Δυο από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν αυτό το διάστημα αρκετούς ανθρώπους στην περιοχή του Μάντσεστερ είναι η δικαστική διαμάχη της Μάντσεστερ Σίτι απέναντι στην Πρέμιερ Λιγκ και οι συναυλίες που ανακοίνωσαν οι Oasis μετά την επανένωση τους. Το πρώτο προκαλεί μεγάλη ανησυχία σε κάποιους, καθώς μια επικείμενη κατάληξη του μπορεί να είναι ακόμα και ο υποβιβασμός της ομάδας. Το δεύτερο είναι ένα γεγονός που περίμεναν καιρό. Σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν, την άνοιξη του 1996, αυτά τα δυο θέματα ήταν ξανά στην επικαιρότητα. Μόνο που τότε η απειλή του υποβιβασμού δεν ήταν κάποιο μακρινό σενάριο και δεν εξαρτιόταν από την ικανότητα κάποιων δικηγόρων αλλά από το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Ή τριών. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Στο ξεκίνημα εκείνης της σεζόν στη μπλε πλευρά του Μάντσεστερ υπήρχε ένα κλίμα αβεβαιότητας. Η ομάδα προερχόταν από μια κακή αγωνιστικά σεζόν, κατά την οποία είχε κινδυνέψει και με υποβιβασμό. Η ομάδα χρειαζόταν ανανέωση, γι’αυτό και το καλοκαίρι υπήρξαν αλλαγές. Οι δυο πιο βασικές ήταν στον πάγκο και την επίθεση. Για τη θέση του προπονητή επιλέχθηκε ο Άλαν Μπολ, που δεν είχε και το καλύτερο όνομα στην πιάτσα αλλά προερχόταν από μια καλή σεζόν στη Σαουθάμπτον, ενώ για την επίθεση αποκτήθηκε ο 22χρονος Γεωργιανός Γκιόργκι Κινκλάντζε, που σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούσαν ήταν ένα ακατέργαστο διαμάντι που θα κάνει πάταγο στο χόρτο. “O «Κίνκι» θα κάνει τον κόσμο να κρέμεται από το ταβάνι για να μπορέσει να τον δει να παίζει” προανήγγειλε ο Μπολ λίγες μέρες μετά από τις πρώτες προπονήσεις που έκανε με τον Γεωργιανό. Στα θετικά καταγραφόταν και το ότι ιδιοκτήτης του συλλόγου ήταν πλέον ένας δικός τους άνθρωπος, ο Φράνσις Λι. Ο Λι είχε φορέσει τη φανέλα της ομάδας για εφτά χρόνια στα 70s και με τα λεφτά που έβγαλε αργότερα από μια επιχείρηση με χαρτιά υγείας κατάφερε να γίνει μεγαλομέτοχος το 1994.
Ο Άλαν Μπολ με το αγαπημένο του κασκέτο
Η θετική διάθεση κράτησε μέχρι τα τέλη Αυγούστου και χάθηκε απότομα με το που κύλησε η μπάλα στο χορτάρι. Στα πρώτα έντεκα παιχνίδια του πρωταθλήματος η Σίτι βρήκε δίχτυα μόλις 3 φορές και είχε 9 ήττες και 2 ισοπαλίες! Εκεί που όλοι νόμιζαν ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, αυτά φυσικά και έγιναν. Στα τέλη Οκτωβρίου και μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών οι «Πολίτες» μάζεψαν 10 γκολ από τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ! Τέσσερα στο Λιγκ Καπ (4-0) και έξι λίγες μέρες μετά για το πρωτάθλημα (6-0). Με την ομάδα κολλημένη στον πάτο της βαθμολογίας, χωρίς νίκη και χωρίς επαφή με την αντίπαλη εστία, ο υποβιβασμός άρχισε να μοιάζει αναπόφευκτος. Κάποιοι ζητούσαν από τον ιδιοκτήτη να προβεί σε άμεσες αλλαγές αλλά ο Λι δεν ήταν διατεθειμένος να απολύσει τόσο γρήγορα τον Άλαν Μπολ, γιατί εκτός των άλλων ήταν και φίλος του από την εποχή που έπαιζαν μαζί στην εθνική Αγγλίας.
