Είναι ένα από τα πιο φανατισμένα ντέρμπι του κόσμου, αλλά παράλληλα και ένα από αυτά δεν κρίνει συχνά τίτλους. Τρία μόλις πρωταθλήματα για τη Ρόμα και άλλα δύο για τη Λάτσιο είναι το σύνολο των φορών που η κούπα έχει πάει στην πρωτεύουσα. Αλλά η ιστορία τους είναι γεμάτη πάθος, έχθρα και μίσος που πολλές φορές έχει φτάσει στα άκρα. Και όλα αυτά ξεκίνησαν την εποχή που στην Ιταλία κυριαρχούσε ο Μπενίτο Μουσολίνι. To ποδόσφαιρο εκείνα τα χρόνια ήταν προνόμιο του Βορρά και η Ρώμη, που είχε αρκετές ομάδες, δεν μπορούσε να σταθεί ανταγωνιστικά. Κάπως έτσι, ο Ιτάλο Φόσκι, αθλητής και πολιτικός, ένας από τους ανθρώπους του Ντούτσε και του φασιστικού κινήματος, προχώρησε στην ιδέα της ισχυρής Ρώμης με το πλάνο της συγχώνευσης των ομάδων της ώστε να απαντήσει σε Μιλάνο, Γένοβα και Τορίνο. Η Ρόμαν, η Αουντάτσε και η Φορτιντούτο Προ Ρόμα ενώθηκαν το 1927 και δημιούργησαν τον σύλλογο που γνωρίζουμε εμείς σήμερα ως Ρόμα. Μια ομάδα όμως αντιστάθηκε στη συγχώνευση. Η Λάτσιο που μετρούσε ήδη 27 χρόνια ζωής δεν ήθελε να χάσει την ταυτότητά της και είπε όχι. Η απλή επιθυμία της δεν θα έπαιζε ρόλο, αν δεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ο Τζόρτζιο Βακάρο. Μέλος κι αυτός του φασιστικού κόμματος, ήταν στρατηγός στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά και άνθρωπος του αθλητισμού και ένας από τους βασικούς λόγους που η Λάτσιο κατάφερε να παραμείνει ανεξάρτητη, αφού είχε μεγάλη δύναμη. Κάπως έτσι λοιπόν, σχεδόν εκατό χρόνια πριν, η Ρώμη έμεινε επί της ουσίας με δύο ομάδες που συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας να δίνουν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά ντέρμπι ποδοσφαίρου.
Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών έγινε στα τέλη του περασμένου αιώνα. Σε μια χρυσή περίοδο για το ποδόσφαιρο της πόλης, με σούπερ ονόματα να φοράν τις φανέλες των κιτρινοκόκκινων και των αετών. Βρισκόμαστε στο 1998. Η Ρόμα έχει τερματίσει 4η και έχει κατακτήσει την έξοδό της στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά με 15 πόντους διαφορά από την πρωταθλήτρια Γιούβε. Eίναι όμως η πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια που τερματίζει πάνω από τη Λάτσιο και το έργο του φουλ επιθετικογενή Ζέμαν αναγνωρίζεται από τη διοίκηση, ενώ οι μεταγραφές των Καφού και Πάουλο Σέρτζιο βοηθούν παίκτες όπως ο Ντελβέκιο κι ο Τότι. Η Λάτσιο τερματίζει μόλις 7η, χάνοντας το ΟΥΕΦΑ για έναν βαθμό από την Πάρμα. Καταφέρνει όμως κάτι πολύ σημαντικότερο, να κατακτήσει το κύπελλο μόλις για 2η φορά στην ιστορία της, ενώ φτάνει και στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και χάνει από την Ίντερ. Είναι η πρώτη χρονιά του Σβεν Γκόραν Έρικσον και έχουν έρθει αρκετοί καλοί παίκτες, όπως ο Μαντσίνι, ο Αλμέιδα και ο Μπόκσιτς, σε συνδυασμό με πολύ ταλέντο που υπήρχε ήδη με παίκτες όπως ο Νέστα και ο Νέντβεντ. Η Λάτσιο δείχνει πολύ ισχυρή.
