«Ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου αφορά τη προσπάθεια να βρίσκω το χιούμορ και την ειρωνεία σε όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που υπάρχουν σε αυτόν πλανήτη και στη καθημερινότητα μας. Δίνω έμφαση σε αυτό ως μέσο για να περνάω καλά»… (Στιβ Κερ)
Και όμως, ο Στιβ Κερ δεν είναι ένα ακόμα ευνοημένο λευκό παιδί το οποίο ως γόνος μιας αστικής οικογένειας ακαδημαϊκών βρήκε στρωμένο τον προσωπικό του δρόμο με ροδοπέταλα.
«Ήταν ένα πολύ συνεσταλμένο παιδί» θυμάται η μητέρα του. Οι παππούδες του άφησαν τις ΗΠΑ για να εργαστούν στη Μέση Ανατολή. Εκεί ανατράφηκε και ο πατέρας του ο οποίος αργότερα έγινε πρόεδρος του Αμερικανικού πανεπιστημίου στη γενέτειρα του Στιβ, τη Βηρυτό.
Ο Κερ ήθελε πολύ να παίξει μπάσκετ αφήνοντας το λύκειο στην Αμερική όμως ουσιαστικά δεν είχε προτάσεις στα χέρια του. Το ενδιαφέρουν του καινούργιου τότε προπονητή των Wildcats της Αριζόνα, Lute Olson, ήρθε σαν ευλογία για τον νεαρό γκαρντ. Ο πατέρας του Στιβ, Μάλκολμ, μεσολάβησε μάλιστα για να σιγουρέψει τη μετακίνηση του γιου του στο πρόγραμμα της Αριζόνα.
Τον Γενάρη του 1984 η ζωή του freshman Στιβ Κερ θα αλλάξει για πάντα. Προφανώς τότε δεν μπορούσε να το σκεφτεί όμως τα όσα συνέβησαν το βράδυ της 18ης Ιανουαρίου θα αποτελούσαν την αφετηρία για να γίνει αυτός που είναι σήμερα. Το τηλέφωνο χτυπάει στο δωμάτιο του Στιβ και ένας οικογενειακός φίλος τον ενημερώνει για το τραγικό συμβάν. Ο πατέρας του (52 ετών) είχε δολοφονηθεί δεχόμενος από πίσω δύο σφαίρες στο κεφάλι έξω από το γραφείο του στον Λίβανο ο οποίος τότε μαστιζόταν από τον εμφύλιο. Οι εκτελεστές άνηκαν σε μια εξτρεμιστική μουσουλμανική οργάνωση.
Ο Κερ έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του. Η δυναμική παρέμβαση και η βοήθεια της οικογένειας Olson στάθηκε πολύ σημαντική τις δύσκολες εκείνες ώρες. Η σύζυγος του κόουτς επέμεινε στο να πάρει τον νεαρό Στιβ στο σπίτι του κόουτς. Ο ίδιος ο προπονητής του είχε επίσης χάσει τον πατέρα του σε νεαρή ηλικία. Η κουβέντα που έκανε στον συντετριμμένο Στιβ εκείνο το βράδυ λειτούργησε ευεργετικά στη ψυχολογία ενός σοκαρισμένου παιδιού. Ο Κερ δεν πήγε στην κηδεία του πατέρα του. Η μητέρα του ήταν κάθετη (γιατί η οικογένεια ήταν στόχος τρομοκρατών και μια τέτοια μετακίνηση δεν ήταν ακριβώς ασφαλής για το παιδί της).
Ο κόουτς Olson του άφησε το περιθώριο να κάνει ότι θέλει. Και ο παίχτης αποφάσισε ότι αυτό που θέλει είναι να μπει άμεσα πάλι στο γήπεδο του μπάσκετ. Την επόμενη ημέρα εμφανίστηκε κανονικά στην προπόνηση και ελάχιστες ημέρες μετά αγωνίστηκε στο ντέρμπι ενάντια στο γειτονικό Arizona State. Μέσα σε πολύ φορτισμένο συναισθηματικά κλίμα, ο νεαρός freshman με το μικρό μέχρι τότε ρόλο στην ομάδα, πατάει στο παρκέ νωρίτερα από τις άλλες φορές. Σκοράρει 12 πόντους (ρεκόρ στη μέχρι τότε καριέρα του στο κολέγιο) και γνωρίζει την αποθέωση εν μέσω standing ovation και πλημμύρας χειροκροτημάτων. Ήταν η βραδιά που έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών των Wildcats. Ήταν η βραδιά που ανακάλυψε τις δυνάμεις που κρύβονταν στον ψυχικό του κόσμο, ξεκινώντας τη παραμυθένια διαδρομή των οχτώ τίτλων σε επίπεδο ΝΒΑ, ως παίχτης και προπονητής.
Ο Στιβ Κερ είναι ένας άνθρωπος που αξίζει να ακούσεις κάθε λέξη από αυτά που έχει να πει. Ένα σπουδαίο μπασκετικό μυαλό και ένα ανήσυχο πνεύμα που φιλτράρει τα πάντα με μια cool προσέγγιση και την λεπτομερή επεξεργασία ενός ακαδημαϊκού. Πρωτίστως όμως, είναι ένας άνθρωπος που έχει μάθει να σέβεται τη διαφορετικότητα και να τη χρησιμοποιεί ως εφόδιο για να αναπτύξει τη σκέψη του. Η εμπειρία της ζωής του μεγαλώνοντας σε διαφορετικές κουλτούρες και το μωσαϊκό φιλοσοφιών στις οποίες εντρύφησε κατά τη διάρκεια της καριέρας του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Στον Στιβ Κερ και τα όσα πρεσβεύει αυτός, απεικονίζεται το «καλό κομμάτι» του οικοδομήματος της Αμερικής. Αυτό που αντιπροσωπεύει την υπεροχή της παγκόσμιας δύναμης πέραν των στρατιωτικών εξοπλισμών και της οικονομικής ευμάρειας. Ο ίδιος έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα του ότι η οικογένεια έπεσε θύμα τρομοκρατίας και δεν χάνει ευκαιρία κάθε φορά να μιλήσει κατά της οπλοκατοχής και της μισαλλοδοξίας.
«Είναι απλό να δαιμονοποιήσουμε τους Μουσουλμάνους μετά τα όσα συνέβησαν στους Δίδυμους Πύργους όμως το συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο. Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι είναι ειρηνικοί άνθρωποι όπως και η πλειοψηφία των Χριστιανών ή των Βουδιστών. Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι».
Ο Μάλκολμ θα κοιτάζει από ψηλά περήφανος για το παιδί του. Για τα όσα έχει κάνει και για τον άνδρα στον οποίον έχει εξελιχθεί. Αλλά κυρίως, γιατί κράτησε ψηλά στον προσωπικό του κώδικα τιμής αυτό το οποίο κάποτε του είχε πει ο ίδιος.
«Ο πραγματικά πολιτισμένος άνθρωπος είναι αυτός που χαρακτηρίζεται από ενσυναίσθηση». Ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, είναι σίγουρα ο Στιβ Κερ.