Καλώς ήρθατε στη Ρεν: εδώ που τρώμε καλά και δεν κερδίζουμε τίτλους

Όποιος περνούσε έξω από το γήπεδο Ροαζόν Παρκ, εκεί στα βορειοδυτικά της πόλης Ρεν στη Βρετάνη της Γαλλίας το περασμένο βράδυ της Παρασκευής, θα πετύχαινε αρκετό κόσμο να βρίσκεται εκεί. Η ώρα ήταν περασμένη, η τοπική ομάδα δεν είχε αγώνα και σίγουρα θα παραξενευόταν για τους ανθρώπους που υπήρχαν. Μέσα στη νύχτα και τη βροχή, ο κόσμος τραγουδούσε και φώναζε συνθήματα, την ώρα που οι περαστικοί στα αυτοκίνητα κοιτούσαν με περιέργεια. Όσοι τουλάχιστον δεν είχαν ενημερωθεί για το γινόταν. Με την ώρα να περνάει, οι οπαδοί αντί να μειώνονται γίνονταν περισσότεροι.

Η διοίκηση της Ρεν είχε ανακοινώσει πριν λίγες ημέρες τον τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων για τον μεγάλο αγώνα της ομάδας με την Άρσεναλ για τη φάση των 16 στο Γιουρόπα Λιγκ μετά από τις…. 90.000 αιτήσεις που δέχτηκε. Το Ροαζόν Παρκ χωράει κάτι λιγότερο από 30.000 θεατές και μετά από τα διαρκείας, τα εισιτήρια των Άγγλων, τους VIP και τους σπόνσορες, τα διαθέσιμα εισιτήρια ήταν λιγότερα από 8.000. Το Σάββατο στις 10 το πρωί τα εκδοτήρια θα άνοιγαν αι όποιος προλάβαινε θα έπαιρνε το μαγικό χαρτάκι. Πολλοί ξενύχτησαν για να είναι μέσα στο παιχνίδι αυτό.

Βλέπετε, η ομάδα έχει φτάσει για πρώτη φορά στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ και μια χρονιά που φαινόταν χαμένη εξελίχθηκε σε μια γιορτή πριν μερικές μέρες. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.  Η Ρεν ξεκίνησε άθλια τη φετινή σεζόν και την 8η αγωνιστική ήταν 16η, μόλις δύο θέσεις πάνω από τη γραμμή του υποβιβασμού. Εξίσου κακή ήταν και η ευρωπαϊκή πορεία. Μετά από μία νίκη επί της Γιάμπλονετς στο τέλος του Σεπτεμβρίου, η Ρεν έκανε τρεις συνεχόμενες ήττες στον όμιλό της και ήταν εκτός πρόκρισης.

Ο κόσμος απογοητευμένος είχε προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Κάτι καθόλου άγνωστο για το κοινό του συλλόγου. Μιας ομάδας που έχει τη φήμη του λούζερ στη Γαλλία με αρκετά συγκλονιστικά μεγάλες αποτυχίες. Χάμενες έξοδοι στο Τσάμπιονς Λιγκ την τελευταία αγωνιστική με εκπλήξεις κι ενώ είχε καθαρίσει το ματς, δύο χαμένοι τελικοί κυπέλλου με την γειτόνισσα Γκενγκάν (που ήταν στη Β’ εθνική). Η Ρεν δεν είναι μια ομάδα για τους “πλαστικούς φιλάθλους” και τους “κυνηγούς της δόξας”, είναι ψυχοφθόρος διαδικασία.

