«Οι παίχτες στο ΝΒΑ δε νοιάζονταν και αυτό με αρρώστησε . Χάναμε ένα ματς και αυτοί έπαιζαν χαρτιά, γελούσαν… Δεν είμαι εγώ έτσι. Όταν χάνω ένα ματς τρελαίνομαι. Έπρεπε λοιπόν να αλλάξω το σενάριο. Προσπάθησα να βρω συμβόλαιο σε μια κορυφαία ομάδα αλλά δε βρήκα και έτσι επέστρεψα στην Ευρώπη να παλέψω για τίτλους»… Δε
Εάν ένας άνθρωπος στην ιστορία του αθλήματος δικαιούται τον τίτλο του “σοφού”, αυτός είναι ο Τζον Γούντεν… Δε μιλούσε ποτέ για “νίκη”, παρότι το πρόγραμμα του νίκησε περισσότερο από κάθε άλλο στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ. Εστίαζε στον χαρακτήρα των αθλητών του. Στην αξία του να γίνεις σωστός άνθρωπος. Εκθείαζε τη σκληρή δουλειά. Δεν ήθελε
«Με τον εθισμό που έχω στη σκληρή δουλειά, νομίζω πως θα μπορούσα να κάνω καριέρα και στο ποδόσφαιρο. Το ταλέντο από μόνο του σου δίνει απλά τη προοπτική. Πρέπει να το συνδυάσεις με άλλα πράγματα όπως η δουλειά, η αυτοπεποίθηση και το θράσος…» Ο Στιβ Νας υπήρξε όντως μια μοναδική αθλητικά περίπτωση… Στη Victoria (
Εάν ο σεβασμός ήταν αθλητής του μπάσκετ, θα είχε τη μορφή του Μανού Τζινόμπιλι. Ο θρυλικός Αργεντινός έριξε τίτλους τέλους σε μια τρομερή καριέρα κάνοντας τη παγκόσμια μπασκετική κοινότητα να υποκλιθεί. Όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε νοερά μαζί του ένα από τα καλύτερα ταξίδια της ζωής μας… «Με τον Μάνου στο παρκέ, απλά δε
Μικρές ιστορίες για τον νεότερο θρύλο του L.A. Τα δάκρυα, η δίψα για μάθηση και το μικρόβιο της δουλειάς… Ο Κόμπι Μπράιαντ συμπλήρωσε πριν λίγες ημέρες τα 40 του χρόνια και νομίζω αυτό είναι μια καλή αφορμή για να θυμηθούμε μερικές μικρές, όχι τόσο διάσημες ιστορίες που τον αφορούν. Επίκεντρο πάντα συγκεκριμένες πτυχές του χαρακτήρα