Αν υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής, εκτός του σκόρερ Ραχίμ Στέρλινγκ, που να έλαμψε λίγο παραπάνω για την Αγγλία στο παιχνίδι του Γιούρο απέναντι στην Κροατία αυτός δεν ήταν άλλος από τον Κάλβιν Φίλιπς. Ο κεντρικός μέσος της Λιντς δηλαδή που «σέρβιρε» στον επιθετικό της Μάντσεστερ Σίτι το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης. Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες διοργανώσεις, μετά το τελικό σφύριγμα, ο φίλαθλος κόσμος ασχολήθηκε, μαζικά μάλιστα, με αυτόν που είχε κάνει αυτό το «κάτι παραπάνω» και που πολλοί, που δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το αγγλικό ποδόσφαιρο (υπάρχουν κι αυτοί), τον είχαν παρακολουθήσει ελάχιστα, έως καθόλου, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Γιατί ας μη γελιόμαστε. Υπήρχε πολύς κόσμος που είδε τον 25χρόνο κεντρικό μέσο, σε ολόκληρο 90λέπτο, για πρώτη φορά στο ματς με τους Κροάτες. Αν και κάτι μου λέει πως μεγάλη μερίδα από αυτούς θα συνεχίσει να τον βλέπει, φανατικά κιόλας, για όσο κρατήσει η παρουσία των Άγγλων στο τουρνουά αλλά και από τη νέα σεζόν με τα χρώματα της ομάδας του. Για την ιστορία ο Φίλιπς ψηφίστηκε ως o καλύτερος παίκτης της αναμέτρησης κάτι που αποκτά μεγαλύτερη αξία (και σημασία) αν ρίξουμε μια ματιά στους σπουδαίους ποδοσφαιριστές που υπήρχαν στον άξονα για την ομάδα του Ζλάτκο Ντάλιτς.

Στο 4-1-2-3 του Σάουθγκεϊτ (ή πιο απλά 4-3-3), με την Αγγλία να ξεκινά τις επιθέσεις της από την άμυνα, ο Φίλιπς είχε τον ρόλο του δεξιού εσωτερικού μέσου (στα αριστερά ήταν ο Μάουντ), με τον Ντέκλαν Ράις να είναι ο κλασικός αμυντικός μέσος που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τους δύο στόπερ αλλά και στην ευθεία μαζί τους, σε συνθήκες πίεσης, έχοντας έτσι μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων για να απειλήσει, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο κυρίως ανάμεσα στις γραμμές. Ο Κάλβιν Φίλιπς είχε 93.9% επιτυχία στις 34 πάσες που επιχείρησε, μία ασίστ (τη μοναδική του αγώνα), μία key pass, και ένα σουτ που κατέληξε εντός εστίας (χωρίς να έχει πολλές πιθανότητες για να γίνει γκολ μιας και μετρήθηκε με 0.04xG). Αυτά, με μια γρήγορη ανάγνωση. Με μια πιο λεπτομερή ανάγνωση, ρίχνοντας μια ματιά και στον heat map της αναμέτρησης μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα και τη δήλωση του συμπαίκτη του στη Λιντς, Πάτρικ Μπάμφορντ λίγο πριν τη έναρξη του τουρνουά: «Ο Κάλβιν είναι ένας από τους κορυφαίους μέσους στην Πρέμιερ Λιγκ αυτή τη στιγμή και θεωρώ πως θα δώσει πολλά στην εθνική σε αυτό το τουρνουά». Για να φτάσουμε πάντως σε αυτό εδώ το σημείο, να μιλάει δηλαδή όλη η Ευρώπη για τον 25χρόνο, έπρεπε να έρθει πρώτα στο Έλαντ Ρόουντ, σε μια περίοδο που η ομάδα ήταν στην Τσάμπιονσιπ, ο «δάσκαλος» Μαρσέλο Μπιέλσα. Ο άνθρωπος δηλαδή που έβαλε στοίχημα με τον ίδιο του τον εαυτό να βελτιώσει τον Φίλιπς, καταλαβαίνοντας πρώτος το ακατέργαστο ταλέντο του και να τον φτάσει στο πρώτο ράφι του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αφού πρώτα ανέβασε την ομάδα, ως πρωταθλήτρια, στην Πρέμιερ Λιγκ. Όπως είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό, αυτή η πορεία -όπως είναι και το λογικό- δεν ήταν καθόλου εύκολη.

