Ήταν Ιούλιος του 1996 όταν στο Όλντ Τράφορντ εμφανίστηκε ένας αδύνατος πιτσιρικάς, με ξανθά μαλλιά και πρόσωπο τόσο παιδικό που σου έδινε την εντύπωση ότι ο κάτοχος του βρίσκεται ακόμα στην εφηβεία. Όταν τον αντίκρισε ο υπεύθυνος ξενάγησης του γηπέδου, υπέθεσε ότι ο μικρός θέλει να κάνει το κλασικό τουρ για να θαυμάσει το ‘Θέατρο των ονείρων’ κι έτσι τον πήρε μαζί του και του έδειξε όλο το γήπεδο. Όταν η ξενάγηση τελείωσε ο υπεύθυνος αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον νεαρό και τον ρώτησε ευθέως: “Τι κάνεις εδώ πέρα;”

Με σπαστά αγγλικά ο ξανθομάλλης τον ενημέρωσε ότι βρίσκεται εκεί για να υπογράψει με τη Γιουνάιτεντ. Ο υπεύθυνος έμεινε αρχικά άφωνος, αδυνατώντας να πιστέψει αυτό που ακούει, αλλά όταν δόθηκαν περισσότερες εξηγήσεις χάρισε το στυλό του στον νεαρό, ελπίζοντας ότι θα του φέρει καλή τύχη. Λίγες μέρες μετά, με το στυλό αυτό ο 23χρονος Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ έγινε επίσημα παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Η παρεξήγηση που δημιουργήθηκε εκείνη τη μέρα λόγω και της εμφάνισης του δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον Νορβηγό. “Ξέρω καλά πως όταν ήρθα στην ομάδα έδειχνα πολύ μικρός. Αυτό μου δημιουργούσε συχνά προβλήματα. Θυμάμαι μια φορά που κάναμε οικογενειακές διακοπές στη Μαγιόρκα, ήθελα να ανέβω σε μια τσουλήθρα. Σου επέτρεπαν να ανέβεις όμως μόνο αν ήσουν 15 χρονών ή έστω πάνω από 1,40. Εγώ ήμουν 15 αλλά παρ’όλα αυτά δεν μ’άφησαν να ανέβω γιατί ήμουν πολύ μικροκαμωμένος.”

Λίγο το παιδικό σουλούπι του, λίγο το ότι προερχόταν από ένα άγνωστο πρωτάθλημα και λίγο το ότι οι περισσότεροι ήλπιζαν πως η Γιουνάιτεντ θα αποκτήσει εκείνο το καλοκαίρι τον Άλαν Σίρερ, είχε ως αποτέλεσμα ο ερχομός του Σόλσκιερ στο Μάντσεστερ να περάσει τελείως απαρατήρητος. Μέχρι που στα τέλη Αυγούστου ο Άλεξ Φέργκιουσον του έκανε νόημα να σηκωθεί για προθέρμανση, σ’έναν αγώνα με τη Μπλάκμπερν. Ο “δολοφόνος με το παιδικό (ή αγγελικό) πρόσωπο”, όπως έγινε αργότερα γνωστός, μπήκε αλλαγή στο 64′ του αγώνα και χρειάστηκε μόλις 6 λεπτά για να δείξει σε όλους πόσο καλή σχέση διατηρούσε με τα δίχτυα.

https://www.youtube.com/watch?v=l3xgN8nqFg8

Τα επόμενα 11 χρόνια ο Νορβηγός κατέκτησε σχεδόν τα πάντα με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ, πετυχαίνοντας περισσότερα από 100 γκολ. Παρά το γεγονός ότι αργότερα καθιερώθηκε στη βασική ενδεκάδα του Φέργκιουσον, στη μνήμη των περισσότερων ο Σόλσκιερ συνδέθηκε με την εικόνα του παίκτη που μπαίνει αλλαγή στα τελευταία λεπτά και προλαβαίνει να σκοράρει το κρίσιμο γκολ που δίνει στην ομάδα τη νίκη, γι’αυτό και χαρακτηρίστηκε πολλές φορές ως ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Δεν είναι τυχαίο ότι και το τελευταίο του γκολ με τη Γιουνάιτεντ μπήκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μπήκε το πρώτο: Έξι λεπτά αφότου είχε μπει αλλαγή σε εντός έδρας αγώνα με τη Μπλάκμπερν!

Από τα 126 γκολ που πέτυχε συνολικά με τους ‘κόκκινους διαβόλους’, τα 29 μπήκαν σε αγώνα στον οποίο είχε ξεκινήσει στον πάγκο. Απ’αυτά τα 29, τα 17 επιτεύχθηκαν σε αγώνα πρωταθλήματος, ένα νούμερο που τον φέρνει στην πρώτη θέση της σχετικής κατάταξης, στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. “Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές ήταν ενοχλητικό. Αλλά ο προπονητής ήξερε καλά πότε με χρειάζεται και ήξερε ότι κάθε φορά που με έβαζε έδινα τα πάντα για να του αποδείξω ότι πρέπει να παίζω περισσότερο. Πάντως προτιμώ να έχω αυτόν τον ρόλο και να κάνω τη διαφορά παρά να παίζω 200 ματς και να είμαι ένας μέτριος παίκτης”.

