Μάιος. Ο σημαντικότερος μήνας του συλλογικού ποδοσφαίρου. Αυτός στον οποίο κρίνονται συνήθως τα πρωταθλήματα, που διεξάγονται οι μεγάλοι τελικοί, που ξεκαθαρίζεται ποιοι θα συμμετέχουν στις ευρωπαικές διοργανώσεις. Ο μήνας που ευνοεί τη δημιουργία νέων ηρώων ή τον στιγματισμό κάποιων παικτών. Ο μήνας των τροπαίων και των βραβείων. Αλλά και ο μήνας της μάχης της ουράς,
Καναβάρο, Τζαμπρότα, Ζλάταν, Βιεϊρά, Τουράμ. Ποιο το κοινό τους; Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Συμπαίκτες στη Γιούβε. Έφυγαν όταν αυτή υποβιβάστηκε. Κανείς δεν μπορεί να τους κακοχαρακτηρίσει, ειδικά τους μη-Ιταλούς που δεν γεννήθηκαν ως οπαδοί της Γηραιάς Κυρίας. Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να μην θαυμάσει περισσότερο αυτούς που έμειναν πίσω. Και ανάμεσά τους και ένας παίκτης
Τέλη Ιουνίου 2001. Ο Ρούι Κόστα απολαμβάνει τις διακοπές του στην Πορτογαλία μετά από μια ακόμα γεμάτη σεζόν. Λίγες εβδομάδες πριν η Φιορεντίνα ολοκλήρωνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη χρονιά, κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας μετά από έναν δύσκολο, διπλό τελικό με την Πάρμα. Με τον Μπατιστούτα να είναι πλέον κάτοικος Ρώμης, ο Ρούι Κόστα
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες ποδοσφαιριστών. Μία από τις αγαπημένες μου είναι οι ποδοσφαιριστές που αν και έχουν τεράστιο ταλέντο, που φάνηκε μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία, για κάποιους περίεργους λόγους, που συνήθως δεν μπορούν και να αναλυθούν, δεν κατάφεραν να αρπάξουν τις ευκαιρίες που άξιζαν και έφτασαν να εξελιχθούν σε θρύλους μακριά όμως από το «σπίτι»
Ήταν αργά το μεσημέρι του Σαββάτου 15 Απριλίου 1989 όταν οι χιλιάδες οπαδοί της Έβερτον έβγαιναν από το Βίλα Παρκ κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι. Η ομάδα τους είχε μόλις κερδίσει τη Νόριτς με 1-0 και είχε εξασφαλίσει την παρουσία της στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η επιστροφή ως το Λίβερπουλ θα ήταν ένα