Το Λιγκ Καπ Αγγλίας (Carabao Cup στις μέρες μας) ξεκίνησε τη σεζόν 1960/1961 και αποτελεί το τρίτο σε αξία τρόπαιο που μπορεί να κατακτήσει μία ομάδα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 υπήρξε για λίγο και το Full Member’s Cup με ομάδες όμως μόνο από τις δύο πρώτες κατηγορίες. Οι πρώτες έξι σεζόν κρίθηκαν σε διπλούς τελικούς με την Άστον Βίλα να είναι η πρώτη που το κατέκτησε, το 1961, και τη Γουέστ Μπρομ τελευταία το 1966. Ήταν η στιγμή που αποφασίστηκε ότι πρέπει και αυτή η διοργάνωση να κρίνεται σε μονό τελικό που -και αυτός- θα διεξάγεται στο Γουέμπλεϊ. Αυτή η απόφαση φυσικά και αγκαλιάστηκε αμέσως από όλους, ειδικά από ομάδες μικρότερων κατηγοριών που θα είχαν ακόμα μία ευκαιρία να δουν τους ποδοσφαιριστές τους να πατούν το χορτάρι του ιστορικού αυτού γηπέδου. Το Λιγκ Καπ, από αυτή και μόνο την αλλαγή, είχε ανέβει ένα επίπεδο.
Την ίδια ώρα στο Δυτικό Λονδίνο και την Τρίτη Κατηγορία μία όχι και τόσο λαμπερή ομάδα υπό τις οδηγίες του Άλεκ Στοκ, παλιού επιθετικού και προπονητή της από το 1958, παρουσίαζε πολύ όμορφο ποδόσφαιρο, έχοντας ως στόχο την άνοδο στη Δεύτερη Κατηγορία. Η ομάδα ήταν η Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. O μεγάλος στόχος τελικά δεν επιτεύχθηκε μιας και τερμάτισε 3η πίσω από τις Χαλ Σίτι και Μίλγουολ κάτι που πείσμωσε περισσότερο τον προπονητή και τους παίκτες της.
O Στοκ είχε ήδη μία εξαιρετική επιθετική γραμμή με τους Ρότζερ Μόργκαν, Λες Άλεν και τον Μαρκ Λάζαρους ήξερε όμως καλύτερα από τον καθένα πως έπρεπε να βρεθεί ακόμα ένας για να είναι περισσότερο λειτουργικό το 4-4-2 που είχε στο μυαλό του. Αυτός ο «κάποιος» βρέθηκε στο πρόσωπο του Ρόντνεϊ Μαρς. Ο Μαρς, που ήταν μόλις 22 ετών, είχε περάσει από την Ακαδημία της Γουέστ Χαμ και είχε πραγματοποιήσει δύο πολύ καλές σεζόν με τη Φούλαμ πριν υπογράψει με την ΚΠΡ και είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να συμπληρώσει άψογα το «κουαρτέτο του Στοκ» που θα μνημονεύεται για πάντα από όλους τους φίλους της ομάδας αλλά και από τους φανατικούς του αγγλικού ποδοσφαίρου, ανεξάρτητα τι ομάδα υποστηρίζουν. Ο Άγγλος προπονητής έδινε μεγάλη έμφαση στο επιθετικό κομμάτι, κρατώντας τους δύο κεντρικούς χαφ στην ευθεία και ανεβάζοντας παράλληλα ψηλά τους πλάγιους μπακ έμοιαζε σαν να παίζει με 4 επιθετικούς, κάτι που φυσικά απέδιδε και στο γήπεδο.
Αυτό το τόσο επιθετικό στιλ παιχνιδιού οδήγησε τελικά την ΚΠΡ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος για τη σεζόν 1966-1967, που ήταν και ο μεγάλος στόχος της, στην Τρίτη Κατηγορία (με +12 από την 2η Μίντλεσμπρο) έχοντας 26 νίκες 15 ισοπαλίες και μόλις 5 ήττες. Αυτό που ήταν όμως ακόμα πιο εντυπωσιακό και φανερώνει την επιθετική «μαγεία» εκείνης της ομάδας ήταν τα 103 γκολ (έχοντας δεχθεί 38) σε 46 αγώνες, με τον μέσο όρο τερμάτων της ανά παιχνίδι να φτάνει το 2.7 και να είναι το υψηλότερο σε ολόκληρο το αγγλικό ποδόσφαιρο εκείνη τη χρονιά. Σκεφτείτε ότι η πρωταθλήτρια Αγγλίας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν στο 1.8 και η φοβερή και τρομερή Γουλβς, στη Δεύτερη Κατηγορία, είχε αγγίξει το 1.9.
