Το μεσημέρι της Δευτέρας έφυγε από τη ζωή ο Σβεν-Γκόραν Έρικσον σε ηλικία 76 ετών. Αναμενόμενα, το ίντερνετ πλημμύρισε με σχόλια για τον θάνατο του. Ανάμεσα τους ξεχώριζαν αυτά που προέρχονταν από φιλάθλους των ομάδων που είχε προπονήσει, καθώς συχνά συνοδεύονταν από κάποια φωτογραφία μαζί του ή κάποια προσωπική ιστορία. Κάπως έτσι επανήλθε στην επιφάνεια και μια θητεία του Σουηδού που εμείς τουλάχιστον είχαμε ξεχάσει. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία της συνεργασίας του Έρικσον με τη Νοτς Κάουντι τη σεζόν 2009-10. Την πιο εξωφρενική και ταραχώδη σεζόν στην ιστορία της πιο παλιάς επαγγελματικής ομάδας στον κόσμο.
Το καλοκαίρι του 2009 η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα του Νότιγχαμ βρισκόταν για πολλοστή φορά σε δυσχερή θέση. Τα προηγούμενα χρόνια τα οικονομικά προβλήματα είχαν γίνει σχεδόν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας του συλλόγου και αυτό είχε αντίκτυπο και στον αγωνιστικό χώρο. Η ομάδα ήταν κολλημένη στην 4η κατηγορία και ο ρεαλιστικός στόχος της δεν ήταν να ανέβει αλλά να αποφύγει τον υποβιβασμό στις ημι-επαγγελματικές κατηγορίες. Οι οπαδοί είχαν καταφέρει λίγα χρόνια πριν να τη γλιτώσουν από την πτώχευση αλλά οι δυνατότητες τους έφταναν ως εκεί. Στο κομμάτι της οργάνωσης και διοίκησης τα αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά.
Γι’αυτό και όταν μια μέρα έκαναν την εμφάνιση τους στο Νότιγχαμ κάποιοι εκπρόσωποι μιας μεγάλης εταιρείας που ενδιαφέρθηκαν για την αγορά των μετοχών οι επιφυλάξεις των ντόπιων δεν κράτησαν πολύ. Εδώ μπαίνουν στην ιστορία μας ο Πίτερ Τρέμπλινγκ και το δίδυμο των Γουίλετ, o Νέιθαν και ο πατέρας του Πίτερ, για τους οποίος ακόμα και σήμερα ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Ο Τρέμπλινγκ παρουσιάστηκε στη διοίκηση της Νοτς Κάουντι ως εκπρόσωπος της «Munto Finance», που ήταν μια θυγατρική της «Qadbak Investments». Η δεύτερη ήταν μια μεγάλη επενδυτική εταιρεία με έδρα την Ελβετία που εκείνη την περίοδο προσπάθησε να χωθεί και στη Φόρμουλα 1, προσεγγίζοντας με αντίστοιχο τρόπο την BMW Sauber. Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, η «Munto» στηριζόταν επίσης σε κάποιους ευκατάστατους επενδυτές από τη Μέση Ανατολή. Στα ονόματα που αναφέρθηκαν ξεχώριζαν δυο γνωστές και πανίσχυρες οικογένειες από το Μπαχρέιν.
Μερικές μέρες αργότερα ο πρόεδρος της Νοτς Κάουντι πήγε στο Μπαχρέιν για τις τελικές διαβουλεύσεις. Το ταξίδι έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των οπαδών, που μέσω του «Supporters’ trust» ήταν και μεγαλομέτοχοι του συλλόγου τα τελευταία χρόνια. Η βασική του απαίτηση ήταν να μάθει τα αναλυτικά σχέδια των υποψήφιων αγοραστών αλλά και να δει κάποιες τραπεζικές εγγυήσεις που να επιβεβαίωναν τη δυναμική τους. Κάπου εδώ ανεβαίνει στη σκηνή ο μεγάλος πρωταγωνιστής της υπόθεσης. Και όχι, δεν αναφερόμαστε στον Σβεν-Γκόραν Έρικσον.
