9 Μαρτίου. Ο κορωνοϊός έχει μπει για τα καλά στη ζωή της Ιταλίας, τα καθημερινά νέα κρούσματα ξεπερνάνε τα 1000 και η κυβέρνηση ανακοινώνει τα πρώτα μέτρα για την καταπολέμηση του, βάζοντας σε καραντίνα κάποιες περιοχές στα βόρεια της χώρας. Όπως όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες, o χώρος του ποδοσφαίρου είναι μουδιασμένος και οι πρώτες φήμες
Η περσινή περίοδος των Χριστουγέννων ήταν, ποδοσφαιρικά μιλώντας πάντα, μια από τις πιο δύσκολες των τελευταίων χρόνων για τη Γένοβα. Μετά από μερικά χρόνια σταθερότητας, κατά τα οποία και οι δυο ομάδες της πόλης παίζουν συνεχώς στην Σέριε Α, ο εφιάλτης του υποβιβασμού είχε κάνει την επανεμφάνιση του στα σπίτια των οπαδών και των δυο
Στα τέλη των 90s και στις αρχές των 00s το Καμπιονάτο ζούσε μια από τις πιο χρυσές περιόδους του. Οι καλύτεροι παίκτες του πλανήτη έπαιζαν εκεί, οι περισσότερες ομάδες περνούσαν περίοδο ευημερίας, τα γήπεδα ήταν γεμάτα, οι χορηγίες ήταν φουσκωμένες και η ποιότητα του ποδοσφαίρου πολύ υψηλή. Αυτά όμως στη βιτρίνα. Στη ‘σκοτεινή πλευρά του
Για έναν πατέρα που κατά δήλωσή του επικοινωνεί 4-5 φορές την ημέρα με τους δυο γιους του και πέρασε μια ζωή μέσα στο άγχος βλέποντάς τους να κλωτσάνε ένα τόπι (και πολύ συχνά να το στέλνουν στα δίχτυα), λογικά η απόσυρσή τους από την ενεργό δράση θα του χάριζε μια ηρεμία. Μόνο που όπως αποκάλυψε
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο. Σε αυτόν τον ελεύθερο χρόνο μας θέλουμε να παίξουμε ένα παιχνίδι μάνατζερ στον υπολογιστή. Ή ας υποθέσουμε ότι είμαστε ένας τεχνικός διευθυντής μεγάλου ευρωπαϊκού συλλόγου. Η ομάδα μας, ηλεκτρονική ή πραγματική, χρειάζεται ένα σέντερ μπακ. “Τρώμε πολλά γκολ στον αέρα“, λέει ο βοηθός προπονητή (ηλεκτρονικός ή πραγματικός). Τότε