Φυσικά και ο Ρόντνεϊ Μαρς ήταν ο άνθρωπος που έκανε τη μεγάλη διαφορά για τους Hoops. O ποδοσφαιριστής που είχε αποκτηθεί για μόλις 15.000 λίρες και που πριν δύο χρόνια είχε φτάσει πολύ κοντά στο να σταματήσει το ποδόσφαιρο εξαιτίας ενός σοβαρού κατάγματος στο σαγόνι, μετά από μαρκάρισμα του Τζον Σόμπεργκ της Λέστερ, που τον είχε αφήσει εκτός αγωνιστικής δράσης για 10 μήνες και σχεδόν κουφό από το αριστερό αυτί, σκόραρε 44 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις για την ΚΠΡ, οδηγώντας την μάλιστα ως τον τελικό του Λιγκ Καπ. Τον πρώτο τελικό που θα γινόταν στο Γουέμπλεϊ για τη διοργάνωση.
Για να φτάσει η ΚΠΡ στον τελικό έδωσε 8 αγώνες. Η πρώτη ομάδα που απέκλεισε ήταν η Κόλτσεστερ με το ευρύ 5-0 για να ακολουθήσει η Άλντερσοτ, σε διπλούς αγώνες αφού η πρώτη αναμέτρηση είχε λήξει με 1-1 και η πρόκριση ήρθε στο Λόφτους Ρόουντ με 2-0. Τρίτος, τέταρτος και πέμπτος γύρος βρήκαν την ομάδα του Στοκ να αγωνίζεται και πάλι εντός έδρας αποκλείοντας κατά σειρά τις Σουόνσι (2-1), Λέστερ του Πρωταθλητή Κόσμου Γκόρντον Μπανκς (4-2) και Κάρλαϊλ (4-1) για να φτάσει στον ημιτελικό (σε διπλούς αγώνες) απέναντι στην Μπέρμινγχαμ. Στο πρώτο παιχνίδι στο Σεν Άντριους, η ΚΠΡ βρέθηκε πίσω στο σκορ νωρίς αλλά ακόμα μία μυθική εμφάνιση από τον Μαρς που ισοφάρισε στο 34′ με κεφαλιά και στη συνέχεια δημιούργησε και τα τρία γκολ για τους συμπαίκτες του έδωσαν το σπουδαίο διπλό με 1-4 και έκαναν τη ρεβάνς τυπική διαδικασία. Το 3-1 του Λόφτους Ρόουντ ήταν κάτι αναμενόμενο και κλείδωσε την παρουσία της ομάδας στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Εκεί που περίμενε η περσινή κάτοχος του τίτλου, και ομάδα της Πρώτης Κατηγορίας, Γουέστ Μπρομ.
Στις 4 Μαρτίου του 1967 το Γουέμπλεϊ φόρεσε τα γιορτινά του για να υποδεχτεί μαζί με 98.000 τις δύο ομάδες. Από τη μία το μεγάλο αουτσάιντερ και ομάδα της Τρίτης Κατηγορίας, η ΚΠΡ, στα λευκά και από την άλλη το φαβορί και ομάδα της Πρώτης Κατηγορίας, η Γουέστ Μπρομ, στα κόκκινα. Όλες οι προβλέψεις φυσικά και ήταν υπέρ της Μπρομ καθώς εκτός του γεγονότος ότι ήταν μια άκρως ποιοτική ομάδα, από την ΚΠΡ την χώριζαν δύο ολόκληρες κατηγορίες. «Το άγχος μας ήταν τεράστιο. Το έβλεπα στα πρόσωπα των παικτών μου όταν τους έδινα τις τελευταίες οδηγίες πριν βγούμε στο γήπεδο και ήταν κατανοητό. Από την άλλη ξέραμε πολύ καλά ότι είχαμε δουλέψει σκληρά όλη τη χρονιά και είχαμε στρέψει πάνω μας όλα τα βλέμματα του ποδοσφαιρικού κοινού της χώρας για τους σωστούς λόγους. Είχαμε κερδίσει την άνοδο και τώρα είχαμε μοναδική ευκαιρία να γίνουμε ήρωες. Και το κάναμε» είχε δηλώσει λίγες μέρες αργότερα, γεμάτος από περηφάνια ο Άλεκ Στοκ. Το πρώτο ημίχρονο ήταν καταστροφικό για την ΚΠΡ καθώς η απειρία ήταν ολοφάνερη κάτι που εκμεταλλεύτηκε ο εξτρέμ Κλάιβ Κλαρκ σκοράροντας δύο φορές, στέλνοντας τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια με το σκορ στο 2-0. Τα πάντα έδειχναν να έχουν κριθεί μα το κουαρτέτο του Στοκ είχε άλλη άποψη.
