Toν Απρίλιο του 2024 η Τσέλσι ανακοίνωσε ότι στο τέλος εκείνης της σεζόν ο Τιάγκο Σίλβα θα αποχωρούσε από το σύλλογο μετά από τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο. Αρκετοί πίστεψαν πως αυτό θα ήταν και το φινάλε της καριέρας του Βραζιλιάνου καθώς λίγους μήνες αργότερα θα έκλεινε τα 40. Αυτός όμως είχε άλλα σχέδια. Λίγους μήνες αργότερα, στις αρχές του καλοκαιριού, έγινε γνωστό πως η νέα του ομάδα θα είναι η Φλουμινένσε, στην οποία μάλιστα θα υπογράψει συμβόλαιο για δυο χρόνια. Από τη στιγμή που είχε αποφασίσει να συνεχίσει να παίζει μπάλα η επιλογή της ομάδας δεν παραξένευσε πολλούς. Η «Φλου» ήταν η ομάδα στην οποία είχε κάνει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία 14 ετών αλλά ακόμα περισσότερο ήταν αυτή που εν μέρει του έσωσε την καριέρα δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία το 2006.
Μεταφερόμαστε δυο δεκαετίες πίσω. Βρισκόμαστε στο 2005 σε ένα παλιό και σε κακή κατάσταση νοσοκομείο της Μόσχας. Ο Σίλβα είναι ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο, ανήμπορος να κινηθεί ή να έρθει σε επαφή με τους δικούς του ανθρώπους. Είναι 21 χρονών και προηγουμένως έχει κάνει το μεγάλο βήμα για την Ευρώπη παίρνοντας μεταγραφή στην Πόρτο. Για να τον δοκιμάσουν οι Πορτογάλοι τον άφησαν αρχικά μερικούς μήνες στη β’ ομάδα και στη συνέχεια τον έστειλαν δανεικό στη Δυναμό Μόσχας.
Οι Ρώσοι πόνταραν αρκετά πάνω του αλλά πολύ σύντομα ανακάλυψαν ότι ο νεαρός ζοριζόταν υπερβολικά στις προπονήσεις, τις οποίες έβγαζε με δυσκολία. Μερικές εβδομάδες αργότερα όλοι κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν διαπίστωσαν πως τα συμπτώματα που είχε ο Σίλβα από τη μέρα που έφτασε στη Ρωσία (πυρετός, έντονος βήχας και αλλεπάλληλοι ιδρώτες από το πουθενά) αντί να μειωθούν, πολλαπλασιαζόταν.
“Το 2005 με έστειλαν δανεικό στη Δυναμό αλλά πολύ γρήγορα αρρώστησα” αποκάλυψε σε συνέντευξη του σε ιταλικό περιοδικό το 2011. Ο Σίλβα υποβλήθηκε σε πάρα πολλές εξετάσεις μέχρι να καταλάβουν οι γιατροί τι έχει και η τελική διάγνωση ήταν χειρότερη απ’ όσο ήλπιζε: Φυματίωση και μάλιστα σε πολύ προχωρημένο στάδιο. “Μετά από καιρό έμαθα πως είχα φυματίωση για αρκετούς μήνες. Οι γιατροί μου είπαν πως αν καθυστερούσα να έρθω στο νοσοκομείο δυο εβδομάδες ακόμα υπήρχε πολύ μεγάλη πιθανότητα να μην καταφέρω να θεραπευτώ. Τόσο κοντά έφτασα στο θάνατο. Κάθε φορά που βγαίνω για έναν αγώνα σκέφτομαι εκείνες τις μέρες στη Μόσχα.”
Ο Σίλβα μπορεί να πρόλαβε τα χειρότερα αλλά η θεραπεία μόνο εύκολη δεν ήταν καθώς οι πνεύμονες του ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. “Έμεινα στο νοσοκομείο για 6 μήνες! Στο διάστημα αυτό έβαλα 10 κιλά. Η μητέρα μου έλεγε ότι δεν φαινόμουν άρρωστος αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να κουνηθώ. Οι γιατροί μου έλεγαν να προσπαθήσω να κάνω καμιά βόλτα αλλά δεν μπορούσα. Εκτός αυτού, η συγκεκριμένη ασθένεια είναι μεταδοτική και γι’αυτό ήμουν απομονωμένος. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παίζω παιχνίδια και να σερφάρω στο ίντερνετ. Τρεις-τέσσερις φορές την ημέρα ερχόταν ένας γιατρός, μου έκανε μια ένεση και μου έδινε χάπια, περίπου 10-15 κάθε μέρα”.
Σαν να μην έφταναν αυτά, οι γιατροί συζητούσαν στην αρχή την πιθανότητα της αφαίρεσης ενός εκ των πνευμόνων, κάτι που φυσικά θα σήμαινε το τέλος της καριέρας του. Η οικογένεια του αρνήθηκε μια τέτοια επιλογή και, για καλή του τύχη, αυτή αποδείχτηκε αχρείαστη. Μετά από αρκετούς μήνες θεραπείας και ουσιαστικά ένα χρόνο ποδοσφαιρικής αποχής ήταν αποφασισμένος να τα παρατήσει όλα και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, όμως για δεύτερη φορά στην καριέρα του η μητέρα του τον έπεισε να συνεχίσει την προσπάθεια, υπενθυμίζοντας του (όπως και την πρώτη φορά) ότι η εύρεση μιας καλής δουλειάς στη Βραζιλία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Στις αρχές του 2006 ο Σίλβα εγκαταλείπει την Ευρώπη, επιστρέφει στο πατρικό σπίτι και ψάχνει μέσω γνωστών μια ευκαιρία για να σώσει την καριέρα του. Η Φλουμινένσε δέχεται να τον δοκιμάσει και όλα μετά παίρνουν το δρόμο τους. Κάνει τρεις εξαιρετικές χρονιές, πανηγυρίζει ένα κύπελλο Βραζιλίας (το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου) σκοράροντας μάλιστα ένα σημαντικό γκολ στον ημιτελικό, κερδίζει ατομικά βραβεία, το παρατσούκλι «Το Τέρας» και εγκώμια από δημοσιογράφους, προπονητές και παλαίμαχους και μπαίνει για δεύτερη φορά στο μάτι των ευρωπαϊκών συλλόγων. Τη συνέχεια τη θυμόμαστε όλοι. Τα περάσματα του από Μίλαν, Παρί και Τσέλσι, τους τίτλους που κατέκτησε και τα σχεδόν 600 παιχνίδια που έπαιξε στην Ευρώπη.
