Μεντεγίν, Κολομβία 1993. Ο Πάμπλο Εσκομπάρ πέφτει νεκρός μετά από επιχείρηση των εκπαιδευμένων από το στρατό, αστυνομικών του ειδικού τμήματος για την καταπολέμηση των καρτέλ. Η 17χρονη Λίνα έχει γεννήσει πριν λίγους μήνες τον μικρό Χουάν Φερνάντο Κιντέρο στην ίδια πόλη. Ο μπαμπάς Χάιμε Ενρίκε είναι λίγο μεγαλύτερος και προσπαθεί να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Παίζει στις μικρές ομάδες της Ατλέτικο Νασιονάλ και όσοι τον βλέπουν λένε ότι είναι τεχνίτης, κοντός και γρήγορος. Όσο περνάει ο καιρός, ο Χάιμε βλέπει ότι δεν μπορεί να περιμένει ακόμα να πάρει ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα. Έχει πλέον και ένα στόμα να ταΐσει, πρέπει να στηρίξει κάπως την οικογένειά του και ακόμα δεν είναι επαγγελματίας. Ο Εσκομπάρ πεθαίνει, αλλά τα καρτέλ δεν σταματούν. Η μάχη εναντίον τους συνεχίζεται κι η αστυνομία ψάχνει νέους ανθρώπους να μπουν στις δυνάμεις της.
Την 1η Μαρτίου 1995 ο Χάιμε Ενρίκε Κιντέρο φεύγει από το σπίτι του στο Μεντεγίν. Πηγαίνει να καταταχθεί στην αστυνομία που πληρώνει καλά. Είναι η τελευταία φορά που τον βλέπει κάποιος δικός του, κάθε επαφή χάνεται. Η οικογένειά του μετά από δύο βδομάδες του στέλνει μία κάρτα για να πει πόσο τους λείπει. Ο Χάιμε Ενρίκε δεν απαντάει ποτέ. Οι άνθρωποί του αρχίζουν να τον ψάχνουν και παίρνουν συνεχώς διαφορετικές εκδοχές από τους αρμόδιους. Κάποιοι λένε ότι ο Χάιμε έκανε χρήση ναρκωτικών, τον έδιωξαν και γύρισε στο Μεντεγίν. Άλλοι ότι στο δρόμο της επιστροφής έπεσε θύμα παραστρατωτικής οργάνωσης που τον απήγαγε. Η αδερφή του μαθαίνει τελικά ότι είχε ένα επεισόδιο με έναν ανώτερο και του επιτέθηκε με ένα μπουκάλι. Ο Χάιμε μπήκε σε ένα κελί και από εκεί και πέρα “εξαφανίστηκε”, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι εκείνα τα μαύρα χρόνια για την Κολομβία.
Ο μικρός Χουάν Φερνάντο Κιντέρο μεγαλώνει χωρίς πατέρα, ενώ οι προσπάθειες των δικών του συνεχίζονται για να βρεθεί ο μπαμπάς του. Όσο μεγαλώνει, αρχίζει να μοιάζει στον πατέρα του. Μικροκαμωμένος και με εξαιρετική τεχνική (αλλά αριστεροπόδαρος), ο Κιντέρο μαγεύει τους ανιχνευτές ταλέντων. Παίζει απέναντι σε μεγαλύτερα παιδιά και ξεχωρίζει. Υπάρχει όμως πάντα ένα «αλλά». Ο Κιντέρο είναι πολύ κοντός και παρ’ ότι αρκετοί τον βλέπουν να μαγεύει στην ομάδα του την Ενβιγκάδο, δεν τολμούν να τον επιλέξουν. Όταν οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας τον βλέπουν για να τον πάρουν στην εθνική, λένε ότι είναι πολύ κοντός. Με τέτοιο ύψος καλύτερα να γίνει γιατρός. Ο Κιντέρο παίρνει τηλέφωνο την μητέρα του κλαίγοντας. Πιστεύει ότι ποτέ δεν θα πείσει για το ταλέντο του. Στην Ενβιγκάδο τον στηρίζουν, του πληρώνουν ενοίκιο και σχολείο και μόλις στα 16 του κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα. Γρήγορα γίνεται βασικός και κάνει τα μαγικά του. Μέχρι που ένας σκληροτράχηλος αμυντικός, μην αντέχοντας τις ντρίμπλες του, κάνει ένα βρώμικο λατινοαμερικάνικο τάκλιν. Ο Κιντέρο πέφτει κάτω. Κάταγμα περόνης. Με το σπασμένο πόδι χάνει το Κ20 της Ν. Αμερικής και μια τεράστια ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του.
