Οκτώβριος του 2000. Η Άντερλεχτ υποδέχεται στο Κονστάν Φάντεν Στοκ την Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον για τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά από 90′ αγώνα και δυο γκολ του Τόμας Ρατζίνσκι, που εκτός των άλλων έβγαλε τίμια τις καριόκες και τα πουράκια του στην Ξάνθη για μια χρονιά, οι Βέλγοι κερδίζουν με 2-1 και τελικά κατακτούν την πρώτη θέση στον όμιλο. Ο μικρός Άντονι Φάντεν Μπόρε, μέλος των ακαδημιών της Άντερλεχτ παρακολουθεί την αγαπημένη του ομάδα από κοντά. Στα 13 του μόλις, δείχνει πολύ καλά στοιχεία και ονειρεύεται ότι κάποια στιγμή θα είναι αυτός που θα αντιμετωπίζει τα μεγάλα ονόματα της Ευρώπης.
Το ντεμπούτο έρχεται πιο νωρίς ακόμα απ’ ό,τι ονειρευόταν. Τον Μάρτιο του 2004, μόλις 16 ετών και 187 ημερών, φοράει τη φανέλα της Άντερλεχτ για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι και συναντά τον λίγο μεγαλύτερο φίλο του Βενσάν Κομπανί. Οι δυο τους θεωρήθηκαν τεράστια ταλέντα εκείνη την εποχή, παίκτες που θα έπαιζαν σε σπουδαίους συλλόγους. Για όλους εμάς που παίζαμε παιχνίδια μάνατζερ, ήταν δυο επενδύσεις που κάθε ομάδα στο παιχνίδι έπρεπε να έχει. Ο Κομπανί, ένας εξαιρετικός αμυντικός και ο Φάντεν Μπόρε ένας εξαιρετικός… τα πάντα. Χαφ, μπακ, δεξιά, στο κέντρο. Ξεκίνησε σαν 10αρι εξαιτίας της τεχνικής και της ταχύτητας, αλλά γρήγορα πήγε στα δεξιά της άμυνας της Άντερλεχτ. Με μόλις πέντε εμφανίσεις ως βασικός κλήθηκε στην εθνική Βελγίου κι έγινε ο 2ος νεότερος παίκτης στην ιστορία των Διαβόλων, μπαίνοντας αλλαγή σε ένα φιλικό με την Τουρκία.
Με τόσα 20άρια, σωστός σημαιοφόρος
(τυχαίο screenshot από τα άπειρα που κυκλοφορούν στο Ίντερνετ για το wonderkid)
Το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό. Σύντομα κάνει ντεμπούτο και στο Τσάμπιονς Λιγκ κι η Ευρώπη τον μαθαίνει απέναντι στην Τσέλσι όπου παραλίγο να σκοράρει. Ο Φάντεν Μπόρε όμως αρχίζει σιγά σιγά να δείχνει και τα πρώτα αρνητικά του. Βεντετίζει, εμφανίζεται με το AVB ξυρισμένο στο κεφάλι του, κάνει ένα σωρό τρέλες και έρχεται σε κόντρα με τον Φράνκι Φερκάουτερεν. Η απόδοση φθίνει και μαζί με κάποιους μικροτραυματισμούς, μένει και στον πάγκο. Ομάδες από το εξωτερικό ενδιαφέρονται, αλλά παραμένει στην Άντερλεχτ. Η ασθένεια της μητέρας του τον ρίχνει ακόμα περισσότερο ψυχολογικά, ο κόσμος αρχίζει να χάνει την πίστη του σε αυτόν. Ο Κομπανί (που με 10 εκατομμύρια Ευρώ πηγαίνει στο Αμβούργο ως αντικαταστάτης του Φαν Μπόιτεν) συνεχίζει να τον στηρίζει, λέγοντας ότι θέλει ειδική προσέγγιση και ότι μπορεί να γίνει ο καλύτερος Βέλγος όλων των εποχών στη θέση του.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα βίντεό του είναι με κακή ανάλυση, ούτε ότι τα σχόλια από κάτω τον υποδέχονται σε πολλές ομάδες
Στην Άντερλεχτ όμως δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Τον Ιανουάριο του 2007 παίρνουν τον Βασιλέφσκι κι ο Πολωνός κερδίζει αμέσως φανέλα βασικού. Το καλοκαίρι ο Άντονι αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να κλείσει το κεφάλαιο Άντερλεχτ και πηγαίνει στη Φιορεντίνα. Λίγο καιρό αργότερα η μητέρα του (Κογκολέζα η ίδια, Βέλγος ο πατέρας του) πεθαίνει. Ο Φάντεν Μπόρε έχει πολύ στενή σχέση μαζί της και η εύθραυστη ψυχολογία του διαλύεται. Δεν έχει μυαλό για μπάλα, σκέφτεται μέχρι και να τα παρατήσει. Eίναι ακόμα 20 χρονών και ας παίζει μπάλα εδώ και τέσσερις σεζόν. Απογοητεύει και πηγαίνει με μορφή συνιδιοκτησίας στην Τζένοα.