«Μετά από την καταιγίδα, έρχεται το ουράνιο τόξο» λέει ένα σόφισμα από αυτά που κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα, συνήθως κάτω από άκρως ερωτικές φωτογραφίες και κάτι τέτοιο ίσως να σκέφτηκαν οι φίλοι της Σίτι στις αρχές Νοεμβρίου. Η απάντηση της ομάδας μετά τις δυο συντριβές από τη Λίβερπουλ ήταν δυναμική. Στα επόμενα πέντε ματς οι μπλε έκαναν ξαφνικά 4 νίκες και μια ισοπαλία και όχι μόνο ξεκόλλησαν από την τελευταία θέση αλλά ανέβηκαν προσωρινά και πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Η ηρεμία έδειχνε να επανέρχεται. Ο Κινκλάντζε έκανε τα μαγικά του εξιτάροντας τον κόσμο και ο Νάιαλ Κουίν μαζί με τον Γερμανό Ούβε Ρέσλερ έβρισκαν δίχτυα όποτε χρειαζόταν για να μαζέψει η ομάδα τους απαραίτητους πόντους.
Ο Κινκλάντζε
Την ίδια ακριβώς περίοδο δυο παιδιά της μπλε κερκίδας, τα αδέρφια Γκάλαχερ, εκτόξευαν τη φήμη τους στα ουράνια κυκλοφορώντας το πιο διάσημο τραγούδι τους. Το «Wonderwall» των Oasis μπήκε πολύ γρήγορα στην πρώτη 10αδα των τσαρτς και αγαπήθηκε από πολύ κόσμο από την πρώτη στιγμή. Καθόλου τυχαία, οι οπαδοί της Σίτι το χρησιμοποιήσαν για να εκφράσουν την αλλαγή κλίματος που επικρατούσε στον αγαπημένο τους σύλλογο. Η δική τους διασκευή είχε ως πρωταγωνιστή τον προπονητή, που είχε μόλις ψηφιστεί ο καλύτερος του μήνα στην Πρέμιερ Λιγκ, και περιλάμβανε τον τόσο εμπνευσμένο επίλογο «‘Cos maybe, You’re gonna be the one that saves me, and after all, you’re my Alan Ball». Το μέλλον έμοιαζε ξανά ρόδινο στο Μέιν Ρόουντ. Για λίγο.
Το ευχάριστο διάλειμμα κράτησε μόνο ένα μήνα. Τον Δεκέμβρη η Σίτι επανήλθε στις εργαστηριακές ρυθμίσεις του καλοκαιριού και στους επόμενους πέντε μήνες έκανε μόλις τρεις νίκες. Τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε τα δεδομένα έμοιαζαν καταστροφικά. Με μια ακόμα ανέλπιστη μεταμόρφωση, οι παίκτες του Μπολ κατάφεραν πάλι από το πουθενά να κάνουν ένα σημαντικό 2/2, κερδίζοντας οριακά με 1-0 τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ και την Άστον Βίλα. Χάρη σε αυτές τις νίκες έφτασαν στη βαθμολογία την Κόβεντρι και τη Σαουθάμπτον. Από τη στιγμή που η Μπόλτον και η ΚΠΡ είχαν πει αντίο στην κατηγορία από νωρίς, οι τρεις τους ήταν οι βασικές υποψήφιες για να συμπληρώσουν την τριάδα του υποβιβασμού. Όλα θα κρίνονταν στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν στις αρχές Μάϊου. Η Σίτι θα υποδεχόταν στο Μέιν Ρόουντ τον κακό δαίμονα της εκείνη τη σεζόν, τη Λίβερπουλ. Η Σαουθάμπτον έπαιζε στην έδρα της με τη Γουίμπλεντον, που μαθηματικά δεν είχε σωθεί 100%, και η Κόβεντρι έπαιζε εντός με την αδιάφορη Λιντς. Οι «πολίτες» είχαν τη χειρότερη συγκομιδή τερμάτων οπότε ένα κοινό αποτέλεσμα και για τους τρεις δεν τους έφτανε. Χρειάζονταν και μια γκέλα των άλλων.