Δεν χάνει την πίστη του, επιστρέφει σε χρόνο ρεκόρ, προλαβαίνει τελικά τη διοργάνωση και κάνει φοβερά πράγματα. Κερδίζει μια μεταγραφή στην Ατλέτικο Νασιονάλ, την ομάδα του πατέρα του. Το ταλέντο του λάμπει εκεί και μόλις την επόμενη χρονιά έρχεται η μεταγραφή στην Ιταλία και την Πεσκάρα. Μπαίνει σε όλες αυτές τις λίστες με τα νέα ταλέντα του κόσμου στο Ίντερνετ, ειδικά μετά τις εμφανίσεις του το 2013 στο Παγκόσμιο Κ20. Το ίδιο καλοκαίρι η Πόρτο πουλάει τον Χάμες Ροντρίγκες στη Μονακό και αποφασίζει να φέρει έναν άλλο Κολομβιανό. Η πορεία του Κιντέρο είναι σε τρομερή άνοδο. Στα 21 του παίζει σε μια σπουδαία ευρωπαϊκή ομάδα και το καλοκαίρι στο Μουντιάλ της Βραζιλίας σκοράρει το 2ο γκολ της Κολομβίας επί της Ακτής Ελεφαντοστού. Ο Βενγκέρ τον θέλει, άλλες ομάδες ενδιαφέρονται. Τι μπορεί να πάει στραβά;
Α, αυτός είναι ο Κιντέρο; Μας πώς χάθηκε;
Αυτή τη φορά δεν θα φταίει η ατυχία, ούτε κάποιος τραυματισμός. Θα φταίει ο ίδιος ο Κιντέρο. Ο Χουάνφερ όπως τον φωνάζουν, καβαλάει το καλάμι. Αρχίζει να βεντετίζει, να μην προπονείται καλά και να μην κάνει καλή ζωή. Ο χαρακτήρας του δεν είναι κάτι καινούριο. Λέγεται ότι στα 12 του έκανε παρατηρήσεις σε έναν προπονητή του να αλλάξει σύστημα στο ημίχρονο. Μόνο που τώρα αρχίζουν και εξαγωνιστικά ζητήματα. Κακές παρέες και αγάπη για την μουσική ρεγκετόν που τον φτάνει να παίζει μέχρι και σε βίντεο κλιπ κάνοντας τον τραγουδιστή:
Μισοντυμένες παρουσίες κι ο Κιντέρο να λέει τα δικά του
Από βασικός, στον πάγκο και από τον πάγκο, στο σπίτι του. Η Πόρτο δεν τον υπολογίζει πλέον. Πηγαίνει δανεικός στη Ρεν χωρίς να έχει καμία όρεξη για μπάλα και οι εμφανίσεις του είναι μετριότατες. Έχει χάσει την κάψα για το ποδόσφαιρο. Θέλει να ακολουθήσει… καλλιτεχνική καριέρα. Τελικά έρχεται πρόταση από την Κολομβία. Η Ιντεπεντιέντε του Μεντεγίν τον θέλει και η Πόρτο τον δανείζει με μεγάλη της χαρά. Είναι ουσιαστικά η τελευταία ευκαιρία να σώσει την καριέρα του. Αυτή του ποδοσφαιριστή τουλάχιστον. Ευτυχώς για τον ίδιο, αλλά και για όσους αγαπούν αυτά τα δυσεύρετα και υπό εξαφάνιση 10αρια παλιάς κοπής, τα καταφέρνει. Κάνει πράγματα και θαύματα στην πατρίδα του, θυμίζει ξανά αυτόν τον τεχνίτη που μάγευε. Στο Μεντεγίν θέλουν να