Γεννημένος στο Λιντς ο νεαρός, από Ιρλανδή μητέρα και Τζαμαϊκανό πατέρα, λάτρεψε το ποδόσφαιρο λόγω του παππού του (και πατέρα της μητέρας του) μιας και αυτή ήταν ουσιαστικά και η μοναδική πατρική φιγούρα που γνώρισε αφού ο πατέρας του μπαινόβγαινε στις φυλακές. Η μητέρα του -όπως ήταν  λογικό- δεν ήθελε να έχει επαφές μαζί του. Στα 8 του χρόνια γράφτηκε στην ακαδημία της άγνωστης Γουόρτλεϊ και στα 14 του, καθαρά από τύχη, βρέθηκε στην ακαδημία της Λιντς, εκεί που ξεκίνησαν τα πρώτα ρεαλιστικά όνειρα για καριέρα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που σχοινοβατεί πολλές φορές στα όρια του μεταφυσικού και λέει πως τα παιδιά που μεγάλωσαν με πολλές δυσκολίες φτάνει εκείνη η στιγμή που γίνεται κάτι καλό, στα ξαφνικά, και τους αλλάζει προς το καλύτερο τη ζωή. Όσο κι αν δε τα πιστεύω αυτά η περίπτωση του Φίλιπς μπορεί να με κάνει να αναθεωρήσω. Ο μικρός είχε σχεδόν παρατήσει το ποδόσφαιρο αφού δεν έβλεπε κάποια σοβαρή εξέλιξη στην καριέρα του και στην Γουόρτλεϊ δεν έπαιζε και πολύ συχνά. Κάπως έτσι, μια μέρα από αυτές που η απογοήτευση του είχε γεμίσει το σώμα αποφάσισε να πάει μια βόλτα. Η βόλτα του ήταν μέχρι το τουρνουά νέων στο Λιντς εκεί που θα έπαιζε και η πρώην(;) ομάδα του. Όταν έφτασε στο γήπεδο ο προπονητής του τον πλησίασε και του ζήτησε να αγωνιστεί. Ο λόγος απλός. Έλειπαν πολλοί βασικοί και δεν μπορούσε να συμπληρώσει ούτε καν 11αδα. Ο μικρός δέχτηκε και όχι μόνο αγωνίστηκε βασικός αλλά πραγματοποίησε  μάλιστα και εξαιρετική εμφάνιση. Για καλή του τύχη γνωστός σκάουτερ της Λιντς που ήταν στις κερκίδες, εντόπισε το ταλέντο του και με το τέλος του αγώνα τον κάλεσε για ένα δοκιμαστικό 6 εβδομάδων στην ακαδημία της ομάδας (μιλάμε για το 2010). Ο Φίλιπς δέχτηκε, δοκιμάστηκε και οι έξι εβδομάδες έγιναν τελικά συμβόλαιο με την ακαδημία της Λιντς να γίνεται το δεύτερο σπίτι του.

Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις με τα τμήματα υποδομής της Λιντς τον οδήγησαν στο πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στα 18 του χρόνια, μόλις 4 χρόνια μετά από εκείνο το τουρνουά με τη φανέλα της Γουόρτλεϊ, βάζοντας παράλληλα το όνομά του στα χείλη δημοσιογράφων, σκάουτερ και απλών φιλάθλων που στο πρόσωπό του έβλεπαν κάποιον που είχε το ταλέντο και τη δίψα για να καθιερωθεί σε μια ομάδα που μπορεί να μην διένυε και τις καλύτερες μέρες της, απούσα από την Πρέμιερ Λιγκ για 10 χρόνια, αλλά που οι περισσότεροι καταλάβαιναν πως ήταν θέμα χρόνου για να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει. Οι εμφανίσεις του ήταν χρόνο με το χρόνο όλο και καλύτερες, γεμάτες ουσία και ενέργεια δίνοντάς του την ευκαιρία να καθιερωθεί ως ένας εξαιρετικός box to box μέσος στα απαιτητικά γήπεδα της Τσάμπιονσιπ. Όλα αυτά μέχρι τη μέρα που το κατώφλι του προπονητικού κέντρου δε το πέρασε κάποιος τυχαίος προπονητής, αλλά αυτός που ο Πεπ Γκουαρδιόλα θεωρεί ως τον κορυφαίο του κόσμου. Ήταν 15 Ιουνίου του 2018 όταν ο Μαρσέλο Μπιέλσα πήρε τη θέση του Πολ Χέκινμπoτομ υπογράφοντας για δύο χρόνια με μια ομάδα που είχε τερματίσει στη 13η θέση. Στο -39 από την πρώτη Γουλβς και στο -15 από την τελευταία θέση που οδηγούσε στα πλέι οφ ανόδου. Φυσικά και ο μεγάλος στόχος ήταν η άνοδος αφού πρώτα όμως οι παίκτες του έπρεπε  να αφομοιώσουν το στυλ παιχνιδιού και την εν γένει φιλοσοφία ενός εκ των πιο απαιτητικών προπονητών στην ιστορία του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Το ταλέντο του Φίλιπς ήταν από τα πρώτα πράγματα που ο Μπιέλσα πρόσεξε στη Λιντς. «Αυτός αν δουλέψει μπορεί να φτάσει πραγματικά πολύ ψηλά» έλεγε συνεχώς στους συνεργάτες του ταλαιπωρώντας -και φτάνοντας συνεχώς στα όριά του- τον νεαρό μέσο.

