Λένε ότι η περιοχή της Καλαβρίας στη νότια Ιταλία είναι πανέμορφη και την ερωτεύεσαι. Ειδικά για τους Έλληνες, ο συγκεκριμένος τόπος έχει παραπάνω σημασία αφού υπάρχουν ακόμα κάποια ελληνόφωνα χωριά που μιλούν τα γκρεκάνικα που σιγά σιγά σβήνουν. Είναι όμως και μια περιοχή φτωχή, όπως γενικά ο Νότος της χώρας, ίσως μάλιστα ακόμα περισσότερο και από άλλες γειτονικές επαρχίες. Μια περιοχή που η Μαφία κανονίζει τα πάντα και ο κόσμος ζει σε άλλους ρυθμούς και υπό άλλες συνθήκες. Με την οικονομική κρίση, τα στατιστικά λένε ότι οι οικογένειες που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας τριπλασιάστηκαν, ενώ και το ποσοστό ανεργίας είναι τριπλάσιο από άλλες περιοχές του Βορρά. Ανάμεσα στις πόλεις της Καλαβρίας βρίσκεται και το Κροτόνε, ο αρχαίος Κρότων που ήταν αποικία των Αχαιών και η βικιπαίδεια μας ενημερώνει ότι είναι αδερφοποιημένο με τα δικά μας Γιαννιτσά. Είναι το μέρος που κατέληξε ο Πυθαγόρας όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει την Σάμο και είναι εξίσου φτωχό, αν όχι φτωχότερο από πόλεις όπως το Καταντζάρο και η Κοζέντσα.
Αν έχετε φάει κάποια στιγμή τυρί πεκορίνο, τότε είναι αρκετά πιθανό να προέρχεται από εκεί. Κατά τα άλλα δεν έχετε και πολλά να ξέρετε για το λιμάνι αυτό στην ανατολική ακτή. Α, ναι. Υπάρχει και η ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα. Οι “καρχαρίες” ιδρύθηκαν το 1910 και πιστοί στην κατάσταση της Καλαβρίας πτώχευσαν δυο φορές, το 1979 και το 1991, για να υποβιβαστούν στα βάθη του ιταλικού ποδοσφαιρικού συστήματος. Την περασμένη Παρασκευή, η πλατεία της πόλης είχε γεμίσει από κόσμο στημένο γύρω από γιγαντοοθόνες, ενώ κάθε παράθυρο είχε ντυθεί στα μπλε και κόκκινα. Από τον κόσμο αυτόν, έλειπαν περίπου 1200 τιφόζι που είχαν ταξιδέψει στην Μόντενα, σε ένα ταξίδι περίπου 10 ωρών και 1000 χιλιομέτρων. Θα το έλεγε κανείς μεγάλο κατόρθωμα, αν προηγουμένως μέσα στη χρονιά δεν είχαν ταξιδέψει περίπου 5000 οπαδοί της ομάδας τα περίπου 1200 χιλιόμετρα ως το Μιλάνο για έναν αγώνα του Κόπα Ιτάλια, στον οποίο τελικά η Κροτόνε αποκλείστηκε στην παράταση με 3-1. Μια πόλη της τάξεως του μεγέθους των Σερρών ή των Τρικάλων κατάφερε να έχει τόσο κόσμο να γράφει ατελείωτα χιλιόμετρα.
Είχε φανεί και από εκείνο το ματς στο Σαν Σίρο, ότι η Κροτόνε μπορεί φέτος το κάτι παραπάνω στη Σέριε Β. Παρά τα σεμνά και ταπεινά λόγια των ανθρώπων της ομάδας που δεν ήθελα να γρουσουζέψουν μια πορεία που έμοιαζε με όνειρο, όταν βρισκόταν σταθερά στις πρώτες θέσεις. Όνειρο για έναν σύλλογο που μέχρι το 2000 δεν είχε καν αγωνιστεί στη Σέριε Β, ενώ πριν ένα χρόνο εξασφάλιζε την παραμονή του σε αυτή μόλις στο τέλος. Μια ομάδα που το καλοκαίρι πίστευε ότι θα δώσει μάχη για τη σωτηρία, εξασφάλισε ήδη την άνοδό της και μπορεί να βγει και 1η στην κατηγορία καθώς απέχει 4 βαθμούς από τη δεύτερη Κάλιαρι, τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος. Το κατάφερε έχοντας ένα ρόστερ που συνδυάζει εμπειρία, με μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες όπως ο τερματοφύλακας Κορντάζ και ο επιθετικός Ραφαέλε Παλαντίνο, αλλά και νιάτα έχοντας αρκετούς δανεικούς παίκτες. Μεταξύ τους και το μεγάλο αστέρι της ομάδας ο Άντε Μπούντιμιρ που είναι δανεικός από την Ζανκτ Πάουλι. Χωρίς άγχος και με μοναδικό σκοπό να τα δίνουν όλα στο γήπεδο, κυνηγάνε κάθε φάση παίζοντας στο 3-4-3 του προπονητή Τζούριτς (παλιού παίκτη του συλλόγου).