Ο 50χρονος Ράσελ Κινγκ, που ως τότε είχε ρόλο κομπάρσου στις συνομιλίες, ανέλαβε βασικό ρόλο και παρουσίασε στον Άγγλο πρόεδρο τις επιθυμητές τραπεζικές εγγυήσεις που προέρχονταν από την βρετανική επενδυτική τράπεζα First London. Για να εντυπωσιάσει κι άλλο τον συνομιλητή του, πρόσθεσε στις εταιρείες που βρίσκονται από πίσω σαν στήριγμα και την «Swiss Commodity Holding», μια εταιρεία που δεν… έπαιζε με εκατομμύρια αλλά με ανώτερα ποσά, καθώς σύμφωνα με τα λεγόμενα του είχε αποκτήσει εκτός άλλων και τα δικαιώματα εξόρυξης χρυσού της Βόρειας Κορέας. Οι συνομιλίες ολοκληρώθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όταν η πλευρά των νέων επενδυτών παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο πενταετές πλάνο που είχε στόχο να ανεβάσει τη Νοτς Κάουντι στην Τσάμπιονσιπ. Το θελκτικό πακέτο περιλάμβανε ακόμη σημαντικές μεταγραφές, έργα βελτίωσης του γηπέδου, ανάπτυξη των ακαδημιών, μέχρι και αγορά μικρότερων συλλόγων που θα λειτουργούσαν ως παραρτήματα.
Ο πρόεδρος έφυγε ικανοποιημένος από τα όσα είχε δει και ακούσει. Στις αρχές Ιουλίου ο ενθουσιασμένος κόσμος έδωσε την έγκριση του για τη μεταβίβαση των μετοχών και άρχισε να κάνει όνειρα για μεγάλες νίκες, τίτλους και ένα πιο λαμπερό μέλλον. Αυτές οι φαντασιώσεις έπαιξαν το ρόλο τους ώστε οι μετοχές να περάσουν στα χέρια των νέων επενδυτών τζάμπα! Στα επίσημα χαρτιά αναφέρεται ότι η μεταβίβαση κόστισε μια λίρα.
Τους επόμενους μήνες η ασπρόμαυρη πλευρά του Νότιγχαμ ζούσε σε μια φούσκα ευτυχίας. Η αρχή έγινε στα τέλη Ιουλίου όταν η Νοτς Κάουντι έγινε θέμα σε όλη την Αγγλία (και όχι μόνο) χάρη σε μια ανακοίνωση που έλεγε ότι το ρόλο του τεχνικού διευθυντή αναλαμβάνει ο πρώην προπονητής της εθνικής Αγγλίας αλλά και της Μάντσεστερ Σίτι, Σβεν-Γκόραν Έρικσον.
O Σουηδός είχε μόλις αποχωρήσει από τον πάγκο της εθνικής του Μεξικού και έψαχνε μια νέα πρόκληση. Πολύ σύντομα τη βρήκε στο τελευταίο μέρος που πιθανόν θα περίμενε. “Συναντήθηκα με τον Κινγκ και τον Γουίλετ και μου έκανε θετική εντύπωση ο ενθουσιασμός τους. Είχαν μόλις αγοράσει την ομάδα και σκόπευαν να την οδηγήσουν μέχρι την Πρέμιερ Λιγκ. Το σχέδιο που μου παρουσίασαν ήταν πολύ έξυπνο και πολύ πειστικό. Γι’αυτό και δέχτηκα. Μου άρεσε η ιδέα του πρότζεκτ, η πρόκληση να πάρεις μια μικρή ομάδα και να την οδηγήσεις ψηλά. Ήταν σαν όνειρο για μένα.”
Η άφιξη του Έρικσον στο Μίντοου Λέιν αποστόμωσε και τους τελευταίους αμφισβητίες. Η Νοτς Κάουντι είχε επίσημα περάσει σε μια νέα εποχή. Το όνομα του Σουηδού και τα αμέτρητα δημοσιεύματα που ακολούθησαν βοήθησαν στο να προσελκύσει η διοίκηση παίκτες μεγαλύτερων κατηγοριών. Τα δυο ονόματα που ξεχώρισαν ήταν αυτά του 34χρονου Σολ Κάμπελ και του 22χρονου Κάσπερ Σμάιχελ. Η πρόταση και στους δυο ήταν τόσο πλουσιοπάροχη που έκαμψε τις όποιες ενστάσεις για το πώς θα γίνει να αφήσουν την Πρέμιερ Λιγκ για χάρη μιας ομάδας που παίζει στη League Two.