Ξεκινάει καλά, η Τζένοα τον αγοράζει εξ ολοκλήρου και κάνει μια σχετικά γεμάτη επόμενη σεζόν. Οι κούρσες του όμως και το επιθετικό του στιλ δεν αρέσουν τόσο. Στην Ιταλία το δεξί μπακ εκτελείται για εσχάτη προδοσία αν αφήνει τη θέση του. Γρήγορα αρχίζει πάλι να εμφανίζει αστάθεια στην απόδοσή του και το καλοκαίρι του 2009 πηγαίνει δανεικός σε μια ομάδα που συχνά αποδεικνύεται νεκροταφείο ξένων ποδοσφαιριστών, την Πόρτσμουθ.
Η μεγαλύτερη στιγμή του Φάντεν Μπόρε στην Αγγλία ήταν η κόκκινη κάρτα του που ο Κρις Καμάρα δεν είδε ποτέ
(μαγικές στιγμές αγγλικού χιούμορ)
Ο σύλλογος βρίσκεται υπό διάλυση με οικονομικά προβλήματα, τιμωρίες βαθμών κι απλήρωτους παίκτες. Ο Φάντεν Μπόρε προσπαθεί μεν, αλλά δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Η Πόρτσμουθ υποβιβάζεται κι ο Άντονι γυρίζει στο Βέλγιο και την Γκενκ, λίγες μέρες αφ’ ότου συλληφθεί γιατί τρέχει με 243 χιλιόμετρα την ώρα. Εκεί πετυχαίνει τον Φερκάουτερεν, τον προπονητή που τον είχε και στην Άντερλεχτ και με τον οποίο ήταν σε κόντρα. Ο Φάντεν Μπόρε δηλώνει ότι έφταιγε ο ίδιος για όσα είχαν γίνει τότε, ο κόουτς τον εμπιστεύεται και τον βάζει ως κεντρικός χαφ. Στα πλέι οφ είναι από τους σημαντικότερους παίκτες στην κατάκτηση του τρίτου πρωταθλήματος στην ιστορία της Γκενκ μαζί με τον γνωστό μας Ντάνιελ Τόζερ και δυο νέα υπερ-ταλέντα του Βελγίου. Τους Τιμπό Κουρτουά και Κέβιν ντε Μπρόινε.
Ο Φερκάουτερεν αποχωρεί για μια αρπαχτή στην Αλ Τζαζίρα και ο Άντονι παρ’ ότι παίζει αρκετά, δεν έχει τη συμπάθεια του νέου κόουτς που είναι λάτρης της πειθαρχίας. Ο χαρακτήρας του βγαίνει και πάλι στην επιφάνεια, παίρνει αρκετές χαζές κάρτες, κάνει διάφορες κουταμάρες (θα θέλαμε ακόμα ένα κείμενο γι’ αυτές), μένει εκτός 11αδας και το καλοκαίρι του 2012 η Γκενκ δεν τον ανανεώνει. Επόμενος σταθμός η εξωτική Ουκρανία και όπως είναι φυσικό δεν κάνει τίποτα εκεί. Στις Βρυξέλλες φαίνονται αγαπησιάρηδες πάντως, δεν τον ξεχνούν και το 2013 γίνεται η μεγάλη επιστροφή στην Άντερλεχτ. Για μια ακόμα φορά ο Φάντεν Μπόρε λέει ότι έχει καταλάβει τα λάθη του παρελθόντος και ότι πλέον έχει ωριμάσει. Όπως και στην Γκενκ, έτσι και στην Άντερλεχτ δείχνει αρχικά αλλαγμένος. Παίζει στη Β’ ομάδα και πείθει τους ανθρώπους της Άντερλεχτ να τον εμπιστευτούν. Μπαίνει για πρώτη φορά, αλλαγή στη θέση του δικού μας παιδιού, Ρόναλντ Βάργκας. Ο τραυματισμός του αρχηγού Ζιλέ τον φέρνει βασικό δεξιό μπακ και για μια ακόμα φορά δείχνει ψήγματα του ταλέντου του. Το χολιγουντιανό come-back είναι έτοιμο.
