Όπως σε πολλά πράγματα στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο, ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να γίνει καταλύτης μεγάλων εξελίξεων. Ένα τέτοιο λοιπόν συμβάν το Νοέμβριο του 1995 έφερε μια ιστορική ποδοσφαιρική στιγμή. Η Πάρμα του Νέβιο Σκάλα είχε δει τον τερματοφύλακά της Λούκα Μπούτσι να τραυματίζεται και ο Ιταλός κόουτς αποφάσισε να ανεβάσει από την Πριμαβέρα τον πιτσιρικά τερματοφύλακα του συλλόγου για μπακ-απ του Αλεσάντρο Νίστα, του 2ου τερματοφύλακα της ομάδας που θα έπαιρνε τη θέση του Μπούτσι. Ο 17χρονος γκολκίπερ όμως έκανε μαγικά πράγματα στις προπονήσεις και μάλιστα τα έκανε σαν να ήταν φυσιολογικά. Ο Σκάλα κοιτάχτηκε με το βοηθό του για να βεβαιωθεί ότι αυτά που έβλεπε ήταν πραγματικά. “Δεν μπορούσαν οι επιθετικοί μας να του βάλουν γκολ, ήταν ένα φαινόμενο“. Ο 17χρονος συνέχισε να κατεβάζει ρολά στις προπονήσεις κι ο Σκάλα άρχισε να σκέφτεται όλο και παραπάνω το ενδεχόμενο να τον ξεκινήσει. Το ματς όμως δεν ήταν όποιο-όποιο. Το Ένιο Ταρντίνι υποδεχόταν την Μίλαν που πριν λίγους μήνες είχε χάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από τον Άγιαξ και λίγους μήνες αργότερα θα κέρδιζε το πρωτάθλημα με 8 βαθμούς διαφορά από τη 2η Γιουβέντους. Το ρίσκο ήταν τεράστιο.
Ο Σκάλα έκοβε βόλτες στο ξενοδοχείο, πήρε την απόφασή του, χτύπησε την πόρτα τού μικρού και του είπε: “Παίζεις αύριο. Τι λες γι’ αυτό;“. Ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν απάντησε με αυτή την άνεση και την αυτοπεποίθηση που θα τον συνόδευε μέχρι και σήμερα: “Κανένα πρόβλημα κόουτς“. Και το έδειξε την επόμενη μέρα, κάνοντας ένα ιδανικό ντεμπούτο για τόσο μικρό παίκτη, σε τόσο δύσκολη θέση. Δεν υπερβάλλουμε. Η Μίλαν είχε στην επίθεση Μπάτζιο και Γουεά (Μάρκο Σιμόνε ως αλλαγή), πιο πίσω τον Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, τον Ντεσαγί, τον Μαλντίνι, τον Μπαρέζι, τον Αλμπερτίνι. Όχι φυσικά ότι η Πάρμα των Στόιτσκοφ, Τζόλα, Καναβάρο, Σενσίνι πήγαινε πίσω.
Αλλά η 19η Νοεμβρίου του 1995 ήταν η μέρα που ο κόσμος γνώρισε τον Μπουφόν. Όταν οι συνθέσεις ανακοινώθηκαν από τα μεγάφωνα του γηπέδου, πολλοί κοιτιόντουσαν περίεργα. Ο Σκάλα τους ηρεμούσε. “Μην ανησυχείτε, δεν θα φάμε γκολ σήμερα“. Κι όντως έτσι έγινε. Έξοδοι με τσαμπουκά στον αέρα. Αποκρούσεις. Βουτιές στα πόδια του Μπάτζιο. Το τελικό 0-0 ήταν σαν νίκη του Μπουφόν, που έμοιαζε άτρωτος. Όταν ο Μπούτσι γύρισε από τον τραυματισμό, ήταν πολύ αργά γι’ αυτόν. Το παιδί θαύμα από την Τοσκάνη είχε ήδη καπαρώσει τη θέση του βασικού.
