Τα εθνικά πρωταθλήματα επιστρέφουν και μαζί τους μπαίνουμε σιγά-σιγά κι εμείς στην ποδοσφαιρική μας κανονικότητα. Η Πρέμιερ Λιγκ, όπως αναμενόταν άλλωστε, ήταν -και συνεχίζει να είναι μιας και υπάρχει ακόμα χρόνος για μεταγραφές- η «πρωταθλήτρια» σε ακόμα ένα μεταγραφικό παζάρι (αν και η Σαουδική Αραβία έχει μπει για τα καλά και σε αυτό το κομμάτι) με τα πάρε-δώσε και τα χρηματικά ποσά που τα ακολουθούν να συμπληρώνουν ένα λαμπερό «κάδρο» που ενοχλεί, δικαίως, μια μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κοινού. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τι πρόκειται να δούμε από το περσινό top-5 (+1) της Πρέμιερ Λιγκ, που αναμένεται να πρωταγωνιστήσει και φέτος, συν την Τσέλσι που θέλει να επιστρέψει στα δικά της, γνώριμα επίπεδα. Ζητάμε μια μεγάλη συγγνώμη από την Τότεναμ και την εξαιρετική Μπράιτον, του φανταστικού κυρίου Ρομπέρτο Ντε Ζέρμπι, για την απουσία τους από το κείμενό μας (θα έβγαινε τεράστιο) και ξεκινάμε.

Μάντσεστερ Σίτι

Το ερώτημα που πλανάται για ομάδες που έφτασαν στην απόλυτη κορυφή (η Σίτι πέρσι κατέκτησε το τρεμπλ) είναι αν μπορούν να βρουν κίνητρο (ή τι κίνητρο) για να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν. Θα έχουν όλοι την ίδια δίψα ή κάποιοι θα αναπαυτούν, ξέροντας ότι δεν γίνεται κάθε χρόνο να κατακτάς τα πάντα. Αυτό φυσικά και θα το δούμε στην πορεία, με τον Γκουαρδιόλα να έχει μπροστά του ένα πραγματικά δύσκολο έργο. Αγωνιστικά αυτό που περιμένουμε να δούμε και γι’ αυτό ήρθαν και δύο παίκτες πρώτης γραμμής για να υποστηρίξουν το πλάνο του Καταλανού. Ο Ματέο Κόβασιτς είναι ο κεντρικός μέσος που αναμένεται να μπει στα παπούτσια που άφησε ο Γκουντογκάν φεύγοντας για την Μπαρσελόνα και ο Γιόσκο Γκβάρντιολ ο αμυντικός που αποκτήθηκε με ρεκόρ μεταγραφής για παίκτη στη θέση του, από τη Λειψία, και μπορεί να δημιουργήσει εξαιρετικά από πίσω, στο ποδόσφαιρο κυριαρχίας που παρουσιάζουν οι «πολίτες». Φυσικά και οι δύο έχουν πολλά να μάθουν για το τρόπο παιχνιδιού της νέας τους ομάδας και θα χρειαστεί υπομονή. Θεωρώ πάντως πως τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά και η σωματοδομή του νεαρού Κροάτη μπορούν να δώσουν στον Γκουαρδιόλα ακόμα μια λύση, στην αριστερή πλευρά αυτή τη φορά, για να κάνει αυτό που έκανε πέρσι στα δεξιά με τον υβριδικό ρόλο του Στόουνς. Θεωρώ επίσης πολύ δύσκολο να μην αποκτηθεί και κάποιος εξτρέμ για να καλύψει το κενό του Μαχρέζ, αν και ο νεαρός Κόουλ Πάλμερ αναμένεται να πάρει φέτος περισσότερο χρόνο συμμετοχής.