Ο ενθουσιασμός έφτασε στα ύψη στα μέσα Αυγούστου όταν η ομάδα ξεκίνησε τη σεζόν με δυο θριάμβους: 5-0 τη Μπράντφορντ στην πρεμιέρα και 4-0 τη Μάκλσφιλντ Τάουν εκτός έδρας. Και τα όνειρα συνέχισαν να γίνονται όλο και πιο ακραία. Η υποτιθέμενη οικονομική άνεση των ιδιοκτητών τροφοδοτούσε αμέτρητα τρελά σενάρια. Μετά τον ερχομό όμως του Έρικσον αλλά και του Κάμπελ, κανένας δεν τολμούσε να γελάσει με αυτά. Ανάμεσα στα ονόματα που ακούστηκαν ξεχωρίζουν αυτά του Ρομπέρτο Κάρλος και του Λουίς Φίγκο! Ακόμα και αυτό του Μπέκαμ έπαιξε στα ΜΜΕ, με την συνοδευτική εξήγηση ότι ο Έρικσον έχει τόσο καλή σχέση μαζί του που μπορεί να τον πείσει να επιστρέψει στα 34 του στην πατρίδα του.
Ο μικρός Σμάιχελ με τη φανέλα της Νοτς Κάουντι
Αυτή η παραμυθένια κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι το φθινόπωρο. Αγωνιστικά η ομάδα βρισκόταν σε θέσεις ανόδου, σκοράροντας στα 6 από τα 11 πρώτα παιχνίδια από τρία γκολ και πάνω. Εξωαγωνιστικά ο κόσμος πετούσε στα ουράνια, με εξαίρεση κάποιους ελάχιστους δύσπιστους που, έχοντας ζήσει στο πετσί τους τα οικονομικά προβλήματα του παρελθόντος, προσπαθούσαν ακόμα να βγάλουν άκρη με το νέο θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και πώς γίνεται να έχουν τέτοια οικονομική δύναμη ενώ κανένας δεν τους είχε ακούσει στο παρελθόν;
Η πρώτη βόμβα έπεσε στα τέλη Σεπτεμβρίου. Ένας δημοσιογράφος αλλά και οπαδός της Νοτς Κάουντι ανακοίνωσε τα ευρήματα μιας μεγάλης έρευνας που πραγματοποίησε κρυφά. Σύμφωνα με αυτήν, ο ιθύνων νους πίσω από την όλη προσπάθεια είναι ο Ράσελ Κινγκ. Αν και ο ίδιος απέφευγε συστηματικά να βγει στο προσκήνιο και να εμφανιστεί στις διάφορες εκδηλώσεις του συλλόγου, ήταν αυτός που έκανε κουμάντο, κάτι που επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων και από πολλές άλλες πηγές. Αυτό δεν ήταν ανησυχητικό ή ύποπτο από μόνο του. Το βιογραφικό του Κινγκ όμως ήταν.
Ο Ράσελ Κινγκ μαζί με τον Έρικσον
Η ζωή του Κινγκ είναι από αυτές που θα μπορούσαν άνετα να γίνουν ταινία. Μια από εκείνες τις ταινίες με απατεώνες που σχεδόν κάθε τους ενασχόληση κρύβει κάποιο ύπουλο κόλπο από πίσω. Ένα «Catch me if you can» με λιγότερο ελκυστικό πρωταγωνιστή. Ο Κινγκ είναι από εκείνους τους ανθρώπους που όταν τελειώνεις τη χειραψία μαζί τους για σιγουριά ελέγχεις το πορτοφόλι σου. Κάποιοι μπορεί να τον αποκαλέσουν λαμόγιο, χωρίς να είναι σίγουροι αν αυτός ο χαρακτηρισμός είναι υπερβολικός ή λίγος για να τον περιγράψει. Η πρώτη του επαφή με τη δικαιοσύνη είχε καταγραφεί στις αρχές των 90s όταν οδηγήθηκε στη φυλακή για ασφαλιστική απάτη. Τι είχε κάνει; Διεκδίκησε 600.000 λίρες από την ασφαλιστική του με τη δικαιολογία ότι κάποιος έκλεψε την Aston Martin Zagato του. Μια μικρή έρευνα απέδειξε ότι αυτός που είχε εξαφανίσει το αμάξι ήταν ο ίδιος.