Το πέναλτι του Παλαντίνο έκανε το 1-1 στην Μόντενα και έδωσε και μαθηματικά την άνοδο. Στην πλατεία της πόλης τα καπνογόνα και τα βεγγαλικά έδιναν και έπαιρναν. Το περίπου 10.000 θέσεων Στάδιο Έντζιο Σίντα θα ζήσει μεγάλες στιγμές. Το ίδιο και το νοσοκομείο που βρίσκεται κολλημένο στο γήπεδο και επιτρέπει στους… λαθροθεατές να βλέπουν τον αγώνα. Τον Σεπτέμβριο του 2006, με τη Γιουβέντους να βρίσκεται στη Β’ Εθνική, η διοίκηση του νοσοκομείου ακύρωσε την ώρα επισκεπτηρίων για τους ασθενείς, με το φόβο ότι θα πήγαινε πολύς κόσμος ώστε να δει τζάμπα το ματς για το οποίο δεν είχε μείνει εισιτήριο, ενοχλώντας τους ασθενείς. Με δυο γκολ του Μποζίνοφ και ένα του… Μπουμσόνγκ, η Γιούβε πέρασε με 0-3. Η Κροτόνε υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν στην τρίτη κατηγορία, οι μπιανκονέρι ανέβηκαν. Δέκα χρόνια αργότερα η Γιουβέντους είναι και πάλι κυρίαρχη στη χώρα, η Κροτόνε ανεβαίνει στην Α’ Εθνική και το νοσοκομείο μπορεί να ξανακλείσει τις πόρτες στα ματς με τους μεγάλους της Ιταλίας.
Αρκεί βέβαια το γήπεδο να πάρει το ΟΚ για την Α’ εθνική. Ένα απλό, φτωχικό στάδιο σε μια περιοχή που βλέπεις παλιά αυτοκίνητα στους δρόμους, την άσφαλτο με λακκούβες, μαγαζιά με κατεβασμένα στόρια και τον κόσμο να χρειάζεται να δώσει περίπου 200€ για ένα διαρκείας. Ο ιδιοκτήτης Ραφαέλε Βρένα έχει πάντως μεγάλα όνειρα. Να μεγαλώσει λέει το γήπεδο και να το κάνει σαν αρχαίο ελληνικό αμφιθέατρο. Ανήκει σε μια οικογένεια με αρκετά χρήματα και με πολλές φήμες για σχέση με την Μαφία. Σαν να μην έφτανε αυτό, δηλώνει ότι έχει σχέση με τη διαχείριση αποβλήτων, θυμίζοντας όλο και περισσότερο τα στερεότυπα που μας δημιούργησε η τηλεοπτική σειρά των Σοπράνος. Πάντως έχει αθωωθεί ήδη μια φορά, αν και ο εισαγγελέας του Καταντζάρο εξακολουθεί να τον κυνηγάει. “Δεν θα είμαστε κομπάρσοι του χρόνου” δηλώνει ο Ραφαέλε, ένας ιδιοκτήτης πάντως που γενικά δεν βγάζει και πολλά λεφτά από την τσέπη για μεταγραφές, καθώς ψάχνει για ελεύθερους και δανεικούς. Θα είναι αρκετό αυτό για του χρόνου;
Η θέα από το νοσοκομείο
Είναι αναμφισβήτητα μια τεράστια επιτυχία αυτό που έχει καταφέρει η Κροτόνε. Οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους μια μικρή Λέστερ και όσο και να υπερβάλουν, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για εξαιρετικό κατόρθωμα. Έρχεται μάλιστα η επιτυχία της Κροτόνε να προστεθεί στην καταπληκτική φέτος Σασουόλο, αλλά και στην επική μάχη που δίνει η Κάρπι για να σωθεί. Από την άλλη όμως, είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη για το πόσο έχει πέσει το επίπεδο του ιταλικού ποδοσφαίρου, με ιστορικές ομάδες να κινούνται στην μετριότητα και ουσιαστικά μόνο τη Γιουβέντους να είναι ανταγωνιστική στο εξωτερικό. Αυτό φυσικά δεν χαλάει καθόλου το όμορφο παραμύθι της Κροτόνε και σίγουρα καθόλου τους Καλαβρέζους που ετοιμάζονται για καινούριες εκδρομές του χρόνου.