Η μέρα του πατέρα: Όταν ο Μπιέλσα κατέβασε σε ντέρμπι τη δεύτερη ομάδα

Ο Μαρσέλο Μπιέλσα είναι παράξενος. Αυτό λογικά το έχεις καταλάβει εδώ και καιρό. Το παρατσούκλι «Λόκο» που του έχει δοθεί από τα πρώτα του χρόνια στους πάγκους δεν είναι σαν τον χαρακτηρισμό “μη με βλέπεις έτσι, είμαι τρελός εγώ” που σου λέει ο λογιστής φίλος σου μετά από δυο-τρεις απανωτές μπύρες. Ο Μπιέλσα είναι περίεργος

Continue Reading →

Πόσες φορές μπορείς να πανηγυρίσεις ένα γκολ;

“Βγαίνει ένας μικρός από ένα σπίτι τσίτσιδος, φωνάζει: «Πάμε Σεντράλ, γερά!». Μια αστραπή λάμπει και φωτίζει το μέσα κάποιου. Του στεγνώνει τον λαιμό. Ψελλίζοντας καταφέρνει να ρωτήσει: «Τελείωσε;». «1-1» λέει ο μικρός, «ισοφάρισε η Σεντράλ στο τέλος». Κάποιος περπατά, τώρα μουδιασμένος, λόγω νωθρότητας, λόγω του ότι είναι στον αυτόματο πιλότο. Η Σεντράλ στο τέλος, ρε!

Continue Reading →

Ο Νάτσο δεν μένει πια εδώ!

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, όλοι το ξέρουν αυτό. Και γι’ αυτό κάποια στιγμή, θαρρείς και είναι γραφτό, σαν να σε διακυβεύει ένας αδιόρατος νόστος, επιστρέφεις στο σπίτι, εκεί που ο καθένας αισθάνεται σπίτι. Και για τον Νάτσο Σκόκο, το σπίτι του είναι το Ροζάριο κι ας γεννήθηκε στη Σάντα Φε…