Η μοίρα το έφερε έτσι που λίγες μέρες πριν το πιο κρίσιμο παιχνίδι των τελευταίων ετών το Μέιν Ρόουντ φόρεσε τα γιορτινά του. Για πρώτη φορά οι Oasis θα έδιναν δυο συναυλίες στο δεύτερο τους σπίτι. Στο μέρος στο οποίο εν μέρει μεγάλωσαν, πηγαίνοντας κάθε δεύτερο σ/κ για να δουν την ομάδα τους. Ο Νόελ Γκάλαχερ έχει πει πως “κανονικά θα έπρεπε να ήμασταν οπαδοί της Γιουνάιτεντ γιατί όλα τα αδέρφια και τα ξαδέρφια του πατέρα μου υποστηρίζουν Γιουνάιτεντ. Μόνο εγώ και ο αδερφός μου είμαστε Σίτι. Όταν όμως μετακόμισε ο πατέρας μου από το Δουβλίνο στο Μάντσεστερ επέλεξε να πάει στο Μέιν Ρόουντ και να μας πάρει μαζί του.”
Εικόνα από τη συναυλία των Oasis στο Μέιν Ρόουντ
Η συγκίνηση τους ήταν έκδηλη, το κλίμα στην πόλη πανηγυρικό και τα εισιτήρια, στα οποία απεικονίζονταν τα αδέρφια στις κερκίδες του γηπέδου με φανέλες της Σίτι, εξαφανίστηκαν μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Άνθρωποι κατασκήνωσαν έξω από τα εκδοτήρια και οι ουρές εκτείνονταν για χιλιόμετρα. Η συναυλία αποδείχτηκε μια τρομερή εμπειρία για όσους την έζησαν αλλά όταν ο ενθουσιασμός γι’αυτή άρχισε να φθίνει, οι φίλοι της ομάδας προσγειώθηκαν απότομα στην πραγματικότητα. Η σωτηρία της ομάδας τους παιζόταν σε ένα 90λεπτο στο ίδιο ακριβώς μέρος που λίγα 24ωρα πριν διασκέδαζαν με τα τραγούδια της μπάντας.
Ο Ούβε Ρέσλερ θυμάται: “Μια νίκη δεν θα μας εξασφάλιζε την επιβίωση αλλά θα μας έδινε μια μεγάλη ευκαιρία να σωθούμε. Η Λίβερπουλ θεωρητικά δεν είχε κίνητρο. Οι μέρες πριν το παιχνίδι ήταν γεμάτες ένταση γιατί κάθε μέρα υπήρχαν αναλύσεις στον Τύπο για τα διάφορα σενάρια που μπορούν να προκύψουν. Εμείς όμως ήμασταν σίγουροι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και πιστεύαμε ότι θα ήταν μια μεγάλη επιτυχία μετά το απαίσιο ξεκίνημα που είχαμε κάνει στη σεζόν. Θα ήταν σαν μια μεγάλη απόδραση.”
Το καλό για τους γηπεδούχους ήταν ότι η Λίβερπουλ δεν ήταν απλά αδιάφορη βαθμολογικά. Είχε και το μυαλό της σε ένα άλλο παιχνίδι που θα διεξαγόταν έξι μέρες μετά στο Γουέμπλεϊ. Εκεί θα αντιμετώπιζε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του κυπέλλου. Το κακό για τους γηπεδούχους ήταν ότι η χρονιά είχε κυλήσει τόσο άσχημα που η ψυχολογία όλων ακροβατούσε σε ένα σκοινί. Οποιαδήποτε μικρή αναποδιά μπορούσε να προκαλέσει μια συλλογική κατάρρευση. Η στραβή που όλοι φοβούνταν συνέβη μόλις στο 6′. Η μπάλα μπήκε στην περιοχή της Σίτι και από τα πόδια του μέσου Στιβ Λόμας κατέληξε στα δίχτυα της ομάδας του. Ένας αστικός μύθος, από αυτούς που αρέσουν στους καφενόβιους κάθε χώρας, λέει ότι μια μικρή ευθύνη για το αυτογκόλ έχουν και… οι Oasis. Το γκολ μπήκε στην περιοχή που είχε στηθεί η σκηνή της συναυλίας. Το βάρος της σκηνής υποτίθεται πως είχε προκαλέσει μια μικρή καθίζηση στο χόρτο που έστω και λίγο επηρέασε την εξέλιξη της μοιραίας φάσης.
