Η Χρυσή Μπάλα δόθηκε για πρώτη φορά το 1956. Νικητής τότε ήταν ο Στάνλει Μάθιους που λίγο καιρό μετά την τελετή γιόρτασε τα 42α γενέθλια του. Από τότε μέχρι και σήμερα το βραβείο έχει απονεμηθεί σε παίκτες από 20 διαφορετικές χώρες και 21 ομάδες. Η ποικιλία όμως σταματάει κάπου εδώ. Όταν φτάνουμε στο σκέλος της
Αν κοιτάξει κάποιος τη βαθμολογία του ισπανικού πρωταθλήματος, ένα από τα πρώτα σημεία που θα ξεχωρίσει (μετά από τη θέση στην οποία βρίσκεται η Μπαρτσελόνα) είναι η μέχρι τώρα επιτυχία της πόλης της Σεβίλλης. Τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος του πρώτου γύρου, στη 2η θέση βρίσκεται η Σεβίλλη και μια θέση πιο κάτω συναντάμε τη
Στην Ισπανία του οργανωμένου ποδοσφαίρου, των εξαιρετικών ποδοσφαιρικών ακαδημιών και των μικρών εθνικών στις οποίες γίνεται σπουδαία δουλειά, είναι δύσκολο να μη γνωρίζεις τα επόμενα ταλέντα της μεγάλης εθνικής, να μην έχεις παίκτες που βγήκαν μέσα από τη διαδικασία παραγωγής της χώρας. Πάντα όμως θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και μια τέτοια είναι ο σημερινός
Αν πριν περίπου δυο δεκαετίες κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να παρακολουθήσει τα παιχνίδια των ακαδημιών της Ρεάλ Οβιέδο, το μάτι του θα έπεφτε σε ένα μικροσκοπικό παιδάκι. Ο κοντούλης Σάντι ξεχώριζε αμέσως, όχι όμως μόνο για το ύψος του. Ήταν η μεγάλη ποιότητά του, η ταχύτητα σε σκέψη και εκτέλεση, η τεχνική, οι ντρίμπλες
Η προπονητική είναι μια δύσκολη δουλειά γιατί έχεις απέναντί σου ένα κοινό που δεν είναι απλά πελάτης, αλλά πιστός οπαδός που δεν χρειάζεται να έχει καμία γνώση για να σε κριτικάρει ή ακόμα και να σε γιουχάρει με κίνδυνο της ίδιας σου της θέσης. Κι αν από μόνη της η περιγραφή της συγκεκριμένης δουλειάς είναι