Στο 63′ μετά από στατική φάση ο Λες Άλεν σέντραρε για το κεφάλι του Ρότζερ Μόργκαν που μείωσε σε 2-1. Μερικά λεπτά αργότερα (στο 75′) το αγγλικό κοινό έζησε ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν μπει σε τελικό Λιγκ Καπ. Ο Ρόντνεϊ Μαρς που κινείται ως ψεύτικο εννιάρι γύρω στα 10 μέτρα από την περιοχή της Γουέστ Μπρομ θα υποδεχτεί μια μακρινή μπαλιά από την άμυνα. Θα αποφύγει με ένα μοναδικό, χορευτικό σλάλομ δύο αμυντικούς και λίγο πριν πατήσει περιοχή, με ένα συρτό, άψογα ζυγισμένο σουτ θα στείλει την μπάλα στο δεξί δοκάρι του Σέπαρντ κι από εκεί στα δίχτυα. «Ήταν η στιγμή που ένιωσα το αίμα μου να βράζει και την αδρεναλίνη να μου χτυπά το κεφάλι. Ήμουν σίγουρος ότι δε γινόταν να χάσουμε» θα δηλώσει ο ίδιος μετά το παιχνίδι και είχε δίκιο καθώς το γκολ του Λάζαρους (στο 81′) ήταν τελικά εκείνο που έκανε το 3-2, υπογράφοντας μια σπουδαία ανατροπή, χαρίζοντας παράλληλα για πρώτη φορά σε ομάδα Τρίτης Κατηγορίας ένα τόσο σημαντικό τρόπαιο. Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλος ο ντόρος που προκάλεσε δικαίως εκείνη η αναμέτρηση που μία εβδομάδα αργότερα η Τότεναμ έκανε πρόταση αξίας 180.000 για τους Μαρς και Μόργκαν που δεν έγινε όμως δεκτή από τον ιδιοκτήτη της ΚΠΡ.
Εκείνη η σπουδαία ΚΠΡ κατάφερε να πάρει και δεύτερη σερί άνοδο (δικαιώνοντας και τον πρόεδρο που δεν είχε πουλήσει τα αστέρια της), αυτή τη φορά για την Πρώτη Κατηγορία, τερματίζοντας 2η πίσω από την Ίπσουιτς αλλά η σεζόν 1968-1969 στην Πρώτη Κατηγορία, την βρήκε τελευταία καθώς ο κύκλος εκείνης της άκρως επιθετικής ομάδας είχε αρχίσει να κλείνει από τη μέρα που ο αρχιτέκτονας της ομάδας Άλεκ Στοκ την άφησε το 1968 για την Λούτον. Ο Μαρς έφυγε για την Μάντσεστερ Σίτι, όπου και συνέχισε τις τρομερές εμφανίσεις, ο Λάζαρους για την Κρίσταλ Πάλας και ο Ρότζερ Μόργκαν για την Τότεναμ, αφήνοντας στη θέση του τον δίδυμο αδερφό του Ίαν. Η ΚΠΡ δεν έχει κατακτήσει κάποιο άλλο σημαντικό τρόπαιο μετά από το Λιγκ Καπ του ’67 αν και έφτασε μέχρι τον τελικό τόσο του Κυπέλλου Αγγλίας το 1982 όσο και του Λιγκ Καπ το 1986.
Στον φετινό τελικό της διοργάνωσης δεν υπάρχει κάποια μεγάλη έκπληξη καθώς στο Γουέμπλεϊ θα βρεθούν η Λίβερπουλ και η Τσέλσι. Οι «κόκκινοι» είναι σίγουρα το φαβορί καθώς η Τσέλσι διανύει και φέτος μια αρκετά προβληματική σεζόν αν και έχει την ποιότητα για να κερδίσει ένα τόσο σπουδαίο παιχνίδι που θα χαρίσει στον νικητή ακόμα ένα τρόπαιο. Η Λίβερπουλ έχει κατακτήσει το τρόπαιο 9 φορές (που αποτελεί και ρεκόρ) με την Τσέλσι να έχει 5 κατακτήσεις. Οι δύο ομάδες είχαν βρεθεί στον τελικό και το 2022 με τους «κόκκινους» να επικρατούν στα πέναλτι με 11-10.
Κλείνοντας -για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα την αξία εκείνης της ομάδας- ο Άλεκ Στοκ θεωρούσε μέχρι το τέλος της ζωής του (το 2001) ότι η δική του ΚΠΡ είχε το ταλέντο για να συναγωνιστεί τις καλύτερες ομάδες της νεοσύστατης Πρέμιερ Λιγκ εκείνων των ετών.