Ήταν άνοιξη του 2004 όταν σ’ένα σχολείο στο Λίβερπουλ, που συνεργαζόταν στενά με τους ‘κόκκινους’ της πόλης, κατέφθασε ένα μήνυμα από τους υπεύθυνους των ακαδημιών της ομάδας. Η Λίβερπουλ διοργάνωνε ένα δοκιμαστικό για παιδιά ηλικίας 6 χρονών και χρειαζόταν άμεσα μια λίστα ονομάτων. Όταν ο δάσκαλος της πρώτης τάξης ενημέρωσε τα πιτσιρίκια και ρώτησε ποιος θέλει να πάει να δοκιμαστεί, η ανταπόκριση ήταν φυσικά μεγάλη. Σχεδόν όλα τα αγόρια της τάξης σήκωσαν το χέρι τους, γι’αυτό η μοναδική λύση που υπήρχε για να βγει ο αριθμός των παιδιών που είχε ζητήσει η ομάδα, ήταν να αποφασίσει η τύχη. Έτσι, όλα τα ονόματα γράφτηκαν σε μικρά χαρτάκια, αυτά τοποθετήθηκαν σε ένα καπέλο και από εκεί ο δάσκαλος επέλεξε τους τυχερούς που εκείνο το καλοκαίρι θα είχαν μια πρώτη ευκαιρία να κυνηγήσουν το όνειρο τους και να διεκδικήσουν μια θέση στις ακαδημίες της αγαπημένης τους ομάδας.
Σε ένα από εκείνα τα χαρτάκια που επιλέχθηκαν κατά τύχη βρισκόταν και το όνομα του Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ. “Πήγα σ’εκείνο το δοκιμαστικό με τη μητέρα μου και κάπου στο μισάωρο της πρώτης προπόνησης ένας από τους προπονητές πλησίασε τη μητέρα μου και της είπε ‘Μπορείτε να τον φέρνετε 2-3 φορές την εβδομάδα από εδώ και πέρα;’ και από τότε είμαι παίκτης της Λίβερπουλ.”
Η τύχη βοήθησε σημαντικά στο πρώτο βήμα αλλά η συνέχεια ανήκε ολοκληρωτικά στον ίδιο τον πιτσιρικά. Μέσα στα επόμενα χρόνια ο Αλεξάντερ-Άρνολντ πέρασε από όλες τις ηλικιακές κατηγορίες των ακαδημιών της Λίβερπουλ, εντυπωσίασε τους προπονητές του με τις ικανότητες και το πείσμα του και δούλεψε ατέλειωτες ώρες στις αδυναμίες του. “Στην αρχή συνήθιζα να δείχνω τα συναισθήματα μου και να χάνω εύκολα την ψυχραιμία μου. Γι’αυτό οι προπονητές μου με πίεζαν συνέχεια, ώστε να το διορθώσω αυτό και να είμαι συνεχώς συγκεντρωμένος. Χωρίς τη βοήθεια τους δεν θα ήμουν εδώ πέρα σήμερα. Το να είσαι συναισθηματικός είναι καλό πράγμα αλλά το ποδόσφαιρο στο επίπεδο που παίζουμε μπορεί να γίνει πολύ σκληρό και γι’αυτό πρέπει πάντα να έχεις τον έλεγχο. Αν παρατηρήσει κανείς τα πρώτα χρόνια του Στίβεν Τζέραρντ, υπήρχαν αρκετές στιγμές που έχανε την ψυχραιμία του και δεχόταν κάρτες. Όσο πιο ψύχραιμος είσαι στο γήπεδο, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να τα καταφέρεις.”
Το παράδειγμα του Τζέραρντ δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Ο Αλεξάντερ-Άρνολντ ξέρει τα πάντα για τους παλιότερους παίκτες της Λίβερπουλ, αφού γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα σπίτι δυο μόλις λεπτά από το προπονητικό κέντρο της. Όταν ήταν μικρός, μαζί με τους φίλους του συνήθιζαν να στριμώχνονται μπροστά στα κάγκελα της εισόδου, ελπίζοντας ότι θα δούνε έστω και φευγαλέα κάποιο από τα ινδάλματα τους. Σήμερα, αν και δεν έχει κλείσει ακόμα τα 21 του, η κατάσταση έχει μεταστραφεί.