Πολλές φόρες όμως είναι οι μικρές λεπτομέρειες που αλλάζουν μία χρονιά. Πριν τέσσερα χρόνια τις ακαδημίες του συλλόγου ανέλαβε ο Ζουλιέν Στεφάν, γιος του βοηθού του Ντιντιέ Ντεσάμπ στην εθνική Γαλλίας Γκι Στεφάν. Ο Ζουλιέν γέννημα θρέμμα… Ρενιώτης έκανε μια πολύ μέτρια ποδοσφαιρική καριέρα, χωρίς να παίξει ποτέ στην ομάδα της πόλης του. Έπαιξε κυρίως σε μικρές ομάδες σε χαμηλότερες κατηγορίες, αλλά από τότε όλοι έλεγαν ότι το πάθος του δεν ήταν αυτό. Αυτό που ήθελε ήταν να προπονεί. Εγκατάλειψε την ενεργό δράση μόλις στα 28 του και ξεκίνησε την προπονητική. Το 2012 ανέλαβε την Κ19 της Ρεν και το 2015 τη 2η ομάδα του συλλόγου. Κι αυτό στην Ελλάδα μπορεί να μη λέει πολλά, αλλά στη Γαλλία και ειδικά στη Ρεν είναι εξαιρετικά σημαντικό. Μπορεί από τίτλους να μην τα πάμε καλά ως Ρεν (δύο κύπελλα το 1965 και το 1971, πέντε χαμένοι τελικοί, τέσσερις στο κύπελλο και ένας στο Λιγκ Καπ), αλλά για τις ακαδημίες μας δεν μπορεί να μιλήσει κανείς. Αντουάν Ρεβεγιέρ, Μικαέλ Σιλβέστερ, Σιλβέν Βιλτόρ και φυσικά το καμάρι της ομάδας ο Γιοάν Γκουρκίφ. Πλέον, το τελευταίο όνομα που βγήκε από τη Βρετάνη και από τα χεράκια του Ζουλιέν Στεφάν είναι ο Ουσμάν Ντεμπελέ, ενώ ο Νιανιόν το καλοκαίρι πήγε στη Σεβίλλη και αποκαλεί τον παλιό του προπονητή “πατέρα”.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι στη φετινή ιλαροτραγωδία της Μονακό, όταν ανέλαβε ο Τιερί Ανρί ο Ζουλέιν ήταν μέσα στα ονόματα που ήθελε δίπλα του. Η διοίκηση της Ρεν (της οποίας ο ιδιοκτήτης Φρανσουά-Ανρί Πινό μπορεί να μην κερδίζει τίτλους, αλλά κερδίζει στην αγάπη καθώς έχει αποκτήσει παιδιά με τη Λίντα Εβαγγελίστα και την σύζυγό του Σάλμα Χάγεκ) όμως πάτησε πόδι και είπε ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ. Η ιστορία της Μονακό γνωστή. Ο Ανρί έμεινε κάτι παραπάνω από 90 ημέρες πριν εγκαταλείψει κι αν ο Ζουλιέν τον είχε ακολουθήσει θα ήταν μάλλον στο ταμείο ανεργίας τώρα τρώγοντας “γκαλέτ σοσίς” στους δρόμους της Ρεν.

[Διάλειμμα γευσιγνωσίας. Μια από τις σπεσιαλιτέ της περιοχής είναι το έδεσμα που θα μεταφράσω αυθαίρετα ως “γαλέτα με λουκάνικο”. Πρόκειται για ψητό λουκάνικο τυλιγμένο μέσα σε ένα συγκεκριμένο είδος κρέπας από φαγόπυρο (μαυροσίταρο αλλιώς). Το γκαλέτ σοσίς είναι δημοφιλές στην Άνω Βρετάνη και ακόμα περισσότερο στη Ρεν και την ομάδα της, καθώς στο ημίχρονο καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες του συγκεκριμένου εδέσματος. Είναι μάλιστα τόσο δημοφιλές που υπάρχει και ειδικό τραγούδι των οπαδών αφιερωμένο σε αυτό, με τίτλο “Galette saucisse je t’aime“, σαναλέμε δηλαδή σε ελληνικό γήπεδο “βρώμικο, βρώμικο σε αγαπώ, βάλε κι άλλο λουκάνικο για να τρελαθώ”. Κι αν δεν με πιστεύετε, εδώ μια ορχήστρα παιανίζει το άσμα το οποίο έχει στίχο που λέει: “γκαλέτ σοσίς σε αγαπώ, σε έχω φάει με το κιλό” και δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Μάλιστα, οι στίχοι λένε ότι συνοδεύεται με ένα τοπικό ξινόγαλο, μην μας περάσουν και τίποτα άσχετους.]

Τέλος διαλείμματος. Επιστροφή στον Ζουλιέν που τελικά δεν έμεινε άνεργος, αλλά συνέχισε να προπονεί τη β’ ομάδα της Ρεν μέχρι τον Δεκέμβριο. Τότε που η διοίκηση βλέποντας ότι δεν υπάρχει φως με τον Σαμπρί Λαμουσί τον απέλυσε μετά από μία βαριά ήττα από το Στρασβούργο κι έχρισε τον Ζουλιέν υπηρεσιακό. Αυτός, μόλις στα 38 του, σε μια ηλικία που ο Μπουφόν μπαίνει στα καλύτερά του χρόνια, έκανε την κρίσιμη τελευταία νίκη για την Ευρώπη (χαρίζοντας τη 2η θέση πίσω από τη Διναμό Κιέβου και μπροστά από Αστάνα και Γιάμπλονετς) και δύο σερί νίκες επί της Λυών και την Ντιζόν. Η διοίκηση σταμάτησε να ψάχνει για άλλον προπονητή κι ο Ζουλιέν Στεφάν υπέγραψε κανονικό συμβόλαιο.

Κάπως έτσι η ομάδα έχει φτάσει να βρίσκεται σχεδόν στη μέση της βαθμολογίας και, κυρίως, όχι μόνο πήρε την πρόκριση στους 32, αλλά απέκλεισε στη συνέχεια και τη Ρεάλ Μπέτις. Στο πρώτο παιχνίδι ανάμεσα σε 30.000 λουκανικοκρεποφάγους στις εξέδρες, η Ρεν προηγήθηκε με 2-0 και 3-1, αλλά με τον κλασικό αυτοκαταστροφικό της χαρακτήρα ισοφαρίστηκε στο 90′ σε 3-3. Η ρεβάνς στη Σεβίλλη ήταν για πολλούς τυπική διαδικασία για τους Ανδαλουσιάνους, καμία γαλλική ομάδα δεν είχε φύγει νικήτρια από την έδρα της Μπέτις, αλλά η ομάδα του Ζουλιέν Στεφάν κέρδισε με 1-3 μέσα στο Μπενίτο Βιγιαμαρίν και πήρε την ιστορική πρόκριση.

