Ολυμπιακοί Αγώνες – Το Τέλος της Δυναστείας;

Το τουρνουά των Ολυμπιακών αγώνων του Μπάσκετ, είχε ανέκαθεν ιδιαίτερη αίγλη – από την εποχή του ψυχρού πολέμου, καθώς η Σοβιετική Ένωση και η πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία έδιναν τα ρέστα τους να «σπάσουν» την μονοκρατορία των ΗΠΑ, μέχρι το ορόσημο του 1992 με την παρουσία της πρώτης “Dream Team” (αναμφίβολα της καλύτερης ομάδας που είδε ποτέ ο πλανήτης) και ένθεν – με τους Αμερικανούς να είναι σαν να δηλώνουν «ποτέ πια»…

Στην εποχή της μεγάλης αβεβαιότητας, με τους Ολυμπιακούς αγώνες ανεπανόρθωτα χαλκευμένους από τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του, τα καινοφανή πρωτόκολλα και τα κεκλεισμένων των θυρών σε μια έτσι κι αλλιώς ανοίκεια χώρα, όλα μπορούν να συμβούν.

Για του λόγου το αληθές, μόλις δέκα μέρες πριν την έναρξη του τουρνουά, η ομάδα των ΗΠΑ δεν είχε εγγεγραμμένους στο δυναμικό της παρά έξι παίκτες, με τρομερά προβληματική προετοιμασία, ένεκα κρουσμάτων Covid-19, της παρατεταμένης σειράς των τελικών του ΝΒΑ, αλλά ακόμη και τραυματισμούς της τελευταίας στιγμής.

O πολυμήχανος προπονητής Γκρεγκ Πόποβιτς βέβαια δεν δείχνει να προβληματίζεται και μοιάζει να προεξοφλεί ότι ακόμη και η ετεροχρονισμένη ενσωμάτωση της τριάδας των διεθνών που βγάζει μάτια στη σειρά των τελικών του ΝΒΑ (Μπούκερ, Μίντλετον, Χόλιντεϊ), την καθιστά ακλόνητο φαβορί, γεγονός εξάλλου που απεικονίζεται ανάγλυφα και στις αποδόσεις.

Εντούτοις, οι δύο πρόσφατες ήττες της ομάδας (έστω με απουσίες) των ΗΠΑ από την Νιγηρία (!) και την Αυστραλία, δεν είναι καθόλου καλός οιωνός, όσο και αν προσπαθεί να μετακυλήσει το θέμα ο Πόποβιτς: «Οι περισσότεροι διακατέχονται από την δοξασία, ότι οι ΗΠΑ πρέπει να συντρίβουν τους αντιπάλους τους. Η ψαλίδα όμως ακόμη και του ΝΒΑ με τον υπόλοιπο κόσμο, κλείνει όλο και περισσότερο. Εμείς βέβαια, μοναδικός μας στόχος, παραμένει η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου».

Ο Τελευταίος Χορός

Θεωρητικά, οι ομάδες που τρέφουν υπαρκτές ελπίδες για να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και να εκθρονίσουν την “μπασκετική” δυναστεία των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι η Ισπανία, η Σλοβενία, η Αυστραλία και η Γαλλία. Δεδομένου λοιπόν του άκρατου φαβοριτσιμού των ΗΠΑ για την κατάκτηση του Ολυμπιακού τουρνουά, μάλλον αξίζει να εστιάσουμε λίγο την προσοχή μας στα επικείμενα αουτσάιντερ.

Η κάτοχος του Παγκοσμίου τίτλου (και με μετάλλιο και στις τρεις τελευταίες Ολυμπιάδες) Ισπανία, λογίζεται εύλογα σαν δεύτερο φαβορί, στηριζόμενη στην εμπειρία και τις «παλιοσειρές», με προεξάρχουσα την επιστροφή στην Εθνική (μετά από τέσσερα χρόνια) και του 41χρονου πλέον Πάου Γκασόλ, σε κάτι σαν τον τελευταίο του χορό. Εντούτοις, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την προσαρμογή και τις αντοχές τους στις ιδιάζουσες συνθήκες της Σαϊτάμα και δεν αποκλείεται η μαρκίζα στο τέλος, αντί για “last dance”, να τρεμοπαίζει γράφοντας απλώς: «κάτι κουρασμένα παλικάρια»

Δεν υπάρχει πιο μπασκετικός λαός στην Ευρώπη από τους Λιθουανούς και εάν τους ρωτήσεις τι πιστεύουν για την Ολυμπιάδα, θα σου πουν ομόφωνα ότι το πρώτο φαβορί για την έκπληξη είναι η Σλοβενία που με την επιστροφή μετά από τέσσερα χρόνια του «Μότσαρτ», Λούκα Ντόνσιτς και τα πυροτεχνήματα μέσα στη ρακέτα του πολιτογραφημένου Μάικ Τόμπεϊ (και έξι μέλη της ομάδας που πήρε το Ευρωμπάσκετ του 2017), είναι ικανοί για τα πάντα! Εξάλλου, το ότι απέκλεισαν μέσα στο “φλεγόμενο” Κάουνας την Λιθουανία (96-85), είναι ήδη ένα μικρό θαύμα – αν και με τον Ντόνσιτς να σημειώνει ένα διαβολικό triple-double, με 31 πόντους, 11 ριμπάουντ και 13 ασίστ, φαντάζει μάλλον σαν αναμενόμενο θαύμα…

Πολλοί επαΐοντες πάλι, θεωρούν σαν βασικό αουτσάιντερ την Αυστραλία, η οποία διαθέτει μια πολύ καλή φουρνιά στο απόγειο της, έχει κάνει εξαιρετική προετοιμασία και με την αθλητικότητα της και το φουλ επιθετικό παιχνίδι της, μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε (ήδη τις ΗΠΑ είπαμε πως τις κέρδισε άνετα σε φιλικό στις 13/7). Στον αντίποδα, πρόκειται για μια ομάδα, που παρά το αδιαμφισβήτητο potential της, τα κάνει συστηματικά θάλασσα στις μεγάλες διοργανώσεις, μην έχοντας καταφέρει να ανεβεί στο βάθρο, ούτε σε Ολυμπιάδα, ούτε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Η Γαλλία τέλος, είναι πιο ντελικάτη περίπτωση, καθώς ενώ το ρόστερ της στα χαρτιά φαντάζει πλήρες και ισορροπημένο, η πρόσφατη εικόνα της στα φιλικά – άνετες ήττες από Ισπανία (δις) και Ιαπωνία (!) – έχουν προβληματίσει υπέρμετρα και αν πχ πληγεί η ψυχολογία τους περεταίρω στην πρεμιέρα (συντριβή από τις ΗΠΑ), τους περιμένει το ματς-παγίδα με την σκληροτράχηλη Τσεχία που απέκλεισε την Εθνική μας.

Εν κατακλείδι, το Ολυμπιακό τουρνουά Μπάσκετ, έχει όπως πάντα εξ’ ορισμού αδιαφιλονίκητο φαβορί τις ΗΠΑ, αλλά αυτή τη φορά, τα περιθώρια για έκπληξη, φαντάζουν πολύ πιο μεγάλα από όσο εισηγούνται οι αποδόσεις, με την αρμάδα του Λούκα Ντόνσιτς και την ομοιογενή και εγνωσμένης αξίας ομάδα της Αυστραλίας, να έχουν μοναδική ευκαιρία να γράψουν ιστορία, βάζοντας τέλος στη δυναστεία των Αμερικανών…

Maestro