Βισέντε Ζουκάλα Ρίβερ Πλέιτ Stoiximan

Ένα ταξίδι χωρίς μάτια στην άλλη άκρη της Γης

Την Τρίτη το πρωί στο αεροδρόμιο της Οσάκα, στην Ιαπωνία, μια παρέα Αργεντινών εκδρομέων πλησίασε έναν νεαρό που καθόταν μόνος του, φορώντας μια μπλούζα της Ρίβερ Πλέιτ και έχοντας μαζί μόνο ένα μπαστούνι και μια μικρή δερμάτινη τσάντα. Οι απαραίτητες συστάσεις και η κουβέντα που ακολούθησε ώθησαν τους οπαδούς της Ρίβερ να ανεβάσουν μια φωτογραφία του, μαζί με μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης του, στο twitter κι όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά θέμα χρόνου. Λίγες ώρες ήταν αρκετές για να γίνει η ιστορία του νεαρού οπαδού θέμα στα social media αλλά και σε μεγάλα αθλητικά σαιτ της Αργεντινής.

Το όνομα του είναι Βισέντε Ζουκάλα, είναι 26 χρονών και είναι τυφλός εκ γενετής. Η αδυναμία του να δει δεν φαίνεται να επηρεάζει καθόλου την αγάπη του για την ιστορική Ρίβερ Πλέιτ, της οποίας είναι φανατικός οπαδός από μικρό παιδί. Παραβλέποντας όλες τις συμβατικές λογικές και αντιρρήσεις ο Βισέντε πήρε πριν λίγο καιρό τη μεγάλη απόφαση να ταξιδέψει ολομόναχος στην Ιαπωνία, μέσω Κατάρ, διασχίζοντας ουσιαστικά όλο τον πλανήτη, όχι για να δει την αγαπημένη του ομάδα όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι, αλλά για να τη νιώσει! “Ταξίδεψα ως εδώ για να νιώσω τη Ρίβερ” ήταν η χαρακτηριστική ατάκα που εκστόμισε στους αποσβολωμένους συμπατριώτες του που του έπιασαν κουβέντα.

Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από την Αργεντινή μόνος του αυτό το ατέλειωτο ταξίδι ο Βισέντε βρήκε στην Ιαπωνία μια μεγάλη παρέα. Μπορεί η απόσταση που χωρίζει τις δυο χώρες να είναι τεράστια αλλά οι οπαδοί της Ρίβερ δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως η ομάδα τους θα προσπαθήσει να φτάσει στην κορυφή του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, και κατ’ επέκταση και του κόσμου, μόνη της. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ περισσότεροι από 15.000 Αργεντίνοι βρέθηκαν την Τετάρτη στην Οσάκα για να παρακολουθήσουν τον ημιτελικό με την Ιαπωνική Σανφρέτσε Χιροσίμα και, όπως φαντάζεται οποιοσδήποτε έχει δει έστω ένα βίντεο από αργεντίνικες κερκίδες, η παρουσία τους δεν πέρασε απαρατήρητη.

river2

Οι οπαδοί της Ρίβερ πραγματοποίησαν κατάληψη σε πολυσύχναστα σημεία της πόλης, έκαναν πορεία στους κεντρικούς δρόμους και το γλέντησαν με την ψυχή τους, παρασύροντας ακόμα και τους αστυνομικούς, όπως φαίνεται και από διάφορα βίντεο που κυκλοφόρησαν στα οποία ένας αστυνομικός χορεύει μαζί τους στο δρόμο ενώ ένας άλλος, που έχει πάει για να τους εξηγήσει ότι πρέπει να ηρεμήσουν και να μην χοροπηδάνε σαν τρελοί μέσα στο μετρό, πριν καν καταλάβει τι συμβαίνει, βρίσκεται στους ώμους των οπαδών που του τραγουδάνε αυθόρμητα αυτοσχέδια στιχάκια. Παρά την οφθαλμοφανέστατη διαφορετικότητα τους από τους ντόπιους πάντως οι Αργεντίνοι σεβάστηκαν απόλυτα την ευαισθησία που έχουν οι Γιαπωνέζοι στο θέμα ‘καθαριότητα’ και στο τέλος καθάρισαν μόνοι τους ό,τι σκουπίδι είχε πεταχτεί κατά την κατάληψη που έκαναν σε κεντρικό σημείο της πόλης, απαντώντας στις σχετικές ερωτήσεις των ξαφνιασμένων ξένων δημοσιογράφων με την γραφική, οπαδική ατάκα “γιατί είμαστε διαφορετικοί από τους βρωμιάρηδες της Μπόκα”.

Με τη βοήθεια όλων αυτών των εκδρομέων, οι οποίοι μάλιστα αναμένεται να αυξηθούν κατά 3.000 τις επόμενες μέρες, η Ρίβερ Πλέιτ θα προσπαθήσει το πρωί της Κυριακής να κάνει την μεγάλη υπέρβαση, να κερδίσει την Μπαρτσελόνα στον τελικό και να κατακτήσει το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στην ιστορία της, το οποίο και θέλει να τοποθετήσει δίπλα στο ένα και μοναδικό Διηπειρωτικό της, που έχει στο ράφι των τροπαίων από το μακρινό 1986 όταν και κέρδισε με 1-0 τη Στεάουα Βουκουρεστίου (η οποία, συμπτωματικά, για να πάει σ’εκείνο τον τελικό είχε κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών νικώντας στον τελικό τη Μπαρτσελόνα στα πέναλτι).

Ακόμα κι αν η ομάδα του Μαρσέλο Γκαγιάρδο δεν τα καταφέρει, ξέρει πολύ καλά ότι οι οπαδοί της θα συνεχίσουν να τραγουδάνε με πάθος ως το τέλος, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή αυτού του πολύ ιδιαίτερου ταξιδιού. Κανείς τους δεν μπορεί να ξεχάσει άλλωστε ότι μόλις πριν λίγα χρόνια, την άνοιξη του 2012, η ομάδα ζούσε έναν εφιάλτη παίζοντας στη δεύτερη κατηγορία της Αργεντινής. Αν όμως μπορέσει να κάνει την έκπληξη τότε είναι βέβαιο ότι η Γιοκοχάμα θα δυσκολευτεί να κοιμηθεί εκείνο το βράδυ. Και η ατέλειωτη επιστροφή του Βισέντε, που η πτήση του αναχωρεί μόλις τρεις ώρες μετά το τέλος του τελικού, σίγουρα θα είναι πιο ευχάριστη και λιγότερο μοναχική.