Δεκέμβριος 2018. Η αίθουσα του ιδρύματος ‘Οι φίλοι μου’ στην Πεναφλόρ της Χιλής ήταν γεμάτη παιδιά. Σε μια καρέκλα στο κέντρο καθόταν ένα από τα ινδάλματα τους. Ο Αλέξις Σάντσες είχε βρει λίγο ελεύθερο χρόνο από την αποθεραπεία του και είχε κάνει έκπληξη στα μικρά παιδιά. Μετά τα δώρα, τα αυτόγραφα και τις απαραίτητες φωτογραφίες,
Φτάσαμε στην τελευταία αγωνιστική του φετινού ιταλικού πρωταθλήματος με πολλές εκκρεμότητες να υπάρχουν ακόμα. Κι αν η κορυφή ήταν ένα θέμα που σταμάτησε να μας απασχολεί εδώ και καιρό, βρισκόμαστε στα τέλη Μαΐου και ακόμα παίζονται τα εισιτήρια του Τσάμπιονς Λιγκ και ο υποβιβασμός. Αταλάντα, Ίντερ, Μίλαν και Ρόμα έχουν ελπίδες (μεγάλες ή μικρές) για
Σε εκείνα τα πρώτα χρόνια του Ίντερνετ, που η ταχύτητα των συνδέσεων ήταν λίγο πιο αργή από την ανάπτυξη της Ελλάδας στο ματς με τη Σουηδία για το Euro 2008, τα βίντεο δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Δεν υπήρχε YouTube και τα πλάνα από κάθε ματς ήταν δυσεύρετα (και σε άθλια ποιότητα). Τότε ήταν που
Είναι πολλές οι ποδοσφαιρικές ιστορίες μας που ξεκινούν με μια δύσκολη κατάσταση. Ζόρικα παιδικά χρόνια, ανέχεια, οικογενειακά προβλήματα, γειτονιές με εγκληματικότητα κι ο ήρωας του εκάστοτε κειμένου μας που δραπετεύει απ’ όλα αυτά. Σήμερα δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. Θα πάμε στην Κρεμόνα της Λομβαρδίας, κάπου ανάμεσα στο Μιλάνο και την Μπολόνια. Δεν θα πάμε
Ήταν το 73ο λεπτό. Η Ιταλία κέρδιζε ήδη με 1-0 απέναντι στη Φινλανδία, αλλά δεν μιλάμε για τη σκουάντρα ατζούρα του παρελθόντος. Τότε που απλά θα έκλεινες την τηλεόραση σίγουρος ότι δεν θα έτρωγε γκολ ποτέ, για να λήξει το ματς με το σκορ που στις ποδοσφαιρικές εγκυκλοπαίδειες βρίσκεται στο λήμμα “ιταλική νίκη”. Μιλάμε για