Οι δυο ομάδες ξεκινούν εκείνο το καλοκαίρι με όνειρα για κάτι πολύ καλύτερο. Έχουν δυο καλούς προπονητές και αρκετά καλά ονόματα. Υπάρχει όμως μια πολύ μεγάλη διαφορά. Ο Σέρτζιο Κρανιότι βάζει γερά το χέρι στο πορτοφόλι και κάνει πολλές και ακριβές μεταγραφές. Ο Κριστιάν Βιέρι επιστρέφει από την Ισπανία με 25 εκατομμύρια €. Ένα ποσό που σήμερα ακούγεται της πλάκας, αλλά ήταν τεράστιο ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής. Η Λάτσιο δεν μένει όμως μόνο εκεί. Φέρνει τον “Ματαδόρ” της Χιλής, τον 23χρονο Μαρσέλο Σάλας από τη Ρίβερ Πλέιτ. Μαζί τους Ντέγιαν Στάνκοβιτς, Σίνισα Μιχαΐλοβιτς, Ιβάν ντε λα Πένια, Σέρτζιο Κονσεϊσάο και Φερνάντο Κόουτο. Οι Λατσιάλι δίνουν πάνω από 100 εκατομμύρια για παίκτες, ενώ πουλάνε Τσαμότ, Καζιράγκι και Γιούγκοβιτς. Την ίδια στιγμή, ο απολογισμός της Ρόμα μοιάζει φτωχικός. Φάμπιο Ζούνιορ, Αλένιτσεφ και ο Κάρλος Ζάγκο. Η Ρόμα βασίζει τις ελπίδες της στο έργο του Ζέμαν, η Λάτσιο βλέπει ένα ρόστερ γεμάτο ποιότητα.
Πράγματι, οι Λατσιάλι ξεκινούν εντυπωσιακά τη σεζόν, κατακτώντας το Σούπερ Καπ μέσα στο Τορίνο επί της Γιουβέντους. Αλλά στο πρωτάθλημα τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά. Είναι μια περίεργη σεζόν με πολλά σκαμπανεβάσματα για πολλούς και τις ιστορικές ομάδες να μην τα πηγαίνουν καλά. Η Λάτσιο ξεκινά με τρεις ισοπαλίες απέναντι σε μικρές ομάδες και μένει γρήγορα πίσω, καθώς έχει απόντες τους Νέστα και Βιέρι. Η Ρόμα αντίθετα, παρά το δύσκολο πρόγραμμα καταφέρνει να βρίσκεται ψηλά. Τη 10η αγωνιστική η Λάτσιο χάνει στο Μιλάνο από τη Μίλαν και σε μια αγωνιστική που στέλνει στον… κουβά πολύ κόσμο, η Γιουβέντους φέρνει εντός 0-0 με την Έμπολι και η Ρόμα 1-1 με την Μπάρι. Μόνη η πρώτη η Φιορεντίνα του φοβερού Μπατιστούτα που έχει ήδη 11 γκολ σε 10 ματς. Μόλις 3 βαθμούς πίσω Ρόμα-Μίλαν-Γιουβέντους και η Λάτσιο στην 9η θέση με ρεκόρ 3-4-3. Το ντέρμπι της Ρώμης αναμένεται με αγωνία στις 29 Νοεμβρίου του 1998. Η Ρόμα είναι αυτή που φαίνεται σε πιο καλή κατάσταση. Η Λάτσιο παίζει ουσιαστικά το τελευταίο της χαρτί και έχει και το ψυχολογικό αβαντάζ καθώς την περασμένη σεζόν είχε κάνει το 4/4 στα τοπικά ντέρμπι σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Ο Ζέμαν θέλει να σπάσει την κατάρα και ο κόσμος της Ρόμα απαιτεί τη νίκη, θέλει οι παίκτες “να δείξουν ψυχή” επιτέλους και να μην ταπεινωθούν ξανά.
