Μεταγραφικές βόμβες που θα θυμόμαστε για πάντα. Τα καλοκαίρια της περιόδου 1993-95 το ελληνικό μπάσκετ ξεκινούσε το ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων. Εκεί όπου δεν υπήρχε το «άπιαστο όνειρο» και όλα έμοιαζαν εφικτά. Αυτές είναι μερικές καλοκαιρινές κινήσεις των ελληνικών ομάδων στα χρόνια αυτά,  που θα θυμόμαστε για πάντα…

Ήταν η εποχή της ευμάρειας. Η Ελλάδα αποτελεί το «Ελντοράντο» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι φήμες έλεγαν ότι οι ομάδες έδιναν εκατομμύρια ακόμα και εάν κάποιος άγνωστος χτυπούσε την πόρτα του γραφείου τους για να πει καλημέρα. Η μυρωδιά του χρήματος είναι τόσο έντονη που διασχίζει τον Ατλαντικό, αφού πρώτα έχει ποτίσει την Ευρώπη.  Αυτές είναι μερικές κινήσεις των ελληνικών ομάδων σε εκείνη τη διετία, που έχουν ριζώσει για τα καλά στη μνήμη μας.

Ο Ντόμινικ Ουίλκινς  στον Παναθηναϊκό

Καλοκαίρι του 95’. Ήταν ξημερώματα της 12ης Αυγούστου όταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος εξασφάλιζε την υπογραφή του Ντόμινικ Ουίλκινς προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στις τάξεις των οπαδών των πρασίνων αλλά και ολόκληρου του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο «Human Highlight Film» στα 35 του χρόνια ένιωσε μη συμβατός με τη διαδικασία ανοικοδόμησης των Σέλτικς (με τους οποίους μέτρησε 17.8 πόντους την προηγούμενη σεζόν) και πήρε τη μεγάλη απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό. Οι σκηνές που ακολούθησαν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και στην πρώτη προπόνηση των πρασίνων από τον κόσμο είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και σήμα-κατατεθέν εκείνης της εποχής της ευμάρειας. Ο Ουίλκινς υπέγραψε συμβόλαιο δύο ετών έναντι  7 εκατομμυρίων δολαρίων. Ένα χρόνο μετά αποχωρούσε από την Ελλάδα (συνεχίζοντας στους Σπερς) αφού είχε φέρει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης στο ΟΑΚΑ. 

Ο Πικουλίν Ορτίθ στη Λάρισα

Το «ζιζάνιο του κάμπου». Η μετακίνηση του τεράστιου Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ στον Γυμναστικό το 1994, είναι ενδεικτικού του κλίματος που επικρατούσε εκείνη την εποχή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η Ελλάδα ήταν απλά το «Ελντοράντο» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο πρώην σέντερ της Μπαρτσελόνα άφηνε τότε την Ουνικάχα και μετακόμιζε στην Ελλάδα και την Λάρισα. Ήταν η αρχή (στα 31 του) μιας σπουδαίας διαδρομής στα μέρη μας . Άφησε τον κάμπο με μέσους όρους της τάξεως  των 16.9 πόντων, των 11.2 ριμπάουντ και 1.9 ασσίστ. Την επόμενη σεζόν αναδείχθηκε πρώτος ριμπάουντερ της λίγκας (13.3) για να ακολουθήσει ο Άρης και το θαύμα της Προύσας με σημαιοφόρο τον ίδιο. Ο Ορτίθ είναι ένας από τους ποιοτικότερους ψηλούς που αγωνίστηκαν ποτέ στη χώρα μας.

Ο «Γρήγορος Έντι» στο λιμάνι

Το καλοκαίρι του 1994 ο Γιάννης Ιωαννίδης έψαχνε έναν πραγματικό σουτέρ και βρήκε ίσως τον καλύτερο διαθέσιμο εκεί έξω, φέρνοντας στον Πειραιά τον σπουδαίο Έντι Τζόνσον. Ακολούθησε μια τρελή σεζόν γεμάτη έντονες αναμνήσεις. Κεντρικό πρόσωπο φυσικά ο Αμερικανός σουτέρ που έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία του στα ευρωπαϊκά γήπεδα, γαζώνοντας κάθε άμυνα αλλά και στις ελληνικές βραδιές όντας θαμώνας στο Φραντζέλικο. Κουλ τύπος, περιέγραψε μέσα από την αμερικανική ματιά του τη διαφορετικότητα της ελληνικής πραγματικότητας με έναν γλαφυρό, απολαυστικό τρόπο. Στον ημιτελικό του F4 της Σαραγόσα απέναντι στον Παναθηναϊκό, σε ένα πολύ δυνατό και κλειστό ματς όπου οι πόντοι έμπαιναν με το σταγονόμετρο, δημιουργεί μια από τις κορυφαίες αναμνήσεις ιστορικά για τους οπαδούς του Ολυμπιακού σκοράροντας διαδοχικά τρίποντα (με τον Αλβέρτη κρεμασμένο επάνω του) τα οποία έδωσαν στους ερυθρόλευκους την πρόκριση στον τελικό. Τελείωσε τη σεζόν στην Ευρώπη με 21.9 πόντους και επέστρεψε στο ΝΒΑ όπου αγωνίστηκε για άλλες 5 χρονιές (μέχρι τα 40 του).

