Μπορεί τα περισσότερα πρωταθλήματα να μην έχουν ξεκινήσει ακόμα αλλά για μερικές χιλιάδες ανθρώπους σε μια μικρή πόλη λίγο έξω από το Μάντσεστερ το σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς διεξήχθη ήδη. Το προηγούμενο Σάββατο το Γκιγκ Λέιν στην πόλη Μπέρι άνοιξε τις πόρτες του για να φιλοξενήσει ένα φιλικό αγώνα ανάμεσα στην τοπική, ομώνυμη ομάδα και τη Μπράντφορντ.

Οι φιλοξενούμενοι επικράτησαν άνετα με 0-6 αλλά για τους περίπου 2500 ανθρώπους που βρέθηκαν στις κερκίδες, το τελικό σκορ δεν είχε καμία απολύτως σημασία. Το παιχνίδι ήταν από μόνο του μια μικρή γιορτή αφού ήταν το πρώτο που έδωσε η Μπέρι στο γήπεδο της μετά από 1526 ημέρες. Τέσσερα δύσκολα χρόνια κατά τα οποία ο σύλλογος δεν υπήρχε!

 
Return From The Dead: Πρώτο ματς μετά από τέσσερα χρόνια 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Όπως συμβαίνει πολύ συχνά στην Αγγλία, η Μπέρι παρά το σχετικά άγνωστο όνομα της και την εγγύτητα της πόλης με το Μάντσεστερ είναι μια ιστορική ομάδα με πιστό κοινό που προέρχεται από την τοπική κοινωνία. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της 138χρονης ιστορίας της το έχει περάσει στις χαμηλότερες κατηγορίες, στην τροπαιοθήκη της υπάρχουν δυο Κύπελλα Αγγλίας από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και μερικά καλά πλασαρίσματα στις πρώτες θέσεις της πρώτης κατηγορίας τη δεκαετία του 1920.

Την… έγχρωμη εποχή η ομάδα δεν έχει να επιδείξει κάποια αξιοσημείωτη επιτυχία και τις λίγες φορές που το όνομα της εμφανίζεται στην επικαιρότητα συνήθως είναι για άσχημους ή περίεργους λόγους. Ή και τα δυο μαζί, στην περίπτωση της διάσημης για κάποιο διάστημα μασκότ της. Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2001 όταν η διοίκηση ανακοίνωσε πως ψάχνει εθελοντή για τη θέση της μασκότ. Σαράντα τέσσερις άνθρωποι προσφέρθηκαν να φορέσουν τη στολή του «Robbie the Bobby» και ο Τζόναθαν Πόλαρντ επιλέχθηκε ως ο καταλληλότερος. Εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι δεν θα μπορούσε να είχε γίνει χειρότερη επιλογή. Ή καλύτερη, αν είσαι θιασώτης των καλτ, γραφικών σκηνικών.

Ο 26χρονος Τζόναθαν, που το κανονικό του επάγγελμα ήταν υδραυλικός, κατάφερε μέσα στους τέσσερις μόλις μήνες που κράτησε τη θέση να αποβληθεί από το γήπεδο. Όχι μια, όχι δυο, τρεις φορές! Πώς γίνεται να αποβληθεί μια μασκότ που είναι εκεί για να διασκεδάσει τον κόσμο και να παίξει με τα μικρά παιδιά; Γίνεται, αν δώσεις το ρόλο σε κάποιον που κάτω από τη στολή αλλά και τα δικά του ρούχα κρύβει έναν θερμόαιμο οπαδό. Στην πρεμιέρα του στο νέο τοο ρόλο έδειξε τα οπίσθια του στους οπαδούς της Στόουκ, λίγο καιρό μετά προκάλεσε αναταραχή όταν έκανε χειρονομίες προς τους εκδρομείς αλλά και τον πάγκο της Μπρίστολ Σίτι ενώ στην καλύτερη παράσταση από όλες ξεκίνησε καυγά που σύντομα περιλάμβανε και αληθινές μπουνιές με τον Μπάρτλει το Γαλαζοπούλι, που όπως φαντάζεσαι από το όνομα είναι κι αυτός μασκότ (της Κάρντιφ)! “Νομίζω πως του έσπασα τη μύτη και είμαι σίγουρος ότι αύριο θα του λείπουν ένα-δυο δόντια” ήταν το θριαμβευτικό σχόλιο που έκανε αργότερα στην τοπική εφημερίδα ο νικητής μποξέρ, που σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ χρειάστηκε εφτά σεκιουριτάδες για να τον απομακρύνουν από αυτή την άτυπη μάχη για τον βαρύγδουπο τίτλο της πιο σκληρής μασκότ του πρωταθλήματος. Το πιο αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι τα έκανε όλα αυτά φορώντας μια στολή αστυνομικού!

