεν, ελέγχοντας τα ριμπάουντ (η ΤΣΣΚΑ είναι πολύ δυνατή σε αυτόν τον τομέα) και παράλληλα προστατεύοντας όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά τη γραμμή του τριπόντου. Ακόμα και εάν (για μια ακόμα φορά) το παιχνίδι στραβώσει, η ομάδα πρέπει να είναι σε θέση να αντιδράσει, να επιστρέψει, ξανά και ξανά. Να δείξει ότι «είναι εκεί».

Δεν υπάρχουν πολλά για να ειπωθούν στην παρούσα φάση λοιπόν, αναφορικά με την «υποχρέωση» των πρασίνων απέναντι σε έναν πολύ ποιοτικό αντίπαλο. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα με το ποιος και πόσο καλός είναι αυτός, το σύνολο του κόουτς Κάτας οφείλει να αντιδράσει, επιδεικνύοντας συγκέντρωση, πάθος και ανταγωνιστικό πνεύμα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το αποτέλεσμα μπορεί να διακυβεύεται κάθε φορά. Η υπερηφάνεια της ομάδας όμως, όχι.

Είναι απλά ζήτημα τιμής.