Mπλάκμαν ο «Ελληνάρας»

Όπως καταλαβαίνετε, εκείνο το καλοκαίρι του ’94 αποτελεί σταθμό στην ιστορία του ελληνικού μπασκετικού χρηματιστηρίου. Ήταν τότε που η ΑΕΚ του Βλάντο Τζούροβιτς κάνει μια πολύ ηχηρή κίνηση, εφάμιλλη αυτής του ΟΣΦΠ με τον Τζόνσον, φέρνοντας στο Γ.Μόσχος τον γκαρντ των Μαβς και μετέπειτα των Νικς, Ρολάντο Μπλάκμαν. Το άκουσμα της είδησης προκαλεί τεράστιο ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών του «Δικεφάλου» που βαπτίζουν τον 35χρονο Αμερικανό σκόρερ ως «Μεσσία» που θα κουβαλήσει την ομάδα στην γη της Επαγγελίας. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι βέβαια. Η ΑΕΚ είχε μια μάλλον απογοητευτική χρονιά, τερματίζοντας όγδοη στην Α1, με τον Μπλάκμαν να γράφει 19.1 πόντους όντας δεύτερος σκόρερ της ομάδας πίσω από τον Μίρκο Μιλίσεβιτς. Παρ’όλα αυτά, δεν έκρυψε ποτέ το δέσιμο του με την Ελλάδα και την αγάπη του για τη χώρα μας.

 «Μου λείπει πολύ η Ελλάδα και προσπαθώ να επιστρέψω εκεί. Θέλω να διασφαλίσω ότι μετά τη συνταξιοδότηση μου θα μένω εκεί. Γνώρισα τους καλύτερους ανθρώπους, απόλαυσα κάθε λεπτό». Αυτά από τον «Ρο»…

O «καθηγητής» Όντι στο Περιστέρι

Το Περιστέρι ρίχνει βόμβα μεγατόνων το καλοκαίρι του 1993 φέρνοντας στα δυτικά προάστια της Αθήνας έναν από τους καλύτερους ψηλούς του ευρωπαϊκού μπάσκετ στα late 80s/early 90s. Εκείνα τα χρόνια, ήταν ελάχιστοι παίχτες στη Γηραιά ήπειρο που προκαλούσαν τρόμο ανάλογο με αυτόν που έσπερνε ο Όντι  Νόρις στη ρακέτα. Ήταν μια ευκαιρία για κάθε Έλληνα θεατή αλλά και κάθε παιδί (από τα πολλά των ακαδημιών του Περιστερίου τα οποία έδιναν βροντερό παρών στα ματς της ομάδας) στις κερκίδες, να μάθουν πως παίζεται το άθλημα παρακολουθώντας τον Νόρις. Η πίσω από την πλάτη πάσες του στην αδύνατη πλευρά, ο τρόπος που κρατούσε τη μπάλα στην παλάμη του και κάρφωνε δίνοντας στον αντίπαλο την αίσθηση του ότι ο ουρανός πέφτει στο κεφάλι του, η αίσθηση του παιχνιδιού, συνέθεσαν ένα παζλ σπουδαίων αναμνήσεων για όλους τους ακόλουθους της ελληνικής λίγκας. 

Ο «κακός»

«Μέχρι τη Δευτέρα το μυαλό και η καρδιά μου ταξίδευαν στο ΝΒΑ όμως έπρεπε να πάρω μια απόφαση τώρα και αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα». Ήταν μέσα Οκτώβρη του 1995 και έξω από το Ιβανόφειο,  ο Εξέιβιερ Μακντάνιελ ξεδιαλύνει την υπόθεση της παραμονής του στον Ηρακλή. Ολόκληρη η Θεσσαλονίκη συζητούσε εκείνες τις ημέρες για την «αρπαχτή του ενός μηνός» καθώς ο Αμερικανός φόργουορντ  θα έπρεπε μετά το πρώτο αναγνωστικό διάστημα του στη χώρα μας (30 ημέρες) να επιλέξει εάν θα παραμείνει (συμβόλαιο 3 εκατομμυρίων δολαρίων) στον Ηρακλή για τα επόμενα δύο χρόνια.

Ο Μακντάνιελ ήταν η απάντηση του Βορρά στην έλευση του Ντόμινικ  Ουίλκινς. Ο πιο «κακός» από τους «κακούς» του ΝΒΑ. Ο τύπος ξύριζε κεφάλι και φρύδια στην εποχή του afro hairstyle για να τρομάζει κόσμο. Αυτός που πλακωνόταν με Μέισον-Όκλεϊ στις πρώτες προπονήσεις του με τους Νικς για να διαλύσει κάθε αμφιβολία σχετικά με το «ποιος είναι». Ο X-Man έκανε μια καλή χρονιά στη Θεσσαλονίκη (19.5 πόντοι-9.4 ριμπάουντ) για να επιστρέψει το επόμενο καλοκαίρι στους Νετς, με τους οποίους αγωνίστηκε δύο σεζόν μέχρι το οριστικό αντίο.