Μετά την τρίτη αποβολή η διοίκηση πήρε την απόφαση να τον απομακρύνει αλλά ως τότε είχε προλάβει να γίνει φίρμα χάρη στα αγγλικά ΜΜΕ και είχε αναγκάσει τη διοργανώτρια αρχή να βγάλει μια λίστα με κανόνες σωστής συμπεριφοράς για τις μασκότ όλων των ομάδων. Τις υπόλοιπες φορές που μια είδηση που αφορά το σύλλογο ξεπέρασε τα όρια της επαρχίας του Μάντσεστερ, αυτή περιλάμβανε κάποιο οικονομικό μπλέξιμο.

Η πρώτη έλαβε χώρα στα τέλη της σεζόν 2001-02 όταν κατέρρευσε η ITV Digital. Αυτό προκάλεσε σοβαρούς τριγμούς σε όλο το οικοδόμημα του αγγλικού ποδοσφαίρου καθώς 30 από τις 72 ομάδες της Football League βρέθηκαν ξαφνικά εκτεθειμένες οικονομικά. Οι οπαδοί της Μπέρι ανέλαβαν δράση και κατάφεραν μόνοι τους να συγκεντρώσουν τις χιλιάδες λίρες που χρειάζονταν για να σωθεί η ομάδα από τη χρεοκοπία. Για να το πετύχουν έβγαλαν μέχρι και το κλασικό καλαθάκι για τις δωρεές που έχουμε δει να γυρνάει στις εκκλησίες.

Ένας από τους πρωτεργάτες στην προσπάθεια αυτή ήταν ο πατέρας των αδερφών Νέβιλ, ο Νέβιλ Νέβιλ (δεν κάνουμε πλάκα, αυτό ήταν το ονοματεπώνυμο του). Ο κύριος Νέβιλ², που έχει υπάρξει και μέλος της διοίκησης της Μπέρι, βρήκε συμπαράσταση από τα παιδιά του και χάρη στους διεθνείς τότε Γκάρι και Φιλ μια φανέλα της εθνικής Αγγλίας με τις υπογραφές όλων των παικτών πουλήθηκε σε δημοπρασία, με τα έσοδα να πηγαίνουν στην καμπάνια «Save our Shakers».

Μερικά χρόνια αργότερα, τα δεδομένα ήταν ακόμα χειρότερα. Τη σεζόν 2012-13 και ενώ η οικονομική δυσπραγία είχε κάνει την επανεμφάνιση της και η ομάδα δυσκολευόταν να παραμείνει στην τρίτη κατηγορία, ο κτηματομεσίτης Στιούαρτ Ντέι αγόρασε το σύλλογο. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους γάμους, η πρώτη περίοδος ήταν μέσα στα μέλια και τα μεγάλα λόγια. Ο επιχειρηματίας ισχυρίστηκε πως έβαλε στο σύλλογο 1,5Μ λίρες που θα κάλυπταν το άνοιγμα που υπήρχε και ταυτόχρονα θα έθεταν τις βάσεις για ένα 5ετες μεγαλεπήβολο πλάνο, στο τέλος του οποίου ο Ντέι ονειρευόταν την ομάδα στην Τσάμπιονσιπ. Το πλάνο απέτυχε παταγωδώς.

Στο τέλος της πενταετίας η Μπέρι αντί να ανέβει κατηγορία, είχε πέσει στη League Two. Το χειρότερο όμως ήταν πως το άνοιγμα της είχε διογκωθεί επικίνδυνα. Τα μεγαλόπνοα σχέδια του Ντέι απαιτούσαν χρήματα που δεν είχε και τον τρόπο απόκτησης τους δεν θα τον ενέκριναν ούτε σπουδαστές του πρώτου έτους μιας οποιαδήποτε σχολής οικονομικών. Ο ιδιοκτήτης της Μπέρι πήρε μερικά δάνεια με εξωπραγματικά επιτόκια, έβαλε ως υποθήκη το γήπεδο και διοχέτευσε μέρος αυτών των χρημάτων στις υπόλοιπες επιχειρήσεις του. To περίεργο οικονομικό όραμα του περιλάμβανε ακόμα και το πάρκινγκ του γηπέδου, οι θέσεις του οποίου πουλήθηκαν σε επενδυτές που υποτίθεται θα είχαν τεράστια έσοδα από την ενοικίαση τους τα επόμενα χρόνια. (Δεν είχαν.)

