“Με τη ρακέτα μπορεί και να αστοχήσω, μέσα στο κεφάλι μου όμως ποτέ” – Όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα, η συμπεριφορά μου είναι το μόνο πράγμα που δεν νοείται να αποτύχει. Πρέπει να συνεχίσεις να μάχεσαι αταλάντευτος στις αρχές σου ακόμη και όταν το πράγμα μοιάζει αδύνατο. Αυτές οι μάχες είναι που σου δίνουν αυτοπεποίθηση και είναι η προίκα σου για κάθε επόμενη εβδομάδα. Έπαιξα πολλά μεγάλα σε διάρκεια παιχνίδια, γεμάτα μακρόσυρτα ράλι, που μου έδωσαν τη δυνατότητα να πειραματιστώ με κάθε τύπου δυνητικές λύσεις. Και ακριβώς περί αυτού πρόκειται, τίποτα παραπάνω…”
Μπορεί να έχασε στο Μονακό από τον Ρούμπλεφ και στη Μαδρίτη από τον Ζβέρεφ, μπορεί στη Ρώμη να υπέφερε πολύ και να χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλα του τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα, τόσο απέναντι στον Σίνερ, όσο πολύ περισσότερα κόντρα στον φοβερό Σαποβάλοφ, αλλά όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, ο Ναδάλ βρίσκεται σε σταθερή αγωνιστική άνοδο, σαν τον προσκυνητή που έχει λοκάρει στην πυξίδα του τη Μέκκα και δεν τον σκιάζει κανένα πρόσκομμα μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Και η πυξίδα του Ναδάλ είναι καρφωμένη στις 48,5 μοίρες βόρεια πλάτος και 2,20 γεωγραφικό μήκος, εκεί που υπήρχε ένας αρχαίος κέλτικος οικισμός που σήμερα τον λένε και Πόλη του φωτός…
Και όπως δεν χάνει ευκαιρία να μας θυμίζει αυτό το αχώνευτο (προσωπικά) αλλά αγέρωχο και ανέγγιχτο από τον Χρόνο, τοτέμ των χωμάτινων (και όχι μόνο) κορτ, για να τον κερδίσεις (πόσο μάλλον σε τελικό ή γκραν σλαμ), δεν αρκεί ούτε η υψηλή τεχνική, ούτε τα αψεγάδιαστα χτυπήματα και η τρομερή φυσική κατάσταση – στο μυαλό είναι ο στόχος. Αντίπαλος του βέβαια στον τελικό του Όπεν της Ρώμης, θα είναι ένα ακόμη ιερό τέρας και ο μοναδικός ίσως τενίστας που μπορεί να συγκριθεί στο “μένταλ” κομμάτι με τον Ράφα.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς μπορεί να χρειάστηκε, ένεκα της ανωμαλίας που επέφερε στο πρόγραμμα η προχθεσινή βροχή, να περάσει πέντε ώρες στο τερέν (παίζοντας δύο παιχνίδια σε μια μέρα), αλλά απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι στο πνευματικό σκέλος του παιχνιδιού και της διαχείρισης απρόβλεπτων καταστάσεων, παραμένει αξεπέραστος. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έφτασε μια ανάσα από το να νικήσει τον Τζόκοβιτς και πιθανότατα θα τα είχε καταφέρει εάν δεν είχε προκύψει η διπλή διακοπή λόγω της βροχής…
Μπορεί λοιπόν φαινομενικά ο Ναδάλ να έχει το πλεονέκτημα της φρεσκάδας, αλλά το βασικό του μέλημα θα είναι να υπαγορεύσει ο ίδιος τον ρυθμό της αναμέτρησης και να βγάλει από το καλούπι του το υπνωτιστικό παιχνίδι του Τζόκοβιτς. Εξάλλου παρότι σε συνολικές νίκες στις μεταξύ τους αναμετρήσεις υπερτερεί (29-27) ο Σέρβος, η υπεροπλία του Ναδάλ στο χώμα παραμένει αδιαμφισβήτητη με το αντίστοιχο ισοζύγιο νικών να γέρνει εμφατικά (17-7) υπέρ του, με εξόχως χαρακτηριστική περίπτωση την κατά κράτος επικράτηση του στον τελικό του Ρολάν Γκαρός (6-0, 6-2, 7-5) στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου.
Αυτό λοιπόν που θα προσπαθήσει πάση θυσία να πετύχει ο Σέρβος, τώρα που ξέρει ότι ο Ναδάλ δεν είναι ακόμη σε τοπ φόρμα, θα είναι να προξενήσει ρωγμές στο ψυχολογικό πλεονέκτημα που έχει θεμελιώσει ο Ναδάλ στο χώμα και να φυτέψει τον σπόρο της αμφιβολίας, τώρα που οι συνθήκες τον ευνοούν. Γιατί γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ότι για να κερδίσεις τον Ναδάλ, δεν αρκεί ούτε η υψηλή τεχνική, ούτε τα αψεγάδιαστα χτυπήματα και η τρομερή φυσική κατάσταση – στο μυαλό είναι ο στόχος…
Maestro