Το Καμπιονάτο που μεγάλωσε πολλά παιδιά των 90s
Το Ολίμπικο γεμίζει με 75.000 οπαδούς. Η Ρόμα μπαίνει πιο δυνατά, ο Λούκα Μαρκετζιάνι φαίνεται ασταθής στο τέρμα της Λάτσιο και οι τυπικά φιλοξενούμενοι απειλούν πρώτοι. Στο 25′ μια αντεπίθεση, ο Γουόμε παίρνει την μπάλα, κάνει την μπαλιά στην περιοχή, ο Μαρκετζιάνι μια κακή έξοδο και ο Ντελβέκιο είναι εκεί για να σκοράρει και να κάνει το 0-1. Ο σκόρερ πνίγεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του και δείχνει στους γηπεδούχους ότι πρέπει να σιωπήσουν, ενώ η Curva Sud παίρνει φωτιά. Τα πανηγύρια δεν θα κρατήσουν για πολύ όμως. Ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς σε μια ανύποπτη στιγμή θα κάνει τη βαθιά μπαλιά και εκεί θα μιλήσει η κλάση του Μαντσίνι. Σχεδόν χωρίς να βλέπει το τέρμα κατεβάζει την μπάλα και σκοράρει με τη μία. 28ο λεπτό και 1-1.
Το αποτέλεσμα θα παραμείνει ισόπαλο μέχρι το 55′. Εκεί θα μιλήσει το ντουέτο του προηγούμενου γκολ. Ο Σέρβος θα εκτελέσει πολύ πονηρά ένα φάουλ στην πλάτη της άμυνας της Ρόμα, ο Μαντσίνι ξέρει πού πρέπει να βρεθεί και με ένα μοναδικό τακουνάκι θα γράψει το 2-1. Ένα γκολ έργο τέχνης (ειδικά στο ριπλέι του παραπάνω βίντεο με την κάμερα χαμηλά). Τα χτυπήματα για τη Ρόμα δεν λένε να σταματήσουν. Πρώτα στο 65′ ο Πετρούτσι παίρνει 2η κίτρινη και αποβάλλεται. Και τέσσερα λεπτά αργότερα, ο Σάλας εφορμά στην περιοχή της Ρόμα από τα δεξιά και ανατρέπεται από τον Γουόμε. Το πέναλτι το εκτελεί ο ίδιος και γράφει το 3-1. Με παίκτη λιγότερο και δύο γκολ πίσω, η Ρόμα κοιτάει το φάσμα της πέμπτης συνεχόμενης ήττας σε ντέρμπι. Η 29η Νοεμβρίου όμως δεν σταματά να γράφει ιστορία.
Το διάσημο μπλουζάκι
78ο λεπτό. Μια φάση που δεν μυρίζει γκολ. Ένα πλάγιο για τη Ρόμα. Η μπάλα φτάνει στην περιοχή. Ο Τόττι κάνει μια εξαιρετική ντρίμπλα και μια πάσα που κανονικά ο Νέντβεντ θα έπρεπε να κόψει εύκολα. Δείχνει σαστισμένος όμως και στρώνει ουσιαστικά την μπάλα στον ντι Φραντσέσκο που σκοράρει σε 3-2. Ακόμα κι έτσι, λίγοι πιστεύουν ότι κάτι θα αλλάξει. Χρειάζεται να κάνει η άμυνα της Λάτσιο μια σειρά από ενέργειες για blooper, ο Ντελβέκιο να βάλει πάθος σε μια διεκδίκηση και η μπάλα να φτάσει στα πόδια του Φραντσέσκο Τόττι. Αυτός θα σουτάρει όπως πρέπει, θα γράψει το 3-3 και θα φύγει σφαίρα για το πέταλο των οπαδών της Ρόμα. Βγάζει τη φανέλα και εμφανίζει το μπλουζάκι που γράφει κάτι που χονδρικά μεταφράζεται ως “29/11/1998 ΕΦΟΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ”.
Παραλίγο 3-4
Μένουν περίπου 10 λεπτά και κανείς δεν ξέρει άλλο θα δούμε. Η Λάτσιο τα έχει χαμένα. Η Ρόμα κερδίζει φάουλ και ο Τόττι το εκτελεί. Ο Ντελβέκιο, πετάγεται, συνδέεται και σκοράρει, αλλά το σημαιάκι είναι σηκωμένο για οφσάιντ. Μια εξαιρετικά οριακή φάση που κόβει την απίστευτη ανατροπή του 3-1 σε 3-4 με παίκτη λιγότερο, πιθανότατα ο επόπτης να έκανε λάθος. Η Λάτσιο έχει την τελευταία ευκαιρία στο ματς, αλλά ο Στάνκοβιτς δεν θα νικήσει τον Κιμέντι. Ένα απίστευτο ντέρμπι της Ρώμης λήγει με το 3-3 και περνάει στην ιστορία. Η ισοπαλία αυτή είναι σαν νίκη για τη Ρόμα. Η Μίλαν χάνει με 4-0 στην Πάρμα, η Γιουβέντους με 3-0 στην Μπολόνια και η Φιορεντίνα έρχεται 0-0 στο Μπάρι. Συνεχίζει να απέχει μόλις 3 βαθμούς από την κορυφή και η Λάτσιο βρίσκεται πλέον 10η.