τον κρατήσουν, αλλά η Πόρτο θέλει να τον πουλήσει καλά και γι’ αυτό πρέπει να τον δώσει κάπου που θα φαίνεται περισσότερο. Έτσι λοιπόν, ο Κιντέρο τον Ιανουάριο πηγαίνει δανεικός στη Ρίβερ Πλέιτ της Αργεντινής. Όταν φτάνει εκεί, ακούγονται οι πρώτες φωνές για τη φυσική κατάστασή του και πόσο χοντρός είναι. Αυτός απαντάει: “Απλά έχω μεγάλο κώλο”. Ο Γκαγιάρδο τον πιστεύει και του δίνει όλο και περισσότερο χρόνο. Ο Κιντέρο δεν γίνεται βασικούρα, είναι ένας αναπληρωματικός, αλλά γίνεται τουλάχιστον ξανά ένας κανονικός ποδοσφαιριστής σε μια καλή ομάδα. Αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ο Πέκερμαν που τον εκτιμά πολύ τον καλεί μετά από καιρό στην εθνική, σκοράρει σε φιλικό στο Παρίσι επί της Γαλλίας και τελικά μπαίνει στην αποστολή της Κολομβίας.
Αυτή τη φορά η τύχη είναι μαζί του. Ο Χάμες δεν είναι 100% έτοιμος και ο Κιντέρο ξεκινά βασικός στην πρεμιέρα με την Ιαπωνία. Το παιχνίδι στραβώνει από νωρίς και πολλοί περιμένουν ότι μετά την κόκκινη κάρτα, αυτός θα θυσιαστεί. Ο Πέκερμαν τελικά επιλέγει τον Κουαδράδο. Ο Κιντέρο εκτελεί αυτό το πονηρό φάουλ που μόνο μια λατινοαμερικάνικη μπαλαδόφατσα μπορεί και ισοφαρίζει το ματς. Γίνεται ο πρώτος Κολομβιανός που σκοράρει σε δύο συνεχόμενα Μουντιάλ. Η Κολομβία χάνει, αλλά ο Κιντέρο κερδίζει μια θέση στην ομάδα.
Τα δυο φιλαράκια
Παίζει βασικός στον “τελικό” με την Πολωνία, κάνει καλή εμφάνιση και δίνει μια ασίστ που μας προσφέρει ένα υπέροχο τελείωμα από τον Φαλκάο. Παρά τις προσπάθειες της οικογένειάς του και κυρίως της θείας του, κανείς δεν μαθαίνει το τέλος του πατέρα του. Επίσημα, είναι ακόμα ένας αγνοούμενος. Ο Χουάν παραλίγο να τον ακολουθήσει ποδοσφαιρικά. Ο παίκτης που το 2014 ήταν ένα από τα πιο καυτά ονόματα στην Ευρώπη, κόντεψε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Από τα αζήτητα, τις τελευταίες μέρες ακούγεται ότι ενδιαφέρεται κι η Ρεάλ γι’ αυτόν, φαίνεται ότι τελικά ίσως και να σώσει την καριέρα του. Θα ακολουθήσει για μια ακόμα φορά τα βήματα του Χάμες; Του παιδικού του φίλου που στο Μεντεγίν πήγαινε στο σπίτι του και έπαιζαν μαζί στην ίδια τοπική ομάδα. Για αρχή θα πρέπει να βοηθήσει την Κολομβία να πάρει την πρόκριση στο κρίσιμο ματς απέναντι στη Σενεγάλη.