Αρκετά χρόνια μετά και αφού προηγουμένως είχε δοκιμάσει τις ικανότητες εξαπάτησης που είχε και σε διάφορους άλλους χώρους, μπλέχτηκε με τις επενδύσεις. Στο παλμαρέ του βρίσκει κανείς μια χρεοκοπημένη εταιρεία, μια καταγγελία για παραπλάνηση συνεργάτη (του έφαγε κοντά στις 700.000 λίρες και το έσκασε στο Μπαχρέιν) και διάφορες άλλες κομπίνες που βασίζονταν συνήθως στην απλή στη θεωρία ιδέα: Προτείνω σε κάποιον μια πολύ ελκυστική εμπορική συμφωνία με βάση το προϊόν του από την οποία θα βγάλουμε και οι δυο λεφτά και τον πείθω ότι δουλεύω ή συνεργάζομαι με πολύ ισχυρούς ανθρώπους που στην πραγματικότητα όμως δεν έχουν ιδέα ότι μιλάω εξ ονόματος τους.
Παρά την αποκάλυψη αυτή και την εμφάνιση των πρώτων ανησυχιών στο περιβάλλον της Νοτς Κάουντι δεν άλλαξαν πολλά. Η διοίκηση έβγαλε μια ανακοίνωση που έλεγε ότι ο Κινγκ δεν έχει κανένα ουσιαστικό ρόλο στο σύλλογο και ότι είχε εμπλακεί στη μεταβίβαση των μετοχών μόνο ως εξωτερικός σύμβουλος. Στην πραγματικότητα ο προνοητικός παπατζής είχε φροντίσει να μείνει έξω από κάθε έγγραφο και δημόσια αναφορά. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις δεν χρησιμοποιούσε το όνομα του αλλά ένα ψευδώνυμο. Ποιο ήταν αυτό; L. Voldemort! Ναι, σωστά πήγε το μυαλό σας. Η έμπνευση πηγάζει από τον Λόρδο Βόλντεμορτ του «Χάρι Πότερ», που στον φανταστικό εκείνο κόσμο αναφέρεται όλως τυχαίως (ή και όχι) και ως «ο Ακατονόμαστος» ή ο «Άρχοντας του Σκότους».
Η πηγή έμπνευσης του ψευδώνυμου του Κινγκ
Τον Οκτώβριο τα πράγματα σοβάρεψαν αισθητά, όταν η Φούτμπολ Λιγκ ανακοίνωσε πως έχει ξεκινήσει έρευνα για να διαπιστώσει αν όλα έγιναν σωστά κατά την αλλαγή της ιδιοκτησίας (κατόπιν εορτής, θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος). Την ίδια πάνω-κάτω περίοδο ο Έρικσον ταξίδεψε στη Βόρεια Κορέα μαζί με τον Κινγκ και τον γιο Γουίλετ. Οι δυο άντρες ήθελαν μαζί τους τον Σουηδό για να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα η παρουσία τους. Κατά την παραμονή του εκεί ο Έρικσον έκανε επαφές με την τοπική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και συζήτησε την πιθανότητα να υπάρξει κάποιου είδους συνεργασία με ευρωπαϊκές ομάδες για να βοηθηθεί και να εξελιχθεί το ποδόσφαιρο της χώρας. Ο αστικός μύθος λέει ότι μια από τις πρώτες ερωτήσεις των τοπικών αξιωματούχων ήταν αν μπορεί με κάποιο τρόπο να… πειράξει την κλήρωση του Μουντιάλ του 2010 ώστε να πέσει η Βόρεια Κορέα σε εύκολο όμιλο!
Την ίδια ώρα σε κάποιο άλλο σημείο της Πιονγιάνγκ ο Κινγκ προσπαθούσε να κλείσει μια τεράστια σύμβαση με την κυβέρνηση για τα ορυκτά αποθέματα της χώρας. Για να πείσει τους Βορειοκορεάτες, ισχυρίστηκε πως εκτός από την ανερχόμενη ελβετική εταιρεία του εκπροσωπεί και πάμπλουτες οικογένειες από το Μπαχρέιν. Αυτές θα ενίσχυαν κι άλλο τη συμφωνία, προφέροντας μια μεγάλη ποσότητα πετρελαίου. Σε κάποιες από αυτές τις συναντήσεις, ακόμα και με τους ανθρώπους της Νοτς Κάουντι, ο Κινγκ είχε μαζί του και έναν τύπο τον οποίο παρουσίαζε ως πρίγκιπα και μέλος της βασιλικής οικογένειας του Μπαχρέιν (που φυσικά δεν ήταν). Μια γραφική πινελιά που πιθανόν να σας θυμίζει κάτι από μια υπόθεση με αρκετά κοινά στοιχεία που εντελώς συμπτωματικά έλαβε χώρα δυο χρόνια αργότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το ταξίδι δεν εξελίχθηκε όπως ήλπιζε ο Κινγκ. Η μεγάλη δουλειά δεν έκλεισε καθώς οι βορειοκορεάτες δεν ήταν διατεθειμένοι να υπογράψουν αν πρώτα δεν λάμβαναν ένα μεγάλο φορτίο με πετρέλαιο. Ο μεγαλεπήβολος στόχος του, να χρησιμοποιήσει τα κερδισμένα δικαιώματα για να εισάγει την εταιρεία του στο χρηματιστήριο και να κλείσει ακόμα μεγαλύτερες συμφωνίες με άλλους μεγαλοεπενδυτές, απομακρυνόταν όλο και περισσότερο. Από εκεί και πέρα και χωρίς πραγματικά κεφάλαια να τον στηρίζουν η θηλειά στο λαιμό του άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα.