Άρσεναλ

Την προηγούμενη σεζόν έφτασε πολύ κοντά στο πρωτάθλημα αν και οι περισσότεροι γνωρίζαμε πως δεν μπορούσε να κάνει την υπέρβαση απέναντι στην Σίτι. Φέτος αυτό δεν υπάρχει και η ομάδα του Αρτέτα, ας μην κρυβόμαστε, θα έχει ως πρωταρχικό στόχο το πρωτάθλημα. Ο Τσάκα έφυγε ως ο παίκτης που όσο χρήσιμος κι αν ήταν αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο ειδικά στην ανάπτυξη και ήρθαν δύο παίκτες που έχουν όλα τα στοιχεία που θέλει να βλέπει ο Αρτέτα στον άξονα της ομάδας του. Ο Ράις είναι ο αμυντικός μέσος που μπορεί να δημιουργήσει με μοναδική μαεστρία από πίσω, να κουβαλήσει μπάλα και φυσικά να καλύψει εξαιρετικά την περιοχή μπροστά από τους στόπερ και ο Χάβερτζ είναι αυτός που μπορεί να αγωνιστεί σε πολλές θέσεις μεσοεπιθετικά, ανεβάζοντας ένα επίπεδο την ομάδα του. Ο τραυματισμός του Ζεσούς (θα λείψει λογικά μέχρι και τις αρχές Σεπτεμβρίου) μάλλον θα τον στείλει στην κορυφή, που δεν είναι το δυνατό του σημείο, ως εκτελεστής, και μένει να δούμε πως θα λειτουργήσει. Εξαιρετική επίσης και η προσθήκη από τον Άγιαξ του Ζούριεν Τίμπερ. Ο 22χρόνος διεθνής Ολλανδός μπορεί να καλύψει και τις τρεις θέσεις στην άμυνα (στόπερ, δεξί και αριστερό μπακ) ισορροπώντας στα αμυντικά και στα επιθετικά του καθήκοντα. Θεωρώ πως η Άρσεναλ θα είναι από τις πιο fun to watch ομάδες στην Ευρώπη.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Η Γιουνάιτεντ μπαίνει στη δεύτερη σεζόν με τον Τεν Χάαγκ στο τιμόνι της και αυτό είναι κάτι που δίνει από μόνο του ελπίδες για ακόμα μία πιο βελτιωμένη εκδοχή της. Ο Ολλανδός δίνει έμφαση στη γρήγορη μετάβαση προς το επιθετικό της τρίτο και σε αυτό προσφέρει μεγάλη αισιοδοξία τόσο η έλευση του μέσου Μέισον Μάουντ, που ήρθε από την Τσέλσι, όσο και του κορυφαίου τερματοφύλακα της περασμένης σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, Αντρέ Ονάνα που ήρθε από την Ίντερ. Ο Καμερουνέζος είναι τρομερός στο κομμάτι των αποκρούσεων είναι όμως ακόμα πιο τρομερός με την μπάλα στα πόδια λειτουργώντας άψογα ως sweeper keeper, παίζοντας αρκετά μακριά από την εστία του βρίσκοντας παράλληλα με μακρινές μπαλιές ακριβείας τους συμπαίκτες του στη επίθεση. Σημαντική και η προσθήκη του νεαρού Δανού επιθετικού Ράσμους Χόιλουντ που ήρθε από την Αταλάντα για να καλύψει το κενό που άφησε (που μόνο κενό δεν είναι αν με ρωτάτε) ο Βέγκχορστ. Ο Χόιλουντ είναι ο παίκτης που μπορεί να κάνει αυτά που ήθελε να δει ο Τεν Χααγκ από τον Ολλανδό. Να γεμίσει δηλαδή την περιοχή απειλώντας αλλά και να κινηθεί εκτός αυτής δημιουργώντας για τους συμπαίκτες του, ειδικότερα για τους γρήγορους εξτρέμ της.

Νιουκάστλ

Η ομάδα του Έντι Χάου ήταν η περσινή ευχάριστη έκπληξη και μια ομάδα που κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ ενώ ενάμιση χρόνο πίσω πάλευε για να μείνει στην κατηγορία. Το αγωνιστικό της στιλ θα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρσι. Πίεση ψηλά με ένταση, που είναι και το ζητούμενο, γρήγορο τρανζίσιον τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση και φυσικά έμφαση στις στατικές φάσεις που είναι και ένα από τα σημαντικά της όπλα. Ο Χάρβεϊ Μπάρνς ήρθε από την Λέστερ για να καλύψει το κενό που άφησε στους εξτρέμ η φυγή του Σεν Μαξιμέν, σε μια κίνηση που τακτικά είναι σπουδαία αναβάθμιση και ο Σάντρο Τονάλι, της Μίλαν, ήρθε για να ανεβάσει περισσότερο ποιοτικά το ήδη ποιοτικό της κέντρο. Ο νεαρός Ιταλός συνδυάζει αρκετά τα χαρακτηριστικά δύο τόσο διαφορετικών μέσων της σπουδαίας Μίλαν (και της εθνικής Ιταλίας) του πρόσφατου παρελθόντος και αυτό είναι από μόνο του μοναδικό και ενδιαφέρον. Φυσικά μιλάω για τους Αντρέα Πίρλο και Τζενάρο Γκατούσο και αυτός είναι και ο λόγος που ο Χάου τον ήθελε σαν τρελός για το ήδη ποιοτικό κέντρο της ομάδας του. Θα είναι πραγματικά δύσκολη η πίστα στο κυνήγι της τετράδας για δεύτερη σερί σεζόν, θα είναι όμως και δύσκολο κάθε ματς απέναντί της ειδικά στο κολασμένο Σεν Τζέιμς Παρκ.