Ο Άρνολντ βρίσκεται από τη μέσα πλευρά του φράχτη, κάνοντας προπόνηση μαζί με τα υπόλοιπα αστέρια της ομάδας, την ώρα που απ’έξω δεκάδες μικρά παιδιά ελπίζουν πως θα τον αντικρίσουν έστω για λίγο και ονειρεύονται ότι μια μέρα θα ακολουθήσουν την πορεία του. Μια πορεία που στο σύγχρονο ποδόσφαιρο των αμέτρητων μεταγραφών και του εξελιγμένου σκάουτινγκ, που επιτρέπει στις ομάδες να εντάσσουν στις ακαδημίες τους ταλέντα απ’όλο τον πλανήτη, σπάνια συναντάς. Ένα πιτσιρίκι που μεγάλωσε μερικά βήματα από την ομάδα, που έχει ζήσει και τα καλά και τα κακά της περιοχής και που ξέρει επακριβώς τι και ποιους εκπροσωπεί ο σύλλογος.
Παρ’ότι πριν από λίγους μήνες υπέγραψε ένα νέο, πολύ καλό 5ετες συμβόλαιο με τους ‘κόκκινους’, ο βασικός πλέον δεξιός μπακ της Λίβερπουλ κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει προσγειωμένος και δεμένος με την περιοχή. Εκεί που θα τον βρεις αρκετές φορές και εκτός προπονήσεων, αφού από τα εφηβικά του χρόνια αποτελεί σταθερό μέλος της τοπικής εθελοντικής ομάδας ‘Μια ώρα για τους άλλους’, που βοηθάει με όποιο τρόπο μπορεί (είτε με διανομή φαγητού, είτε με διάφορες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες) τους ανθρώπους της γειτονιάς που έχουν ανάγκη.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της προσπάθειας να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα, είναι ότι μέχρι πριν λίγες εβδομάδες έμενε στο ίδιο σπίτι με τους γονείς και τα αδέρφια του. “Η αλήθεια είναι ότι είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια. Πιστεύω ότι αρκετοί νέοι παίκτες μετακομίζουν πολύ γρήγορα με το που κερδίσουν τα πρώτα καλά λεφτά. Για την ώρα μ’αρέσει εδώ, να μοιράζομαι καθημερινά μαζί τους τις εμπειρίες μου και να με βοηθάνε να παραμείνω συγκεντρωμένος σ’αυτό που κάνω”. Το ότι πλησιάζει ήδη τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Λίβερπουλ δεν φαίνεται να αρκούσε πάντως για να τον απαλλάξει από τις κλασικές δουλειές του σπιτιού. “Συνήθως αναλαμβάνω το σκούπισμα με την ηλεκτρική. Είναι προτιμότερο από το να πλένεις τα πιάτα”.
Η καθημερινότητα του πάντως δεν έχει πλέον καμία σχέση όχι απλά με αυτή που είχε πριν 5-6 χρόνια αλλά και μ’αυτή του 2017. Μέσα σε 2 περίπου χρόνια ο Κλοπ μετέτρεψε έναν άγνωστο πιτσιρικά από τις ακαδημίες σε ένα σύγχρονο φουλ μπακ που ανταποκρίνεται εξαιρετικά στο ρόλο του ακόμα και απέναντι στους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης. Σεζόν με τη σεζόν και αγώνα με τον αγώνα ο Αλεξάντερ-Άρνολντ δείχνει να βελτιώνεται και να μετατρέπεται σε βασικότατη μονάδα μιας Λίβερπουλ που πρωταγωνιστεί σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Τα φετινά του κατορθώματα και στατιστικά είναι τόσο εντυπωσιακά που παραμερίζουν ακόμα και την περσινή καλή σεζόν, που τον έφερε στο τέλος στη βασική 11αδα σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.
