Στο ξεκίνημα της σεζόν 2020-21 ο Ραούλ Χιμένες πετούσε στα ουράνια. Ήταν 29 ετών, είχε αφήσει πίσω του τα προβλήματα που είχε στην Ατλέτικο, το σώμα του βρισκόταν στην καλύτερη κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ, ο κόσμος της Γουλβς τον λάτρευε, τα γκολ διαδέχονταν το ένα το άλλο και θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους και πιο φορμαρισμένους επιθετικούς της Πρέμιερ Λιγκ. Τα προηγούμενα δυο χρόνια είχε βρει δίχτυα 44 φορές συνολικά και είχε ολοκληρώσει και τις δυο σεζόν ως πρώτος σκόρερ της ομάδας του ενώ είχε ψηφιστεί και ως καλύτερος παίκτης της. Την ίδια περίοδο είχε καπαρώσει το ρόλο του βασικού επιθετικού στην εθνική και στα παιχνίδια που έδωσε το Μεξικό εκείνο το φθινόπωρο είχε 3 γκολ και 2 ασίστ σε 4 εμφανίσεις.

Γι’αυτό κιόλας όλο σχεδόν το 2020 το όνομα του έκανε βόλτες στα μεταγραφικά ρεπορτάζ πολλών πασίγνωστων ομάδων. Από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Λίβερπουλ και την Άρσεναλ ως τη Ρεάλ και τη Γιουβέντους. Σχεδόν όλοι ενδιαφέρονταν για τον καυτό Μεξικανό που η τιμή του είχε φτάσει στα 50 εκατομμύρια. Μέχρι που μια μέρα προσγειώθηκε απότομα και όλα μαύρισαν. Δυστυχώς κυριολεκτικά.

Την Ημέρα των Νεκρών, που γιορτάζεται με κάθε επισημότητα στο Μεξικό στις αρχές Νοεμβρίου, οι άνθρωποι γιορτάζουν την παροδική επιστροφή στη Γη των νεκρών συγγενών και των αγαπημένων, τους οποίους «υποδέχονται» στα κοιμητήρια με τα αγαπημένα τους φαγητά και ποτά. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στα τέλη του μήνα, ο Ραούλ Χιμένες βίωσε κάτι σχετικό αλλά από την αντίθετη πλευρά.

Στις 29 Νοεμβρίου η Γουλβς αντιμετώπιζε την Άρσεναλ στο Λονδίνο. Σε μια εναέρια διεκδίκηση της μπάλας μετά από ένα κόρνερ των γηπεδούχων στα πρώτα λεπτά το κεφάλι του Μεξικανού συγκρούστηκε με δύναμη με αυτό του Νταβίντ Λουίζ. Και οι δυο σωριάστηκαν αμέσως στο χόρτο. Χάρη στη φροντίδα των γιατρών ο Λουίζ κατάφερε κάποια στιγμή να σηκωθεί. Ο Χιμένες όμως όχι. Με τις κερκίδες έρημες, λόγω της πανδημίας, και το τεράστιο γήπεδο ήσυχο το σκηνικό απέκτησε ακόμα πιο δραματική διάσταση. Όταν μετά από λίγα λεπτά η κάμερα έδειξε τους γιατρούς να χρησιμοποιούν μάσκα οξυγόνου όλοι κατάλαβαν ότι η κατάσταση ήταν πάρα πολύ σοβαρή. Ο Χιμένες μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο χωρίς ως τότε να υπάρχει καμία ένδειξη επικοινωνίας μαζί του. Μερικές ώρες αργότερα οι άνθρωποι της ομάδας καθησύχασαν τον κόσμο λέγοντας πως ο επιθετικός τους είχε βρει τις αισθήσεις του.