Λίβερπουλ

Η Λίβερπουλ μπαίνει σε μία νέα και αρκετά περίεργη χρονιά. Δεν θα βρίσκεται στο Τσάμπιονς Λιγκ μετά από το 2017 και θα δει την εκκίνησή της να γίνεται με μία εντελώς νέα τριάδα στον άξονά της. Οι Χέντερσον, Φαμπίνιο, Κεϊτά, Μίλνερ αποτελούν παρελθόν και ο τραυματισμός του Τιάγκο (δεν έχει αγωνιστεί σε κανένα φιλικό) αναγκάζει τον Κλοπ σε μία «βίαιη» μετάβαση στα νέα της πρόσωπα που πρέπει να βρουν αμέσως χημεία και να ηγηθούν. Ο Μακ Άλιστερ και ο Σομποσλάι θα είναι οι δύο σίγουροι που θα βρεθούν στον άξονα της ομάδας και θα έχουν τον δύσκολο ρόλο να συνδέσουν τις γραμμές στο απαιτητικό ποδόσφαιρο του Γερμανού προπονητή. Η ποιότητα και των δύο είναι αδιαμφισβήτητη αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα όταν μιλάμε για το επίπεδο της Πρέμιερ Λιγκ. Ο Κλοπ χρησιμοποιεί πλέον και τους Τσιμίκα και Αλεξάντερ Άρνολντ στο χώρο της μεσαίας γραμμής ψάχνοντας να βρει λύσεις, κυνηγώντας παράλληλα τον εξαιρετικό αμυντικό μέσο της Σαουθάμπτον Μπρούνο Λαβία που δεν πρόκειται να συνεχίσει στην Τσάμπιονσιπ. Η επιθετική γραμμή των «κόκκινων» τρομάζει, η άμυνα διαθέτει παίκτες παγκόσμιας κλάσης αλλά αν ο άξονας δεν λύσει τα προβλήματά του από νωρίς τότε θα υπάρχει πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία της ομάδας. Η ποιότητα φυσικά και υπάρχει και το μόνο που μένει είναι το πόσο γρήγορα θα μπορέσει να φανεί στο γήπεδο μετά το λίφτινγκ που έγινε στους μέσους.

Τσέλσι

Η Τσέλσι μπαίνει στη νέα σεζόν έχοντας ως πρωταρχικό στόχο να ξαναγίνει κανονική ομάδα μετά το περσινό «ναυάγιο» και σε αυτό η κίνηση του Ποτσετίνο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Προπονητής που ξέρει την Πρέμιερ Λιγκ και έχει δημιουργήσει στο πρόσφατο παρελθόν εξαιρετικές ομάδες (Σαουθάμπτον και Τότεναμ) που χαιρόμασταν να βλέπουμε τα παιχνίδια τους. Οι «μπλε» έκαναν το απαιτούμενο άδειασμα στο ρόστερ τους με πολλά από τα βαριά της ονόματα να αποχωρούν, φέρνοντας στη θέση τους ποδοσφαιριστές που μπορεί να μην είναι τόσο γνωστοί στο αγγλικό κοινό (όπως οι επιθετικοί Νίκολας Τζάκσον και Κριστόφ Ενκουκού από Βιγιαρεάλ και Λειψία αντίστοιχα) αλλά που μπορεί να δουλέψει ο Ποτσετίνο πάνω στο αγωνιστικό τους προφίλ το δικό του στιλ ποδοσφαίρου. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Τσέλσι ανακοίνωσε πως ο Ενκουκού θα απουσιάσει για μήνες λόγω σοβαρού τραυματισμού. Η Τσέλσι διαθέτει ένα άκρως ποιοτικό, και νεανικό ρόστερ που είναι ικανό για μικρά «θαύματα» αν φυσικά οι απαιτήσεις δεν είναι οι τίτλοι και τα «μεγαλεία» από την πρώτη σεζόν. Αναμένεται να κινηθεί ανάμεσα στις παραλλαγές του 4-2-3-1 με πίεση ψηλά, έμφαση στα άκρα και δημιουργία από τα μετόπισθεν και είναι ικανή για πάρα πολλές ποδοσφαιρικές «ομορφιές». Χρειάζεται σίγουρα πολλή υπομονή και ακόμα περισσότερη δουλειά για να ξαναβρεί τον καλό εαυτό της, είμαι σίγουρος όμως ότι πλέον βρίσκεται -και πάλι- στο σωστό δρόμο. Ιντριγκάρει απίστευτα επίσης ο Ένζο στα χέρια του Αργεντινού προπονητή.