Όταν όλα άρχισαν να δείχνουν πως η καταστροφή πλησιάζει, ο Στιούαρτ Ντέι έκανε αυτό που κάνει κάθε σωστός επιχειρηματίας/επενδυτής/εντερπρενέρ. Εξαφανίστηκε. Η επίσημη δικαιολογία ήταν πως “ήθελε να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένεια του”. Η ανεπίσημη πρόσθετε στο τέλος της πρότασης μια παρένθεση που έλεγε “πριν την αποχωριστεί για να πάει στη φυλακή”. Σε κάποια ανύποπτη στιγμή τον Δεκέμβρη του 2018, οι οπαδοί της Μπέρι ενημερώθηκαν, εκ των υστέρων, πως νέος ιδιοκτήτης του αγαπημένου τους συλλόγου ήταν ο Στιβ Ντέιλ. Πόσο του είχε κοστίσει αυτή η αγορά; Μια λίρα. (Ούτε τώρα κάνουμε πλάκα).

Στις πρώτες του εμφανίσεις ο Ντέιλ υποσχέθηκε να καλύψει όλα τα κενά στις πληρωμές των παικτών και των εργαζομένων και να ρυθμίσει τα ολοένα και αυξανόμενα χρέη. Οι εξαγγελίες και το σοβαρό του ύφος έφεραν μια μικρή ανακούφιση στον κόσμο της ομάδας, που περισσότερο πήγαζε από την καφενειακή λογική “δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τον προηγούμενο”. Όπως όμως πιθανόν θα έλεγε και το «Εγχειρίδιο του Σωστού Απαισιόδοξου» στο πάνω μέρος της πρώτης σελίδας: Πάντα υπάρχουν και χειρότερα.

Ο κύριος Ντέιλ με το περιποιημένο μούσι του και το κάπως αριστοκρατικό ντύσιμο του είναι ένας από αυτούς τους… οραματιστές που σε κάθε καταστροφή βλέπουν μια προοπτική για κέρδος. Προσωπικό κέρδος. Όπως έγινε γνωστό αργότερα, στο πλούσιο επιχειρηματικό βιογραφικό του έχει ένα μοναδικό στατιστικό: Οι 43 από τις 51 εταιρείες με τις οποίες σχετίστηκε, κάποια στιγμή «φούνταραν». Κι αν αναρωτιέστε για το αν νιώθει τύψεις κάποιος που δεν έχει πρόβλημα να διαλύσει έναν ιστορικό σύλλογο που εκπροσωπεί μια μικρή πόλη, ο Ντέι έδωσε την απάντηση σε μια από τις αρκετές αμφιλεγόμενες συνεντεύξεις του: “Δεν είχα πάει ποτέ μου στο Μπέρι πριν, δεν ήξερα καν ότι έχει ποδοσφαιρική ομάδα. Δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Γι’αυτό και δεν έχω κανένα δισταγμό στο να τα παρατήσω όλα κάποια στιγμή και να φύγω.”

Πάνω στην απελπισία τους, κάποιοι οπαδοί αλυσοδέθηκαν στα κάγκελα του γηπέδου, ελπίζοντας ότι έστω και την ύστατη στιγμή θα βρεθεί μια λύση και η Μπέρι θα σωθεί, γιατί “η διάλυση της ομάδας θα επηρεάσει την πόλη. Κάθε πόλη πρέπει να έχει ένα σύλλογο, που θα συσπειρώνει όλη την τοπική κοινότητα”.

Οι φίλοι της Μπέρι το κατάλαβαν αυτό την άνοιξη του 2019 όταν ο σύλλογος ξέμεινε οριστικά από λεφτά. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι οι απλήρωτοι και ταλαιπωρημένοι από το όλο μπάχαλο παίκτες, που κάποια στιγμή έμειναν και χωρίς νερό στο προπονητικό κέντρο, κατάφεραν εκείνη τη σεζόν να τερματίσουν στη 2η θέση της League Two και να εξασφαλίσουν την άνοδο! Μια επιτυχία που δεν εξαργυρώθηκε ποτέ. Μετά από αφόρητες πιέσεις του κόσμου και της τοπικής κοινωνίας ο Ντέιλ έβγαλε την ομάδα προς πώληση. Το ποσό που ζητούσε όμως ήταν τόσο υψηλό που οι ενδιαφερόμενοι έκαναν πίσω αμέσως. Η διοργανώτρια αρχή άρχισε να πιέζει ώστε να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση μέσα στο καλοκαίρι για να μπορέσει να δώσει άδεια συμμετοχής στη Μπέρι αλλά ο Ντέιλ δεν έδειχνε καμία ιδιαίτερη διάθεση να επισπεύσει τη διαδικασία.

Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ενώ οι πρώτοι αγώνες της νέας σεζόν είχαν αναβληθεί λόγω του αδιεξόδου, δέχτηκε σχεδόν με το ζόρι να προχωρήσει σε πιο εκτεταμένες συζητήσεις με κάποιους από τους ενδιαφερόμενους. Μερικές εκατοντάδες οπαδοί βρήκαν το κουράγιο να πάνε το πρωινό της ανακοίνωσης της απόφασης στο Γκιγκ Λέιν για να κουρέψουν το χόρτο και να καθαρίσουν τις κερκίδες και τους εσωτερικούς χώρους, ελπίζοντας πως με το που θα ολοκληρωθεί η πώληση, η ομάδα θα πάρει άμεσα την έγκριση για να παίξει λίγες μέρες μετά εκεί το πρώτο ματς της σεζόν. Όπως γράψαμε όμως και στον πρόλογο, αυτό το ματς άργησε τελικά τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Ο μεγαλύτερος εφιάλτης ενός οπαδού: Το πρωί καθάριζαν εθελοντικά το γήπεδο για τη νέα σεζόν στην 3η κατηγορία, το βράδυ έμαθαν ότι η ομάδα τους δεν έχει πρωτάθλημα να παίξει

Η συμφωνία με τους νέους αγοραστές κατέρρευσε, η προθεσμία της ομοσπονδίας έληξε και στις 27 Αυγούστου 2019 η Μπέρι έγινε η πρώτη ομάδα μετά το 1992 που αποβάλλεται από την Αγγλική Football League. Μερικά χρόνια οικονομικής κακοδιαχείρισης και δυο ιδιοκτήτες με διαφορετικά συμφέροντα από αυτά των οπαδών κατάφεραν να διαλύσουν έναν σύλλογο 134 ετών και να στερήσουν από μια μικρή πόλη την ομάδα της. Οι οπαδοί καταλογίζουν σημαντικές ευθύνες και στην ομοσπονδία, που όφειλε να ελέγξει το οικονομικό υπόβαθρο του Ντέιλ όταν αγόρασε την ομάδα. Οι διαρροές μέσα από την ομοσπονδία απαντούν σε αυτό λέγοντας ότι δόθηκε μια βιαστική και κάπως άτυπη έγκριση στην αγοραπωλησία γιατί έτσι κι αλλιώς χωρίς αυτήν η Μπέρι θα είχε χρεοκοπήσει νωρίτερα.

Οι ομάδες όμως είναι ο κόσμος τους και όσο αυτός και το πάθος του για τη μπάλα παραμένουν ζωντανά, τότε υπάρχει και ελπίδα όσο ζοφερή κι αν είναι μια κατάσταση. Λίγους μόλις μήνες αργότερα μια μερίδα οπαδών δημιούργησε μια νέα ομάδα με όνομα Μπέρι AFC που έγινε αποδεκτή από την ένωση των ομάδων στις Βορειοδυτικές κομητείες. Θα ξεκινούσε κανονικά από τη βάση της ποδοσφαιρικής πυραμίδας και τα ερασιτεχνικά της περιοχής του Μάντσεστερ και θα χρησιμοποιούσε σαν έδρα το γήπεδο της γειτονικής Ράντκλιφ. Μια άλλη ομάδα οπαδών κίνησε όλες τις νομικές διαδικασίες για να καθαρίσει το ιστορικό όνομα του συλλόγου και να ανακτηθεί η κυριότητα του γηπέδου, η ιστορία και τα διάφορα τρόπαια του που ουσιαστικά είχαν κατασχεθεί.

Μετά από κάμποσα δικαστήρια και χάρη στην εθελοντική εργασία αρκετών ανθρώπων ο στόχος επετεύχθη στα τέλη του 2022. Οι δυο ξεχωριστές οπαδικές προσπάθειες ένωσαν τελικά τις δυνάμεις τους αυτή την άνοιξη, η Μπέρι AFC έγινε η γνωστή από το 1885 Μπέρι και με το ξεκίνημα της νέας σεζόν επέστρεψε και στο γήπεδο της. Το έργο της επιστροφής στην παλιά κανονικότητα δεν θα είναι εύκολο ούτε σύντομο, αφού η ομάδα θα αγωνιστεί φέτος στην 9η κατηγορία (γι’αυτό και το ότι μαζεύτηκαν 2500 άνθρωποι για ένα φιλικό μιας ομάδας επιπέδου πρωταθλήματος παμπ αποτελεί μεγάλη υπόθεση). Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια όμως, στα οποία δεν υπήρχε καν ομάδα, ακόμα κι αυτή η προοπτική μοιάζει με ονείρωξη. Εντελώς συμπτωματικά πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε μια οικονομική είδηση που είχε ως τίτλο: “Οι δυο πρώην πρόεδροι της Μπέρι κήρυξαν πτώχευση μέσα σε λίγους μήνες ο ένας από τον άλλον”.