Κι όμως. Είπαμε, η σεζόν είναι τρελή. Τα πράγματα αλλάζουν στη συνέχεια. Η Λάτσιο μετά από αυτό το χαστούκι είναι σαν να ξυπνάει από τον λήθαργο. Κάνει εννιά σερί νίκες και φτάνει λίγο αργότερα τις 12 σε 13 ματς. Δέκα αγώνες μετά το θρυλικό 3-3, την 21η αγωνιστική, πιάνει στην κορυφή τη Φιορεντίνα. Την ίδια στιγμή η Ρόμα παίζει κάτι σαν “όσα πάνε και όσα έρθουν”, έχει την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα, αλλά παράλληλα και μια πολύ κακή άμυνα. Με 31 γκολ σε 21 ματς, είναι το 6ο χειρότερο παθητικό της κατηγορίας και κάπως έτσι κατρακυλά στην 7η θέση. Θα δώσει τη μεγάλη μάχη για μια θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά τελικά θα τερματίσει 5η σε τριπλή ισοβαθμία με Ουντινέζε και Γιουβέντους, έναν βαθμό κάτω από την Πάρμα. Στην κορυφή, η Φιορεντίνα αρχίζει να χάνει έδαφος και η Λάτσιο μένει σταθερά στην 1η θέση με τη Μίλαν να την κυνηγά. Την προτελευταία αγωνιστική η Λάτσιο ταξιδεύει στη Φλωρεντία στο πιο δύσκολο ματς της, τρεις μέρες πριν τον τελικό του Κυπελλούχων. Φέρνει τελικά 1-1 με τον Μπατιστούτα να ανοίγει το σκορ και χάνει την πρωτιά μετά από 14 αγωνιστικές. Η Μίλαν είναι πλέον 1η, ένα ματς πριν το τέλος. Το φινάλε έχει αγωνία, αλλά η Μίλαν δεν λαθεύει στην Περούτζια και κατακτά τον τίτλο μόλις έναν βαθμό πάνω από τη Λάτσιο. Οι Λατσιάλι, σε ένα πρωτάθλημα με πολλές απώλειες (χάνουν στον 2ο γύρο από τη Ρόμα), έχουν πολλά ματς να σκέφτονται στα οποία θα μπορούσαν να είχαν δυο βαθμούς ακόμα, με τελευταίο σίγουρα αυτό απέναντι στον Μπατιστούτα. Αλλά πιο πολύ από όλα τους στοιχίζει εκείνο το 3-3 σε ένα παιχνίδι που φαινόταν τόσο σίγουρο, τόσο δικό τους και ίσως να είχε χαρίσει τον τίτλο. Όπως όμως και την περσινή χρονιά, καταφέρνουν να κατακτήσουν έναν τίτλο και να κάνουν τη γεύση της σεζόν πιο γλυκιά. Αυτή τη φορά κατακτούν τον πρώτο και μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας τους, το Κυπελλούχων. Μια τεράστια επιτυχία. Ο τελικός, τρεις μέρες μεταξύ προτελευταίας και τελευταίας αγωνιστικής, τρεις μέρες μετά το Χ στη Φλωρεντία, σε μια βδομάδα που έφερε μια τεράστια πίκρα και μια τεράστια χαρά. Τα “αν” πολλά. Η ιστορία όμως έγραψε. Μίλαν πρωταθλήτρια, Λάτσιο 2η και κατάκτηση Κυπελλούχων, Ρόμα 5η, αλλά μια νίκη και μια ισοπαλία επί της Λάτσιο που στέρησαν τον τίτλο στους εχθρούς. Τα χρόνια έχουν περάσει, οι ομάδες παρουσιάζουν αναλαμπές και κάθε μάχη έχει τη σημασία της, ειδικά όταν, όπως τώρα, καθορίζει πιθανώς και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.