Η αλήθεια είναι ότι η κλήρωση δεν ήταν η καλύτερη, αφού την έφερε απέναντι στην Άρσεναλ, ένα από τα φαβορί του θεσμού που παίζουν όλοι για να κερδίζει η Σεβίλλη. Κι αν δεν υπάρχει κάποια λαμπρή προϊστορία μεταξύ των συλλόγων, υπάρχει μεταξύ δύο προσωπικοτήτων τους. Ο Ουνάι Έμερι ήταν προπονητής του Χατέμ Μπεν Αρφά στην ΠΣΖ και τώρα θα τεθούν αντίπαλοι. Οι δυο τους είχαν μια μεγάλη κόντρα (κάτι όχι περίεργο για τον Μπεν Αρφά που και με τον Λαμουσί δεν τα πήγαινε καλά) η οποία ξεπέρασε κάθε όριο γραφικότητας στο τέλος της.

Σε κάποια προσπάθεια του Μπεν Αρφά, ο Έμερι γύρισε και του φώναξε:
“Σταμάτα να κρατάς την μπάλα, δεν είσαι ο Μέσι”

Μπεν Αρφά και Έμερι πήγαν στο Παρίσι το 2016. Ο πρώτος μετά από μία εξαιρετική σεζόν στη Νις, όπου και ανέστησε την καριέρα του κι ο δεύτερος έχοντας μία συλλογή από Γιουρόπα Λιγκ με τη Σεβίλλη. Η σχέση τους δεν ήταν καθόλου καλή και έπιασε πάτο μετά τον αποκλεισμό της Παρί από την Μπαρσελόνα στην ανατροπή του 4-0. Ο Μπεν Αρφά ήταν από αυτούς που έκαναν σκληρή κριτική στον κόουτς. Ο Έμερι κουράστηκε από τη συμπεριφορά του Γάλλου που λέγεται ότι στα αποδυτήρια έκανε μιμήσεις του Έμερι για το πώς μιλάει γαλλικά, ενώ ο αστικός μύθος λέει ότι τον είχαν πετύχει στο… πάρκινγκ του προπονητικού να τσακίζει κεμπάμπ (έχει αρκετό φαγητό το κείμενο σήμερα, κρατηθείτε).

Έτσι, ο Μπεν Αρφά τη δεύτερη χρονιά την έβγαλε χωρίς συμμετοχές, έκανε προπονήσεις με τη 2η ομάδα και δεν έπαιξε ποτέ. Σε αυτό συνετέλεσαν και το επεισόδιο με το βοηθό του Έμερι που έδειξε η γαλλική τηλεόραση, αλλά κυρίως ένα αστείο που είπε για τον πρόεδρο της Παρί, ότι είναι πιο δύσκολο να μπορέσεις να μιλήσεις μαζί του από το να μιλήσεις με τον εμίρη του Κατάρ. Ο πρόεδρος δεν το εκτίμησε ιδιαίτερα και κάπου εκεί ο Χατέμ τελείωσε. Πριν φύγει φυσικά, φρόντισε να ξεσηκώσει πάλι τον κόσμο, όταν είπε ότι για τα γενέθλιά του θα πάει να κεράσει πίτσες στα αποδυτήρια, έτσι για να εκνευρίσει τον Έμερι.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Μπεν Αρφά άφησε το Παρίσι και πήγε στη Ρεν που κάνει μια αρκετά καλή χρονιά, ειδικά από τη στιγμή που ο Στεφάν ανέλαβε και του έδωσε μια μεγαλύτερη ελευθερία. Τα αγγλικά μέσα έχουν σταθεί πολύ σε αυτή τη συνάντηση και σίγουρα, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του Μπεν Αρφά, ο Γάλλος θα ψάξει τρόπο να εκδικηθεί. Αν αυτή η Ρεν μπορεί να κάνει κι άλλη έκπληξη μένει να το δούμε. Κι αν το αντάμωμα Έμερι-Μπεν Αρφά δεν είναι ευχάριστο, υπάρχει κι ένα δεύτερο πολύ πιο συγκινητικό. Ο Πετρ Τσεχ έπαιξε για δύο χρόνια στη Ρεν και μάλιστα έκανε ορισμένες εξαιρετικές εμφανίσεις που γλίτωσαν την ομάδα από τον υποβιβασμό το 2003. Ο Τσεχ έφυγε μετά για την Τσέλσι αφήνοντας μόνο φίλους πίσω στη Γαλλία και τώρα θα έχει την ευκαιρία να επιστρέψει εκεί που έκανε τα πρώτα του διεθνή βήματα, να δει γνωστές φάτσες και, γιατί όχι, στο ημίχρονο να φάει μια κρέπα με λουκάνικο.