Το επόμενο πρωί έγινε γνωστό ότι είχε υποστεί κάταγμα κρανίου και ότι είχε υποβληθεί άμεσα σε επέμβαση. Το χτύπημα ήταν τόσο άσχημο που απείλησε ακόμα και τη ζωή του. Διηγείται ο ίδιος: “Από το χτύπημα έσπασε το οστό και προκλήθηκε λίγη αιμορραγία μέσα στον εγκέφαλο. Το οστό έσπρωχνε τον εγκέφαλό μου προς τα μέσα και γι’ αυτό η επέμβαση έπρεπε να είναι πολύ γρήγορη. Ήταν πολύ καλή δουλειά από τους γιατρούς. Αργότερα μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ήταν ένα μικρό θαύμα το ότι την έβγαλα καθαρή”. Παρά την επιτυχία της επέμβασης, ο Μεξικανός έμεινε αρκετές μέρες στο νοσοκομείο. Εκεί πληροφορήθηκε ότι ναι μεν τα χειρότερα είχαν περάσει αλλά η συνέχεια δεν θα έμοιαζε με τις υπόλοιπες αποθεραπείες που είχε ζήσει.

Εκείνες τις πρώτες μέρες δεν υπήρχε ούτε ένας γιατρός που να μπορούσε να του υπογράψει ότι θα καταφέρει να παίξει ξανά μπάλα, ειδικότερα στο απαιτητικό επίπεδο στο οποίο έπαιζε. Εκτός από το ευνόητο κομμάτι του κινδύνου αφού το κάταγμα καθυστερούσε να επουλωθεί (οι γιατροί του απαγόρευσαν να κάνει οποιαδήποτε σωματική άσκηση για περίπου δυο μήνες αλλά και να δοκιμάσει να παίξει μπάλα για τουλάχιστον έξι) υπήρχε πάντα και το ψυχολογικό εμπόδιο. Πώς θα επέστρεφε σε αυτό που παραλίγο θα του έπαιρνε τη ζωή; Πώς θα έμπαινε ξανά σε διεκδικήσεις, πώς θα έκανε κεφαλιές, πώς θα ερχόταν σε επαφή με τα σώματα των αμυντικών της Πρέμιερ Λιγκ; Ειδικά αυτός που λόγω σωματοδομής (είναι 1,90 και θηριάκι) στήριζε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού του σε τέτοιες κερδισμένες μονομαχίες.

Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα βρέθηκε σε μια αναπάντεχη και κάπως σοκαριστική λεπτομέρεια. Ο Χιμένες δεν θυμάται τίποτα από όλα αυτά που έγιναν σε εκείνο το παιχνίδι. Τίποτα. “Θυμάμαι ότι φτάσαμε στο γήπεδο, άφησα τα πράγματά μου στα αποδυτήρια, βγήκα με τους συμπαίκτες μου για να δω τον αγωνιστικό χώρο και μετά επιστρέψαμε στα αποδυτήρια – και μετά είναι σαν να σβήνουν τα φώτα” αποκάλυψε σε μια συνέντευξη του στον Γκάρντιαν. Για να κατανοήσει ακριβώς τι είχε ζήσει με το που έγινε καλύτερα έψαξε να δει όλα τα βίντεο που υπάρχουν με τη φάση! Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, η θέαση τους δεν τον άγγιξε ιδιαίτερα. “Δεν ένιωσα κάτι παράξενο, ούτε κάποιο αίσθημα φόβου. Ίσως οφείλεται στο ότι δεν θυμάμαι πως ένιωσα, δεν θυμάμαι αν έκανε κάποιο θόρυβο ή οτιδήποτε. Γι’αυτό κιόλας δεν με απασχόλησε τόσο πολύ το πώς θα γυρίσω. Επειδή δεν θυμάμαι, το μυαλό μου το αντιμετώπισε σαν έναν απλό τραυματισμό. Παρ’ότι οι γιατροί μου έλεγαν άλλα, εγώ ένιωθα βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψω”.