Η πανέξυπνη ασίστ στον Οριγκι, μετά την περίεργη προσποίηση στο κόρνερ, που σφράγισε ουσιαστικά την επική πρόκριση της Λίβερπουλ επί της Μπαρτσελόνα (“Δεν ήταν κάτι προσχεδιασμένο. Ήταν απλά μια από εκείνες τις στιγμές που βλέπεις μια ευκαιρία και την εκμεταλλεύεσαι” τονίζει συνέχεια ο ίδιος) ήταν το κερασάκι μιας μαγικής σεζόν για τον ίδιο. Ο νεαρός Άγγλος διεθνής τελειώνει τη χρονιά με 15 ασίστ συνολικά, ένα τρομερό νούμερο για οποιονδήποτε παίκτη και ένα εκπληκτικό νούμερο για ένα δεξιό μπακ που διανύει την 2η ολοκληρωμένη σεζόν της καριέρας του! Οι μόνοι παίκτες στα 5 μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης που είχαν περισσότερες τελικές πάσες είναι ένας Βέλγος μεσοεπιθετικός, ονόματι Αζάρ, και ένας κοντός Αργεντινός που παίζει στη Μπαρτσελόνα.
Εκτός αυτού, οι 12 ασίστ που έδωσε στη φετινή Πρέμιερ Λιγκ αποτελούν ρεκόρ στη διοργάνωση για αμυντικό παίκτη. Η ικανότητα του πάντως να βρίσκει τους συμπαίκτες του σε ιδανική θέση για γκολ δεν φαίνεται να επηρεάζει ιδιαίτερα τις αμυντικές αρετές του, οι οποίες χρόνο με το χρόνο βελτιώνονται, επιβεβαιώνοντας τον Κλοπ που το 2017 κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είχε επισημάνει ότι μόλις συμβεί αυτό, τότε και μόνο τότε ο νεαρός Άγγλος θα μπορεί να θεωρείται παίκτης τοπ επιπέδου.
Έτσι εκτός από την 1η θέση στις ασίστ, ο Αλεξάντερ-Άρνολντ φιγουράρει και στην πρώτη 3αδα της Λίβερπουλ στα τάκλιν και στα κλεψίματα! “Μαζί με τον ‘Ρόμπο’ (Σημείωση: Ο οποίος έκανε μια παρόμοια σεζόν, μετρώντας συνολικά 13 ασίστ!) θέλουμε να δείξουμε ότι και οι φουλ μπακ πολλές φορές επηρεάζουν ένα ματς. Όπως έχουν πει και ο Κλοπ και ο Γκουαρντιόλα η θέση μας είναι πολύ σημαντική και πολύ απαιτητική. Κρινόμαστε όχι μόνο για το πως τα πάμε επιθετικά αλλά και για το πως αμυνόμαστε. Πρέπει να δίνεις ασίστ και ταυτόχρονα πρέπει να βοηθάς για να μείνει ανέπαφη η εστία”.
Το βράδυ του Σαββάτου στη Μαδρίτη απέναντι στην Τότεναμ, ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ έχει την ευκαιρία να σπάσει ένα ακόμα ρεκόρ. Αν ο Κλοπ τον επιλέξει για τη βασική ενδεκάδα, θα γίνει ο νεότερος παίκτης που συμμετέχει σε δυο συνεχόμενους τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ. Αν και σίγουρα αυτό που θα ενδιαφέρει περισσότερο τον 21χρονο δεξιό μπακ θα είναι να έχει ο φετινός τελικός διαφορετική κατάληξη από τον περσινό, ώστε να μπορέσει την επόμενη μέρα να παρελάσει με το μετάλλιο κρεμασμένο στο λαιμό στους δρόμους του Λίβερπουλ στους οποίους μεγάλωσε.