Ο Παναθηναϊκός δίνει στο Κάουνας απέναντι στη Ζαλγκίρις το δυσκολότερο παιχνίδι του στη φετινή Ευρωλίγκα. Όχι από πλευράς δυναμικότητας του αντιπάλου αλλά από πλευράς κρισιμότητας. Αν οι ήττες από τη Ζαλγκίρις ζευγαρώσουν, το τριφύλλι θα έχει όχι απλά ανήφορο αλλά Γολγοθά για να φτάσει στην πρόκριση στους «8» της διοργάνωσης, έστω και ως 8ος. Σε περίπτωση, πάλι, που καταφέρει να πάρει το διπλό στη Λιθουανία, όχι μόνο θα διατηρήσει αλλά θα αυξήσει τις ελπίδες του για να μπει στα προημιτελικά και να παίξει τις πιθανότητες του για πρόκριση στο FINAL 4 έστω και με μειονέκτημα έδρας.

Με δεδομένη την προσθήκη των Κιλπάτρικ-Πέιν, που λύνουν βασικά προβλήματα και προσθέτουν ποιότητα στην ομάδα του Ρικ Πιτίνο, αλλά και με βάση τη φιλοσοφία του Αμερικανού κόουτς, δεν αποκλείεται ο Παναθηναϊκός, να επιδιώξει να χτυπήσει τους Λιθουανούς με τα δικά τους όπλα: Δηλαδή ανοίγοντας το ματς.

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είναι καλύτερα δουλεμένη από τον Παναθηναϊκό στο 5 εναντίον 5, υπάρχουν πολλές πιθανότητες οι παίκτες του Πιτίνο να κυνηγήσουν τον αιφνιδιασμό και να πάνε σε πολλές κατοχές. Για να συμβεί φυσικά αυτό, το νούμερο ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσει είναι το ριμπάουντ. Κι αν κάποιοι θεωρούν ότι η παρουσία του Πέιν στη γραμμή των ψηλών λύνει αυτόματα το πρόβλημα κάνουν λάθος.

Πρώτον, γιατί ένας κούκος δεν φέρνει ποτέ την άνοιξη και δεύτερον διότι η μάχη των ριμπάουντ δεν είναι μόνο των ψηλών. Είναι και των περιφερειακών παικτών, που οφείλουν να προσπαθήσουν περισσότερο σε αυτόν τον τομέα. Σε κάθε άλλη περίπτωση απλά θα μιλάμε για ένα «μπάλωμα» που θα καλύψει μεγάλο μέρος αλλά δεν θα κλείσει την τρύπα σε αυτόν τον τομέα. Και σίγουρα δεν θα επιτρέψει στον Παναθηναϊκό να βρει το εύκολο καλάθι. Όχι μόνο στο ματς με τη Ζαλγκίρις αλλά γενικά.

SOKIN