Η επιστροφή αυτή φυσικά άργησε αρκετά. Η σεζόν εκείνη είχε χαθεί. Ο σκόρερ της Γουλβς επέστρεψε δειλά-δειλά στις προπονήσεις την άνοιξη του 2021 και, αναμενόμενα, στην αρχή το μόνο που του έλειπε ήταν μια ταμπέλα «Προσοχή, εύθραυστο!». Η χιουμοριστική περιγραφή του για την πρώτη προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα είναι ενδεικτική: “Ένιωθα πως ήμουν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Τους προσπερνούσα όλους με άνεση γιατί δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να με ακουμπήσει”. Με μικρά αλλά προσεκτικά βήματα (για να κάνει την πρώτη κεφαλιά σε μια απλή άσκηση στην προπόνηση χρειάστηκε ολόκληρη διαδικασία και ψυχολογική προετοιμασία) ο Μεξικανός επανήλθε σε μια ικανοποιητική κατάσταση.

Το πρώτο του παιχνίδι μετά τον τραυματισμό ήταν ένα φιλικό στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν, οχτώ μήνες δηλαδή από την τελευταία φορά που είχε παίξει σε αγώνα. Ο κόσμος της Γουλβς αγκάλιασε την επιστροφή του και τον αποθέωνε σε όλες τις πρώτες εμφανίσεις ενώ και οι αντίπαλοι τον υποδέχτηκαν σαν να ήταν δικός τους άνθρωπος. Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος η Γουλβς αντιμετώπισε τη Λέστερ. “Θυμάμαι ότι σε ένα από τα πρώτα κόρνερ ήρθαν προς το μέρος μου ο Βάρντι και ο Μάντισον, αλλά και άλλοι παίκτες σε διαφορετικά σημεία του αγώνα, και όλοι μου έλεγαν πόσο χαρούμενοι ήταν που με έβλεπαν πίσω στο χόρτο”.

Παρά τη δουλειά που είχε ρίξει όμως, ήταν απόλυτα εμφανές πως δεν ήταν πια ο ίδιος παίκτης. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο προστατευτικό κεφαλιού που οι γιατροί τον υποχρέωσαν να φοράει. Το χειρότερο όλων ήταν ότι είχε επηρεαστεί η επαφή του με τα δίχτυα. Και επειδή το σκοράρισμα είναι εκτός των άλλων και θέμα ψυχολογίας, όταν πέρασε αρκετός καιρός χωρίς να έχουν επιστρέψει τα γκολ η κατάσταση επιδεινώθηκε. Τα δυο επόμενα χρόνια πανηγύρισε όλα κι όλα 9 γκολ και αναμενόμενα το καλοκαίρι του 2023 είπε αντίο στη Γουλβς. Ήταν πια 32 ετών και ελάχιστοι πίστευαν ότι μπορεί να επανέλθει στα παλιά του επίπεδα μετά από αυτό που έζησε αλλά και τη στείρα τριετία που ακολούθησε. Ευτυχώς γι’αυτόν σε αυτούς τους λίγους βρισκόταν κι ένας προπονητής της Πρέμιερ Λιγκ.

Ο Μάρκο Σίλβα, ο προπονητής της Φούλαμ, πήρε το μεγάλο ρίσκο. Όταν o Μίτροβιτς παράτησε την Αγγλία για τη ζέστη και τα λεφτά της Σ. Αραβίας, ο Σίλβα επέλεξε να τον αντικαταστήσει με τον ντεφορμέ Μεξικάνο. Η επιλογή του αντιμετωπίστηκε αρχικά με μια κάποια δυσπιστία. Δυο περίπου χρόνια αργότερα μοιάζει πολύ επιτυχημένη. Ο Χιμένες βρήκε έστω και σταδιακά τον παλιό του εαυτό, ανέκτησε την επαφή του με τα δίχτυα και έγινε ο Μεξικανός με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία του αγγλικού πρωταθλήματος.