Ήταν μάλιστα τέτοια η εκτίμηση του Μπιέλσα στο ταλέντο του νεαρού που έβαλε στοίχημα να τον κάνει ποδοσφαιριστή παγκοσμίου επιπέδου και όχι ακόμα ένα σημαντικό χαφ. Φυσικά σε όλο αυτό δεν έπαιξε ρόλο μόνο η τακτική προσέγγιση σε κάποιον που διέθετε όλα εκείνα τα στοιχεία για να βελτιώσει το παιχνίδι του και να γίνει πιο εγκεφαλικός, όπως ήθελε ο Μπιέλσα, αλλά και απλά καθημερινά πράγματα. Για να βελτιώσει την ταχύτητά του, βάζοντας μυϊκά κιλά και όχι αφαιρώντας, ο Μπιέλσα πρόσεχε ο ίδιος ακόμα και τη διατροφή του νεαρού παίκτη του. Για να σταθεί άλλωστε κάποιος στα γήπεδα της Αγγλίας παίζοντας στη μεσαία γραμμή στο στιλ ποδοσφαίρου του Μπιέλσα χρειάζεται η ισορροπία πολλών στοιχείων όπως η τεχνική, η δύναμη, η ταχύτητα και φυσικά η αντοχή. Στο πρόσωπο του νεαρού ο σπουδαίος προπονητής δεν έβλεπε μόνο τον ηγέτη της δικής του Λιντς αλλά και κάποιον που πάνω του θα μπορούσε να στηριχθεί ακόμα και η εθνική Αγγλίας. Κάτι που όταν ο Μπιέλσα αναλάμβανε την ομάδα δεν υπήρχε ούτε ως σκέψη στο μυαλό του ποδοσφαιριστή του. Όπως άλλωστε παραδέχτηκε ο ίδιος ο παίκτης όταν το όνομά του βρέθηκε στην τελική 26αδα για το Γιούρο «Στο προηγούμενο Μουντιάλ είχα μόλις μετακομίσει στο νέο μου σπίτι, για πρώτη φορά χωρίς τη μαμά μου. Το μόνο που έκανα ήταν να καλώ κάθε μέρα τους φίλους μου και να βλέπουμε ποδόσφαιρο. Θυμάμαι ήταν ένα ζεστό καλοκαίρι και εγώ ήμουν ποδοσφαιριστής μιας ομάδας της Τσάμπιονσιπ. Δεν υπήρχε ούτε ως σκέψη το να βρεθώ βασικός με την Αγγλία στην αμέσως επόμενη διοργάνωση που θα έφτανε η ομάδα». Και πώς να ήταν άλλωστε όταν ο Μπιέλσα τον έκανε ακόμα και αλλαγή στο 30′ στην πρώτη του σεζόν όταν έβλεπε πως τακτικά δεν μπορούσε να λειτουργήσει πάνω στο πλάνο που είχε στήσει λεπτομερώς πριν από κάθε παιχνίδι. Αυτή η καθημερινή μάχη δασκάλου-μαθητή ανέβασε τον Φίλιπς επίπεδο κάνοντάς τον αυτό που είναι στις μέρες μας. Ένας σύγχρονος μέσος δηλαδή που πάνω του, δίχως υπερβολή, βλέπουμε να συνδυάζονται χαρακτήρες αταίριαστοι για παράδειγμα όπως του Αντρέα Πίρλο και του Έντγκαρ Ντάβιντς.

Αυτούς τους χαρακτήρες, και τον συνδυασμό τους, δυστυχώς δεν τους είδαμε να βγαίνουν στο χορτάρι στο παιχνίδι με την Σκωτία, μιας και το άψογο στήσιμο των Σκωτσέζων από τον Στιβ Κλαρκ (που αξίζει πολλά εύσημα) περιόρισε αισθητά όλα τα ατού των Άγγλων. Κυρίως στον άξονα. Το χώρο δράσης δηλαδή και του Κάλβιν Φίλιπς. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως στο παιχνίδι με τους Κροάτες οι Άγγλοι είχαν 26% της απειλής τους από το χώρο του άξονα με το ποσοστό να πέφτει στο 19% στο παιχνίδι με τους Σκωτσέζους (που είχαν 27% στο δικό τους κομμάτι). Στο παιχνίδι απέναντι στην Τσεχία θα μάθουμε και την πρώτη θέση του γκρουπ Δ μιας και Αγγλία και Τσεχία έχουν από 4 βαθμούς. Σημαντικό κομμάτι της ισορροπίας του άξονα των Τριών Λιονταριών θα πέσει και πάλι στον Φίλιπς που θα έχει σίγουρα να αποδείξει πάρα πολλά βοηθώντας την ομάδα του για μια καλή εμφάνιση και ένα θετικό αποτέλεσμα. Απ’ την άλλη, αυτή η όχι και τόσο καλή εμφάνιση της 2ης αγωνιστικής ίσως τον βοηθήσει να αποβάλλει από πάνω του και το παρατσούκλι «Πίρλο του Γιόρκσαϊρ» που του κόλλησαν ήδη οι φανατικοί της Λιντς. Προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου αυτό μιας και θεωρώ πως ο παίκτης αξίζει να συζητιέται απλά ως ο Κάλβιν Φίλιπς του Γιόρκσαϊρ.