Σε μια περίοδο αγωνιστικών διακυμάνσεων και εσωτερικών αναζητήσεων, ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ γνωρίζοντας ότι πρέπει να αγκαλιάσει το σωσίβιο που λέγεται «άμυνα» για να μείνει στον αφρό…
Eίναι ένα από τα ματς που οι οπαδοί του Παναθηναϊκού πιθανόν έχουν κυκλώσει από την αρχή της σεζόν. Σίγουρα ένα από τα πιο εμπορικά. Το brand του αντιπάλου, η αγωνιστική του ποιότητα, το rivalry που έχει φουντώσει το τελευταία χρόνια δίνουν στο συγκεκριμένο ματσάρισμα έναν πολύ ελκυστικό χαρακτήρα. Υπό νορμάλ συνθήκες το ΟΑΚΑ θα ήταν γεμάτο, περιμένοντας τη «Βασίλισσα» με στόχο να της προσφέρει μια πολύ δύσκολη βραδιά. Δυστυχώς όμως ζούμε σε μια εποχή όπου τα δεδομένα έχουν πλέον γίνει ζητούμενα. Και ο Παναθηναϊκός πρέπει να μείνει όρθιος στο συγκεκριμένο ματς χωρίς τη βοήθεια του κοινού του.
Η Ρεάλ διανύει περίοδο συσπείρωσης και ανάκαμψης. Ο Φακούντο Καμπάτσο έφυγε. Μπορεί η απουσία του να είναι τεράστια σε όλα τα επίπεδα όμως παράλληλα λειτούργησε λυτρωτικά. Ήταν μια επίπονη αποχώρηση που είχε γνωστοποιηθεί και έπρεπε να γίνει το συντομότερο δυνατό για τη ψυχική υγεία της ομάδας.
Οι Μαδριλένοι μετρούν ρεκόρ 7-1 στα τελευταία οχτώ ματς. Ο κόουτς Λάσο πειραματίζεται ακόμα όσον αφορά τη θέση «1». Προσφάτως ανέβασε τον Αμπάλντε στον άσσο, επενδύοντας στο φυσικό/αθλητικό προφίλ του Ισπανού γκαρντ και το low mistake παιχνίδι του. Οι νεαροί παίχτες (Αλοθέν, Γκαρούμπα) δίνουν ώθηση στο σύνολο και οι βετεράνοι δείχνουν να αναλαμβάνουν το αυξημένο μερίδιο ευθύνης που πλέον τους αναλογεί. Η Ρεάλ σουτάρει με 37.6% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, έχοντας 6 παίχτες με ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του 39.5%.
Το «σωσίβιο» της άμυνας
Η ομάδα του Γιώργου Βόβορα δεν έχει πολλά περιθώρια στην παρούσα φάση, βλέποντας το δρόμο της να διασταυρώνεται με αυτόν των Μαδριλένων. Ο Παναθηναϊκός έρχεται από μια μέτρια εμφάνιση και ένα κακό αποτέλεσμα εντός έδρας απέναντι στη Ζάλγκιρις. Ξέρει τις αδυναμίες του και οφείλει να κάνει κάτι για αυτό άμεσα. Είναι προφανές ότι η αμυντική βελτίωση είναι το μοναδικό σωσίβιο εκεί έξω. Απλά, ξεκάθαρα.
Ο Παναθηναϊκός είναι αδύναμος στο αμυντικό κομμάτι έχοντας μια από τις λιγότερο αποτελεσματικές άμυνες στη διοργάνωση σήμερα. Σε ουκ ολίγα παιχνίδια, δέχεται ένα μπαράζ εύστοχων σουτ πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, κατάσταση που «γράφει» στο ψυχολογικό προφίλ της ομάδας η οποία αδυνατεί να χτίσει ένα σταθερό καλό μομέντουμ που θα της δώσει το επάνω χέρι στην αναμέτρηση, μιας και η επίθεση του αντιπάλου –έχοντας την ευχέρεια των καλών περιφερειακών εκτελέσεων- μπορεί να απαντά συνεχώς.
Το τριφύλλι επιτρέπει στους αντιπάλους κάτι λιγότερο από το εντυπωσιακό 42% αναφορικά με το ποσοστό των εκτελέσεων τους από το τρίποντο. Τόσο στη Λυών, όσο και την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ με τη Ζάλγκιρις, η «βροχή τριπόντων» γονάτισε τον Παναθηναϊκό. Ο Γιώργος Βόβορας μίλησε για έλλειψη επιθετικότητας και (σωστά) έθιξε την μη χρησιμοποίηση των φάουλ. Αυτή είναι μια πτυχή του προβλήματος. Οι πράσινοι στην πραγματικότητα δεν εκτελούν σε καλούς χρόνους τα αμυντικά rotations ενώ η αδυναμία τους στο να ελέγξουν τον χειριστή της μπάλας τροφοδοτεί ένα ντόμινο over helping όταν η επίθεση βρίσκει χώρο/ρήγμα, περνώντας προς τα μέσα, με αποτέλεσμα μια καλή πάσα προς τα έξω και μια σωστή έξτρα πάσα να είναι εργαλεία αρκετά ώστε να βρεθεί η καλή εκτέλεση, με την άμυνα να τρέχει για να μαζέψει συνεχώς τα ασυμμάζευτα. Ο Παναθηναϊκός στερείται ισορροπίας στα μετόπισθεν λοιπόν και αυτό πληγώνει και το επιθετικό του προφίλ. Υπάρχουν αρκετοί αθλητές ικανοί στα μετόπισθεν (Μακ, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννης, Σαντ-Ρος, ο Καλαιτζάκης με την ικανότητα του να πιέσει τη μπάλα, στοιχείο πολύ χρήσιμο τώρα) όμως το ζήτημα είναι να μπορέσουν όλοι μαζί να βρεθούν στην ίδια σελίδα, λειτουργώντας ως μια μονάδα (unit).
Η λύση βρίσκεται στη συγκέντρωση και τις εργατοώρες. Η ομάδα δεν είναι καλή σε αυτό το κομμάτι. Έχει υπάρξει επίσης προβληματική σε αντίστοιχη χρονική περίοδο στα χρόνια του Τσάβι Πασκουάλ, γυρνώντας την κατάσταση σταδιακά όταν και κατάφερε να πιάσει πολύ υψηλά αμυντικά standards στο τέλος της σεζόν. Οφείλει λοιπόν να κάνει και τώρα μια ανάλογη προσπάθεια.
Ο Παναθηναϊκός μπαίνει στην εβδομάδα διπλών παιχνιδιών του Δεκεμβρίου με ένα μεγάλο ματς, απέναντι σε έναν σπουδαίο αντίπαλο. Το ευρύ κοινό μπορεί να πιστεύει ότι η διασταύρωση με τη Ρεάλ την προκειμένη στιγμή δεν είναι ότι καλύτερο. Ίσως όμως η σύγκρουση με μια τέτοια, πολύ δυνατή ομάδα, είναι ότι χρειάζονται οι πράσινοι για να ξυπνήσουν. Ίσως είναι μια ένεση αδρεναλίνης που θα δώσει ζωή στο αγωνιστικό τους σώμα. Η Αθήνα παραδοσιακά έδινε πολύ σκληρές αναμετρήσεις στη Ρεάλ, αποτελώντας ένα διαχρονικά δύσκολο αγωνιστικό περιβάλλον. Ελπίζουμε πως η παράδοση αυτή θα συνεχιστεί…