Πώς είναι να ζεις σε μια χώρα που λατρεύει το ποδόσφαιρο, αλλά αποτυγχάνει μονίμως; Σε μια χώρα που ήταν από τις 4 ιδρύτριες του Κόπα Αμέρικα, αλλά δεν το κατέκτησε ποτέ; Που έβγαζε σπουδαίους ποδοσφαιριστές, αλλά έχει όσα Λιμπερταδόρες έχουν σηκώσει κι οι ομάδες από το Εκουαδόρ; Η Χιλή ήταν πάντα ο ορισμός της ομάδας
Ως σωστοί ποδοσφαιρόφιλοι νομίζω συμφωνούμε ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μια χώρα που ονομάζει το ποδόσφαιρο “σόκερ”. Είναι βάναυση προσβολή για το αγαπημένο μας άθλημα. Αν θέλουμε όμως να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να πούμε ότι οι ΗΠΑ κάνουν εδώ και δεκαετίες πολύ φιλότιμες προσπάθειεςσε ένα άθλημα που εξακολουθεί να είναι πίσω σε δημοτικότητα
Ήταν το 1995 όταν ένα από τα πιο «τραγουδισμένα» ματς Αργεντινής-Βραζιλίας έγινε στο Κόπα Αμέρικα της Ουρουγουάης. Δυο χρόνια πριν, η Αργεντινή κατακτούσε (και δεν ήξερε ότι θα την στοίχειωνε για τα επόμενα τουλάχιστον 20 χρόνια) το τελευταίο της τρόπαιο μέχρι σήμερα και αντιμετώπιζε την παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία στη φάση των 8. Πρωταθλητής Ν. Αμερικής
12 Ιανουαρίου 2010. Ώρα 16.53. Τα γραφεία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αιτής στην πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς είναι γεμάτα από κόσμο, καθώς εκείνη την ώρα διεξάγεται σύσκεψη. Ξαφνικά τα πάντα μέσα στο κτίριο αρχίζουν να κουνιούνται και για ένα ολόκληρο λεπτό το χάος κυριαρχεί.
Σε μια ήπειρο που ακόμα και το 2016 συμβαίνουν συνεχώς ποδοσφαιρικές ιστορίες τρέλας και γραφικότητας, μπορεί να καταλάβει κανείς τι γινόταν πριν από εκατό χρόνια. Με αφορμή το Κόπα Αμέρικα Σεντενάριο που γιορτάζει τα εκατό χρόνια του θεσμού, ταξιδεύουμε πίσω στην πρώτη διοργάνωση το μακρινό 1916. Ήδη, από το 1910 οι εθνικές της Ν. Αμερικής