Σε κάθε χώρα που έχει μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν οι σύλλογοι που ήταν εκεί από την αρχή, ξεπέρασαν διάφορες αντιξοότητες (αθλητικές, οικονομικές, αλλά και ιστορικές) και μέχρι και τις ημέρες μας πρωταγωνιστούν. Υπάρχουν και άλλοι όμως που με τα χρόνια περιορίστηκαν σε δευτερεύοντα ρόλο και αργότερα έπεσαν σε περίοδο παρακμής. Στην Ισπανία, το 1929
Η ελληνική παροιμία «όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς», πιθανότατα στα αργεντίνικα να σημαίνει «αν κάνεις σύστημα πρωταθλήματος παρωδία, μην τρομάζεις όταν ο τελικός σου είναι αντιεμπορικός». Αφορμή για το κείμενο αυτό είναι ο τελικός του πρωταθλήματος Αργεντινής και συγκεκριμένα της Απερτούρα. Κάποια άλλη στιγμή ίσως ασχοληθούμε ξανά με όλες τις διοργανώσεις που έχουν ξεφυτρώσει και με
Συνήθως οι ιστορίες των τερματοφυλάκων έχουν μέσα κάποια… ανατροπή. Σε έναν αγώνα δεν είχε μείνει κανείς διαθέσιμος και ο ήρωάς μας, αναγκάζεται να φορέσει γάντια και να παίξει τέρμα. Κάνει μια μεγάλη εμφάνιση και από τότε αλλάζει θέση. Στην περίπτωση του Γιαν Ζόμερ αυτό δεν ισχύει. Από τα πέντε του νιώθει ανάμεσα στα δοκάρια τόσο
Ήταν τέτοιες ακριβώς μέρες του Μαΐου του 1994 όταν ο Γερμανός φοιτητής πληροφορικής Αχίμ Χελντ ανέβασε σε ένα από τα πιο διάσημα ιντερνετικά φόρουμ της εποχής μια ανάρτηση που με απλά λόγια έλεγε ότι το Μπίλεφελντ δεν υπάρχει. Αφορμή για αυτό το ποστάρισμα ήταν μια κουβέντα σε ένα φοιτητικό πάρτι στο οποίο κάποιος φίλος του
Το 2006 ο Αντόνιο Κόντε ήταν 37 ετών, είχε περάσει το μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στο «παίζω» και «προπονώ», δηλαδή αυτό του «είμαι βοηθός προπονητή», και ένιωθε έτοιμος για να αναλάβει μια ομάδα ως πρώτος προπονητής. Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς ανακοινώθηκε από την Αρέτσο που έπαιζε στη Σέριε B. Η πρώτη φορά δεν ήταν και