Το θερμόμετρο παρέμενε πεισματικά σκαρφαλωμένο στους 40 βαθμούς και η ατμόσφαιρα ήταν πιο πνιγηρή και από εσχατολογικό “b movie” που εκτυλίσσεται στην έρημο της Αριζόνα. Το περίφημο νέφος που είχε κάνει την εμφάνιση του εκείνα τα χρόνια, είχε σκεπάσει τα πάντα και δεν κουνιόταν φύλλο. Οι αλαφιασμένοι από τις πυρακτωμένες λαμαρίνες οδηγοί που είχαν φτάσει
❔ “Τα παιδιά στην Αιθιοπία δεν επιτρέπεται να ρωτάνε “γιατί” και όταν τους λένε κάτι, πρέπει απλά να το κάνουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εγώ πάλι ήμουν πολύ ανοιχτός χαρακτήρας και ρωτούσα συνέχεια, με συνέπεια οι άνθρωποι τριγύρω να με αντιμετωπίζουν περίπου σαν τελώνιο. Κάπως έτσι άρχισα να ντρέπομαι για τον εαυτό μου και να νοιώθω
“Τους πήρε πάνω από 20 λεπτά να μετρήσουν το άλμα, καθώς επειδή είχα προσγειωθεί έξω από το σκάμμα, το ηλεκτρονικό σύστημα μέτρησης δεν μπορούσε να δώσει αποτέλεσμα και αναγκάστηκαν να στείλουν κάποιον στο πιο κοντινό κατάστημα εργαλείων, για να μετρηθεί επιτέλους το άλμα με ένα χαλύβδινο μέτρο…” Ο αστικός μύθος λέει ότι ο 22χρονος Μπόμπ
Η εμβληματική φωτογραφία από την εκκίνηση των 100 μέτρων στους πρώτους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 1896, μπορεί να φαντάζει σαν σουρεαλιστική σεκάνς του βωβού κινηματογράφου – με τις αλλοπρόσαλλες στάσεις εκκίνησης των αθλητών, τα ντυσίματα παρατρεχάμενων και θεατών, την περίοπτη θέση της μπάντας του στρατού, τις τουαλέτες στα ορεινά του Καλλιμάρμαρου κοκ
Ο μόνος τρόπος να πυγμαχήσεις λοιπόν, είναι να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Τον φόβο να χτυπηθείς ή και να χτυπήσεις.