Ο Κινγκ δεν επέστρεψε στην Αγγλία μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στην Ασία. Για προφανείς λόγους, επέλεξε να πάει στην ασφάλεια του Μπαχρέιν. Το κεφάλαιο Νοτς Κάουντι είχε κλείσει γι’αυτόν. Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε με διάφορους άλλους επιχειρηματικούς κλάδους, με την ίδια όμως… αμφιλεγόμενη ηθική. Στα κατορθώματα του προστέθηκε και η έκδοση ενός περιοδικού με την ονομασία FT Business Arabia που υποτίθεται ότι σχετιζόταν και στηριζόταν επίσημα από τους Financial Times (ψέμα). Με αυτό ως επιχείρημα κατάφερε να προσελκύσει αρκετές μεγάλες χορηγίες και συνεργασίες. Το 2018 το Μπαχρέιν αποδέχτηκε το αίτημα έκδοσης του από την Αγγλία και το 2019 καταδικάστηκε σε εξαετή φυλάκιση. Έμεινε στη φυλακή μόνο δυο χρόνια και σήμερα κανένας δεν γνωρίζει πού βρίσκεται (και ποιον κακόμοιρο πιάνει κορόιδο).
Πίσω στον χειμώνα του 2009, μετά τη φυγή του Κινγκ οι συνεργάτες του κατάλαβαν ότι η φούσκα έσκασε και εξαφανίστηκαν κι αυτοί. Πολύ σύντομα το ντόμινο έφτασε στο Νότιγχαμ με τη μορφή των απλήρωτων λογαριασμών. “Κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά όταν πληροφορήθηκα ότι ο γαλατάς δεν είχε πληρωθεί εδώ και καιρό” δήλωσε κάποια χρόνια μετά ο Έρικσον, που επίσης δεν είχε λάβει τους μισθούς που του είχαν υποσχεθεί. Σύντομα το πρόβλημα άγγιξε τους πάντες. Με τους παίκτες απλήρωτους και όλο το οικοδόμημα να βρίσκεται υπό κατάρρευση η ομάδα άρχισε να χάνει έδαφος στο πρωτάθλημα. Στα τέσσερα παιχνίδια που έγιναν τον Νοέμβριο είχε τρεις ισοπαλίες και μια ήττα.
Ο Σολ Κάμπελ αγωνίστηκε τελικά μόνο σε ένα παιχνίδι τον Σεπτέμβριο. Λίγες μέρες μετά ζήτησε να μείνει ελεύθερος. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ήταν ο πρώτος που είχε μοιραστεί με τους συμπαίκτες του την υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά
Όταν αποκαλύφθηκε ότι ακόμα και τα 5 εκατομμύρια που είχαν παρουσιαστεί ως τραπεζική εγγύηση δεν υπήρχαν (η λονδρέζικη τράπεζα είχε επίσης εξαπατηθεί και ένα χρόνο αργότερα χρεοκόπησε!) οι μετοχές επέστρεψαν στην ομάδα και ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου για να βρεθεί κάποιος νέος σωτήρας. Ο χρόνος πίεζε καθώς είχαν ήδη οριστεί καταλυτικές ημερομηνίες για να αποπληρωθούν τα άμεσα χρέη. Για άλλη μια φορά ο σύλλογος κινδύνευε με πτώχευση. Για καλή του τύχη o Ρέι Τρου, ένας επιχειρηματίας της περιοχής, δέχτηκε να βγει μπροστά και τον Ιανουάριο του 2010 έγινε με συνοπτικές διαδικασίες ο νέος ιδιοκτήτης. Η έρευνα που έκανε στο λογιστήριο αποκάλυψε το μέγεθος της καταστροφής. Μέσα σε πέντε μήνες είχαν δημιουργηθεί χρέη τα οποία ξεπερνούσαν τα 7 εκατομμύρια λίρες.