Το γρήγορο γκολ έκοψε τα φτερά των παικτών της Σίτι και πάγωσε το γήπεδο, που για μια ακόμα φορά ήταν γεμάτο (παρά την τραγική αγωνιστικά σεζόν ο μ.ο. προσέλευσης πλησίαζε τις 30.000). Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου όταν ο Ιαν Ρας έκανε το 0-2 με το τελευταίο του γκολ με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Στα αποδυτήρια ο Μπολ έκανε ό,τι μπορούσε να για να ξυπνήσει τους ποδοσφαιριστές του. Τα άλλα δυο παιχνίδια ήταν ισόπαλα. Η Σίτι είχε ακόμα ελπίδες. Έπρεπε όμως να ξυπνήσει άμεσα.
Τα λόγια του έπιασαν τόπο. Οι γηπεδούχοι μπήκαν με άλλο αέρα στο δεύτερο ημίχρονο, πίεσαν αρκετά τους αντιπάλους και ο Κινκλάτζε κέρδισε πέναλτι στο 71′. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Ρέσλερ και σαν τυπικός, ψύχραιμος από τα έντεκα βήματα Γερμανός έκανε το 1-2. Οι 32.000 θεατές που βρίσκονταν εκείνη τη μέρα στο Μέιν Ρόουντ ξεσηκώθηκαν, η ένταση ανέβηκε και στο 79′ ο Κιτ Σίμονς με κοντινή προβολή έκανε το 2-2. Η Σίτι ήταν ξανά ζωντανή και είχε 11′, συν τις καθυστερήσεις, για να βρει ένα ακόμα γκολ που όπως όλα έδειχναν θα την κρατούσε στην κατηγορία.
Και τότε έγινε η γκάφα.
“Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και εμείς ξεχυθήκαμε μπροστά ψάχνοντας το τρίτο γκολ” διηγείται ο Ρέσλερ. “Μέχρι που λάβαμε μια οδηγία από τον πάγκο πως πρέπει να κρατήσουμε τη μπάλα και να παγώσουμε το παιχνίδι γιατί η Σαουθάμπτον είχε φάει γκολ”. Η οδηγία που δόθηκε δεν ακούγεται υπερβολικά παράλογη αν αναλογιστείς τα δεδομένα. Με τη Σαουθάμπτον πίσω στο σκορ, η Σίτι μπορούσε να μη ρισκάρει να βγει όλη μπροστά γιατί η Λίβερπουλ είχε δείξει ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε λάθος και να τη στείλει οριστικά στα τάρταρα. Υπήρχε όμως ένα μικρό θεματάκι. Η Σαουθάμπτον δεν είχε δεχτεί γκολ!
Για χρόνια η ιστορία που κυκλοφορούσε (και κυκλοφορεί μέχρι και σήμερα γιατί συνήθως αυτά μένουν στο μυαλό των ανθρώπων περισσότερο κι από τις όποιες διαψεύσεις) ήταν ότι ένας οπαδός που καθόταν δίπλα ακριβώς στον πάγκο και άκουγε από το ράδιο την εξέλιξη των άλλων αγώνων, ενημέρωσε λανθασμένα τον Άλαν Μπολ ότι η Γουίμπλεντον σκόραρε μέσα στο Σαουθάμπτον. Όσοι έχουν προλάβει εκείνη την εποχή καταλαβαίνουν πολύ καλά για τις συνθήκες στις οποίες αναφερόμαστε. Σε κάθε κερκίδα υπήρχε πάντα ένας τύπος, μιας κάποιας ηλικίας συνήθως, που σε όλη τη διάρκεια του αγώνα είχε κολλημένο στο αυτί ένα μικρό ραδιοφωνάκι και χάρη σε αυτό ενημέρωνε τους πάντες για την έκβαση των υπολοίπων αγώνων.
