Για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό η χρονιά που διανύουμε είναι ιστορική. Το… κενό εξουσίας στα διοικητικά και κυρίως το σύστημα που δοκιμάζεται για πρώτη φορά στην Ιστορία του τριφυλλιού σε ότι αφορά στα οικονομικά (ισοσκελισμένα έσοδα-έξοδα) αποτελεί τη δυσκολότερη εξίσωση που έχει προκύψει ποτέ στους πράσινους. Τόσο δύσκολη που τα προβλήματα λόγω κορονοϊού είναι… δευτερεύοντα στην καθημερινότητα του Παναθηναϊκού.

Κι αν στην Ελλάδα, απόντος του Ολυμπιακού, η ομάδα του κόουτς Βόβορα έχει τον πρώτο λόγο, στην Ευρωλίγκα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Η νίκη επί της Κίμκι στο ξεκίνημα προκάλεσε χαμόγελα, τα οποία όμως… σβήστηκαν από την εντός έδρας ήττα κόντρα στον Ολυμπιακό. Και κυρίως από το γεγονός ότι ο αιώνιος αντίπαλος των πρασίνων ήλεγξε το ματς από την αρχή μέχρι το τέλος και ουσιαστικά δεν απειλήθηκε ποτέ.

Η αποχώρηση του Τζάκσον, λόγω των συνεχόμενων τραυματισμών και η αντικατάσταση του από τον Σάικς, είναι η πρώτη διορθωτική κίνηση αλλά ίσως και να μην φτάνει. Ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα στη δημιουργία με τον Νέντοβιτς να προσπαθεί να μπει στα παπούτσια του Νικ Καλάθη αλλά προς το παρόν ανεπιτυχώς. Η ικανότητα του Έλληνα γκαρντ (πλέον) της Μπαρτσελόνα να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του δεν είναι κάτι που μπορείς να καλύψεις εύκολα και αυτό μοιάζει να είναι το μέγιστο, το υπέρτατο πρόβλημα του κόουτς Βόβορα. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αναζητήσει λύσεις στο πρόβλημα της δημιουργίας και από άλλους παίκτες.

Κι ενδεχομένως από τους ψηλούς. Εκεί όπου ο Παπαγιάννης δείχνει βελτίωση στη σωματική του κατάσταση αλλά μέχρι να μπορεί να δημιουργήσει φάσεις θα χρειαστεί χρόνο και εικόνες, ενώ ο Μήτογλου είναι πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση. Θα μπορέσει ο Έλληνας κόουτς να βγάλει κάποιο «λαγό» από το καπέλο; Θα δείξει. Σε κάθε περίπτωση το τριφύλλι θέλει πολύ μεγάλη προσοχή αλλά και τύχη. Προσοχή στις όποιες επόμενες κινήσεις του και τύχη στα ματς που θα κριθούν στον πόντο, ώστε η δύσκολη, όπως είπαμε, εξίσωση, να μην εξελιχτεί σε… Γόρδιο Δεσμό.