Ο τρόπος που τον ευχαρίστησαν οι φίλοι της Τσέλσι
Μετά από όλα αυτά η επιστροφή στα «γεράματα» στην ομάδα που τον στήριξε στα δύσκολα φάνηκε εκ πρώτης όψεως απολύτως φυσιολογική. Με μια δεύτερη ματιά όμως τα δεδομένα δεν ήταν και τα καλύτερα. Ο Σίλβα έχει φτάσει τα 40 ενώ η Φλουμινένσε εκείνο το διάστημα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Τη μέρα που έκανε το ντεμπούτο του η ομάδα ήταν τελευταία στη βαθμολογία έχοντας μόνο 2 νίκες σε 17 αγώνες και μια από τις χειρότερες άμυνες του πρωταθλήματος. Οι περισσότεροι δεν θα έμπλεκαν σε μια τόσο ζόρικη κατάσταση, ειδικά σε τέτοια ηλικία. Ο Σίλβα όχι μόνο το έκανε αλλά ανέλαβε γρήγορα και ρόλο ηγέτη, συσπειρώνοντας τον κόσμο με τα μηνύματα του στα σόσιαλ μίντια.
Στα 15 παιχνίδια που αγωνίστηκε ο νέος αρχηγός της η Φλουμινένσε έχασε μόνο δυο. Στα 10 από αυτά η εστία της δεν παραβιάστηκε. Ο 40αρης αμυντικός έβγαλε όλο το 90λεπτο και στα 15 αυτά ματς, ενώ στο ίδιο διάστημα έπαιξε άλλα πέντε στο κύπελλο και το Λιμπερταδόρες. Όλα αυτά παρ’ ό,τι προερχόταν από μια φουλ σεζόν στην Ευρώπη στην οποία είχε γράψει 38 συμμετοχές με την Τσέλσι! Όταν οι υποχρεώσεις των Βραζιλιάνων ολοκληρώθηκαν, τον Δεκέμβριο του 2024, ο Σίλβα τελείωνε μια περίοδο 1,5 χρόνου στον οποίο έπαιζε σχεδόν ασταμάτητα, έχοντας 58 συμμετοχές σε ηλικία που εννιά στους δέκα παίκτες απολαμβάνουν τα κοκτέιλ τους σε κάποια παραλία. H «Φλου» τελικά σώθηκε έστω και την τελευταία αγωνιστική και ο Σίλβα, ένας παίκτης που έχει κερδίσει Τσάμπιονς Λιγκ, Κόπα Αμέρικα και αρκετές κούπες στην Ευρώπη, το πανηγύρισε σαν να ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα της καριέρας του.
Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο. Με τον αρχηγό να δίνει το παρών στα περισσότερα παιχνίδια και να κάνει μερικές εξαιρετικές εμφανίσεις, ακόμα και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, εκεί που το επίπεδο υπερέβαινε αυτό των Βραζιλιάνων. Αυτή τη στιγμή, λίγο πριν τα τέλη Σεπτέμβρη, ο Σίλβα έχει προσθέσει μέσα σε αυτούς τους εννιά μήνες του 2025 άλλες 31 συμμετοχές, σχεδόν όλες ως βασικός. Στις περισσότερες εξ αυτών έβγαλε κανονικά όλο το παιχνίδι. Εκτός από την άμυνα όμως, έχει προσφέρει και στην επίθεση. Το γκολ του στον δεύτερο προημιτελικό με τη Μπαΐα ήταν αυτό που χάρισε την πρόκριση στη «Φλου» και την έφερε ένα βήμα πριν τον τελικό. Αξίζει να καταγραφεί ότι μέχρι και σήμερα το μοναδικό κύπελλο Βραζιλίας που έχει κατακτήσει ο σύλλογος είναι εκείνο το 2007, όταν και πάλι ο σέντερ μπακ της είχε βρει δίχτυα σε κρίσιμα σημεία στην πορεία.
Εκτός από το κύπελλο, η ομάδα διεκδικεί ακόμα το Κόπα Σουνταμερικάνα. Στον επαναληπτικό προημιτελικό της επόμενης εβδομάδας θα φιλοξενήσει τη Λανούς και θα προσπαθήσει να ανατρέψει το εις βάρος της 1-0 από το πρώτο παιχνίδι στην Αργεντινή. Δυο μέρες πριν τη ρεβάνς ο Τιάγκο Σίλβα θα γιορτάσει τα 41α γενέθλια του. Αν η γιορτή συνδυαστεί με μια πρόκριση τότε θα παραμείνει ζωντανός ο πιθανόν τελευταίος μεγάλος στόχος του πριν αποσυρθεί: Το να κερδίσει ένα διεθνές τρόπαιο με την ομάδα που έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα και αργότερα του έδωσε τη δυνατότητα να σώσει την καριέρα του.