Σε μια ακόμα απρόβλεπτη τροπή, η σεζόν ολοκληρώθηκε για τη Νοτς Κάουντι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η επίλυση του ιδιοκτησιακού προβλήματος και η αλλαγή προπονητή στα τέλη Φεβρουαρίου βοήθησαν ώστε η ομάδα να πάρει ξανά τα πάνω της. Χάρη σε μια εντυπωσιακή αντεπίθεση τους τελευταίους μήνες (μέσα στον Απρίλιο έτρεξε ένα σερί με 7/7 νίκες) κατάφερε να τερματίσει στην 1η θέση και να εξασφαλίσει την άνοδο στην 3η κατηγορία. Αλλά κάπου εκεί τέλειωσαν και οι χαρές.
Τα μακροχρόνια όνειρα που έκαναν οι οπαδοί της στην αρχή της σεζόν δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Οι «καρακάξες» δεν κατάφεραν σε καμία περίπτωση να πλησιάσουν στις πρώτες δυο κατηγορίες. Αντιθέτως, λίγο αργότερα κατρακύλησαν μέχρι και στην 5η κατηγορία, πριν επιστρέψουν πέρσι στη League Two, εκεί όπου αγωνίζονται και φέτος.
Ο επίλογος μιας τόσο κουλής σεζόν δεν θα μπορούσε να ήταν φυσιολογικός: Η Νοτς Κάουντι πρωταθλήτρια στην 4η κατηγορία
Τα πράγματα πάντως θα μπορούσαν να ήταν ακόμα χειρότερα. Παρά την αλλαγή σκυτάλης και την εισροή μετρητών από το νέο αφεντικό εκείνον τον Φεβρουάριο του 2010, ο κίνδυνος της χρεοκοπίας παρέμενε ορατός για καιρό. Ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια ήταν το συμβόλαιο του Έρικσον, που μαζί με όλους τους υπόλοιπους είχε πιαστεί κι αυτός κορόιδο. Ο τεχνικός διευθυντής είχε υπογράψει για πέντε χρόνια με συνολικές απολαβές που πλησίαζαν τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Από τους εφτά μήνες που είχε δουλέψει (με αρκετό τρέξιμο για να βρει αρχικά παίκτες, μετά χορηγούς και στο τέλος, όταν η ομάδα κινδύνευσε με διάλυση, νέους επενδυτές), είχε πληρωθεί μόνο τους πρώτους δυο. Με τα νέα δεδομένα η διοίκηση δεν μπορούσε να τον κρατήσει. Έπρεπε όμως να τον εξοφλήσει. Αντιλαμβανόμενος το τεράστιο διακύβευμα ο Έρικσον αποφάσισε να αποχωρήσει χωρίς να πάρει τίποτα από τα οφειλόμενα! “Δεν ήθελα να είμαι εγώ ο λόγος που θα διαλυθεί ο σύλλογος. Μου άρεσε πραγματικά εκεί και στεναχωρήθηκα για αυτό που έγινε. Οι άνθρωποι της Νοτς Κάουντι πίστεψαν όπως κι εγώ σε αυτό το όνειρο, σε αυτό το πρότζεκτ” είπε σε μια συνέντευξη του αργότερα.
Η απόφαση αυτή αποδείχτηκε καταλυτική στο να αποφύγει η Νοτς Κάουντι την οικονομική καταστροφή. “Είναι ένας πραγματικός τζέντλεμαν. Η μόνη του έγνοια ήταν πως θα καταφέρει να σωθεί ο σύλλογος” δήλωσε εκείνες τις μέρες ο διάδοχος του. Κάπως έτσι εξηγούνται τα αποθεωτικά σχόλια των οπαδών της Νοτς Κάουντι αυτές τις μέρες. Ο Σουηδός έφυγε από τη ζωή έχοντας κερδίσει, μεταξύ πολλών άλλων, και την παντοτινή αγάπη των φίλων της αγγλικής ομάδας που δεν ξεχνούν ότι κάποτε απαρνήθηκε ένα σημαντικό ποσό για να σώσει ένα σύλλογο με τον οποίο δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σύνδεση.