Μπορεί να μην έχει πλησιάσει τα νούμερα που έγραφε προ τραυματισμού αλλά δεδομένης και της ηλικίας του πλέον, αφού σε λίγο θα κλείσει τα 34, τα 19 γκολ και οι 3 ασίστ που έχει τον 1,5 αυτό χρόνο δεν είναι καθόλου κακή επίδοση για ένα τέτοιο πρωτάθλημα και σε μια τέτοια ομάδα. Το βασικότερο είναι ότι έχει κουμπώσει ιδανικά στο σύστημα του Σίλβα και με αυτόν στην επίθεση η Φούλαμ κάνει φέτος μια εξαιρετική σεζόν. Λίγο πριν την τελική ευθείας της Πρέμιερ Λιγκ βρίσκεται μέσα στη μάχη της διεκδίκησης μιας θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη (εκεί που έχει να παίξει από το 2012) αλλά και σε αυτή που σε στέλνει στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς τη χωρίζουν μόλις 3 βαθμούς από την 5η θέση που πλέον σε στέλνει στα «αστέρια». Εκτός αυτού, έχει φτάσει στα προημιτελικά του κυπέλλου, έχοντας αρκετές αρκετές ελπίδες να συνεχίσει κι άλλο καθώς θα υποδεχτεί την Κρίσταλ Πάλας.

Η επιστροφή του Χιμένες από τους νεκρούς, όπως χαρακτηριστικά γράφεται σε αρκετά αφιερώματα, δεν επιβεβαιώνεται μόνο από τα γκολ του στην Αγγλία και την πορεία της Φούλαμ. Ο Μεξικανός βρίσκεται σε τρομερή φόρμα και με την εθνική του. Στα 5 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί φέτος με αυτή έχει 6 γκολ και 2 ασίστ. Τις προηγούμενες μέρες ουσιαστικά πήρε από το χέρι το Μεξικό και το οδήγησε στην κατάκτηση του Nations League της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που κερδίζει τη διοργάνωση μια χώρα διαφορετική από τις ΗΠΑ.

Ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά βρήκε δίχτυα στον προημιτελικό και πέτυχε και τα τέσσερα γκολ της ομάδας του σε ημιτελικό και τελικό. Το δε νικητήριο γκολ στον τελικό με τον Παναμά το έβαλε με πέναλτι στο 92′. Η ψυχραιμία του σε αυτή τη φάση δεν εξέπληξε πολλούς πάντως. Μιλάμε άλλωστε για έναν από τους καλύτερους εκτελεστές πέναλτι στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Από τα 42 που έχει εκτελέσει, έχει αστοχήσει μόνο δυο φορές! Στην δε Πρέμιερ Λιγκ μετράει 10 στα 10 εύστοχα.

Όταν τον ρωτάνε αν σκέφτεται καμιά φορά πώς θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η καριέρα του αν δεν έμενε ένα χρόνο εκτός γηπέδων πάνω που βρισκόταν στα ντουζένια του η απάντηση του είναι ότι “όλα τα πράγματα γίνονται για κάποιο λόγο”. Κι αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι ότι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να μη βρίσκεται τώρα στη ζωή αν το χτύπημα ήταν ελάχιστα διαφορετικό ή αν η επέμβαση στο κεφάλι δεν γινόταν τόσο άμεσα, είναι ξανά στο προσκήνιο, στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα και πανηγυρίζει επιτυχίες και με την ομάδα του και με την εθνική. “Επέστρεψα στα γήπεδα μετά από ένα χρόνο αλλά η αλήθεια είναι πως για να επιστρέψω σε ένα πολύ καλό επίπεδο χρειάστηκαν αρκετά χρόνια ακόμα” δηλώνει σήμερα. “Γι’αυτό νιώθω ευτυχισμένος που είμαι πίσω. Πιστεύω ότι έχω πολλά ακόμα να δώσω και στη Φούλαμ και στο ποδόσφαιρο”.