Η ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα γειτονεύει με την τρέλα
Ο Άντονι κάνει εξαιρετική σεζόν το 2013-14 και είναι στις επιλογές του Βίλμοτς για το Μουντιάλ. Εμφανίζεται με ξυρισμένο κεφάλι και μούσι. “Το κάνω για να κρύβει το προγούλι μου” λέει. Παίζει στο τρίτο ματς απέναντι στην Κορέα βασικός, κάνοντας εξαιρετική εμφάνιση, ίσως η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του. Χτυπάει όμως και τελικά μένει νοκ-άουτ από τη συνέχεια του θεσμού. Λίγους μήνες αργότερα σκοράρει δύο φορές επί της Άρσεναλ σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Η οριστική πτώση όμως έχει έρθει. Χάνει τη θέση του σιγά σιγά, αρχίζει ξανά τους καβγάδες και καταλήγει πάλι στη 2η ομάδα. Τα βάζει με προπονητή και διοίκηση, περνάει σχεδόν μια σεζόν εκτός ποδοσφαίρου. Με 2 χρόνια ακόμα συμβόλαιο, η Άντερλεχτ προσπαθεί να τον ξεφορτωθεί. Πηγαίνει φέτος δανεικός στην Μονπελιέ, παίζει λίγο, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει στο μυαλό του την μπάλα. Σαν τα παιδιά που σταματούν σχολείο για τις γιορτές και δεν θέλουν να γυρίσουν, έτσι κι αυτός δηλώνει τον Ιανουάριο ότι λύνει το συμβόλαιό του με την Άντερλεχτ, σταματάει το ποδόσφαιρο και δεν γυρίζει στη Γαλλία. Ο γνωστός υπερ-γραφικός πρόεδρος της Μονπελιέ Νικολέν δηλώνει: “Θέλω να μάθω ποιος τον έφερε αυτόν. Ήταν πολύ κακός παίκτης. Δεν πιστεύω όμως ότι σταματάει, θέλει απλά να σπάσει το συμβόλαιό του“.
Η ηλιοροφή ανοίγει και ο σταρ βγάζει σέλφι με τα αυτοκίνητα των οπαδών εν χορδαίς και οργάνοις
Το τέλος της καριέρας του Φάντεν Μπόρε σκάει σαν βόμβα στο ποδοσφαιρικό Βέλγιο, αλλά τελικά ο Νικολέν πριν έναν μήνα περίπου δικαιώνεται. Η Μαζεμπέ του Κογκό με κάθε επισημότητα παρουσιάζει το νέο σπουδαίο της απόκτημα, τον Άντονι Φάντεν Μπόρε. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους για να υποδεχτεί ένα (κατά το ήμισυ) δικό του παιδί. Τον παίρνουν στους ώμους τους, τραγουδούν συνθήματα, τον συνοδεύουν σε όλη τη διαδρομή, άλλοι πεζοί, άλλοι με τα αυτοκίνητά τους. Ο Φάντεν Μπόρε κάνει δηλώσεις σαν να μην είχε σταματήσει την μπάλα. Μιλάει με απέχθεια για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, λέει ότι πάντα ήθελε να παίξει εκεί, ότι είναι μια απόφαση καρδιάς. Και στο τέλος λέει και το επικό: “Αν ο Βίτσελ πήγε στην Κίνα και παίζει στην εθνική γιατί να μην το κάνω κι εγώ; Η Μαζεμπέ είναι μεγαλύτερη από πολλές κινέζικες πόλεις.” Ο Φάντεν Μπόρε που πριν τρεις μήνες σταματούσε το ποδόσφαιρο, θέλει να παίξει στην εθνική ξανά. “Είμαι απλός και ειλικρινής, αλλά ο κόσμος του ποδοσφαίρου είναι σκληρός” δηλώνει στον Γκάρντιαν. “Δεν εμπιστεύομαι πολλούς ανθρώπους και πολλοί με κρίνουν χωρίς να με ξέρουν”. Απόψε, ο Φάντεν Μπόρε θα μπορούσε να παίζει με την Άντερλεχτ στο Ολντ Τράφορντ απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είναι μόλις 29 χρονών. Αν είχε το μυαλό στο κεφάλι του, αν δεν άκουγε λάθος ανθρώπους, αν δεν τραυματιζόταν αρκετές φορές, αν, αν… Ο ίδιος βρίσκεται κάπου στο Κονγκό, σίγουρος ότι έχει κάνει τη σωστή απόφαση, μέχρι την επόμενη. Το παιδί θαύμα που απογοήτευσε όλους όσοι τον πίστευαν.