Το να του ζητήσεις να ξεχωρίσει ένα γκολ από τα δεκάδες που πέτυχε είναι φυσικά ανούσιο. Η απάντηση είναι πιο εύκολη και από πλασέ σε άδειο τέρμα. “Όταν ήμουν μικρός στο μυαλό μου πετύχαινα συνεχεία το νικητήριο γκολ ενός ευρωπαϊκού τελικού. Φυσικά δεν πίστευα ποτέ ότι θα συμβεί αυτό και στην πραγματική ζωή. Με τίποτα”. Πως νιώθει κανείς άραγε όταν πετυχαίνει ένα τέτοιο γκολ; “Η πρώτη μου σκέψη ήταν μήπως είμαι οφσάιντ. Φοβήθηκα ότι ο διαιτητής θα το ακυρώσει. Μετά όμως ήταν απλά χάος. Δεν σκέφτεσαι τίποτα. Ήταν τόσο έντονος εκείνος ο πανηγυρισμός που έκανα ζημιά στα πόδια μου και κατέληξα να χάσω κάποια παιχνίδια της εθνικής εκείνο το καλοκαίρι. Εννοείται πως άξιζε.”

Δυο δεκαετίες μετά από εκείνο τον αξέχαστο τελικό, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ είναι και πάλι στο Όλντ Τράφορντ, σε άλλο πόστο μεν αλλά με την ίδια λογική δε. Είναι ξανά ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, αυτός που επιστρατεύτηκε όταν όλοι κατάλαβαν πως η Γιουνάιτεντ κινδυνεύει σοβαρά να μείνει από τον χειμώνα εκτός του επόμενου Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως ακριβώς συνέβη και όταν ήταν παίκτης, ο ερχομός του δεν ενθουσίασε πολλούς.

Στο βιογραφικό του υπάρχει το πετυχημένο πέρασμα από τη δεύτερη ομάδα της Γιουνάιτεντ αλλά και από τη Μόλντε (εκεί που το 2011 οδήγησε την ομάδα στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της, το οποίο και διατήρησε και την επόμενη χρονιά) αλλά η φήμη του νορβηγικού πρωταθλήματος δεν έχει αλλάξει καθόλου, από τα μέσα των 90s ενώ στο ενδιάμεσο υπάρχει και μια αποτυχημένη θητεία στην Κάρντιφ. “Στην Κάρντιφ ήμουν μάλλον ο λάθος άνθρωπος τη λάθος στιγμή. Τόσα χρόνια στις ομάδες που ήμουν είχα συνηθίσει να παίζω επιθετικό ποδόσφαιρο και να κυριαρχώ στους αγώνες προσφέροντας θέαμα αλλά οι ομάδες μου ήταν δεν ήταν τόσο δυνατές αμυντικά. Στην Κάρντιφ έμαθα ότι χρειάζεται κι αυτό.”

“Τι σας ζητάω; Κάντε σουτ! Ας έχει παίκτες, σουτάρετε!”
Η νορβηγική έκδοση του ξεσπάσματος του Αλκέτα Παναγούλια

Από την πρώτη μέρα που επέστρεψε στο Όλντ Τράφορντ η ταμπέλα του προσωρινού προπονητή τον ακολουθούσε παντού και οι συζητήσεις επικεντρωνόταν γύρω από τα ονόματα του Ποκετίνο, του Ζιντάν και του Κόντε, που είναι οι επικρατέστεροι να αναλάβουν τη θέση το ερχόμενο καλοκαίρι. Έξι αγώνες αργότερα η κατάσταση στο θέμα της διαδοχής δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, αφού οι άνθρωποι της Μόλντε επιμένουν ότι ο Σόλσκιερ βρίσκεται με μορφή δανεισμού στο Μάντσεστερ, κάτι που σημαίνει ότι τον Μάιο πρέπει να επιστρέψει στη Νορβηγία, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι τελείως διαφορετικά.

Ο 45χρονος τεχνικός έχει μεταστρέψει ολοκληρωτικά το κλίμα, έχει αλλάξει τη φιλοσοφία παιχνιδιού της ομάδας και μετράει 6 σερί νίκες σε όλες τις διοργανώσεις, ένα κατόρθωμα που δεν έχει καταφέρει κανένας άλλος νέος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου (ο Σερ Ματ Μπάσμπι είχε 5 σερί νίκες στο πρωτάθλημα το μακρινό 1946). Τα γκολ μπαίνουν πολύ πιο εύκολα απ’ότι πριν, η εικόνα της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο δεν συνδέεται πλέον με τις λέξεις “πούλμαν” και “κατενάτσιο” ενώ στη βαθμολογία έχει πιάσει την Άρσεναλ στην 5η θέση και έχει μειώσει στους 6 πόντους τη διαφορά από τις θέσεις που οδηγούν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκτός αυτού, τα αστέρια της εμφανίζονται μεταμορφωμένα προς το καλύτερο ενώ σε κάθε ευκαιρία πλέκουν το εγκώμιο του Νορβηγού, τονίζοντας πόσο πιο απελευθερωμένοι είναι τώρα και πόσο περισσότερο ευχαριστούνται το ποδόσφαιρο.

Aπόψε το απόγευμα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υποδέχεται τη Μπράιτον και ελπίζει ότι θα μπορέσει να πλησιάσει κι άλλο την τετράδα, αφού η Τσέλσι δοκιμάζεται στο Emirates με την Άρσεναλ. Ακόμα κι αν δεν καταφέρει στο τέλος να ανατρέψει την πολύ ζόρικη κατάσταση που συνάντησε πάντως, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ έχει ήδη αποδείξει δυο πράγματα: Ότι, σε αντίθεση με όσα λεγόταν από αρκετούς τους προηγούμενους μήνες, η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να συνδυάσει τις νίκες με ελκυστικό ποδόσφαιρο και ότι η ικανότητα του να μπαίνει στο παιχνίδι καθυστερημένα και παρ’όλα αυτά να βρίσκει τρόπο να βοηθήσει τη Γιουνάιτεντ, δεν τον έχει εγκαταλείψει ούτε και τώρα που το πρόσωπο του δεν είναι πλέον παιδικό.