https://www.youtube.com/watch?v=9AtZSOnec7M
Από τότε ακολούθησαν 998 ακόμα παιχνίδια. 219 με την Πάρμα, 167 με την Ιταλία και 612 με τη Γιουβέντους. Ο Μπουφόν απόψε απέναντι στην Αλβανία φτάνει τα 1000 παιχνίδια στην καριέρα του, μπαίνει σε ένα κλειστό κλαμπ με ονόματα όπως ο Μαλντίνι, ο Γκιγκς, ο Ζανέτι κι ο Ραούλ. Πολλοί τίτλοι μέσα σε αυτά τα ματς. Πρωταθλήματα, κύπελλα, Μουντιάλ, ΟΥΕΦΑ. Ποτέ το Τσάμπιονς Λιγκ όμως. Ένας από τους λόγους που τον κάνουν να συνεχίζει μέχρι και τώρα. Αυτό και το επόμενο Μουντιάλ της Ρωσίας. Κι η αλήθεια είναι ότι δεν παίζει χαριστικά. Παρά τα 39 του χρόνια οι τελευταίες του σεζόν ήταν πολύ καλές. Πιο καλές από ότι αυτές π.χ. στα 35 του. Με τον Ντοναρούμα από πίσω, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος στην εθνική, αλλά όσο βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο, θα ξεκινάει βασικός.
https://www.youtube.com/watch?v=PJS6Ta1Gwkk
Κατά σύμπτωση και στην εθνική έκανε ντεμπούτο από σπόντα. Όχι ότι δεν θα έπαιζε κάποια στιγμή, όπως και στην Πάρμα άλλωστε, με τόσο ταλέντο δεν θα χανόταν. Αλλά ήρθε ένας τραυματισμός του Παλιούκα εν ώρα αγώνα και ο Μπουφόν μπήκε αλλαγή στο 31′. Και πάλι σε ένα ζόρικο ματς. Στη χιονισμένη Μόσχα, με μια πορτοκαλί μπάλα, στα μπαράζ για το Μουντιάλ του 1998. Θα είχε κρατήσει και σε εκείνο το ντεμπούτο το μηδέν, αλλά ένα αυτογκόλ του Καναβάρο τον νίκησε. Το 1-1 της Ρωσίας, έγινε γνήσιο, ιταλικό, παραδοσιακό 1-0 στη ρεβάνς με τον Καζιράγκι και οι Ιταλοί (με τον Περούτσι στο τέρμα) πήραν το εισιτήριο για τα γήπεδα της Γαλλίας. Ο Μπουφόν θα περίμενε μερικά χρόνια ακόμα για να κατακτήσει την κορυφή του κόσμου.
22 χρόνια επιτυχίες
Πριν λίγες μέρες ο μάνατζέρ του αποκάλυψε ότι όταν έφυγε από την Πάρμα ήταν πολύ κοντά στην Μπαρτσελόνα. Υπήρχε προσφορά και συμφωνία των δύο συλλόγων, αλλά ο Μπουφόν επέλεξε τη Γιουβέντους. Εκείνα τα χρόνια άλλωστε, το ιταλικό πρωτάθλημα και η Γιουβέντους δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα. Μεγαλύτερη σημασία είχε το γεγονός ότι δεν ακολούθησε το δρόμο του Καναβάρο αργότερα. Έμεινε στη Γιουβέντους στα δύσκολα χρόνια του υποβιβασμού, έχασε αρκετές σεζόν είτε σε χαμηλότερη κατηγορία, είτε σε μια Γιούβε όχι τόσο ισχυρή που έβλεπε την πλάτη των υπολοίπων. Δεν το μετάνιωσε όμως. Είναι αυτοί οι παίκτες, που στα δύσκολα δείχνουν να βάζουν την αγάπη πάνω από το προσωπικό κέρδος, που γίνονται πιο αγαπητοί στον κόσμο. Φτάσαμε στο 2017 και ο Μπουφόν ακόμα δεν ξέρει πότε θα σταματήσει. “Σίγουρα πριν τα επόμενα 1000 παιχνίδια” δήλωσε. Σίγουρα όχι πριν το 2018 θα πούμε εμείς. Η 168η εμφάνισή του με τη φανέλα της Ιταλίας, είναι διπλό ρεκόρ όμως. Εκτός από 1000ό παιχνίδι, με αυτή ξεπερνά τον καλό του φίλο Κασίγιας και τον Λετονό Ασταφέγις, είναι πλέον ο 1ος Ευρωπαίος σε συμμετοχές σε εθνική ομάδα και κυνηγάει τον Αιγύπτιο Αχμέντ Χασάν που είναι 1ος στον κόσμο με 184. Έτσι όπως πάει, μπορεί να τον ξεπεράσει.