Το ταξίδι των πρωταθλητών Ουόριορς στην ιστορία του σύγχρονου ΝΒΑ συνεχίζεται και η πρόκληση της κατάκτησης ενός ακόμα τίτλου βρίσκεται πλέον μπροστά τους. Το τελευταίο εμπόδιο κρύβει έναν έντονο «μυστικισμό» ο οποίος αναδύεται από τη μαγική αύρα που έχει ποτίσει ο Καουάι Λέοναρντ τον οργανισμό των Ράπτορς. Το υπερθέαμα των τελικών μόλις αρχίζει…
Δεν ξέρω εάν έχουν παίξει ρόλο οι έντονες συγκινήσεις των φετινών playoffs όμως νιώθω, όσο προχωράμε στη φετινή διαδρομή τους, ότι «τρέχει» ένα χολιγουντιανό σενάριο με συνεχείς «εκ των άνωθεν» παρεμβάσεις οι οποίες στοχεύουν να κάνουν το «έργο» όλο και πιο ενδιαφέρον για τον θεατή. Στους φετινούς τελικούς του ΝΒΑ συναντιούνται δύο ομάδες που θέλουν, η κάθε μια με τον δικό της πολύ ξεχωριστό τρόπο, να γράψουν ιστορία. Οι Γκόλντεν Στέητ Ουόριορς πλέον γνωρίζουν ότι με τη κατάκτηση του τέταρτου τίτλου τους τη τελευταία πενταετία, θα θέσουν νέα ερωτήματα στους αναλυτές και το κοινό σχετικά με τη καλύτερη ομάδα που γνώρισε ποτέ η λίγκα. Από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι Ράπτορς. Ο οργανισμός που έφτασε στους τελικούς του ΝΒΑ όταν μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι είχε αφήσει τον καλύτερο σκόρερ της ιστορίας του και τον περυσινό «προπονητή της χρονιάς» να φύγουν από τον Καναδά. Το Τορόντο τζόγαρε τοποθετώντας όλο το πακέτο στη φετινή σεζόν μετά την υπογραφή του Καουάι Λέοναρντ και κέρδισε. Έχει μπροστά του πλέον μια ιστορική πρόκληση. Τη μεγαλύτερη όλων…
Μπορεί ο Λέοναρντ να γίνει ο Λεμπρόν του 2016;
Όλοι μας νομίζω θυμόμαστε τη σκηνή του τραυματισμού του Καουάι στους τελικούς της Δυτικής περιφέρειας πίσω στο 2017. Ήταν το πρώτο ματς των Σπερς στο Όκλαντ απέναντι στους Ουόριορς. Το «ρομπότ» του Πόποβιτς κυριαρχεί σε όλο το πρώτο ημίχρονο και τα «Σπιρούνια» έχουν προβάδισμα 21 πόντων. Μετά από ένα jump-shot στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου, ο Λέοναρντ προσγειώνεται στο πόδι του Ζάζα Πατσούλια και βγαίνει νοκ-άουτ. Τα όσα ακολούθησαν και ειπώθηκαν σχετικά με το εάν υπήρχε πρόθεση ή όχι στιγματίζουν τη σειρά αλλά το ίδιο κάνει και η απουσία του Καουάι μιας και μετά το «σημείο μηδέν», η ομάδα του Στιβ Κερ επιστρέφει θεαματικά κερδίζοντας το παιχνίδι και τους τελικούς χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Χωρίς τον Λέοναρντ η μάχη ήταν άνιση.
Φέτος ο σούπερ-σταρ των Ράπτορς έχει τραβήξει τον προβολέα του παγκόσμιου μπάσκετ επάνω του. Οκ, ίσως αυτή η κατάσταση δεν είναι ακριβώς η πιο βολική για έναν αθλητή ο οποίος σου δίνει την εντύπωση ότι βλέπει την αγαπημένη του σειρά στη τηλεόραση το μεσημέρι, πατάει το «pause», πηγαίνει στο γήπεδο, κερδίζει τον τίτλο της Ανατολής βγάζοντας μια ολόκληρη χώρα στους δρόμους και επιστρέφει αγνοώντας τον πανζουρλισμό για να συνεχίσει να βλέπει την σειρά σαν να τελείωσε μια ημέρα στο γραφείο. Ο Λέοναρντ φέτος κατάφερε να μετατρέψει έναν οργανισμό συνδεδεμένο με την έννοια της ψυχολογικής κατάρρευσης στα playoffs, σε νικητή. Σε 18 παιχνίδια στη τρέχουσα post season μετράει 31.2 πόντους (38.8% στο τρίποντο) 8.8 ριμπάουντ και 3.8 τελικές πάσες σε μια παρατεταμένα εντυπωσιακή παράσταση η οποία αξιολογείται (με γνώμονα την επίδραση του στην ομαδική απόδοση) ως μια από τις καλύτερες που έχει δει ιστορικά η λίγκα. Η εξαιρετική άμυνα των Ουόριορς θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για αυτόν. Ο Στιβ Κερ έχει πολλά εργαλεία για πετάξει επάνω του και κυρίως, πολλούς διαφορετικούς παίχτες οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν τη φύση του ματσαρίσματος για τον σταρ των Ράπτορς κάθε φορά. Στη πραγματικότητα ο σκοπός των πρωταθλητών δεν είναι τόσο το να χαμηλώσουν τον αριθμό της παραγωγικότητας του αλλά να τον κάνουν να δουλέψει περισσότερο για τους πόντους του και κυρίως να σκοράρει με χαμηλότερους δείκτες αποτελεσματικότητας (efficiency).