Σύμφωνα με τον Στιβ Λόμας, που είχε ήδη ένα εξτρά βάρος στην πλάτη λόγω του αυτογκόλ του: “Με κάλεσε ο Μπολ και μου είπε ότι είμαστε ασφαλείς με αυτό το σκορ οπότε πρέπει να σκοτώσω το παιχνίδι. «Κάνε ό,τι χρειάζεται» ήταν η εντολή του”. Αυτό που διαδραματίστηκε τα επόμενα λεπτά είναι μια από τις πιο άβολες σκηνές στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Με ένα σκορ που τους καταδίκαζε σε υποβιβασμό οι παίκτες της Μάντσεστερ Σίτι έκαναν καθυστερήσεις με τον πιο εμφατικό τρόπο που υπάρχει. Η αρχή έγινε με μερικές χαλαρές πάσες στην άμυνα και η αποκορύφωση ήρθε όταν ο, άθελα του μοιραίος από όλες τις απόψεις, Λόμας πήγε στο κόρνερ και προσπάθησε να κερδίσει χρόνο κρατώντας τη μπάλα εκεί. Το συναισθηματικό μπάχαλο που επικράτησε ήταν άνευ προηγουμένου, καθώς αρκετοί οπαδοί στην κερκίδα ήξεραν από τα δικά τους ραδιοφωνάκια ότι το 2-2 δεν αρκούσε. Αυτό το πανικόβλητο «Μα τι κάνουν; Είναι τρελοί; Χάνουμε χρόνο!» κράτησε μόνο μερικά λεπτά αλλά ήταν αρκετά για να καταστρέψουν το μομέντουμ που υπήρχε μετά την ισοφάριση.
Η παρέμβαση του Νάιαλ Κουίν δεν αρκούσε. Ο επιθετικός της Σίτι είχε βγει αλλαγή από νωρίς και παρακολουθούσε από την τηλεόραση στα αποδυτήρια την εξέλιξη όλων των αγώνων. Όταν συνειδητοποίησε τι συνέβαινε στον αγωνιστικό χώρο έτρεξε πανικόβλητος, φορώντας μόνο το σορτσάκι, για να διορθώσει τη ζημιά. Όταν ο Μπολ έμαθε την αλήθεια, έδωσε νέα εντολή για φουλ επίθεση. Ήταν όμως πολύ αργά. Το σκορ παρέμεινε 2-2. Το γεγονός ότι καμία από τις άλλες δυο ομάδες δεν κέρδισε τον αγώνα της (και τα τρία κρίσιμα ματς ήρθαν Χ) κάνει τον υποβιβασμό ακόμα πιο τραγικό. Η Σίτι είχε κοντά στα 15′ για να σκοράρει απέναντι σε μια χαλαρή Λίβερπουλ και τα σπατάλησε αλλάζοντας πασούλες για μια λάθος πληροφορία.
Σε μια συνέντευξη του στο Four Four Two ο Μπολ ρωτήθηκε φυσικά για το περιστατικό και διευκρίνισε ότι την πληροφορία δεν την πήρε από κάποιον τυχαίο οπαδό αλλά από έναν συνεργάτη της ομάδας που καθόταν δίπλα στον πάγκο. “Αυτή είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση της καριέρας μου” δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα. Η αποτυχία αυτή ήταν η αρχή μιας εφιαλτικής περιόδου για την ομάδα. Δυο χρόνια αργότερα η Σίτι έπεσε στην 3η κατηγορία και έφτασε αρκετά κοντά στη χρεοκοπία.
Σε μια συνέντευξη του ο Νόελ Γκάλαχερ των Oasis ρωτήθηκε για αυτές τις δύσκολες οπαδικά εποχές. Η απάντηση του ήταν: “Έχω δει τη Σίτι να υποβιβάζεται αρκετές φορές. Η χειρότερη όλων ήταν όταν πέσαμε στην 3η κατηγορία. Εκείνη τη μέρα παίζαμε με τη Στόουκ και ήμουν μέσα. Δεν μπορούσα με τίποτα να το πιστέψω ότι την επόμενη σεζόν θα παίζαμε στην 3η κατηγορία. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ο υποβιβασμός από την Πρέμιερ Λιγκ δεν ήταν και τόσο τραγικό για εμάς.”