Ο Λέοναρντ βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση. Μπορεί άραγε να πιάσει τα αγωνιστικά standards του Λεμπρόν στους τελικούς του 2016 όταν οι Καβς «γονάτισαν» τους Ουόριορς στο έβδομο ματς; Ναι. Σε προσωπικό επίπεδο μπορεί. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται ότι οι Ράπτορς δεν έχουν Ίρβινγκ. Οι παίχτες που βρίσκονται γύρω από τον Λέοναρντ είχαν τα «επάνω» και τα «κάτω» τους στα φετινά playoffs και σε αυτούς τους τελικούς θα αποτελέσουν το βαρόμετρο αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα και τις πιθανότητες επιτυχίας των Καναδών.
Ο παράγοντας Ντουράντ
Ο τραυματισμός του Κέβιν Ντουράντ ο οποίος λογικά δεν θα είναι έτοιμος στο ξεκίνημα των τελικών, αποτελεί σίγουρα ένα πλήγμα για τον κόουτς Κερ όμως παράλληλα έδωσε σε όλους την ευκαιρία να θυμηθούν το πόσο καλή ομάδα είναι οι Ουόριορς. Ομολογώ ότι μου αρέσει περισσότερο το brand of basketball που διακρίνει αυτή την ομάδα χωρίς τον τεράστιο αυτόν παίχτη. Η κυκλοφορία της μπάλας ως αναπτυξιακή βάση, η κίνηση μακριά από αυτή ως δημιουργικό μέσο… Απίστευτη εικόνα. Παρ’όλα αυτά μιλάμε για το ΝΒΑ. Τη λίγκα του παίχτη, του σούπερ-σταρ. Και ο Ντουράντ είναι ένας από τους μεγαλύτερους τέτοιους.
Αποτελεί την «ασφάλεια» των Ουόριορς στα δύσκολα και η παρουσία του τους μετατρέπει σε πολεμική μηχανή, προσθέτοντας δηλητήριο (σε ποσότητα που αυτή η λίγκα πιθανόν δεν έχει δει ξανά) και έναν ακόμα πιο πληθωρικό χαρακτήρα σε επίπεδο σχημάτων. Όλοι περιμένουν τη μάχη του MVP των δύο τελευταίων τελικών με τον Λέοναρντ για να καταλήξουν στο ποιος είναι τελικά ο πιο ολοκληρωμένος παίχτης του πρωταθλήματος σήμερα. Ο Κερ πάντως ετοιμάζει τον Ιγκουοντάλα ως starter για το εναρκτήριο ματς και ποντάρει στη πολύ καλή κατάσταση του Γκριν ο οποίος έχει «ράψει» το στόμα του και αποδίδει πολύ καλό μπάσκετ.
Η στιγμή του Κάρι
Είναι η ψυχή αυτού του σπουδαίου οργανισμού και ο πραγματικός ηγέτης της ομάδας. Πίσω από το ταπεινό προφίλ του τεράστιου αυτού σούπερ-σταρ κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας των Ουόριορς και η δυνατότητα της αρμονικής συνύπαρξης τόσων πολλών σπουδαίων παιχτών στο ίδιο σύνολο. Τα νούμερα των πρωταθλητών με και χωρίς τον Στεφ Κάρι στο παρκέ αναδεικνύουν το μεγαλείο του. Πάνω από όλα όμως ιεραρχείται η διάθεση του ιδίου να τσαλακώσει τον εγωισμό του και να κάνει χώρο για να μπορέσει να λειτουργήσει υπέρ της ομάδας μια προσθήκη όπως αυτή του Κέβιν Ντουράντ. Ο Κάρι ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση στη σειρά με τους Μπλέιζερς όταν ο Ντουράντ μπήκε στα «πιτς» κάνοντας «κομμάτια» την άμυνα του Πόρτλαντ. Οι Ράπτορς διαθέτουν μια σαφώς καλύτερη αμυντική ομάδα από τους Μπλέιζερς και πολύ πιο σπουδαίο οπλισμό στα μετόπισθεν όμως στη πραγματικότητα δεν έχουν τον παίχτη που θα ματσάρει τον Κάρι. Αυτοί οι τελικοί αποτελούν την ιδανική ευκαιρία για τον «Σαολίν» του ΝΒΑ ώστε επιτέλους, να φτάσει στο βραβείο του MVP των τελικών. Το δικαιούται, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Μένει να το αποδείξει. Αυτή η σειρά ίσως αποτελέσει τη δική του στιγμή…
Εν κατακλείδι, τα ξημερώματα της Παρασκευής δύο πραγματικά σπουδαίες ομάδες θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους με έπαθλο το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Οι πρωταθλητές Ουόριορς είναι το φαβορί, με ή χωρίς τον Ντουράντ. Το Τορόντο ευελπιστεί να αλλάξει «νωρίς» την ατμόσφαιρα της σειράς στοχεύοντας να τοποθετήσει πίεση στους παίχτες του Κερ . Αυτός είναι ο πρώτος, πολύ μεγάλος στόχος για την ομάδα του Νικ Νερς. Οι Ράπτορς (κέρδισαν τα δύο ματς της κανονικής περιόδου) βρίσκονται σε καλό μομέντουμ αλλά θα χρειαστούν τη συνδρομή πολλών παιχτών για να μπορέσουν να τραβήξουν χρονικά τη σειρά απέναντι στη μακράν καλύτερη ομάδα της λίγκας. Υπάρχει χώρος άραγε για άλλα θαύματα; Δύσκολο. Οι «πολεμιστές» από το Όκλαντ μοιάζουν ως αμαξοστοιχία που κινείται χωρίς φρένα στο Έβερεστ της ιστορίας. Μένει να δούμε ποιος και πότε μπορεί να τους σταματήσει…